Pracownik wykonujący prace w pomieszczeniu produkcyjnym, z którego istnieje możliwość ewakuacji po drabinach stałych pionowych, nie musi być kierowany na badania wysokościowe, gdyż ewentualnej ewakuacji po drabinie nie można traktować jako pracy.
Uzasadnienie
Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 z późn. zm.) - dalej r.b.l.p. określa dwa rodzaje badań pracowników zatrudnionych przy pracach na wysokości: do 3 m oraz powyżej 3 m. Różnica w samych badaniach polega m.in. na ich zakresie (przy badaniach powyżej 3 m dochodzi ocena błędników), częstotliwości przeprowadzania (do 3 m co 3-5 lat, natomiast powyżej 3 m - co 2-3 lata lub co roku po ukończeniu 50 roku życia) oraz przeciwwskazaniach do wydania pozytywnego orzeczenia dopuszczającego do pracy (przy wadach wzroku wymagających stałego noszenia szkieł korekcyjnych). Zgodnie z § 4 r.b.l.p. rodzaj pracy wskazuje pracodawca, a zakres badań określa lekarz medycyny pracy w zależności od pracy do lub powyżej 3 m.
Badaniom dopuszczającym do pracy na wysokości do 3 m powinni być poddawani pracownicy, wobec których przewidziane jest, że będą wykonywali czynności na poziomie co najmniej 1 m nad poziomem podłogi lub ziemi.
Należy jednak pamiętać, że zgodnie z § 105 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) do pracy na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni, niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta:
1) osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi;
2) wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości.
Badaniom dopuszczającym do pracy na wysokości powyżej 3 m powinni być poddawani pracownicy wykonujący taką pracę. Sama ewakuacja po drabinie nie jest pracą, dlatego też nie ma obowiązku kierowania pracownika na badania. O pracy na drabinie (na wysokości) można mówić w sytuacji, gdy pracownik wykonuje na drabinie jakieś prace (np. montażowe); wtedy należałoby zapewnić mu takie badania (odpowiednio do 3 lub powyżej 3 m).
Maciej Ambroziewicz
Uzasadnienie
Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 z późn. zm.) - dalej r.b.l.p. określa dwa rodzaje badań pracowników zatrudnionych przy pracach na wysokości: do 3 m oraz powyżej 3 m. Różnica w samych badaniach polega m.in. na ich zakresie (przy badaniach powyżej 3 m dochodzi ocena błędników), częstotliwości przeprowadzania (do 3 m co 3-5 lat, natomiast powyżej 3 m - co 2-3 lata lub co roku po ukończeniu 50 roku życia) oraz przeciwwskazaniach do wydania pozytywnego orzeczenia dopuszczającego do pracy (przy wadach wzroku wymagających stałego noszenia szkieł korekcyjnych). Zgodnie z § 4 r.b.l.p. rodzaj pracy wskazuje pracodawca, a zakres badań określa lekarz medycyny pracy w zależności od pracy do lub powyżej 3 m.
Badaniom dopuszczającym do pracy na wysokości do 3 m powinni być poddawani pracownicy, wobec których przewidziane jest, że będą wykonywali czynności na poziomie co najmniej 1 m nad poziomem podłogi lub ziemi.
Należy jednak pamiętać, że zgodnie z § 105 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) do pracy na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni, niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta:
1) osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi;
2) wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości.
Badaniom dopuszczającym do pracy na wysokości powyżej 3 m powinni być poddawani pracownicy wykonujący taką pracę. Sama ewakuacja po drabinie nie jest pracą, dlatego też nie ma obowiązku kierowania pracownika na badania. O pracy na drabinie (na wysokości) można mówić w sytuacji, gdy pracownik wykonuje na drabinie jakieś prace (np. montażowe); wtedy należałoby zapewnić mu takie badania (odpowiednio do 3 lub powyżej 3 m).
Maciej Ambroziewicz