Wskaźnik jest używany w Towarzystwach Budownictwa Społecznego, czyli TBS-ach. W budynkach TBS-ów czynsz za 1 m kw. powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego nie może być wyższy w skali roku niż 4% wartości odtworzeniowej. Bywa stosowany przez gminy przy określaniu wysokości czynszu w lokalach komunalnych. Z kolei w Ustawie o ochronie praw lokatorów znajduje się zapis, że wartość odtworzeniową lokalu liczy się mnożąc jego powierzchnię użytkową i wskaźnik przeliczeniowy kosztu odtworzenia 1 m kw. powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego.
Jeśli właściciel mieszkania wprowadza podwyżkę czynszu, to gdy w skali roku przekroczy ona 3% wartości odtworzeniowej, najemca ma prawo zażądać jej uzasadnienia i kalkulacji, a następnie zakwestionować podwyżkę, wnosząc do sądu pozew o ustalenie na podstawie przepisów ustawy, że podwyżka jest niezasadna. Udowodnienie zasadności podwyżki ciąży na właścicielu. Wartość średniego wskaźnika stanowi iloczyn współczynnika 1,0 w przypadku nieruchomości rynku pierwotnego, a 0,8 w przypadku nieruchomości rynku wtórnego, oraz średniej arytmetycznej dwóch ostatnio ogłoszonych przez właściwego wojewodę wartości wskaźnika przeliczeniowego kosztu odtworzenia.
Źródło: www.mazowieckie.pl, www.malopolska.uw.gov.pl