Podatnicy zadeklarowali, iż posiadane przez nich grunty, sklasyfikowane jako rolne, wykorzystują na prowadzenie działalności gospodarczej, polegającej na wydobywaniu kopalin.


Na tej podstawie wójt gminy ustalił zobowiązanie w podatku od nieruchomości według stawki przewidzianej, jak dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Następnie podatnicy poinformowali organ o nowych okolicznościach mających wpływ na wysokość zobowiązania. Podatnicy złożyli bowiem korektę informacji w sprawie podatku od nieruchomości deklarując cześć powierzchni, jako związaną z działalnością gospodarczą polegającą na wydobywaniu kopalin, zaś pozostałą powierzchnię jako grunty pozostałe. Podatnicy wyjaśnili, iż koncesja na wydobywanie kopalin została wygaszona, co spowodowało z kolei, podjęcie decyzji o wycofaniu nieruchomość z ewidencji środków trwałych. Na tej podstawie podatnicy uznali, że zmienił się status podatkowy wskazanej nieruchomości.

Organ uznał jednak, że okoliczności podane przez podatników w złożonej korekcie informacji w sprawie podatku od nieruchomości tj. wygaszenie koncesji na wydobywanie kopaliny oraz wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych poprzez likwidację środka trwałego nie powodują, że grunty utraciły charakter związku z prowadzeniem działalności gospodarczej, co z kolei skutkowało odmową uchylenia decyzji ostatecznej.


Zdaniem WSA co prawda działalność polegająca wyłącznie na rekultywacji i zagospodarowaniu gruntów rolnych i leśnych sama w sobie nie ma charakteru działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów regulujących swobodę takiej działalności, jeżeli nie jest prowadzona w celach zarobkowych, to podejmowanie obowiązkowych działań z zakresu rekultywacji wyrobisk pokopalnianych stanowi element składowy działalności gospodarczej, istotą której jest zarobkowe wydobywanie kopalin na tych gruntach. Skoro działalność z zakresu rekultywacji i zagospodarowania wyeksploatowanych gruntów jest konieczną częścią składową zarobkowej działalności wydobywczej, to nie sposób racjonalnie przyjmować, że grunty mające podlegać lub podlegające aktualnie czynnościom rekultywacyjnym nie są związane z działalnością gospodarczą przedsiębiorcy. Z tych samych względów nie sposób uznać, że poddawane rekultywacji wyrobiska nie są gruntami zajętymi na prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613) i tym samym przestają podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości z chwilą zakończenia wydobycia kruszywa, czy też nie można ich wykorzystywać w prowadzonej działalności ze względów technicznych – podkreślił WSA.


Na podstawie:
Wyrok WSA w Szczecinie z 5 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 125/13, nieprawomocny