Kiedy pracodawca ma obowiązek wypłaty diet przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej?

Z art. 775 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p. wynika, że podróż służbowa polega na wykonywaniu na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy.

Pytanie:
Czy można naliczyć wszystkie diety za podróż służbową trwającą od poniedziałku od godziny 8:00 do piątku do godziny 22:00, gdzie od środy do czwartku pracownik przebywał na zwolnieniu lekarskim?
Miejsce odbywania podróży jest na tyle odległe, że powrót do domu i znowu w miejsce pracy w terenie - wydaje się niezasadne, jednak pracownik upiera się, że należy mu się wypłata diet z uwagi na koszty wyżywienia.
Czy można mu odmówić i czym poprzeć taką decyzję?
Pracownik upiera się, twierdząc, że poprzedni pracodawca wypłacał w takiej sytuacji diety za całość nieobecności w miejscu zamieszkania, nie poparł jednak tego żadnym wyrokiem itp.

Odpowiedź:
Zdaniem Autorki w sporze rację ma pracownik. Pracodawca powinien wypłacić pracownikowi diety za cały okres podróży służbowej.
Z art. 775 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p. wynika, że podróż służbowa polega na wykonywaniu na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy. W praktyce ukształtowała się interpretacja, że czasem pracy są następujące "odcinki" podróży służbowej:
a) przemieszczanie się w godzinach odpowiadających rozkładowi czasu pracy;
b) przebywanie bez wykonywania pracy poza stałym miejscem pracy w godzinach odpowiadających rozkładowi czasu pracy;
c) wykonywanie pracy poza stałym miejscem pracy w godzinach odpowiadających rozkładowi czasu pracy;
d) wykonywanie pracy poza stałym miejscem pracy poza godzinami odpowiadającymi rozkładowi czasu pracy (jest to praca w godzinach nadliczbowych).
Z powyższego wynika więc, że do uznania danego okresu za przebywanie w delegacji nie jest konieczne, aby pracownik wykonywał w tym czasie pracę. Jest to istotne dla odpowiedzi na zadane pytanie.
Pracownik przebywał w delegacji na polecenie pracodawcy. Z pytania wynika, że na polecenie pracodawcy nie przerwał delegacji i zakończył wykonywanie zadania po wyzdrowieniu. Zatem pracownik nie z własnej woli przebywał w stanie niezdolności do pracy poza miejscem zamieszkania. Z tego względu należy rozliczyć go za cały czas delegacji, wliczając okres niezdolności do pracy z powodu choroby.