Sprawa dotyczyła sporu o właściwość pomiędzy starostą a marszałkiem województwa dotyczący wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku wójta gminy o uzgodnienie projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji.
Marszałek województwa przekazał staroście wniosek wójta gminy, wskazując, że to do starosty jako organu administracji geologicznej pierwszej instancji należą sprawy związane z zatwierdzaniem projektów robót geologicznych oraz dokumentacjami geologicznymi, dotyczące m. in. badań geologiczno - inżynierskich wykonywanych na potrzeby zagospodarowania przestrzennego gminy oraz warunków posadowienia obiektów budowlanych. Wskazał również, że to starosta prowadzi obserwację terenów zagrożonych ruchami masowymi ziemi oraz terenów, na których występują te ruchy, a także rejestr zawierający informacje o tych terenach.
W odpowiedzi starosta uznał stanowisko marszałka za nietrafne.
NSA rozpatrując skargę wskazał, iż zasadnicze znacznie w sprawie ma wyjaśnienie zakresu stosowania przepisu art. 161 ust. 2 pkt. 3 ustawy Prawo geologiczne i górnicze. Zasadą jest bowiem, że organem administracji geologicznej pierwszej instancji jest marszałek województwa. Do starosty, jako organu administracji geologicznej pierwszej instancji, należą sprawy związane z zatwierdzaniem projektów robót geologicznych oraz dokumentacjami geologicznymi, dotyczące badań geologiczno - inżynierskich wykonywanych na potrzeby zagospodarowania przestrzennego gminy oraz warunków posadawiania obiektów budowlanych. W ocenie marszałka województwa, przepis ten przekazuje do właściwości starosty obowiązek uzgodnienia w trybie art. 53 ust. 4 pkt 5 w związku z art. 60 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Uzgodnienie to konieczne jest z kolei dla wydania przez właściwy organ decyzji o warunkach zabudowy dla terenów zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych.
Zdaniem NSA takie stanowisko nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem wspomniane uzgodnienie jest zajęciem stanowiska przez właściwy organ administracji geologicznej, który niewątpliwie może skorzystać ze dostępnej dokumentacji geologicznej (sporządzonej na podstawie prac geologicznych), lecz nie musi być organem, który tę dokumentację zatwierdził. Oznacza to ponadto, że normy kompetencyjnej dla wydania uzgodnienia przez starostę nie stanowi art. 110a ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska, zgodnie z którym starosta prowadzi obserwację terenów zagrożonych ruchami masowymi ziemi oraz terenów, na których występują te ruchy, a także rejestr zawierający informacje o tych terenach. Obowiązek wynikający z cytowanego przepisu nie oznacza bowiem, że starosta jest organem właściwym do wydania przedmiotowego uzgodnienia, skoro właściwość organów określona została w przepisie art. 161 ust. 1 ustawy Prawo geologiczne i górnicze, a przepisy ustawy Prawo ochrony środowiska nie przewidują regulacji szczególnych w tym zakresie. Starosta będzie organem administracji geologicznej pierwszej instancji w sprawach związanych z zatwierdzaniem projektów robót geologicznych oraz dokumentacjami geologicznymi sporządzanymi na potrzeby projektu budowlanego, a zatem na etapie postępowania w przedmiocie pozwolenia na budowę. W opinii NSA art. 161 ust. 2 pkt 3 ustawy Prawo geologiczne i górnicze nie stanowi normy kompetencyjnej dla starosty, jako organu administracji geologicznej pierwszej instancji, do wydania uzgodnienia. W sprawie zastosowanie znajdzie natomiast przepis art. 161 ust. 1 ustawy Prawo geologiczne i górnicze, zgodnie z którym organem właściwym jest marszałek województwa.
Na podstawie: Postanowienie NSA z 6 lipca 2012 r., sygn. akt II OW 83/12, prawomocne