Narodowy Plan Gospodarczy na 1959 r.

Rozdział I.

Wyniki rozwoju gospodarki narodowej w 1958 r.

2.

Produkcja przemysłu uspołecznionego według wstępnych danych przekroczyła planowany poziom o 3% i osiągnęła poziom wyższy niż w 1957 r. o 9,5%.

Przekroczenie planu produkcji było umożliwione przez utrzymująca się nadal wysoką podaż surowców pochodzenia rolniczego, poprawę zaopatrzenia w surowce pochodzące z importu, a częściowo również przez lepsze wykorzystanie zdolności produkcyjnych.

W rozwoju przemysłu w 1958 r. obserwuje się takie pozytywne fakty, jak:

- przekroczenie planu wydobycia węgla kamiennego oraz osiągnięcie wyższej niż planowano wydajności pracy w górnictwie,

- poprawa sytuacji energetycznej, umożliwiająca zmniejszenie wyłączeń energii elektrycznej dla przemysłu,

- uzyskanie znacznego wzrostu produkcji szeregu najbardziej deficytowych wyrobów i półproduktów w przemyśle maszynowym, które umożliwiło pewną poprawę w kooperacji, zwłaszcza w zakresie silników elektrycznych, aparatury, osprzętu elektrycznego, odlewów i odkuwek,

- uzyskanie znacznego przyrostu produkcji wyrobów elektrotechnicznych i metalowych powszechnego użytku,

- uzyskanie w przemyśle chemicznym znacznego przyrostu produkcji szeregu półproduktów chemicznych, jak chlor, tworzywa sztuczne, włókna syntetyczne, a w przemyśle materiałów budowlanych - cementu,

- ogólnie szybszy wzrost produkcji, przeznaczonej na potrzeby rynku i ludności, a zwłaszcza wysokie przekroczenie planu produkcji mięsa i dalszy znaczny przyrost produkcji w porównaniu z 1957 r.,

- poprawa zaopatrzenia przemysłu lekkiego w podstawowe surowce, a także niektóre półfabrykaty.

Niekorzystnym faktem było niewykonanie planu produkcji niektórych asortymentów w przemyśle maszynowym, a w szczególności poważne, powtarzające się od kilku lat, niewykonanie planu produkcji przez przemysł taboru kolejowego, jak również niewykonanie planu produkcji niektórych innych wyrobów w pozostałych gałęziach przemysłu.

3.

Według wstępnych danych wartość produkcji globalnej rolnictwa osiągnęła poziom nieco niższy niż założony w planie na 1958 r. (99,2%), jednak wyższy o około 3,2% od faktycznie osiągniętej produkcji w 1957 r.

Na niższy od założonego w planie wzrost produkcji rolniczej wpłynęła m.in. niższa niż przewidywano ogólna powierzchnia zasiewów oraz niższe zbiory upraw przemysłowych, zwłaszcza tytoniu, roślin oleistych, włóknistych i ziemniaków, a w produkcji zwierzęcej - nieosiągnięcie założonego pogłowia trzody chlewnej, bydła i owiec.

Ogólna produkcja roślinna w 1958 r. była wyższa o około 2,3% niż w 1957 r. Wzrost ten osiągnięto przede wszystkim przez wzrost plonów.

Plony 4 zbóż 1958 r. osiągnęły 14,8 q z ha i są wyższe o 0,5 q z ha niż średnie plony z lat 1955-1957, jednak nieco niższe (o 0,2 q z ha) od osiągniętych w 1957 r. Plony ziemniaków osiągnęły 126 q z ha i były na poziomie zbliżonym do 1957 r. (127 q z ha).

Plony buraków cukrowych osiągnęły 235 q z ha i były wyższe o 30 q od średnich plonów z lat 1955-1957.

Wyższe niż w 1957 r. były również plony owoców, warzyw i siana łąkowego.

Za fakt niekorzystny należy uznać zmniejszenie w porównaniu z poziomem osiągniętym w latach 1956 i 1957 zużycia nawozów sztucznych, zwłaszcza potasowych, wapna nawozowego i środków ochrony roślin.

Ogólna produkcja zwierzęca w 1958 r. osiągnęła poziom o 4,5% wyższy niż w 1957 r., a więc wzrost produkcji zwierzęcej był niższy niż w 1957 r. W 1957 r. wzrost produkcji zwierzęcej wyniósł około 7,5%.

Na niższą niż w 1957 r. dynamikę produkcji zwierzęcej wpłynął głównie spadek pogłowia trzody chlewnej i bydła.

Pogłowie trzody chlewnej w gospodarce chłopskiej utrzymało się na poziomie 1957 r., a produkcja żywca wieprzowego wzrosła o około 8,9%, natomiast w państwowych gospodarstwach rolnych nastąpiło zmniejszenie pogłowia trzody chlewnej (o około 33%) i produkcji żywca (o około 8%).

W hodowli bydła w 1958 r. nastąpił dalszy wzrósł pogłowia krów (o 2,8%) przy równoczesnym poważnym spadku ilości sztuk młodych (o 10,1%), przy czym łącznie pogłowie bydła zmniejszyło się, co jest głównym niekorzystnym faktem w rozwoju rolnictwa w 1958 r. W szczególności zmniejszenie się przyrostu liczby cieląt jest zjawiskiem niekorzystnym z punktu widzenia przyspieszenia obrotu stada.

Szybciej niż produkcja globalna wzrosła w 1958 r. towarowa produkcja zwierzęca, co wpłynęło na znaczne przekroczenie planu skupu. Według nieostatecznych danych plan skupu żywca przekroczony został w skali rocznej o około 186 tys. tonn, tj. o 13,4%, plan skupu mleka o 14 mln l, tj. o 0,4%, plan skupu jaj o 48 mln sztuk, tj. o 2,7%. Ogółem skup żywca według wstępnych danych był o 22,1% wyższy niż w 1957 r., mleka o 13,7%, a jaj o 9,6%.

Rok 1958 był okresem dalszego wzrostu budownictwa na wsi, zarówno mieszkaniowego, jak i gospodarczego. Sprzedaż cementu dla wsi wyniosła około 1,3 mln tonn, tj. przekroczyła poziom z 1957 r. o ponad 22%, materiałów ściennych ze źródeł uspołecznionych o 37,2%, dachówki ceramicznej o 17,4%.

5.

W 1958 r. nastąpił zasadniczy zwrot w polityce zatrudnienia. Uchwały XI Plenum KC PZPR zapoczątkowały szeroką akcję porządkowania zatrudnienia i likwidacji przerostów zatrudnienia, jakkolwiek akcja ta na przestrzeni 1958 r. nie dala jeszcze dostatecznych wyników.

Na skutek wspomnianej akcji oraz w wyniku niższej niż w latach poprzednich liczebności roczników wchodzących w wiek zdolności do pracy i odejścia z pracy znacznej liczby rencistów w związku z uregulowaniem emerytur - przyrost zatrudnienia (poza rolnictwem) w 1958 r. był znacznie mniejszy niż w latach poprzednich. Według wstępnych danych przyrost ten w całej gospodarce uspołecznionej wyniósł około 38 tys. osób wobec odpowiedniego przyrostu wynoszącego w 1956 r. 238 tys. osób, a w 1957 r. 125 tys. osób.

W rezultacie niższego niż w latach poprzednich przyrostu zatrudnienia w przemyśle wzrost wydajności pracy dał większą część przyrostu produkcji przemysłowej niż w latach poprzednich, a mianowicie w 1958 r. około 94% przyrostu produkcji wobec 63% w 1957 r.

Znacznemu zmniejszeniu uległo zatrudnienie w administracji. W IV kwartale 1958 r. zatrudnienie w administracji było o około 40 tys. niższe niż w IV kwartale 1957 r., tj. o około 14%.

W związku z uregulowaniem sprawy emerytur w ciągu 1958 r. według wstępnych danych zwolnionych zostało około 100 tys. rencistów.

Niektóre gałęzie gospodarki odczuwały w 1958 r. większy niż w latach poprzednich deficyt siły roboczej, co dotyczyło zwłaszcza budownictwa, górnictwa węglowego, przemysłu włókienniczego i portów morskich.

6.

Dochód narodowy do podziału był według wstępnych danych o ponad 5% wyższy niż w 1957 r., w tym fundusz spożycia wzrósł ogółem o 5,2%, głównie w związku ze wzrostem dochodów ludności z tytułu płac, skupu oraz regulacją emerytur.

Fundusz płac ogółem (bez wypłat z funduszu zakładowego) w gospodarce uspołecznionej wzrósł według wstępnych danych ze 124,5 mld zł w 1957 r. do 132,5 mld zł w 1958 r., tj. o 6,5%, a z uwzględnieniem wypłat z tytułu funduszu zakładowego w kwocie 3,0 mld zł - o 8,2%.

Przeciętna miesięczna płaca nominalna brutto na jednego zatrudnionego w gospodarce uspołecznionej wzrosła z 1.406 zł w 1957 r. do 1.511 zł w 1958 r., tj. o około 7,5%.

Wypłaty na emerytury w związku z przeprowadzoną akcją regulacji emerytur wzrosły według wstępnych danych z 5.451 mln zł w 1957 r. do 7.860 mln zł w 1958 r., tj. o 44,2%, przy czym wysokość przeciętnej renty starczej, która przed regulacją w czerwcu 1958 r. wynosiła 366 zł, w wyniku regulacji wzrosła do 654 zł, tj. o 78,7%.

Wzrost kosztów utrzymania w 1958 r. według wstępnej oceny Głównego Urzędu Statystycznego wyniósł około 102% przyjmując przeciętny poziom 1957 r. za 100.

Dochody ludności rolniczej z tytułu skupu scentralizowanego artykułów rolnych wzrosły według wstępnych danych z 38.594 mln zł w 1957 r. do 45.923 mln zł w 1958 r., tj. o 19,0%.

Wzrost cen artykułów nabywanych przez rolników według oceny Głównego Urzędu Statystycznego kształtował się w 1958 r. na poziomie 103,5% (poziom 1957 r. = 100).

Według wstępnych danych plan obrotu handlu wewnętrznego został wykonany w 1958 r. w skali rocznej w 100,6%, a ogólne rozmiary obrotu towarowego przekroczyły poziom 1957 r. o 9,5%.

W związku z wzrastającymi zakupami materiałów budowlanych i artykułów przemysłowych przez wieś wzrost obrotów w handlu wiejskim był w 1958 r. wyższy niż przeciętnie w kraju i wyniósł 10,4%.

Rok 1958 przyniósł istotną poprawę w zaopatrzeniu rynku w mięso i tłuszcze zwierzęce oraz w szereg artykułów przemysłowych, jak obuwie i niektóre rodzaje tkanin, a przede wszystkim w szereg artykułów metalowych i elektrotechnicznych trwałej konsumpcji, szczególnie deficytowych na rynku w poprzednim okresie, jak np. pralki, odbiorniki radiowe, maszyny do szycia, motocykle.

W porównaniu z poprzednimi latami nastąpiła ogólnie biorąc poprawa warunków zakupu w sieci handlowej, związana z odbudową zapasów do poziomu niezbędnych normatywów, wzrostem sieci handlowej oraz zwiększeniem zatrudnienia w handlu.

Jedno z głównych zadań planu 1958 r., a mianowicie zadanie zwiększenia zapasów towarów rynkowych w aparacie handlu o 8,3 mld zł, zostało według wstępnych danych przekroczone o 1,6 mld zł. Równocześnie miał miejsce znaczny wzrost zapasów towarów rynkowych w przemyśle. W rezultacie łączny przyrost zapasów towarów rynkowych w przemyśle i handlu kształtował się na poziomie 12-13 mld zł w skali rocznej.

