Ponowne uzyskanie statusu małego podatnika nie wyklucza jednorazowej amortyzacji

Czy po ponownym uzyskaniu statusu małego podatnika można zastosować jednorazowy odpis amortyzacyjny?

Odpowiedź: jeżeli we wcześniejszych latach podatnik korzystał z jednorazowej amortyzacji brak jest przeciwwskazań do tego, aby w kolejnych latach jako mały podatnik również skorzystał z tego przywileju.

Uzasadnienie: stosownie do art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f., m.in. mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro (w 2014 r. limit ten wynosił 211.000 zł) łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Mianem małego podatnika określa się przedsiębiorcę, którego przychody ze sprzedaży brutto nie przekroczyły w poprzednim roku podatkowym równowartości w złotych 1.200.000 euro (w 2014 r. małym podatnikiem jest ten, którego obroty w 2013 r. nie przekroczyły 5.068.000 zł) – art. 5a pkt 20 u.p.d.o.f.

W mojej ocenie jeżeli we wcześniejszych latach podatnik korzystał z jednorazowej amortyzacji przepisy u.p.d.o.f. nie zawierają przeciwwskazań do tego, aby w kolejnych latach jako mały podatnik skorzystał z tego przywileju. Jeżeli zatem podatnik spełnia w danym roku warunki rozliczania się w ramach amortyzacji jednorazowej (tj. posiada status małego podatnika) możliwe jest objęcie tym rodzajem amortyzacji innych – nowo wprowadzanych do ewidencji podatnika – składników majątku – znów do limitu 50.000 euro rocznie. Prawo takie oczywiście wyłącznie środków trwałych zaliczonych do ww. grup KŚT.

Podatnik winien pamiętać o tym, że jednorazowa amortyzacja stanowi tzw. pomoc de minimis (art. 22k ust. 10 u.p.d.o.f.). Pomoc de minimis może być udzielana zarówno w formie prawa do jednorazowej amortyzacji, jak i np. ulgi w postaci rozłożenia zaległości podatkowej na raty. Z uwagi zaś na to, że łączna wartość tej pomocy udzielonej jednemu beneficjentowi nie może przekroczyć równowartości 200.000 euro brutto w okresie 3 kolejnych lat (do których zalicza się rok bieżący oraz 2 poprzednie lata), przedsiębiorca powinien skrupulatnie notować wszelką otrzymaną pomoc tego typu.