W takiej sytuacji nie zachodzą przesłanki wyłączenia prezydenta miasta od udziału w postępowaniu w sprawie, albowiem nie orzeka on o interesie majątkowym gminy. Właściwość organu wynika z lex specialis, a organ orzeka w ramach realizacji zadań gminy w ramach zaspokajania potrzeb zbiorowych wspólnoty – orzekł WSA w Poznaniu.

Prezydent miasta na wniosek miasta ustalił środowiskowe uwarunkowania dla realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie instalacji termicznego przekształcenia frakcji resztkowej zmieszanych odpadów komunalnych. Decyzja została zaskarżona przez stowarzyszenie. Skarżący zarzucił między innymi naruszenie prawa procesowego, przez akceptację braku wyłączenia się prezydenta miasta i pracowników urzędu miasta od udziału w postępowaniu i rozstrzygnięciu sprawy. SKO utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie prezydenta.

WSA rozpatrując sprawę zwrócił uwagę, iż prezydent miasta nie orzekał o interesie majątkowym gminy. Planowanie inwestycji polegającej na budowie instalacji termicznego przekształcania frakcji resztkowej zmieszanych odpadów komunalnych nie ma na celu zapewnienia dochodów miastu, lecz służyć ma realizacji przez gminę trudnego w realizacji i kosztownego obowiązku gospodarki odpadami. Ustawodawca wprost wskazał, że organem właściwym do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest wójt, burmistrz, prezydent miasta – w przypadku pozostałych przedsięwzięć. W ustawie materialno-prawnej (ustawie o udostępnianiu informacji o środowisku), brak przepisu, zawierającego normę prawną, nakazującą wyłączenie prezydenta miasta na prawach powiatu, w sprawach, których stroną jest gmina lub powiat. Przeciwnie – ustawodawca wprowadził wyraźną normę, zgodnie z którą w przypadku przedsięwzięcia realizowanego przez gminę, decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach wydaje wójt, burmistrz, prezydent miasta, na którego obszarze właściwości przedsięwzięcie jest realizowane (art. 75 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. 2008 r., nr 199, poz. 1227 ze zm.).

WSA podkreślił, iż wbrew stanowisku stowarzyszenia, w sprawie nie zachodziła też przesłanka wyłączenia pracownika z art. 24 § 1 pkt 7 kpa. Przepis ten dotyczy sytuacji, w której osoba pozostająca wobec danego pracownika w stosunku nadrzędności służbowej, miałaby własny interes prawny, o którym rozstrzygałby ów pracownik (np. nieruchomość, będąca przedmiotem postępowania, byłaby przeznaczona dla realizacji planowanej inwestycji; podległaby wywłaszczeniu, określano by decyzją wysokość odszkodowania za taką nieruchomość, etc.). Taka sytuacja nie zachodzi jednak, gdy pracownik urzędu miasta rozstrzyga decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach, w ramach realizacji zadań przez gminę, w ramach zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, do których należą w szczególności sprawy ochrony środowiska i przyrody, a zgodnie z punktem 3 tego przepisu, sprawy utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych.

Na podstawie: Wyrok WSA w Poznaniu z 10 marca 2011 r., sygn. akt IV SA/Po 751/10, prawomocny