Akumulowana część dochodu narodowego stanowiła według wstępnych danych 23,4% dochodu narodowego do podziału w 1958 r., tj. była wyższa, niż zakładano w planie, głównie ze względu na znaczny ponadplanowy wzrost zapasów w 1958 r.

Zapasy ogółem w gospodarce narodowej wzrosły o 25,9 mld zł wobec planowanego przyrostu o 15,8 mld zł. Wzrost ten wynika głównie ze wspomnianej wyżej odbudowy zapasów towarów rynkowych oraz dostaw importowanych surowców na podstawie uzyskanych kredytów. Wzrost ten jest jednak w pewnej mierze wynikiem tendencji niekorzystnych, a mianowicie nadmiernego gromadzenia przez przedsiębiorstwa materiałów i produkcji w toku, jak również nadal niedostatecznego jeszcze dostosowania asortymentu produkcji do potrzeb rynku i występujących w następstwie trudności zbytu.

Inwestycje w gospodarce narodowej wzrosły w 1958 r. o 8,1% w porównaniu z 1957 r., w tym inwestycje jednostek państwowych i spółdzielczych (bez spółdzielczości produkcyjnej i mieszkaniowej) o 5,4%, inwestycje chłopskie w rolnictwie oraz nakłady w spółdzielniach produkcyjnych o 17,8%, inwestycje mieszkaniowe ze środków własnych ludności (indywidualne i spółdzielcze) i kredytów państwowych o 59,7%.

Zadania w zakresie budownictwa izb mieszkalnych typu miejskiego zostały wykonane z nadwyżką, przy czym liczba izb mieszkalnych oddanych do użytku wyniosła ponad 230 tys. Oddanie do użytku w 1958 r. większej liczby izb, niż przewidywano w planie - pomimo niepełnego wykonania planu oddawania do użytku nowych izb mieszkalnych z budownictwa państwowego - było możliwe dzięki przekroczeniu pierwotnie przewidywanego poziomu budownictwa mieszkaniowego ludności.

Pomimo wzrostu w 1958 r ogólnych rozmiarów inwestycji nie wszystkie przewidziane planem zadania inwestycyjne, niezbędne dla rozwoju gospodarki w następnych latach, zostały wykonane, a dyscyplina realizacji kluczowych budów, zwłaszcza w przemyśle ciężkim, była niezadowalająca, przy czym szereg obiektów, zarówno w zakresie budownictwa przemysłowego, jak i mieszkaniowego, nie zostało w planowanym terminie oddanych do użytku.

7.

W 1958 r. pomimo ogólnie trudnej jeszcze sytuacji w handlu zagranicznym osiągnięto poważną poprawę struktury handlu zagranicznego, chociaż nie wszystkie zadania eksportowe zostały w pełni i terminowo wykonane.

Według wstępnych danych wartość eksportu maszyn i urządzeń inwestycyjnych była w 1958 r. o 46,2% wyższa niż w 1957 r., a jego udział wzrósł z 20% ogólnej wartości eksportu w 1957 r. do 26,9% w 1958 r.

Wartość eksportu rolnego według wstępnych danych wzrosła o 48,3% w porównaniu z 1957 r., przy czym udział jego zwiększył się z 12,6% ogólnej wartości eksportu w 1957 r. do 17,3% w 1958 r.

Trudności handlu zagranicznego w 1958 r. pogłębiała obniżka cen na rynkach światowych, która w odniesieniu do wyrobów stanowiących przedmiot polskiego eksportu była większa niż obniżka cen surowców i artykułów importowanych przez Polskę.

Z drugiej strony dodatkowy wysiłek dla zwiększenia eksportu oraz uzyskanie w 1958 r. długoterminowych kredytów zagranicznych, nie przewidzianych w planie, wpłynęły na pewną poprawę sytuacji płatniczej w obrotach z krajami kapitalistycznymi. Między innymi w 1958 roku zadłużenie w kredytach krótkoterminowych zmniejszyło się o około 100 mln rubli w porównaniu ze stanem na początek 1958 r.

8.

Ogólnie charakteryzując wyniki gospodarcze 1958 r. należy stwierdzić, że okres ten przyniósł poważne osiągnięcia w dziedzinie utrwalenia równowagi rynkowej, jak również poprawę sytuacji w handlu zagranicznym i szybszy niż w poprzednich dwóch latach wzrost inwestycji. Pomimo tego dalsza poprawa sytuacji w handlu zagranicznym i przyspieszenie wzrostu inwestycji jest podstawowym warunkiem przygotowania wzrostu produkcji i dochodów ludności w następnych latach i wykonania zadań ostatnich lat bieżącej 5-latki.

Biorąc pod uwagę uzyskane w latach 1956-1958 osiągnięcia gospodarcze, Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przyjmuje do wiadomości aktualną ocenę przewidywanego kształtowania się w 1960 r. głównych wskaźników gospodarki narodowej i ich odchyleń od zadań ustalonych w uchwale Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej o Planie Rozwoju Gospodarczego w latach 1956-1960.

Zgodnie z tą oceną przewiduje się, że produkcja przemysłu socjalistycznego osiągnie w roku 1960 wzrost o około 3% większy, niż to zakładano w planie 5-letnim. Przekroczenie założeń planu będzie osiągnięte zwłaszcza w dziedzinie środków spożycia, w związku z wyższą niż przyjmowano w planie podażą artykułów rolnych oraz w związku z przekraczaniem zadań w zakresie produkcji artykułów trwałego użytku. W przemyśle środków wytwórczości, przy przewidywanym pełnym wykonaniu zadań w zakresie wartości produkcji, przewiduje się niepełne wykonanie założonych zadań produkcyjnych przede wszystkim w zakresie stali i węgla, przy czym szacuje się, że w 1960 r. produkcja stali wyniesie 6,4 mln tonn wobec planowanych 7,0 mln tonn, a produkcja węgla 103 mln tonn wobec planowanych 105 mln tonn.

Jednocześnie przewiduje się między innymi znaczne przekroczenie zadań w zakresie produkcji obrabiarek, poważne przekroczenie zadań w zakresie produkcji statków pełnomorskich oraz osiągniecie zaplanowanego wzrostu produkcji materiałów budowlanych.

Na podstawie osiągnięć rolnictwa w latach 1956-1958 zarówno w produkcji roślinnej, jak i w produkcji zwierzęcej można przewidywać, że globalna produkcja rolnictwa będzie w roku 1969 - w warunkach średnio urodzajnego roku - nieco wyższa, aniżeli założono w planie 5-letnim.

Jednocześnie przewiduje się, że wzrost produkcji towarowej rolnictwa będzie wyższy w związku ze znacznym przekraczaniem założeń planu w zakresie skupu artykułów zwierzęcych.

W dziedzinie inwestycji, po pierwszych trzech latach bieżącego planu 5-letniego, w których występował bardzo nieznaczny przyrost nakładów inwestycyjnych, przewiduje się znacznie szybszy wzrost inwestycji w ostatnich dwóch latach tego planu. Wzrost ten wiąże się z koniecznością rozszerzenia bazy materialnej produkcji w celu uzyskania szybkiego wzrostu produkcji i spożycia w latach następnych, a tym samym stworzenia trwałych podwalin dla pomyślnej realizacji wielkich zadań, które stoją przed naszą gospodarką w następnym 5-leciu.

W ramach wzrastających nakładów inwestycyjnych przewiduje się w szczególności zwiększenie nakładów na hutnictwo i przemysł maszynowy, gdzie wystąpiło niekorzystne osłabienie tempa inwestowania w latach 1956-1958.

Istotny postęp, jaki osiągnięto w okresie ostatnich trzech lat w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego, pozwala przewidywać, że zadanie wybudowania w latach 1956-1960 łącznie 1.200.000 izb w miastach i osiedlach będzie wykonane przy jednoczesnym bardzo poważnym zwiększeniu budownictwa domów mieszkalnych na wsi.

Dotychczasowy rozwój sytuacji gospodarczej w latach 1956-1958, a w szczególności poważny wzrost dochodów ludności miejskiej i wiejskiej, pozwala założyć, że główne zadanie planu 5-lelniego - osiągnięcie w roku 1960 podwyżki płac realnych oraz realnych dochodów chłopów o 30% w stosunku do roku 1955 może być w pełni wykonane.

Rozdział II.

Podstawowe zadania planu na 1959 r.

1.

Przed gospodarką narodową w 1959 r. stoją następujące główne zadania:

- rok 1959 powinien stać się okresem dalszego, bardziej intensywnego wysiłku w rozwijaniu sił wytwórczych kraju. Konsekwentna kontynuacja tego wysiłku podjętego na nowo w 1958 r., po okresie przejściowego obniżenia zadań w tej dziedzinie w latach 1955-1957, jest konieczna przede wszystkim dla zapewnienia gospodarce narodowej w najbliższej przyszłości odpowiedniej bazy wyjściowej do spełnienia zadań przyszłego planu 5-letniego na lata 1961-1965, zwłaszcza w zakresie niezbędnej ilości dóbr produkcyjnych, towarów konsumpcyjnych i mieszkań oraz nowych miejsc pracy dla szybko zwiększającej się liczby mieszkańców kraju;

- silniejszemu wzrostowi sił wytwórczych kraju powinno towarzyszyć równoległe realizowanie zadania systematycznego wzrostu stopy życiowej ludności, a zwłaszcza zapewnienie wykonania przypadającej na 1959 r. części założonego w bieżącym planie 5-letnim 30% wzrostu realnych płac i dochodów ludności;

- realizacja zadań gospodarczych w 1959 r. powinna przebiegać w warunkach utrwalania i umacniania osiągniętej w 1958 r. ogólnej równowagi rynkowej, jak również pogłębienia równowagi odcinkowej w zakresie poszczególnych towarów i usług;

- należy doprowadzić do istotnego polepszenia sytuacji w handlu zagranicznym przez dalsze aktywizowanie eksportu we wszystkich dziedzinach produkcji, utrzymanie importu w granicach najniezbędniejszych potrzeb gospodarki narodowej, poprawę opłacalności handlu zagranicznego oraz zgromadzenia niezbędnych rezerw gwarantujących prawidłowe funkcjonowanie handlu zagranicznego.

2.

Jednym z głównych środków zapewniających urzeczywistnienie stojących przed gospodarką narodową w 1959 r. zadań jest zwiększenie wysiłku inwestycyjnego Państwa, a w konsekwencji podniesienie udziału inwestycji w dochodzie narodowym Polski.

Wysiłek ten jednak, jeśli ma przynieść pożądane rezultaty, powinien być realizowany w warunkach równoległego, istotnego i wszechstronnego usprawnienia całokształtu działalności inwestycyjnej, a zwłaszcza rygorystycznego przestrzegania ustalonych norm cyklów inwestycyjnych.

3.

Dla wykonania głównych zadań gospodarczych 1959 r., a zwłaszcza w celu sfinansowania zwiększonego wysiłku inwestycyjnego Państwa oraz zapewnienia odpowiednich rezerw finansowych dla realizowania programu podnoszenia stopy życiowej ludności, niezbędne będzie w 1959 r. poważne zwiększenie akumulacji finansowej w przedsiębiorstwach uspołecznionych.

