Przepisy ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) - dalej pr. bud. nie wskazują definicji reklamy, tablicy reklamowej, czy urządzenia reklamowego. Zgodnie z art. 1 pr. bud., zakresem przedmiotowym tego aktu prawnego objęta jest działalność obejmująca sprawy projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz zasady działania organów administracji publicznej w tych dziedzinach.

Natomiast, przez obiekty budowlane należy rozumieć:
• budynki wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
• budowle stanowiące całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami oraz
• obiekty małej architektury.

Zatem, próbując zdefiniować tablice lub urządzenia reklamowe, należy posługiwać się powszechnym znaczeniem tych pojęć.
W związku z tym przez tablice i urządzenie reklamowe należy rozumieć nośnik informacji i promocji wizualnej w jakiejkolwiek materialnej formie wraz z elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami. Przy czym, należy przyjąć, że konstrukcja urządzenia reklamowego będzie bardziej skomplikowana niż tablicy reklamowej.
Natomiast, od pojęcia tablicy i urządzenia reklamowego, należy odróżnić pojęcie urządzenia informacyjnego, które jest obiektem, zarówno będącym informacją, jak i stanowiącym jej nośnik, a nie będącym reklamą.
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że tablicy i urządzenia reklamowego nie należy utożsamiać z urządzeniem informacyjnym. Czynnikiem odróżniającym powyższe obiekty jest przede wszystkim spełniana przez nie funkcja.

Biorąc pod uwagę przepisy ustawy – Prawo budowlane należy podkreślić, że „reklama", zgodnie z definicjami zawartymi w ustawie - Prawo budowlane, może być kwalifikowana jako:
1. budowla, w rozumieniu art. 3 pkt 3 pr. bud.,
2. obiekt małej architektury, w rozumieniu art. 3 pkt 4 pr. bud.,
3. tablica i urządzenie reklamowe, o których mowa w art. 29 ust. 2 pkt 6 pr. bud.

Przy tej okazji dodatkowo można zauważyć, że jedynie ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) - dalej u.d.p. w art. 4 pkt 23 u.d.p. wskazuje definicję reklamy. Wydaje się to zrozumiałe z uwagi na fakt, że reklamy najczęściej sytuowane są właśnie przy drogach. W tym miejscu trzeba jednak podkreślić, że definicje zawarte w danej ustawie, tworzone są na potrzeby tejże ustawy i nie powinno się nimi posługiwać przy innych ustawach. Można jednak pomocniczo skorzystać z dorobku innych aktów prawnych.
I tak ustawa o drogach publicznych przez reklamę rozumie nośnik informacji wizualnej w jakiejkolwiek materialnej formie wraz z elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami, umieszczony w polu widzenia użytkowników drogi, nie będący znakiem w rozumieniu przepisów o znakach i sygnałach lub znakiem informującym o obiektach użyteczności publicznej ustawionym przez gminę.
Przepisy tej ustawy zabraniają dokonywania w pasie drogowym czynności, które mogłyby powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi i jej urządzeń albo zmniejszenie jej trwałości oraz zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego. W szczególności zabrania się umieszczania reklam poza obszarami zabudowanymi, z wyjątkiem parkingów.
Natomiast zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga zezwolenia zarządcy drogi, w drodze decyzji administracyjnej. Zezwolenie to wydawane jest między innymi w przypadku umieszczania w pasie drogowym obiektów budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam.
Opłatę za zajęcie pasa drogowego na ten cel ustala się jako iloczyn liczby metrów kwadratowych powierzchni pasa drogowego zajętej przez rzut poziomy obiektu budowlanego albo powierzchni reklamy, liczby dni zajmowania pasa drogowego i stawki opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego. (...)

Pełna treść komentarza dostępna jest w Serwisie Budowlanym>>>