Zgodnie z założeniami ustawy mają być prowadzone konsultacje społeczne z udziałem wszystkich mieszkańców i władz gminy, organizacji pozarządowych i przedsiębiorców. Gminy, które zdecydują się na działania odnawiające, powołają komitety rewitalizacji. Ustawa wprowadza ponadto gminne programy rewitalizacji, które będą przyjmowane w formie uchwały i powinny zawierać m.in. szczegółową diagnozę obszaru rewitalizacji, cele rewitalizacji, opis przedsięwzięć rewitalizacyjnych, określenie ram finansowych i wskazanie źródeł finansowania – publicznych i prywatnych. Rewitalizacji będą mogły podlegać m.in. niezamieszkałe poprzemysłowe tereny, takie jak tereny powydobywcze, pokolejowe, powojskowe. Na obszarach rewitalizowanych będzie można utworzyć specjalne strefy rewitalizacji, ukierunkowane szczególnie na rozwój społecznego budownictwa czynszowego. Strefy będą mogły korzystać ze szczególnych udogodnień oraz instrumentów prawnych, takich jak np. ułatwienia administracyjne, dotacje remontowe oraz generalne zwolnienie z obowiązku stosowania trybów przetargowych. Ustawa zakłada również specjalną formę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - Miejscowy plan rewitalizacji, który może być przyjmowany dla obszarów najbardziej zdegradowanych. Uchwalona ustawa wprowadza też określone ramy interwencji - obszar rewitalizacji w gminie nie może przekroczyć 20% powierzchni gminy, a działania rewitalizacyjne mogą objąć maksymalnie 30% jej mieszkańców, co zapewni koncentrację działań i środków, a przez to efektywność i trwałość rewitalizacji. W ustawie wprowadzono też zmiany dotyczące m.in.: zwiększenia trwałości dokumentów planistycznych, nałożenia na gminę obowiązku poinformowania lokatora o przysługujących mu prawach związanych z realizacją przedsięwzięć rewitalizacyjnych, uzupełnienia katalogu celów publicznych o cele w zakresie kultury. Nowe przepisy mają też na celu ochronę interesu lokatora w procesie rewitalizacji. Ustawą zajmie się teraz Senat.