Osiągnięcie tego zadania powinno nastąpić przede wszystkim w wyniku istotnej poprawy działalności gospodarczej przedsiębiorstw, a zwłaszcza przez poważne obniżenie kosztów materiałowych. Z całą natomiast ostrością należy się przeciwstawić ujawnionym w bieżącym okresie tendencjom do uzyskania i przekroczenia akumulacji w drodze nieuzasadnionych i szkodliwych społecznie podwyżek cen bądź wycofywania asortymentów tańszych na rzecz towarów droższych, w przypadku gdy nie jest to zgodne z tendencjami popytu ze strony ludności.

4.

Istotny wpływ na pełną realizację zadań gospodarczych 1959 r., zwłaszcza w dziedzinie produkcji i inwestycji, wywierać będzie prawidłowa polityka zatrudnienia.

Wynika to z faktu, iż wobec wchodzenia w obecnym okresie w wiek zdolności do pracy roczników wojennych, gospodarka narodowa przechodzi aktualnie przejściowy okres mniejszej podaży siły roboczej, a zwłaszcza roczników w wieku lat 18. Stan taki będzie trwał do roku 1963 i będzie powodował trudności w pokryciu ekonomicznie niezbędnego zapotrzebowania gospodarki narodowej na siłę roboczą. Sytuacja ta stawia szczególnie odpowiedzialne zadanie przed wszystkimi jednostkami produkcyjnymi i instytucjami w zakresie umiejętnego wykorzystywania posiadanej siły roboczej, likwidacji przerostów zatrudnienia i przesuwania istniejących nadwyżek do tych gałęzi gospodarki narodowej, które wykazują istotne braki siły roboczej.

Dalszy wzrost produkcji i działalności inwestycyjnej Państwa, zwłaszcza wobec trudności związanych ze zwiększeniem stanu zatrudnienia, wymagać będzie ponadto poważnego zwiększenia wysiłków w kierunku istotnego podniesienia wydajności pracy na podstawie postępu technicznego i lepszej organizacji pracy we wszystkich dziedzinach gospodarki narodowej.

5.

Politykę w dziedzinie cen artykułów konsumpcyjnych i usług powinna cechować w 1959 r. zasada stabilizacji kosztów utrzymania.

W związku z tym ewentualne, nawet najbardziej ekonomicznie uzasadnione podwyżki cen poszczególnych wyrobów powszechnego użytku powinny być w pełni wyrównywane przez odpowiednie obniżenie cen na inne towary o podobnym znaczeniu w budżecie rodziny pracowniczej.

Równocześnie należy z całą ostrością kontynuować zapoczątkowaną w 1958 r. politykę niedopuszczenia do nie kontrolowanego i nie zamierzonego przez Państwo wzrostu cen na artykuły konsumpcyjne.

Realizacja tego założenia stanowi jeden z podstawowych czynników istotnej poprawy stopy życiowej ludności, tymi bardziej że nie ma obecnie żadnych ekonomicznych podstaw, które uzasadniałyby tego rodzaju podwyżki cen.

7.

Zadania stojące przed gospodarką narodową w 1959 r. wymagają dalszego wydatnego zwiększenia produkcji przemysłowej i rolniczej, a zwłaszcza konsekwentnego dostosowywania tej produkcji do potrzeb rynkowych. Wzrost ten powinien dokonywać się w warunkach dalszej istotnej poprawy ekonomicznych wyników działalności przedsiębiorstw, zwłaszcza w zakresie zmniejszania pracochłonności, materiałochłonności wyrobów oraz wydatnego polepszenia jakości produkcji. Realizacja tego zadania wymaga przede wszystkim dokonania w 1959 r. przełomu w podejściu do zagadnień techniki, którym powinna być nadana właściwa ranga i znaczenie.

Postęp w tej dziedzinie powinien się realizować w oparciu o śmiałe wprowadzenie w życie nowoczesnych koncepcji technologicznych, wykorzystanie dodatnich rezultatów z pracy zreorganizowanych instytutów naukowo-badawczych i biur konstrukcyjnych, import postępowej myśli technicznej oraz pełne wykorzystanie możliwości, jakie dają w tej dziedzinie zawarte i zawierane umowy o współpracy międzynarodowej.

Rozdział III.

A.

Dochód narodowy.

Dochód narodowy liczony w cenach 1958 r. wzrośnie w 1959 r. w porównaniu z 1958 r. o około 20 mld zł, czyli o około 6%.

Zakłada się zwiększenie spożycia indywidualnego w 1959 r. o 16,8 mld zł, czyli o 7,2%, co oznacza wzrost udziału spożycia indywidualnego w dochodzie narodowym z 70,7% w 1958 r. do 71,6% w 1959 r.

W zakresie spożycia zbiorowego zakłada się wzrost o około 1,2 mld zł, czyli o 5,1% w porównaniu z 1958 r.

Akumulowana część dochodu narodowego w 1959 r. wyniesie 76,0 mld zł wobec 77,0 mld zł w 1958 r., czyli jej udział w dochodzie narodowym do podziału obniży się z 23,4% w 1958 r. do 21,8% w 1959 r.

Podstawowy składnik akumulacji, inwestycje netto, liczone według cen 1958 r., wyniosą w 1959 r. 59,1 mld zł wobec 51,1 mld zł w 1958 r.

Udział inwestycji netto (liczonych w cenach 1958 r.) w dochodzie narodowym wzrośnie z 15,5% w 1958 r. do 16,9% w 1959 r.

Wobec poważnego nagromadzenia zapasów w latach 1957 i 1958 zakłada się, że przyrost środków obrotowych i rezerw w całej gospodarce narodowej wyniesie w 1959 r. 16,9 mld zł, podczas gdy w 1958 r. przyrost wynosił 25,9 mld zł.

Utrzymanie założonego na 1959 r. przyrostu środków obrotowych wymagać jednak będzie podjęcia szeregu skutecznych środków zmierzających do zahamowania w przedsiębiorstwach przyrostu zapasów ponad poziom gospodarczo uzasadniony.

B.

Przemysł.

5.

Produkcja głównych wyrobów przemysłowych planowanych centralnie powinna osiągnąć następujący poziom:

	Jednostka miary		1959 plan	% 1959 1958
Wytwarzanie energii elektrycznej i cieplnej
Energia elektryczna	mln	kWh	25.000,0	108,2
Przemysł paliw i koksochemiczny	"	"
Węgiel kamienny	"	"	97.000,0	102,1
Węgiel gazowy i koksowy	"	"	17.730,0	105,8
Węgieł brunatny	"	"	8.300,0	110,1
Ropa naftowa	"	"	170,0	97,1
Gaz ziemny	"	"	461.5	120,2
Koks (mokry)	tys.	tona	11.440,0	102,7
Przeróbka ropy naftowej (bez regeneracji)	"	"	810,0	103,1
Hutnictwo żelaza (łącznie z wydobyciem rud)
Surówka żelaza (w przeliczeniu na martenowską)	tys.	tonn	4,350,4	112,6
Stal surowa	"	"	6.070,0	107,8
Wyroby walcowane gotowe	"	"	3.950,0	108,8
Rury stalowe (produkcja gotowa)	"	"	320,0	102,«
Hutnictwo metali nieżelaznych (łącznie z wydobyciem rud)
Rudy cynkowo-ołowiane (waga mokra)	tys.	tonn	2.116,0	108,4
Rudy miedzi (waga mokra)	"	"	1.470,0	107,3
Aluminium hutnicze	"	"	22,6	100,9
Cynk	"	"	163,0	100,2
Miedź elektrolityczna	"	"	17,8	102,3
Ołów rafinowany	"	"	36,2	103,1

Przemysł bud owy maszyn i metalowy (łącznie z usługami remontowymi)
Kotły wodnorurkowe (poza okrętowymi)	t/h			3.290,0		227,1
Turbiny parowe	MW			125,0		234,1
Maszyny elektryczne wirujące	tys.		szt.	811,3		138,3
Kable silnoprądowe	tys.		km	19,0		113,1
Obrabiarki do metali skrawające ogólnego zastosowania, specjalizowane i specjalne branżowe	szt.			14.500		100,0
Maszyny i urządzenia górnicze	mln zł c. p.			1.436,3		94,9;
Maszyny i urządzenia dla przemysłu mineralnego i ceramicznego	tys.		tonn	21,9		101,9
Maszyny i urządzenia dla przemysłu chemicznego i gumowego	"		"	28,1		89,2
Maszyny i urządzenia budowlane i drogowe	"		"	31,1		92,8
Maszyny i narzędzia rolnicze	min zł c. p.			1.043,0		89,0
Traktory dwuosiowe	szt.			1.750		40,2
Traktory jednoosiowe	"			3.800		52 razy
Samochody osobowe	"			15.300		136,0
Samochody ciężarowe	"			13.780		134,7
Autobusy	"			1.400		209,0
Parowozy (normalnotorowe)	"			15 t		222,1
Lokomotywy elektryczne (bez wąskotorowych)	"			28		161,7
Wagony osobowe (bez wąskotorowych)	"			615		103,0
Wagony towarowe (bez wąskotorowych)	"			13.250		135,5
Statki pełnomorskie (od 100 DWT)	tys. DWT			183,2		104,7
łożyska toczne	tys.	szt.		9.347,5	136,2
Motocykle	"	"		95,0	111,9
Skutery	"	"		10,0	-
Motorowery	"	"		20,0	769,2
Rowery (bez dziecięcych)	"	"		480,0	155,1
Odbiorniki telewizyjne	"	"		120,0	210,2
Odbiorniki radiowe lampowe	"	"		800,0	101,3

Przemysł chemiczny (łącznie z kopalnictwem surowców chemicznych)
Kwas siarkowy (w przeliczeniu na 100%)	tys.		tonn		600,0			104,8
Siarka elementarna	"		"		31,6			168,1
Soda kalcynowana 98"/o (na zbyt) + soda ciężka	"		"		463,0			122,0
Soda kaustyczna 96°/»	"		"		158,0			104,7.
Nawozy azotowe (w przeliczeniu na N2)	"		"		260,4			114,5
Nawozy fosforowe (w przeliczeniu na Pa 05)	"		"		180,0			117,0
Chlor gazowy	"		"		45,2			121,5
Środki ochrony roślin (na zbyt)	mln zł c. p.				132,0			84,1
Przędza sztucznego jedwabiu	tys.		tonn		19,3			5 05,5
Włókno cięte	"		"		43,0			101,9
Steelon	tonna				3.500,0				156,3
Polichlorek winylu	tys.		tonn		7,5		178,6
Kauczuk syntetyczny	tonna					1.500,0			-
Polistyren	"					2.350,0			-
Wyroby farmaceutyczne	min zł					2.737,3			114,4
Przemysł gumowy
Wyroby gumowe		tys.		tonn		119,6			106,0
Ogumienie trakcyjne		"		"		40,2			113,6
Opono motocyklowe		Tys.		szt.		330,0			131,0
Opony samochodowe		tys.		szt.		1.050,0			110,2
Obuwie gumowe		tys.		par		22.900,0			99,1

Przemysł materiałów budowlanych (łącznie z wydobyciem minerałów dla budownictwa)
Cement		tys.	tonn		5.125,0		101,7
Wapno palone w bryłach		"	"		1.233,0		107,2
Wapno nawozowe		"	"		400,0		101,3
Cegła (łącznie z klinkierową, pół-. klinkierową		mln	jedn.
i wapienno-piaskową)		cer.	3.282,4					117,9
w tym plan centralny		"	934,8					110,9
Dachówka palona	mln		szt.		102,0	106,3
Papa	mln		m*		86,0	99,4
w tym: papa bitumiczna	"		"		44,0	101,4
Przemyśl szklarski i porcelanowo-fajansowy	"		"
Szkło ciągnione (w przeliczeniu na 2 mm)	mln		m²		21,5	120,8
Przemyśl drzewny
Tarcica	tys.		m³		5.498,6	95,5
Okleiny	tys.		m³		21.150,0	120,9
Płyty pilśniowe	tys.		M²		19,825,0	114,4
	tys.		tonn		75,4	116,9
Meble	tys. zł c. zb.			3.106,5				110,2
Zapałki 1	tys. skrzyń			375,0				102,3

