Wójt gminy ustalił właścicielom domku letniskowego wymiar podatku od nieruchomości.
Podatnicy zakwestionowali wysokość podatku i fakt opodatkowania budynku jako "budynku rekreacyjnego/letniskowego" zamiast jako "budynku mieszkalnego".
Tłumaczyli m.in., że opodatkowany budynek stanowi centrum życiowe rodziny, która jest tam zameldowana i przebywa z zamiarem stałego zamieszkiwania.
WSA zwrócił uwagę, że stawki podatku od nieruchomości w przypadku budynków są zróżnicowane - w zależności od funkcji opodatkowanego budynku. Funkcja budynku ma zatem wpływ na wysokość podatku. W ewidencji gruntów i budynków wskazywane są przeznaczenie budynku i jego funkcje użytkowe.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Dane zawarte w ewidencji mają walor dokumentu urzędowego. W związku z tym organ podatkowy nie ma podstaw do pomijania tych danych w postępowaniu podatkowym.
Zatem co do zasady o sposobie kwalifikacji budynku, dla celów podatkowych w podatku od nieruchomości, decyduje nie tyle sposób rzeczywistego wykorzystania budynku, ile jego funkcja wskazana w ewidencji budynków – uznał sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Gdańsku z 31 stycznia 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 1262/16, nieprawomocny
