Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 23 grudnia 2014 r., sygn. akt II SA/Gd 722/14.
Byli współwłaściciele nieruchomości w 1991 oraz w 1993 r. wystąpili o zwrot nieruchomości wywłaszczonej w celu realizacji osiedla budownictwa wielorodzinnego. W trakcie postępowania okazało się, że jeden ze współwłaścicieli - B. O. nie żyje, a jego spadkobiercy nie przedłożyli na wezwanie organu, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpoznania, postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia praw po zmarłym. Kierownik Urzędu Rejonowego na podstawie art. 104 w zw. z art. 64 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego wydał więc decyzję pozostawiającą wniosek bez rozpoznania. Pozostali współwłaściciele złożyli odwołanie, wnosząc jednocześnie o wydanie decyzji orzekającej zwrot wywłaszczonej nieruchomości na ich rzecz z pominięciem spadkobierców po zmarłym B. O. Wojewoda utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Sprawa trafiła do Sądu, który w 1995 r. zawiesił postępowanie z uwagi na śmierć innego ze współwłaścicieli. Postępowanie zostało wznowione w 2014 r.
Przedmiotem rozważań Sądu była kwestia oceny prawidłowości wydania decyzji o pozostawieniu podania bez rozpoznania przez organ I instancji oraz oceny prawidłowości decyzji organu II instancji, utrzymującej w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. Sąd zauważył, iż w doktrynie i orzecznictwie można znaleźć odrębne stanowiska względem postępowania na podstawie art. 64 § 2 k.p.a. W jego ocenie dominującym i prawidłowym jest jednak pogląd, który wskazuje, że pozostawienie podania bez rozpoznania w trybie art. 64 § 2 k.p.a. nie następuje ani w formie decyzji administracyjnej, ani w formie postanowienia. Pozostawienie podania bez rozpoznania jest bowiem czynnością materialno-techniczną, którą organ dokonuje poprzez adnotację. Przepisy prawa procesowego nie przewidują natomiast wydania decyzji o pozostawieniu podania bez rozpoznania. WSA w Gdańsku uznał więc, że art. 64 § 2 k.p.a. nie mógł stanowić podstawy do wydania decyzji administracyjnej i orzekł o stwierdzeniu nieważności decyzji podjętych przez organy obu instancji.
Orzeczenie nie jest prawomocne.
Sygnatura akt: II SA/Gd 722/14