Pytanie:
Czy takie wnioski o przerachowanie, w imieniu podatnika, na podstawie jednorazowego pełnomocnictwa upoważniającego księgowego do podpisywania m.in. wniosków o przerachowanie, może podpisywać księgowy z biura rachunkowego?
Z wyjaśnień uzyskanych w urzędzie skarbowym wynika, że aby księgowy mógł podpisać wniosek o przerachowanie, każdorazowo (co miesiąc) musi uzyskać pełnomocnictwo, uiścić opłatę 17 zł i podpinać pod te wnioski.
Odpowiedź:
Wyjaśnienia urzędu skarbowego są prawidłowe.
Uzasadnienie:
Zgodnie z art. 76 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) - dalej o.p. - nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Wniosek o zaliczeniu nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych może być sporządzony przez stronę lub przez jej umocowanego pełnomocnika. Każdy odrębny wniosek wszczyna odrębne postępowanie (sprawę) organu podatkowego. Obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej odnośnie poszczególnych dokumentów pełnomocnictwa składanych do każdej sprawy wynika wprost z przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1282 z późn. zm.). Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 tej ustawy opłacie skarbowej podlega złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury oraz jego odpisu, wypisu lub kopii – w sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym. Oznacza to, że należna opłata skarbowa wynika z liczby składanych dokumentów, która wiąże się z liczbą spraw (postępowań) prowadzonych przez organ.
W orzecznictwie sądowym utrwalił się pogląd, który odpowiada stanowisku wyrażonemu przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 11 kwietnia 2008 r., II FSK 128/08. W powołanym wyroku sąd stwierdził, że brzmienie art. 137 § 3 zdanie 1 o.p. nie pozostawia wątpliwości, iż pełnomocnik, chcąc występować w postępowaniu w takim charakterze, jest zobligowany do przedłożenia do akt konkretnej sprawy dokumentu potwierdzającego umocowanie do działania w cudzym imieniu i wyznaczającego jego zakres. Bez względu na zakres udzielonego pełnomocnictwa to pełnomocnik decyduje o tym, czy będzie zastępował stronę w zakresie, w jakim został umocowany. Tym samym złożenie dokumentu pełnomocnictwa do akt jednej z kilku spraw prowadzonych przez ten sam organ podatkowy, nawet gdy będzie to pełnomocnictwo ogólne, nie zwalnia pełnomocnika z obowiązku załączenia oryginału lub poświadczonej urzędowo kopii takiego dokumentu do akt kolejnej sprawy. Podobny pogląd wyrażony został w wyrokach NSA z dnia 8 lipca 2009 r., II FSK 690/08, oraz z dnia 24 października 2007 r., II FSK 1217/06.
Zgodnie z art. 137 § 1 o.p. pełnomocnikiem strony może być osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych. Art. 137 § 3 o.p. nakłada na pełnomocnika obowiązek dołączenia do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Adwokat, radca prawny, a także doradca podatkowy mogą sami uwierzytelnić odpis udzielonego im pełnomocnictwa oraz odpisy innych dokumentów wykazujących ich umocowanie.
Jeżeli księgowy nie posiada tytułu doradcy podatkowego (adwokata, radcy prawnego) to tym samym nie ma uprawnień do uwierzytelnienia udzielonego mu pełnomocnictwa, a w takim przypadku wymagane będzie złożenie oryginału tego pełnomocnictwa (podpis mocodawcy) dołączonego do wniosku o zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.
[Uwaga! Odpowiedź na to pytanie jest już nieaktualna od 1 I 2016 r.]