Skarga została wniesiona do Trybunału przez Tunezyjczyka, który legalnie przebywał i pracował we Włoszech. Skarżący był jednak traktowany inaczej niż pracownicy pochodzący z państw należących do Unii Europejskiej - w przeciwieństwie do nich skarżącemu nie przysługiwał dodatek rodzinny dla rodzin wielodzietnych. Przed Trybunałem skarżący zarzucił, iż stanowiło to dyskryminujące traktowanie oraz naruszenie jego prawa do poszanowania życia rodzinnego (art. 14 w związku z art. 8 Konwencji o prawach człowieka).
Trybunał przychylił się do tej argumentacji i stwierdził naruszenie Konwencji. Zdaniem Trybunału różnica w traktowaniu skarżącego, wynikająca z posiadania przez niego obywatelstwa tunezyjskiego, nie miała obiektywnego i racjonalnego uzasadnienia. Skarżący przebywał i pracował we Włoszech legalnie, a zatem nie naruszał prawa imigracyjnego. Płacił podatki i odprowadzał składki na ubezpieczenie społeczne, podlegał wszelkim obowiązkowym ubezpieczeniom publicznym, a tym samym nie stanowił dodatkowego obciążenia dla budżetu państwa. Mimo to rząd włoski, odmawiając objęcia go uprawnieniem do świadczenia przysługującego rodzinom wielodzietnym, powołał się na "względy budżetowe" i ochronę finansowych interesów państwa. Jakkolwiek Trybunał uznał wagę takich powodów, to jednocześnie wskazał, iż są one niewystarczające i nie zachowują sprawiedliwej równowagi pomiędzy interesami skarżącego a interesami państwa.
Odmowa przyznania skarżącemu dodatku rodzinnego wynikała wyłącznie z faktu, iż nie był on obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Obywatelstwo było jedynym kryterium warunkującym odmienne traktowanie. Trybunał przypomniał, iż bardzo poważne powody muszą zostać przedstawione na uzasadnienie różnego traktowania ze względu na narodowość, aby traktowanie takie zostało uznane za zgodne z Konwencją o prawach człowieka. Mimo szerokiego marginesu uznania przysługującego państwom-stronom Konwencji w sprawach z zakresu zabezpieczenia socjalnego, "względy budżetowe" nie wystarczają, aby uznać odmienne traktowanie ze względu na narodowość za proporcjonalne i niedyskryminujące. Miało tym samym miejsce naruszenie art. 14 w związku z art. 8 Konwencji.
Tak wynika z wyroku Trybunału z 8 kwietnia 2014 r. w sprawie nr 17120/09, Dhahbi przeciwko Włochom.