Przemyśl papierniczy
Celuloza	tys.	tonn		257,0	108,9
Papier	"	"		456,0	105,6
Przemysł włókienniczy (łącznie z dziewiarskim)
Tkaniny bawełniane i bawełno- podobne wykończone	tys	m²		550.870,0	103,4
(bez tkanin kordowych")	tys.	mb.		612.392,0	102,8
Tkaniny wełniane 1 wełno- podobne wykończone ogółem	tys. tys.	^m2 mb.		108.040,0 77.740,0	101,6 101,5
Tkaniny jedwabne wykończone (łącznie z tkaninami z włókien syntetycznych)	tys.	m²		87.957,0	106,3
	tys.	mb.		96.790.0	106,3
Tkaniny lniane i pakulane wykończone	tys. tys.	m² mb.		69.214.0 78.318,0	110,6 107,8
Wyroby dziewiarskie	tys.	szt		96.758,0	118,0
	tonna		13.732,0		114,7

Wyroby pończosznicze	tys.	par	90.556,0	97,8
	tonna		4.618,5	99,9

Przemyśl skórzany, obuwniczy l futrzarski
Obuwie wszelkiego rodzaju (bez obuwia gumowego)		tys.	par		43.030,0	104,7
Obuwie skórzane		"	"		28.020,0	106,4
Przemysł tłuszczowy 1 mydlarsko-kosmetyczny
Mydło do prania w kawałkach		tonna	56 000,0			103,9
Proszki do prania		"	64.500,0			104,7
Przemyśl spożywczy
Mięso z uboju		tys.	tonn	820,0		103,9
Konserwy mięsne		"	"	39,5		104,2
Ryby morskie (połów)		tonna	130.330,0			117,2
Tłuszcze i oleje jadalne		"	72.500,0			113,6
Cukier		tys.	tonn	1.130,0		103,2
Wyroby czekoladowe		"	"	17,5		108,0
Piwo		tys. hl		5.973,0		98,2
Wódki i spirytus butelkowany		tys. l 100°		73.400,0		100,0
Wina i miody		tys. l		81.460,0		117,4
Papierosy	mln.		szt.	46.000,0		101,3

6.

W przemyśle węgla kamiennego powinno się osiągnąć wydobycie w wysokości 97,0 mln tonn. Realizacja tego programu wydobycia wymaga jeszcze utrzymania w 1959 r. pracy w niedziele (6 niedziel wydobywczych). Produkcję węgla gazowo-koksującego typu 33-38 zakłada się w wysokości 17,7 mln tonn, to jest o prawie 1 mln tonn ponad przewidywane wykonanie planu 1958 r. Największy przyrost wydobycia powinien nastąpić w typie 34 i wynieść ponad 600 tys. tonn oraz w typie 33 około 300 tys. tonn.

Mimo tak znacznego wzrostu produkcji węgli koksujących - potrzeby koksochemii w tym zakresie nie zostaną w pełni pokryte i zachodzi konieczność importu 700 tys. tonn węgla. W związku z tym jednym z podstawowych zadań przemysłu węglowego będzie stałe zmniejszanie importu węgla koksującego przez wydzielenie węgla typu 34 w kopalniach górnośląskich oraz przyspieszenie oddania do ruchu kopalni Mszana, która ma wydobywać szczególnie cenny dla kraju węgiel typu 35.

W 1959 roku powinna nastąpić dalsza stabilizacja stosunków pracy w kopalniach węgla kamiennego. W celu podniesienia stopnia bezpieczeństwa w kopalniach należy między innymi stosować w szerokim zakresie otorkretowanie chodników, wymianę obudowy drewnianej na wlotowych drogach wentylacyjnych na obudowę niepalną, zakończyć zakładanie instalacji przeciwpożarowych na dole kopalń oraz kontynuować akcję wycofywania światła otwartego.

Ustala się na 1959 rok plan wydajności pracy w wysokości 1180 kg na pracowniko-dniówkę.

Dla zapewnienia dalszego wzrostu produkcji węgla należy kontynuować budowę nowych kopalń, a mianowicie Jastrzębie, Moszczenica, Szczygłowice i Staszic, rozpocząć w 1959 r. budowę kopalni Radoszowy oraz przyspieszyć tempo budowy kopalń rozpoczętych w okresie planu 6-letniego (Mszana, Porąbka, Halemba).

Dla właściwego rozszerzenia frontu węglowego na kopalniach czynnych należy budować nowe poziomy przy założeniu zakończenia cyklu budowy tych poziomów w okresie 5-6 lat.

Dla zapewnienia wykonania w 1959 r. eksportu węgla w wysokości 16 mln tonn oraz w celu wzmożenia oszczędności węgla kamiennego w kraju należy:

- w maksymalnym stopniu stosować modernizację urządzeń energetycznych wykorzystując na te cele kredyty bankowe,

- opracować system bodźców ekonomicznych, jak również środków organizacyjnych w ten sposób, aby uzyskać maksimum oszczędności węgla kamiennego,

- dążyć do wykorzystania w większym stopniu paliw terenowych (torf, węgiel brunatny, drewno opałowe i inne paliwa odpadowe), jak również gazów, a zwłaszcza gazu ziemnego na cele energetyczne i opału dla ludności,

- przedsięwziąć środki w przemyśle ciężkim w celu poprawienia składu mieszanek koksowych w związku z koniecznością zaoszczędzenia węgli typu 34-37.

7.

W przemyśle węgla brunatnego należy osiągnąć wydobycie w wysokości ca 8,3 mln tonn.

W 1959 r. należy w palnym zakresie rzeczowym kontynuować budowę kombinatu górniczo-energetycznego w Turowie, mając na uwadze fakt, iż znaczny przyrost mocy energetycznej po 1960 r. opierać się będzie na węglu brunatnym. Tempo prac na odkrywkach turowskich powinno zapewnić osiągnięcie wydobycia węgla brunatnego w wysokości 17 mln tonn w 1965 r.

W okręgu konińskim należy kontynuować prace przy budowie kombinatu górniczo-energetycznego w zakresie umożliwiającym osiągnięcie wydobycia w roku 1965 w wysokości 8,8 mln tonn i mocy zainstalowanej do wysokości 435 MW w 1963 r. Należy także rozpocząć prace przygotowawcze do budowy kopalni odkrywkowej Adamów.

8.

W zakresie poszukiwań za ropą i gazem należy kontynuować w dalszym ciągu szczegółowe prace geologiczne i geofizyczne w celu jak najlepszego przygotowania nowych terenów dla wierceń.

W związku ze stwierdzeniem istnienia przemysłowych złóż gazu w rejonie Lubaczowa szczególnie ważnym zadaniem dla Ministerstwa Górnictwa i Energetyki oraz Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego będzie w 1959 r przygotowanie i rozpoczęcie eksploatacji tego złoża. Dla eksploatacji gazu ze złoża w rejonie Lubaczowa należy wybudować gazociąg Lubaczów - Jarosław - Rzeszów - Sędziszów do końca 1959 r., a odcinek tego gazociągu na trasie do Jarosławia ukończyć do dnia 1.VII.1959 r. Umożliwi to w pierwszym terminie częściowe przejęcie gazu z Lubaczowa do gazociągu wschodniego, a w drugim terminie do gazociągu centralnego.

O ile dalsze prace wiertnicze potwierdzą istnienie przemysłowych złóż gazu w rejonie Swarzowa koło Dąbrowy Tarnowskiej i w Trześniku koło Mielca, należy przewidzieć wprowadzenie tych kopalń do eksploatacji już w II kwartale 1959 r. z jednoczesną budową odpowiednich gazociągów na trasach Swarzów - Tarnów i Trześnik - Mielec.

W związku z powyższymi założeniami ustala się wzrost wydobycia gazu w 1959 r. do 460 mln m³ z 384 w 1958 r. oraz znaczne nakłady inwestycyjne na wiercenia i rozbudowę sieci gazociągów.

9.

W zakresie energetyki podstawowym zadaniem jest uruchomienie nowych mocy produkcyjnych w ilości 400 MW.

Dla uzyskania powyższego celu szczególne znaczenie ma terminowe oddanie nowych turbozespołów w elektrowniach: Blachownia - 125 MW, Skawina - 100 MW, Łódź II - 55 MW, Bielsko II - 25 MW, Będzin - 20 MW, Kędzierzyn - 15 MW, Jowisz - 16 MW oraz szeregu mniejszych jednostek. Dalszym podstawowym zadaniem energetyki jest rozpoczęcie i kontynuowanie budowy nowych obiektów zabezpieczających pokrycie szybko wzrastających potrzeb energetycznych w najbliższych latach. Do tych obiektów należą nowo rozpoczynane budowy elektrowni Halemba, Łagisza, elektrowni wodnej Solina na Sanie oraz kontynuowanie budowy dużych elektrowni w Turowie koło Zgorzelca, Pomorzanach koło Szczecina, Sierszy koło Krakowa oraz rozbudowa elektrowni Konin. Szczególną uwagę należy zwrócić na terminową budowę elektrowni w kombinacie górniczo-energetycznym w Turowie.

Należy opracować i zrealizować środki umożliwiające znaczne obniżenie strat sieciowych i poprawę jakości energii dostarczanej odbiorcom.

W wyniku postępu technicznego i uruchomienia nowych ekonomicznych elektrowni jednostkowe zużycie węgla umownego w energetyce zawodowej powinno być obniżone z 0,520 kg/kWh w 1958 r. do 0,502 kg/kWh w 1959 r.

10.

W hutnictwie żelaza założone na rok 1959 tempo wzrostu produkcji stali (7,8%) wykazuje poprawę w stosunku do 2 lat ubiegłych (5,5%). Na jednego mieszkańca zostanie osiągnięta produkcja w wysokości 207 kg wobec 193 kg w 1958 r. i 187 kg w 1957 r.

Przyjęty na 1959 r. wzrost produkcji stali powinien być zapewniony przez uruchomienie VIII 370-tonnowego pieca martenowskiego w Hucie im. Lenina i dwóch 70-tonnowych pieców martenowskich w Hucie Warszawa.

W 1959 r. należy uruchomić walcarkę nawrotną blach na zimno w Hucie im. Lenina oraz dążyć do pełnego opanowania procesu produkcji na walcarce tandem. Produkcja blach walcowanych na zimno w 1959 r. powinna przekroczyć 100 tys. tonn.

W 1959 r. należy zwrócić szczególną uwagę na przygotowanie odpowiedniego frontu inwestycyjnego, zapewniającego wzrost produkcji w latach 1959-1962. W tym celu powinna być rozpoczęta budowa IV wielkiego pieca oraz IX i X pieca martenowskiego w Hucie im. Lenina.

Dla zapewnienia wzrostu produkcji stali jakościowych po 1959 r. należy kontynuować budowę Huty "Warszawa", koncentrując środki przede wszystkim na walcowni-zgniataczu i walcowni grubej.

