25 października Sejm rozpoczął swoje 50. posiedzenie. Jednym z jego punktów jest pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków oraz niektórych innych ustaw.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy z 7.06.2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz.U. z 2017 r. poz. 328 i 1566) zarówno realizacja zadań z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, jak i nadzór nad wykonaniem tych zadań znajdują się w kompetencjach gminy. Tym samym niejednokrotnie jednostka samorządu terytorialnego pełni jednocześnie funkcję właściciela przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego, organu nadzoru nad realizacją zadań z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, a także przedstawiciela odbiorców usług. Projektodawcy podkreślają, że rozwiązanie to prowadzić może do nieuzasadnionego wzrostu cen usług wodociągowo-kanalizacyjnych oraz wystąpienia konfliktu interesów pomiędzy jednostką samorządu terytorialnego, przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym a odbiorcą usług. W związku z powyższym istnieje potrzeba większej standaryzacji usług w sektorze zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, w szczególności dotyczących efektywnego trybu i mechanizmu regulacyjnego dotyczącego ustanawiania cen i opłat za świadczenie usług oraz jednolitych warunków prowadzenia działalności w tym zakresie.
Jak podkreślono w uzasadnieniu projektu nowelizacji, wadą funkcjonującego modelu rynku wodno-ściekowego jest w szczególności brak możliwości udziału zewnętrznego, wyspecjalizowanego i niezależnego organu regulacyjnego w obszarze zadań z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, w szczególności dotyczących weryfikacji i oceny zasadności taryf oraz regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków, jak również rozstrzygania sporów pomiędzy podmiotami świadczącymi usługi wodociągowo-kanalizacyjne a odbiorcami tych usług. Po zmianach część instrumentów prawnych z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, które aktualnie należą do kompetencji gminy, zostanie przekazana organowi regulacyjnemu. Organem regulacyjnym będzie dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego „Wody Polskie”, co ma przyczynić się do wyeliminowania ryzyka nieuzasadnionego wzrostu stawek opłat oraz cen za pobór wody i odprowadzanie ścieków. PGW „Wody Polskie” zostało powołane ustawą –Prawo wodne z 20.07.2017 r.
Zgodnie z projektem ustawy, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej PGW „Wody Polskie” będzie rozstrzygał – w decyzji – spory między przedsiębiorstwami wodociągowo-kanalizacyjnymi a odbiorcami usług.
Przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne będą ponosić opłatę za wydanie decyzji dotyczącej zatwierdzenia taryf przez organ regulacyjny. Przyjęto, że wysokość opłaty stanowi dwukrotność opłaty za wydanie pozwolenia wodnoprawnego (będzie to 500 zł). Po zmianach przedsiębiorstwo wodno-kanalizacyjne będzie określać taryfę na 3 lata (dotychczas taryfy obowiązywały przez rok). Umożliwi to bilansowanie dostępnych zasobów wodnych w okresie dłuższym niż rok, co jest ważne w sytuacji wystąpienia ekstremalnych zjawisk pogodowych (np. suszy) i odciąży przedsiębiorstwa od corocznych zadań związanych z wyznaczaniem wielkości taryf.
Projekt ustawy zawiera także przepisy dotyczące postępowania w sprawach dotyczących regulacji rynku wodno-kanalizacyjnego.
Nowe przepisy mają zacząć obowiązywać z dniem następującym po dacie ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Do końca 2017 r. zadania organu regulacyjnego będzie wykonywał prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. Od 1 stycznia 2018 r. jego zadnia przejmie prezes Państwowego Gospodarstwa Wodnego „Wody Polskie” albo dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki wodnej PGW „Wody Polskie”.
Źródło: www.sejm.gov.pl, www.premier.gov.pl, stan z 25.10.2017 r.
