Gmina zawarła z SK umowę na wybudowanie sieci kanalizacyjnej. Zgodnie z jej zapisami SK zobowiązany był do zapłaty gminie kary umownej w wysokości 0,5% wynagrodzenia za każdy dzień zwłoki w wykonaniu prac. SK nie wybudował kanalizacji w terminie, okres opóźnienia trwał od dnia 1 grudnia 2010 r. do dnia 13 kwietnia 2011 r. W ocenie Sądu Apelacyjnego pozwany nie wykazał, że opóźnienie było następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności.
SK wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego, w którym Sąd stwierdził, iż pozwany nie wykazał, że opóźnienie było następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności. SK kwestionował przede wszystkim ocenę Sądu, że zapisów dokonanych w dzienniku budowy nie należy traktować jako dokumentów urzędowych, a co za tym idzie dziennik budowy nie korzysta z wynikających z art. 244 k.p.c. domniemań prawdziwości i prawidłowości zawartych w nim stwierdzeń. Zdaniem SK moc dowodową dokumentów urzędowych mają również niektóre dokumenty określone w ustawach szczególnych, a taką jest Prawo budowlane.
Sąd Najwyższy uznał, że Sąd Apelacyjny słusznie stwierdził, że dziennik budowy stanowi dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c. Wpisy kierownika budowy wyrażają bowiem jedynie jego opinię, która nie jest wiążąca dla Sądu orzekającego w sprawie. Jednak Sąd Apelacyjny nie powinien był całkowicie ignorować wpisów w dzienniku budowy, z których wynika, że budowa została przerwana ze względu na zagrożenie życia osób trzecich, jakie mogło wyniknąć z dalszego prowadzenia robót zgodnie z projektem oraz z braku jakiejkolwiek reakcji Zamawiającego. W trakcie prowadzenia robót okazało się bowiem, że słup średniego napięcia usytuowany jest bliżej wykonywanego przecisku niż przewidywała to dokumentacja. Zdaniem SN okoliczności te mogły mieć kluczowe znaczenie dla oceny, czy były podstawy do wstrzymania robót, a tym samym, czy skarżący popadł w opóźnienie. Z tych względów Sąd Najwyższy przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
Wyrok Sądu Najwyższego z 16.11.2016 r., I CSK 795/15.
Źródło: www.sn.pl, stan z 17.03.2017 r.