Rok 1959 powinien stać się okresem dalszego wprowadzania w hutnictwie postępu technicznego, a mianowicie należy:

- zmniejszyć zużycie koksu na 1 tonnę surówki do 990 kg (w 1958 r. 1020 kg),

- poprawić wskaźnik wykorzystania objętości wielkich pieców do 1,1 m³/t (w roku 1958 - 1,155 m³/t),

- wprowadzić do produkcji gatunki stali (st. - 52) o podwyższonej wytrzymałości,

- wprowadzić w szerszym zakresie walcowanie w tolerancjach minusowych,

- wprowadzić w szerszym zakresie do programu walcowania profile oszczędnościowe.

W I półroczu 1959 r. należy uruchomić ogniową hutę miedzi w Legnicy, a do końca roku przerobić na miedź elektrolityczną całą bieżącą produkcję rud miedzi łącznie z zapasami koncentratów.

Wiercenia geologiczno-poszukiwawcze za rudami miedzi w rejonie Głogowa należy prowadzić w takim tempie, aby na początku drugiego półrocza 1959 r. można było uzyskać dokumentację dostateczną dla projektowania nowych kopalń. Rok 1959 powinien zapoczątkować zakrojone na szeroką skalę prace projektowe i przygotowawcze nad modernizacją hutnictwa cynku w kierunku stopniowej likwidacji przestarzałych hut destylacyjnych o muflach poziomych i oparcia rozbudowy tej gałęzi przemysłu na najbardziej nowoczesnej technologii. Przeprowadzenie tych zmian ma umożliwić zmniejszenie strat cynku i ołowiu w procesach technologicznych, obniżenie kosztów produkcji oraz radykalny wzrost wydajności pracy i warunków zdrowotnych w hutach.

Należy zapewnić terminową dostawę materiałów i urządzeń do rozbudowy huty aluminium w Skawinie, której terminowe ukończenie w 1960 r. jest niezbędne dla zlikwidowania stale rosnącego importu tego metalu. W związku ze stałym szybkim wzrostem zapotrzebowania na półfabrykaty z aluminium, które poza pokryciem zapotrzebowania na dotychczasowe cele powinny w coraz szerszym zakresie zastępować kosztowne, importowane metale, jak miedź i ołów, należy ukończyć budowę prasowni i ciągarni metali lekkich w Kętach i doprowadzić ten zakład do pełnej zdolności produkcyjnej wynoszącej 44,5 tys. tonn wyrobów rocznie.

11.

Wartość produkcji przemysłu maszynowego w skali całego kraju wzrośnie w 1959 r. o 11,6%, w tym wartość przemysłu maszynowego w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego o 13,2%.

Szczególnie duży wzrost powinien nastąpić w zakresie produkcji przeznaczonej na eksport oraz na zaopatrzenie ludności. Eksport wyrobów przemysłu maszynowego powinien wzrosnąć do poziomu 870 mln rubli.

Szczególną uwagę należy zwrócić na stałe podnoszenie jakości, modernizację oraz opracowanie nowych konstrukcji maszyn i urządzeń odpowiadających aktualnemu poziomowi techniki światowej. W 1959 r. należy przygotować odpowiednie zdolności produkcyjne w celu stworzenia warunków do pokrycia wzrastających potrzeb gospodarki narodowej, a zwłaszcza eksportu w następnych latach. W związku z tym należy uznać, iż podstawowymi inwestycjami w przemyśle maszynowym są:

- rozbudowa stoczni morskich w Gdyni, Gdańsku i Szczecinie,

- rozbudowa zakładów taboru kolejowego w Poznaniu, Chrzanowie i odlewni staliwa w Myszkowie,

- rozbudowa zakładów budowy maszyn ciężkich w Elblągu, Kielcach, Świętochłowicach, Nysie, Świdnicy i Mińsku Mazowieckim,

- budowa fabryki łożysk tocznych w Poznaniu,

- budowa fabryki transformatorów wielkich mocy i aparatury trakcyjno-dźwigowej w Łodzi,

- rozbudowa Dolnośląskich Zakładów Maszyn Elektrycznych M-5 we Wrocławiu,

- rozbudowa zakładów wytwórczych instalacji sanitarnych i centralnego ogrzewania.

W przemyśle budowy urządzeń energetycznych należy w 1959 r. stworzyć warunki umożliwiające poważne zwiększenie produkcji w następnych latach, zwłaszcza w zakresie kotłów, turbogeneratorów i transformatorów mocy. W szczególności należy przygotować produkcję kotłów o wydajności 370 i 660 tp/h oraz turbogeneratorów o mocy 120 MW, w celu pokrycia potrzeb energetyki na jednostki dużych mocy z produkcji krajowej. Należy podjąć energiczne środki dla usunięcia przyczyn złej realizacji dostaw taboru kolejowego oraz poważnych opóźnień w uruchomianiu produkcji taboru trakcji elektrycznej powodujących duże trudności przewozowe Polskich Kolei Państwowych.

W 1959 r. należy bezwzględnie zapewnić pełne wykonanie zadań produkcji taboru kolejowego i dostarczyć dla potrzeb kraju: 280 wagonów osobowych dla PKP, 10.173 wagonów towarowych normalnotorowych, z tego 9.125 dla PKP, 28 lokomotyw elektrycznych, z tego 24 dla PKP, oraz 10 elektrycznych jednostek trójczłonowych dla PKP.

W produkcji statków morskich należy zmniejszyć ilość statków z napędem parowym i zapewnić szybki rozwój produkcji nowoczesnych statków o napędzie motorowym.

W 1959 r. należy przekazać do eksploatacji nowe typy statków, a mianowicie: drobnicowce 4300 DWT, chłodnicowce 1630 DWT, kabotażowce 950 DWT oraz rozpocząć budowę trzech dalszych prototypów: zbiornikowca 18000 DWT, statku do przewozu drewna 5700 DWT oraz trawlera przetwórni 1200 DWT. W celu zapewnienia rozwoju produkcji statków motorowych należy rozwijać produkcję silników wysokoprężnych okrętowych głównych i agregatowych.

W przemyśle samochodowym należy rozpocząć seryjną produkcję mikrosamochodów osobowych typu "Mikrus" furgonetek oraz małych samochodów ciężarowych opartych na zespołach samochodu osobowego "Warszawa". Głównym zadaniem przemysłu maszyn rolniczych jest opanowywanie nowych typów maszyn i narzędzi, szczególnie przeznaczonych dla gospodarstw indywidualnych, rozpoczęcie produkcji seryjnej traktorów o mocy 25 KM oraz wyprodukowanie serii próbnej traktorów jednoosiowych z silnikiem wysokoprężnym o mocy 8 KM.

W zakresie wyrobów instalacyjno-sanitarnych należy zapewnić dalszą poprawę zaopatrzenia.

Szczególną uwagę należy zwrócić na maksymalne zwiększenie produkcji grzejników centralnego ogrzewania i wanien kąpielowych.

Do głównych zadań przemysłu maszyn i aparatów elektrycznych należy wykonanie w 1959 r. turboprądnicy o mocy 50.000 kW oraz zapewnienie dostaw silników trakcyjnych i aparatury dla pełnego wykonania programu krajowej produkcji taboru trakcji elektrycznej.

Przy realizacji planu na 1959 r. niezbędne jest zapewnienie pełnego wykonania zadań w zakresie produkcji obronnej przy jednoczesnym wykorzystaniu wolnych zdolności produkcyjnych tego przemysłu do produkcji cywilnej, zwłaszcza w zakresie wyrobów rynkowych.

12.

W przemyśle chemicznym zakłada się poważny wzrost produkcji, a mianowicie o 14,9% w stosunku do 1958 r.

Wzrost ten umożliwia znaczne polepszenie zaopatrzenia gospodarki narodowej w produkty i półprodukty chemiczne, zwiększenie dostaw artykułów chemicznych i farmaceutycznych na rynek o 12,1%, zwiększenie eksportu chemikalii o 10,6% oraz zmniejszenie importu artykułów chemicznych o 3,8%.

Jednakowoż wśród importowanych artykułów chemicznych znajdują się wyroby, których produkcja może być szybko uruchomiona w kraju.

W związku z tym zaleca się podjęcie w przemyśle chemicznym odpowiednich prac, zmierzających do zlikwidowania tego rodzaju importu w latach następnych. Do podstawowych zadań przemysłu chemicznego w 1959 r. należeć będzie:

- oddanie do ruchu oddziału kauczuku syntetycznego o zdolności produkcyjnej 36.000 tonn na rok w Zakładach Chemicznych Oświęcim,

- zakończenie budowy i oddanie do ruchu oddziału kwasu siarkowego w Toruniu o zdolności produkcyjnej 100,0 tys. tonn na rok,

- zakończenie budowy i oddanie do ruchu zakładu wzbogacenia siarki w Ogorzelcu o zdolności produkcyjnej ca 30 tys. tonn na rok czystej siarki, przy równoczesnym intensywnym prowadzeniu prac inwestycyjnych w kombinacie siarkowym w Tarnobrzegu, szczególnie w zakresie flotacji i rafinacji siarki,

- osiągnięcie zdolności produkcyjnej fenolu syntetycznego (6.500 tonn na rok) w Nadodrzańskich Zakładach Przemysłu Organicznego Rokita w Brzegu Dolnym,

- osiągnięcie pełnej zdolności produkcyjnej I ciągu polichlorku winylu (6.700 tonn na rok) oraz zakończenie budowy i oddanie do ruchu II ciągu o tej samej zdolności produkcyjnej w Zakładach Chemicznych Oświęcim,

- osiągnięcie pełnej zdolności produkcyjnej Azot II, 220 ton na dobę amoniaku syntetycznego w Zakładach Przemysłu Azotowego Kędzierzyn,

- podjęcie prac celem uruchomienia produkcji syntetycznego włosia oraz dostarczenia co najmniej 100 tonn osłonek sztucznych dla przemysłu spożywczego.

Wskaźniki techniczno-ekonomiczne przemysłu chemicznego wykazują w dalszym ciągu niedostateczny poziom w porównaniu z analogicznymi wskaźnikami krajów o przodującej technice.

W związku z tym należy podjąć prace mające na celu uzyskanie wydatniejszej poprawy w tej dziedzinie.

13.

W przemyśle materiałów budowlanych w celu umożliwienia likwidacji w 1960 r. importu cementu należy dopilnować terminowej realizacji programu inwestycyjnego w cementowniach, a w szczególności w zakresie budowy cementowni "Nowa Huta", "Chełm" i "Wierzbica". Ponadto należy zapewnić w możliwie najkrótszym terminie wymianę niewłaściwych agregatów i urządzeń w cementowni "Wiek II" doprowadzając ją w końcu 1959 r. do pełnej zdolności produkcyjnej.

W pozostałych gałęziach przemysłu należy zwrócić szczególną uwagę na terminową realizację następujących ważniejszych inwestycji:

- rozbudowa huty szkła płaskiego "Kara" w Piotrkowie,

- rozbudowa huty szkła opakowaniowego w Wołominie,

- budowa cegielni wapienno-piaskowej w Żytkowicach.

Przemysł ceramiki budowlanej powinien zapewnić terminową realizację przebudowy zakładów na produkcję cegły kratówki.

W celu zmniejszenia kosztów oraz uzyskania oszczędności papieru workowego należy kontynuować i rozwijać przewozy cementu luzem. Należy dążyć do dalszego zmniejszenia zużycia paliwa i energii na jednostkę techniczną przy zachowaniu postępowych wymagań technologii produkcji.

Celem zmniejszenia zużycia drewna w budownictwie poważnym zadaniem jest zwiększenie udziału w ogólnej produkcji materiałów podłogowych oszczędnościowych materiałów drzewnych, materiałów z tworzyw sztucznych (m. in. z polichlorku winylu) oraz materiałów pochodzenia mineralnego.

