Wykorzystanie produktu ubocznego musi być pewne

Kwalifikacja rzeczy jako produktu ubocznego a nie jako odpadu ma miejsce tylko wtedy, gdy jej ponowne użycie jest nie tylko prawdopodobne, ale pewne i stanowi integralną część procesu produkcji uznał WSA w Bydgoszczy.

Organy ustaliły spółce, zajmującej się uszlachetnianiem skór, opłaty za magazynowanie odpadów bez wymaganej decyzji określającej sposób i miejsce magazynowania odpadów.

Spółka w skardze do WSA argumentowała, iż ścinki i stróżyny skór zamierzała wykorzystać do dalszej produkcji podkładów skórzanych. W związku z tym, zdaniem spółki, organy niesłusznie uznały te elementy za odpady.

Zdaniem WSA kwalifikacja rzeczy jako produktu ubocznego może mieć miejsce tylko wtedy, gdy ponowne użycie towarów czy surowców nie jest tylko prawdopodobne, ale pewne. Ponadto rzecz taka nie wymaga uprzedniego przetworzenia, a także, gdy takie ponowne użycie jest integralną częścią procesu produkcji.

Sama możliwość dalszego wykorzystania przedmiotów lub substancji powstających ubocznie w ramach procesu produkcyjnego nie oznacza, że nie stanowią one odpadu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. o odpadach (t.j. Dz.U. z 2010, Nr 185, poz.1243).

WSA podkreślił, iż uzależnienie dalszego wykorzystania produktu ubocznego od zdarzeń przyszłych i niepewnych, (np. wystąpienia określonej koniunktury gospodarczej), bez stworzenia jakiegokolwiek profilu i procesu produkcji oraz bez podjęcia jakichkolwiek działań wskazujących na rzeczywistość realizacji takiego zamiaru nie spełnia wymogu pewności ich wykorzystania.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Bydgoszczy z 25 września 2013 r., sygn. akt II SA/Bd 469/13, nieprawomocny