Zastosowanie tzw. trackerów, czyli ruchomych elementów systemu fotowoltaicznego, dzięki którym panele fotowoltaiczne będą mogły poruszać się w ciągu dnia i ustawiać się w optymalnym kierunku i pod optymalnym kątem względem Słońca, umożliwi zwiększenie uzysku energii. W ruchomych systemach fotowoltaicznych stosuje się trackery umożliwiające ruch w jednej płaszczyźnie - pionowej lub poziomej (tzw. single axis) oraz trackery podwójne - umożliwiające ruch paneli zarówno w pionie jak i poziomie (double axis).

Na pierwszy rzut oka wykorzystanie trackerów może być dla operatora farmy fotowoltaicznej rozwiązaniem opłacalnym. Przyjmuje się bowiem, że zastosowanie trackerów zwiększy uzysk energii w instalacji o danej mocy paneli średnio o ok. 30%, a ich montaż zwiększy koszt systemu PV o ok. 20%.
Zastosowanie trackerów ma jednak kilka minusów. Wadą instalacji solarnych opartych na trackerach jest przede wszystkim to, że na danej działce przeznaczonej pod farmę fotowoltaiczną będziemy mogli zamontować mniej paneli - systemy zmieniające w ciągu dnia swoje ułożenie, a zatem stwarzające większe pole zacienienia - sprawiają, że poszczególne elementy instalacji będziemy musieli ustawić dalej od siebie, tak aby nie rzucały na siebie cienia. To sprawia, że na jednym hektarze będziemy mogli zamontować średnio około 40% mniej paneli słonecznych - w porównaniu do systemów statycznych.

Montaż podobnej mocy paneli PV jak w przypadku statycznej farmy solarnej wymaga więc przeznaczenia pod nią większego terenu, a to w konsekwencji zwiększy koszty zakupu/dzierżawy danego terenu.

Poza tym, wykorzystanie trackerów zwiększy prawdopodobieństwo awaryjności danej instalacji i konieczności serwisowania ruchomych elementów instalacji.

Źródło: www.gramwzielone.pl