Zaleca się dalsze popieranie lokalnej produkcji materiałów budowlanych z uwzględnieniem miejscowych potrzeb oraz możliwości surowcowych.

14.

W przemyśle drzewnym i papierniczym ze względu na występujący deficyt drewna, zainteresowane resorty zużywające drewno powinny dążyć do maksymalnego zaoszczędzenia tego surowca przez szerokie stosowanie materiałów zastępczych. Resorty powinny zwrócić szczególną uwagę na rozwijanie produkcji materiałów zastępujących drewno, jak np. prefabrykowane i stalowe podkłady kolejowe, słupy teleenergetyczne, rusztowania dla budownictwa, stemple stalowe dla górnictwa, niedrzewne materiały podłogowe, oraz materiałów mających na celu zaoszczędzenie i lepsze zużycie surowca drzewnego, jak np. płyty pilśniowe.

W związku z powyższym należy otoczyć szczególną opieką rozbudowę fabryk płyt pilśniowych w Czarnej Wodzie, Koniecpolu, budowę nowej fabryki płyt pilśniowych w Przemyślu oraz fabryk płyt wiórowych w Szczecinku i Nidzie.

Ze względu na rosnące zapotrzebowanie rynku i wymagania odbiorców w zakresie niektórych rodzajów mebli należy dążyć do dostosowania tej produkcji do zapotrzebowania, m. in. przez rozszerzenie zdolności produkcyjnych przemysłu meblarskiego oraz poprawienie jakości mebli i wprowadzenie na rynek nowych estetycznych modeli. Głównym zadaniem przemysłu celulozowo-papierniczego w 1959 r. powinno być zapewnienie terminowej realizacji inwestycji, a w szczególności uruchomienie dalszych oddziałów Fabryki Celulozy w Kostrzyniu i osiągnięcie w niej założonego przyrostu zdolności produkcyjnej. Kontynuowanie budowy fabryki papieru w Ostrołęce i uruchomienie w końcu 1959 r. w tej fabryce maszyny do produkcji papieru workowego i maszyny do tektury falistej, prowadzenie budowy oddziału kartonu w Jeziornej oraz osiągnięcie pełnej zdolności produkcyjnej na maszynie do papieru gazetowego w Fabryce Papieru w Skolwinie.

Ponadto, ze względu na występujący niedobór papierówki, należy również dążyć do maksymalnego zużycia do produkcji celulozy zrzyn tartacznych, których ilość powinna przekroczyć 100 tys. m³.

15.

W przemyśle lekkim ilość i jakość produkcji w poszczególnych grupach asortymentowych powinna być dostosowana do potrzeb rynku, dzięki czemu w 1959 r. powinna nastąpić znaczna poprawa w zaspokojeniu potrzeb konsumentów.

Należy w 1959 r. zapewnić szybszy od przeciętnego wzrost produkcji wyrobów odzieżowych i obuwia dla dzieci i młodzieży w celu całkowitego zaspokojenia potrzeb rynku na wymienione asortymenty oraz maksymalnie zwiększyć produkcję wyrobów dziewiarskich dla dzieci i młodzieży.

W zakresie jakości produkcji należy zapewnić polepszenie wyrobów przemysłu włókienniczego i skórzanego oraz dalsze wzbogacenie asortymentu, a w szczególności:

- maksymalnie zwiększyć produkcję tkanin z włókna sztucznego typu "phrix", zastępujących w użytkowaniu tkaniny wełniane i niektóre asortymenty tkanin bawełnianych,

- znacznie rozszerzyć asortyment produkowanych tkanin lnianych,

- maksymalnie rozszerzać wykańczanie tkanin apreturami uszlachetniającymi, a mianowicie niemnącą, niekurczliwą, wodoodporną i innymi,

- polepszyć jakość i znacznie wzbogacić asortyment wyrobów futrzarskich, przede wszystkim ze skór nutrii,

- wydatnie polepszyć jakość i wzbogacić asortyment galanterii skórzanej, a mianowicie waliz, toreb, teczek, tornistrów itp.

W celu lepszego rozpoznania i zaspokojenia potrzeb rynku przez przemysł należy:

- zorganizować w miastach wojewódzkich sklepy fabryczne prowadzone przez zakłady produkujące tkaniny lniane i pakulane,

- zorganizować odpowiednią reklamę tkanin lnianych i pakulanych,

- wyodrębnić w większych miastach z istniejącej sieci detalicznej nadzorowanej przez Ministerstwo Handlu Wewnętrznego pewną ilość sklepów, które będą sprzedawały wyroby futrzarskie, wyroby odzieżowe i galanterię skórzaną pochodzącą wyłącznie z przemysłu państwowego i powiązać bezpośrednio te sklepy z producentami tych wyrobów,

-zorganizować w fabrykach państwowego przemysłu kluczowego, produkujących wyroby futrzarskie, galanterię skórzaną i wyroby guzikarsko-galanteryjne, bezpośrednią akwizycję, dla rozszerzenia punktów sprzedaży tych wyrobów w istniejącej sieci sklepów Ministerstwa Handlu Wewnętrznego.

Wobec ograniczonych zdolności produkcyjnych w przędzalniach bawełniarskich i wełniarskich oraz w garbarniach należy w 1959 r. maksymalnie wykorzystać istniejący potencjał produkcyjny przez osiągnięcie wyższych wskaźników wydajności oraz rozszerzyć, zgodnie z planem inwestycyjnym, moce produkcyjne tych przemysłów przez terminowe oddawanie do eksploatacji obiektów rekonstruowanych i nowych.

16.

W przemyśle spożywczym należy podnieść stopień wykorzystania surowców, wzmóc walkę o zmniejszenie strat produkcyjnych oraz położyć duży nacisk na opanowanie i wprowadzenie nowych procesów technologicznych.

W zakresie eksportu artykułów spożywczych należy dążyć do znacznego urozmaicenia asortymentu i obok zwiększenia oraz poprawy jakości eksportu artykułów tradycyjnych, jak bekony, szynki, konserwy, słód, cukier i jaja, należy usilnie dążyć do wyjścia na rynki zagraniczne z innymi artykułami spożywczymi eksportowanymi dotychczas jedynie w niewielkich rozmiarach, jak wódki, piwo, cukierki, zioła, przetwory owocowo-warzywne, wędliny, drób bity itp.

W przemyśle cukrowniczym należy zapewnić wykonanie planu kontraktacji buraków, szczególnie w drodze zwiększenia powierzchni uprawy w województwach wschodnich i południowych, dążyć do zmniejszenia strat przerobowych oraz do zwiększenia zdolności produkcyjnych cukrownictwa przez dalszą rozbudowę i modernizację cukrowni i urządzeń plantacyjnych.

W przemyśle tłuszczowym należy maksymalnie rozszerzyć produkcję margaryny, a zwłaszcza margaryny mlecznej, której udział w ogólnej produkcji margaryny powinien wzrosnąć do ca 65%, oraz dążyć do zwiększenia zdolności produkcyjnych przez dalszą rozbudowę margarynowni i rafinerii.

W przemyśle tytoniowym należy dołożyć starań dla jak najlepszego asortymentowego pokrycia potrzeb rynku na papierosy ustnikowe gatunku "Nysa" i "Płaskie" oraz uruchomić produkcję nowoczesnych papierosów z filtrem.

W przemyśle piwowarsko-słodowniczym należy zwiększyć zdolności produkcyjne w drodze rozbudowy i odbudowy browarów i słodowni. Szczególnie ważnym zadaniem jest uzyskanie dodatkowych zdolności produkcyjnych w zakresie produkcji słodu. Należy odpowiednio zwiększyć kontraktację jęczmienia browarnianego i cykorii dla pełnego pokrycia zapotrzebowania rynku krajowego i eksportu.

W przemyśle ziemniaczanym należy zwiększyć zdolności produkcyjne przez rozbudowę i modernizację zakładów oraz dążyć do pełnego wykorzystania wszystkich dni dla przerobu ziemniaka w kampanii jesiennej.

W przemyśle owocowo-warzywnym należy dążyć do pełnego wykorzystania i rozszerzenia zdolności produkcyjnych oraz sprawnego zaopatrzenia tego przemysłu w surowiec. Należy opracować i podjąć niezwłoczną realizację programu rozbudowy przemysłu owocowo-warzywnego i przechowalnictwa owoców, tak ażeby zapewnić w najbliższych 3 latach całkowity skup oraz przerób i zabezpieczenie skupionych owoców i warzyw.

W przemyśle mięsnym należy zwrócić uwagę na maksymalne wykorzystanie istniejących zdolności produkcyjnych, zwłaszcza w zakładach będących w gestii wojewódzkich rad narodowych i spółdzielczości. Szczególna uwaga powinna być zwrócona na zwiększenie produkcji konserw, szynek oraz na poprawę jakości wyrobów mięsnych. Należy zwłaszcza przedsięwziąć środki zmierzające do podniesienia jakości produkowanego bekonu, co umożliwi w przyszłości uzyskanie lepszych warunków sprzedaży tego artykułu na rynkach zagranicznych. Należy dążyć również do zwiększenia tuczu przemysłowego ponad ustalenia planu wykorzystując na te cele m. in. obiekty zwolnione przez państwowe gospodarstwa rolne. Należy podjąć odpowiednie środki dla pełnego zaopatrzenia przemysłu konserwowego w puszki.

W przemyśle jajczarsko-drobiarskim należy rozwijać hodowlę drobiu rzeźnego przy zakładach.

W przemyśle mleczarskim powinno się dążyć do odbioru możliwie całej nadwyżki towarowej mleka, oferowanej przez dostawcę. Należy maksymalnie zwiększyć zdolności produkcyjne przez rozbudowę istniejących i budowę nowych zakładów. Należy zwrócić uwagę na poprawę jakości masła, serów oraz twarogów spożywczych, jak również usprawnić dostawy tych artykułów do sieci detalicznej.

W przemyśle koncentratów spożywczych należy rozwinąć produkcję gotowych potraw, polepszyć jakość oraz skierować wysiłki w kierunku zwiększenia mocy produkcyjnej.

W zakresie rybołówstwa morskiego należy dążyć do jak najdalej idącego zmniejszenia procentu deklasyfikacji ryby pochodzącej w szczególności z połowów pozabałtyckich przez lepszą organizację pracy, jak również wypracowanie najbardziej ekonomicznych założeń eksploatacyjnych przy połowach dokonywanych w oparciu o statki-bazy.

Należy również dążyć do sprawnej realizacji podjętej akcji rozwoju rybołówstwa przybrzeżnego.

W zakresie przemysłu rybnego należy do maksimum wykorzystać surowiec szprotowy do przerobu na wysokiej jakości przetwory rybne.

* * *

17.

W zakresie przemysłu drobnego i rzemiosła wartość produkcji towarowej w cenach zbytu państwowego przemysłu drobnego powinna wzrosnąć w porównaniu z 1958 r. o 13,2%, a wzrost wartości produkcji towarowej spółdzielczości pracy powinien wynieść według szacunku 11,1%.

Szczególną uwagę przemysł drobny powinien zwrócić na rozwój produkcji rynkowej oraz usług przemysłowych i nieprzemysłowych.

