1.1. Stały zakaz wstępu do lasu
Stałym zakazem wstępu objęte są lasy stanowiące:
1. uprawy leśne do 4 m wysokości;
2. powierzchnie doświadczalne i drzewostany nasienne;
3. ostoje zwierząt;
4. źródliska rzek i potoków;
5. obszary zagrożone erozją.
Zgodnie z art. 3 pkt. 1 uprawa leśna to roślinność leśna - drzewa, krzewy oraz runo leśne.
Ustawa o lasach nie definiuje pojęcia „ostoja zwierząt”. Jedyną prawną definicję tego terminu zawiera ustawa o ochronie przyrody. Zgodnie z jej art. 5 pkt. 12, przez ostoję rozumie się miejsce o warunkach sprzyjających egzystencji roślin, zwierząt lub grzybów zagrożonych wyginięciem lub rzadkich gatunków. Przyjmuje się jednak, że jest to definicja zbyt wąska i nie powinna być brana pod uwagę przy interpretacji art. 26. W tym przypadku powinno mieć zastosowanie jedno ze znaczeń ostoi zwierząt przyjętych w naukach leśnych, tj. ostoi jako miejsca bytowania zwierzyny, pozwalającego na odbywanie lęgów i odchowanie potomstwa (Mała Encyklopedia Leśna, pod. Red. A. Szujeckiego, Warszawa 1991 r., str. 356). Należy przy tym zauważyć, że obowiązujące przepisy prawne nie wskazują w jakim trybie następuje oznaczenie ostoi zwierząt. Oznaczenie ostoi nie jest decyzją administracyjną, tym samym nie przysługuje od niej odwołanie. Zainteresowana osoba może w trybie k.p.a. złożyć skargę np. do dyrektora RDLP.
(...)
Stałym zakazem wstępu objęte są lasy stanowiące:
1. uprawy leśne do 4 m wysokości;
2. powierzchnie doświadczalne i drzewostany nasienne;
3. ostoje zwierząt;
4. źródliska rzek i potoków;
5. obszary zagrożone erozją.
Zgodnie z art. 3 pkt. 1 uprawa leśna to roślinność leśna - drzewa, krzewy oraz runo leśne.
Ustawa o lasach nie definiuje pojęcia „ostoja zwierząt”. Jedyną prawną definicję tego terminu zawiera ustawa o ochronie przyrody. Zgodnie z jej art. 5 pkt. 12, przez ostoję rozumie się miejsce o warunkach sprzyjających egzystencji roślin, zwierząt lub grzybów zagrożonych wyginięciem lub rzadkich gatunków. Przyjmuje się jednak, że jest to definicja zbyt wąska i nie powinna być brana pod uwagę przy interpretacji art. 26. W tym przypadku powinno mieć zastosowanie jedno ze znaczeń ostoi zwierząt przyjętych w naukach leśnych, tj. ostoi jako miejsca bytowania zwierzyny, pozwalającego na odbywanie lęgów i odchowanie potomstwa (Mała Encyklopedia Leśna, pod. Red. A. Szujeckiego, Warszawa 1991 r., str. 356). Należy przy tym zauważyć, że obowiązujące przepisy prawne nie wskazują w jakim trybie następuje oznaczenie ostoi zwierząt. Oznaczenie ostoi nie jest decyzją administracyjną, tym samym nie przysługuje od niej odwołanie. Zainteresowana osoba może w trybie k.p.a. złożyć skargę np. do dyrektora RDLP.
(...)