Wartość produkcji rynkowej w państwowym przemyśle terenowym powinna wzrosnąć o 15,8%, a w spółdzielczości pracy o 11%. Należy przy tym jak najbardziej dostosować produkcję przemysłu drobnego do aktualnych potrzeb i wymagań nabywców, urozmaicać asortyment, produkować towary w oparciu o nowe poszukiwane wzory i fasony, zwracać uwagę na jakość i estetykę produkcji, dążąc równocześnie do obniżenia kosztów oraz cen wyrobów i usług. Należy zwłaszcza rozwijać produkcję opartą na surowcach lokalnych, zwłaszcza takich, jak owoce, warzywa, grzyby, jagody, nadwyżki gospodarki hodowlanej i rolnej nie wykorzystywane przez przemysł kluczowy, na surowcach odpadowych, jak odpady żelastwa użytkowego, przędze odpadkowe i szmaty, odpady przemysłu chemicznego i tłuszczowego, kości, odpady gumowe, żużel paleniskowy, oraz na surowcach zastępczych (zwłaszcza o ile chodzi o przemysł materiałów budowlanych, meblarski i obuwniczy).

Szczególnie należy rozszerzać produkcję przemysłu spożywczego, przemysłu materiałów budowlanych, przemysłu chemicznego, w dziedzinie zaś przemysłu odzieżowego i obuwniczego produkcję odzieży i obuwia dla dzieci i młodzieży.

W państwowym przemyśle terenowym należy zakończyć budowę fabryk obuwia dziecięcego i młodzieżowego w Augustowie, Mławie i Łudowie, uruchamiając w dwóch ostatnich fabrykach produkcję na dwie zmiany. Należy również wybudować przetwórnię owocowo-warzywną w Lipnie oraz rozbudować sieć wytwórni octu i rozlewni kwasu węglowego.

W rzemiośle indywidualnym wzrost liczby warsztatów, ilości zatrudnionych oraz wzrost obrotów szacuje się w stosunku do przewidywanych wyników 1958 r. na około 7,5-8,0%.

W dziedzinie rzemiosła indywidualnego należy przede wszystkim popierać rozwój warsztatów świadczących usługi dla ludności, zwłaszcza na wsi, w małych osiedlach i miasteczkach oraz na Ziemiach Zachodnich, jak również takich rzemiosł usługowych w miastach, których brak jest szczególnie odczuwany, jak np. instalatorstwo elektryczne i wodociągowe, naprawa radioaparatów, sprzętu gospodarstwa domowego, rowerów, mebli itp. Ponadto rzemiosło powinno uzupełniać produkcję rynkową przemysłu uspołecznionego oraz produkować na ekspert.

* * *

W celu osiągnięcia istotnego postępu w gospodarce narodowej, a zwłaszcza w dziedzinie wydajności pracy, obniżki kosztów oraz wykorzystania istniejących w tym zakresie rezerw, należy w 1959 r. konsekwentnie realizować zadania w zakresie postępu technicznego.

Wymaga to skoncentrowania wysiłków przede wszystkim w dziedzinie zwiększenia wydajności pracy, pogłębienia oszczędności paliw i energii oraz obniżenia zużycia surowców i materiałów we wszystkich gałęziach produkcji.

Równolegle należy znacznie zwiększyć stopień wykorzystania istniejących zdolności produkcyjnych, w szczególności na nowo uruchomionych, wysokowydajnych agregatach, oraz skrócić ich okresy rozruchu. Należy szybciej uruchamiać nowe asortymenty i nowe technologie produkcji.

Konieczne jest dalsze doskonalenie produkcji, transportu wewnątrzzakładowego oraz usprawnienie gospodarki remontowej i innych służb pomocniczych.

Szczególna uwaga powinna być zwrócona na podniesienie jakości produkcji, nowoczesność i lekkość konstrukcji oraz zwiększenie wartości użytkowej i estetyki wyrobów.

Reorganizacja instytutów przemysłowych i nowy system finansowania prac w dziedzinie postępu techniki i badań, obejmujący wszystkie placówki naukowo-badawcze, powinien przyczynić się do poważnej intensyfikacji prac w dziedzinie przygotowania i wdrażania nowej techniki.

Należy rozwijać prace badawcze związane z postępem, a także znacznie szybciej niż dotychczas wprowadzać ich wyniki do produkcji.

C.

Rolnictwo i skup.

1.

W 1959 r. należy zapewnić dalszy postęp w stwarzaniu warunków umożliwiających wzrost i intensyfikację produkcji rolniczej zarówno w gospodarce rolnej uspołecznionej, jak i indywidualnej. W tym celu należy usprawnić system kredytowania gospodarki chłopskiej, zwiększyć i podnieść poziom pomocy fachowych służb rolnych, oświaty rolniczej oraz zapewnić dalszy wzrost zaopatrzenia rolnictwa w środki produkcji. Należy zapewnić równocześnie prawidłowy kierunek działalności inwestycyjnej w gospodarce indywidualnej, tak aby obok budownictwa gospodarczego i mieszkaniowego rosły nakłady na meliorację i mechanizację rolnictwa.

Należy także stwarzać niezbędne warunki dla dalszego rozwoju spółdzielczości wiejskiej i organizacji kółek rolniczych.

Powinna być zwrócona szczególna uwaga na zwiększenie oddziaływania tych organizacji na podniesienie poziomu i poprawę warunków produkcji rolnej. Z drugiej strony niezbędne jest podjęcie skuteczniejszych wysiłków dla zapewnienia wywiązywania się wsi ze świadczeń wobec Państwa.

10.

Przewiduje się, że skup artykułów zwierzęcych osiągnie następujące rozmiary:

	1959 plan	w %% 1959 1958
a) żywiec ogółem w tys. tonn	1.643	104,7
w tym: wieprzowy w tys. tonn	1.170	106,3
b) mleko w min. 1	4 000	115,5
c) wełna w tonnach	7.500	101,4

Z ogólnej ilości 1.170 tys. tonn skupu żywca wieprzowego na dostawy z tuczu przemysłowego przypada 50 tys. tonn. Ministerstwo Przemysłu Spożywczego i Skupu powinno zorganizować przejęcie i przystosować do produkcji zbędne i niewykorzystane obiekty gospodarcze państwowych gospodarstw rolnych i innych użytkowników oraz powiększyć ilość stanowisk letnich, w celu umożliwienia poza zapewnieniem realizacji planu zwiększenia dostaw tuczu o dalsze około 5 tys. tonn.

11.

Zaopatrzenie w nawozy sztuczne ogółem pod zbiory 1959 r. powinno wzrosnąć w przeliczeniu na czysty składnik z 37,7 kg w 1958 r. na 1 hektar zasiewów do 46,7 kg w 1959 r. W tym celu dostawy nawozów sztucznych pod zbiory 1959 r. powinny, w porównaniu ze sprzedażą zrealizowaną w 1958 r., wzrosnąć następująco (w tys. tonn czystego składnika):

	1959 plan	w %% 1959 1958
A. Ogółem (N + P₂O₅ + K₂O)	719,0	124,5
a) nawozy azotowe (N)	245,0	123,9
b) nawozy fosforowe P₂O₅	184,0	123,7
c) nawozy potasowe (K₂O)	290,0	125,5
B. Ogółem wapno nawozowy
(w towarze)	500,0	116,3

W celu pełnego wykorzystania całej ilości nawozów sztucznych przeznaczonych pod zbiory 1959 r. i racjonalnego ich stosowania należy szeroko rozwinąć akcję masowego poradnictwa, instruktażu i pokazów.

Przedsięwzięcia te, jak również dokonana w końcu 1958 r. obniżka cen powinny zapewnić realizację planu sprzedaży nawozów sztucznych. Należy także zwrócić szczególną uwagę na konieczność znacznego rozszerzenia stosowania nawożenia łąk i wapnowania gleb.

13.

Dostawy traktorów i maszyn rolniczych z przemysłu do sprzedaży rynkowej powinny kształtować się następująco (w sztukach):

	1959 plan	w %% 1959 1958
A. Zaopatrzenie w traktory i silniki
1. Traktory 2-osiowe i gąsieniców*	22.650	127,5
w tym: 0 mocy 25 KM	2.400	244,4
2. Silniki spalinowe	20.000	203,7
3. Silniki elektryczne	30.000	157,1
B. Zaopatrzenie w maszyny rolnicze
1. Siewnikj zbożowe w prze
liczeniu na 1,5 m	17.800	109,2
2. Kosiarki konne	33.400	148,7
3. Żniwiarki	18.000	134,5
4. Grabie konne	16.600	106,5
5. Sadzarki konne	630	210,0
6. Snopowiązałki konne	3.700	1887,8
7. Snopowiązałki traktorowe	970	156,2
8. Kopaczki konne	34.500	84,3
9. Młocarnie silnikowe czyszczące o wydajności powyżej 5 q/godz'.	7.600	324,9

Dostawy niektórych maszyn, m. in. kopaczek, będą w 1959 r. niższe niż w 1958 r. Sprzedaż tych maszyn będzie jednak wyższa od planowanych dostaw w wyniku upłynnienia remanentów znajdujących się obecnie w sieci handlu.

W celu zapewnienia pełnego rozprowadzenia przeznaczonych dla rolnictwa maszyn i narzędzi należy podnieść poziom ich dystrybucji, m. in. przez usprawnienia organizacyjne sprzedaży, pokazy maszyn oraz przez wprowadzenie bezpośredniej akwizycji wśród rolników ze strony zakładów produkcyjnych.

Należy rozszerzyć zapoczątkowaną w 1958 r. akcję tworzenia przy gminnych spółdzielniach "Samopomoc Chłopska" punktów wypożyczania maszyn.

W roku 1959 należy również kontynuować takie środki aktywizacji sprzedaży maszyn rolniczych, jak kredyt i sprzedaż ratalna, w rozmiarach i na warunkach określonych w obowiązujących przepisach.

16.

W 1959 r. w ramach państwowych nakładów inwestycyjnych powinno nastąpić poważne zwiększenie prac melioracyjnych. Będzie to wymagało wzmożenia działalności organizacyjnej w kierunku rozwoju chłopskich spółek wodnych i rozszerzenia chłopskich czynów melioracyjnych. Dla umożliwienia pełnej realizacji założonego programu prac melioracyjnych konieczne jest zapewnienie planowanych dostaw rurek drenarskich, których produkcja i dystrybucja powinny być otoczone przez wszystkich zainteresowanych należytą opieką.

18.

Dla państwowych gospodarstw rolnych podległych Ministrowi Rolnictwa przyjmuje się następujące ustalenia:

D.

Leśnictwo.

1.

Zgodnie z programem systematycznego ograniczania dotychczasowego poziomu wyrębu drewna, jak również w związku z racjonalniejszym wykorzystywaniem drewna w gospodarce narodowej oraz rozwojem produkcji materiałów zastępujących drewno, ustala się wyrąb grubizny w całym leśnictwie w wysokości 16.163 tys. m³, to jest o 2,3% niżej niż w 1958 roku oraz o 3,6% niżej, niż ustalały to zadania planu 5-letniego dla 1959 roku.

Równocześnie we wszystkich dziedzinach gospodarki narodowej powinny być kontynuowane wysiłki w zakresie oszczędnego zużywania drewna oraz produkcji materiałów zastępujących drewno.

E.

Transport i łączność.

F.

Inwestycje, budownictwo i kapitalne remonty.

1.

Przyjmuje się, że globalne rozmiary nakładów inwestycyjnych w całej gospodarce narodowej wyniosą w 1959 r. według cen obowiązujących na dzień 1.I.1959 r. 78,5 mld zł. W cenach porównywalnych 1958 r. oznacza to wzrost nakładów w 1959 r. o 11,9% w porównaniu z 1958 r.

Udział inwestycji netto (według cen na dzień 1.I.1959 r.) w dochodzie narodowym do podziału wyniesie 17,6%, natomiast według cen 1958 r. udział ten wyniesie 16,9% w porównaniu z 15,5% w 1958 r. (nakłady inwestycyjne według cen z 1.I.1959 r. uwzględniają wzrost cen wprowadzony z dniem 1.I.1959 r. na maszyny, urządzenia i środki transportowe pochodzące z importu, co jest niezbędne ze względu na konieczność dostosowania tych cen do poziomu cen światowych i innych cen krajowych).

3.

Ocenia się, że ogólna kwota nakładów na inwestycje w gospodarce indywidualnej chłopskiej i spółdzielniach produkcyjnych, w budownictwie mieszkaniowym i prywatnym rzemiośle i usługach wyniesie około 13,5 mld zł, co stanowi wzrost o 16,0% w porównaniu z 1958 r.

Przyjmuje się, że w ramach tej kwoty nakłady inwestycyjne w gospodarce chłopskiej (łącznie ze spółdzielczością produkcyjną) wyniosą około 8,4 mld zł, to znaczy wzrosną o 6,4% w porównaniu z 1958 r., natomiast nakłady inwestycyjne na budownictwo mieszkaniowe ludności (łącznie ze spółdzielczością mieszkaniową) wyniosą 4,3 mld zł, co oznacza wzrost o 52,9% w porównaniu z 1958 r. W ramach tych kwot pomoc kredytowa Państwa dla rolnictwa wyniesie 2.305 mln zł, to jest wzrośnie o 9,8% w porównaniu z 1958 r., a dla budownictwa mieszkaniowego ludności - 1.831 mln zł, to jest o około 50,0% więcej niż w 1958 r.

4.

Zakłada się, że struktura podziału nakładów inwestycyjnych według działów gospodarki narodowej ukształtuje się następująco w %%:

	1958	1959
Ogółem gospodarka narodowa	100	100
w tym:
Przemysł	37,9	39,5
Wykonawstwo budowlane	2,6	1,9
Rolnictwo	13,3	12,8
Leśnictwo	0,3	0,3
Transport i łączność	9,1	9,0
Obrót towarowy	3,0	2,8
Gospodarka komunalna	3,0	3,8
Budownictwo mieszkaniowe	23,8	22,8
w tym:
w miastach i osiedlach	17,7	17,5
na wsi w gospodarce chłopskiej	4,9	4,8
urządzenia socjalne i kulturalna	5,8	6,2
Inne	1,2	1.1

G.

Handel wewnętrzny.

2.

Przewiduje się, że z ogólnej kwoty obrotów detalicznych na obroty detalu organizacji handlowych (łącznie z oddziałami zaopatrzenia robotniczego) przypadnie 185.182 mln zł, co oznacza wzrost o 9,4% w porównaniu z 1958 r. w cenach bieżących, a na obroty zakładów gastronomicznych (prowadzonych przez organizacje handlowe, oddziały zaopatrzenia robotniczego i zakłady pracy) przypadnie 13,530 mln zł, co stanowi wzrost o 5,8%.

Przewiduje się, że obroty detalu i zakładów gastronomicznych organizacji handlu spółdzielczego osiągną ogółem około 106.133 mln zł, z tego Centrala Rolnicza Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" około 57.750 mln zł. Oznacza to wzrost obrotów detalu i zakładów gastronomicznych handlu spółdzielczego o około 10,1% w porównaniu z 1958 r. w cenach bieżących.

4.

Ustala się, że zaopatrzenie rynku w podstawowe artykuły przez handel uspołeczniony powinno kształtować się następująco:

	Jednostka		1959	%1959
	miary		plan	1958
Mąka pszenna rynkowa	tys.	tonn	290	103,0
Kasza jęczmienna	"	"	80	106,0
Mięso i przetwory na sprzedaż ogółem	"	"	762,5	107,4
Tłuszcze zwierzęce	"	"	118,0	100,4
Masło śmietankowe	"	"	75	109,2
Tłuszcze roślinne	"	"	58	109,4
w tym; margaryna mleczna	"	"	30	125,0
Jaja	min.	szt.	1.210	115,1
Mleko spożywcze	mln. l		710	111,0
Cukier	tys.	tonn	637,5	106,7
Tkaniny wełniane	mln.	mb	74,2	103,2
Tkaniny bawełniane	"	"	443,9	103,4
Tkaniny jedwabne	"	"	99,8	106,7
Obuwie skórzane	"	"	38,1	113,4
Obuwie gumowe	"	"	19,7	98,5
Motocykle, skutery i motorowery	"	"	178	127,1
Rowery {bez dziecinnych)	"	"	884	133,0
Odbiorniki radiowe	"	"	753	106,4
Telewizory	"	"	155	187,2
Pralki elektryczne	"	"	346	150,9
Tarcica iglasta	"	"	1.100	98,0
Cement	"	"	1.500	103,6
Materiały ścienne	mln. jednostek ceramicznych		1.258	134,5
Wapno budowlane	tys.	tonn	600	116,5
Węgiel kamienny (bez deputatów	"	"	8.450	97,5

H.

Handel zagraniczny.

3.

Przewiduje się, że struktura handlu zagranicznego kształtować się będzie następująco:

I.

Urządzenia socjalne i kulturalne.

1.

W zakresie oświaty i wychowania podstawowe wskaźniki kształtować się będą następująco (w tys.):

	1959 plan	% 1959 1958
a) Liczba dzieci w przedszkolach	376,2	104,9
z tego: plan centralny	115,1	104,4
plan terenowy	261,1	105,2
b) Liczba korzystających z wczasów dla młodzieży i dzieci ogółem	839,7	109,2
z tego: plan centralny	565,7	107,3
plan terenowy	274,0	113,4
c) Liczba uczniów w szkołach podstawowych	4.521,6	106,6
d) Liczba uczniów w szkołach podstawowych specjalnych	47,6	128,0
e) Liczba oddziałów	178,7	105,8
f) Liczba uczniów w klasie VIII liceów ogólnokształcących	73.1	107,4
g) Liczba uczniów w I klasie szkół zawodowych	155,8	111,6
z tego: plan centralny	132,9	111,7
plan terenowy	22,9	110,6
h) Liczba miejsc w internatach przy
szkołach zawodowych	157,6	102,8
z tego: plan centralny	112,2	103,0
plan terenowy	45,4	102,3

10.

Zaleca się Radzie Ministrów i prezydiom rad narodowych przedsięwzięcie środków mających na celu przeciwdziałanie istniejącym w ostatnim czasie tendencjom do nieuzasadnionej likwidacji przyzakładowych urządzeń socjalnych, a zwłaszcza przedszkoli i żłobków.

Jeżeli likwidacja taka jest uzasadniona brakiem odpowiedniej ilości dzieci spośród pracowników danego zakładu pracy, należy dążyć, aby urządzenia te były przejmowane przez rady narodowe i wykorzystywane zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem dla potrzeb miejscowej ludności.

J.

Zatrudnienie, wydajność pracy i płace.

1.

Przewiduje się, że liczba zatrudnionych w gospodarce socjalistycznej (bez spółdzielni produkcyjnych) wyniesie średnio rocznie 7.022,0 tys. osób, co stanowi wzrost o 2,3% w porównaniu z 1958 r., w tym:

	Jednostka miary		1959 plan	% 1959 1958
w przemyśle	tys.	osób	2.986,2	101,8
W rolnictwie (bez spółdzielni produkcyjnych)	"	"	424,8	95,9
w leśnictwie	"	"	149,0	104,4
w tym: pracownicy stali	"	"	89,1	101,2
w transporcie i łączności	"	"	633,1	103,2
"W budownictwie	"	"	760.0	105,6
w obrocie towarowym	"	"	718,5	103,2
w usługach socjalnych i kulturalnych	"	"	740,1	104,4
W gospodarce komunalnej	"	"	193,0	110,3

3.

Fundusz płac ogółem w gospodarce socjalistycznej wzrośnie o 8,7 mld zł w porównaniu z 1958 r. i wyniesie 141,2 mld zł, co stanowi wzrost o 6,5%.

Z założonego wzrostu funduszu płac w wysokości 8,7 mld zł - 2,7 mld zł przypada na różnicę pomiędzy całorocznym kosztem regulacji płac, dokonanych w 1958 r., a rzeczywistymi wydatkami z tego tytułu, poniesionymi w 1958 r. Pozostała część przyrostu przeznaczona jest na opłacenie zwiększonego zatrudnienia (około 3,0 mld zł) oraz na wzrost średniej płacy z tytułu wzrostu wydajności pracy i podwyższenie kwalifikacji pracowników (około 3,0 mld zł).

Fundusz płac ogółem w poszczególnych działach gospodarki narodowej (bez spółdzielni produkcyjnych) powinien kształtować się następująco:

	Jednostka miary		1959 plan	% 1959 1958
w przemyśle	mld	zł	63,5	105,7
w rolnictwie	"	"	5,9	100,5
w budownictwie	"	"	16,7	108,8
w transporcie i łączności	"	"	11.6	104,6
W obrocie towarowym	"	"	12,5	104,7
w usługach socjalnych i kulturalnych	"	"	13,2	116,7
iw gospodarce komunalnej i mieszkaniowej	"	"	3,3	109,0

4.

Podstawowym kierunkiem polityki zatrudnienia w 1959 r. powinno być dalsze zmniejszanie istniejących nadal w poszczególnych dziedzinach gospodarki narodowej przerostów zatrudnienia. Zadanie to powinno być realizowane przede wszystkim w drodze intensywnego wprowadzania postępu technicznego oraz przez stałe ulepszanie organizacji pracy przedsiębiorstw.

Uzyskanie tą drogą dalszych oszczędności pracy jest niezbędne przede wszystkim dla umożliwienia dopływu pracowników do gałęzi produkcji odczuwających ich brak, dla poprawy wydajności pracy i dyscypliny pracy, jak również dla polepszenia ogólnych wyników działalności gospodarczej przedsiębiorstw.

Sytuacja w dziedzinie zatrudnienia w 1959 r. wymagać będzie znacznego polepszenia pracy prezydiów rad narodowych w zakresie stosowania planowej polityki rozdziału siły roboczej odpowiadającej ogólnym potrzebom gospodarki narodowej i sytuacji na danym terenie. W szczególności konieczne jest zwiększenie aktywizacji zawodowej kobiet.

Wobec stałego niedoboru siły roboczej na Śląsku niezbędne jest podjęcie na tym terenie szczególnych środków zmierzających do zmniejszenia zapotrzebowania na robotników, jak również do zapewnienia ich dopływu w rozmiarach, gwarantujących wykonanie ustalonych w Narodowym Planie Gospodarczym na 1959 r. zadań, zwłaszcza w zakresie przemysłu i budownictwa.

Rozdział IV.

Podstawowe zadania planu terenowego na 1959 r.

A.

Przemysł terenowy.

2.

Ustala się, że produkcja cegły palonej i sączków drenarskich w państwowym przemyśle terenowym powinna kształtować się następująco:

Wyszczególnienie		Cegła ogółem min. szt.	Sączki palone w przeliczeniu, na 5 cm w min. szt.	Sączki glino-cementowe w min. szt.
Polska ogółem		2.347,6	36,7	7,81
m. st. Warszawa		-	-	-
m. Łódź		31,0		0,44
woj.	białostockie	62,0	0,2	0 40
"	bydgoskie	108,5	1,0	0,50
"	gdańskie	130,0	1,4	0,50
"	katowickie	258,0	2,8	0,50
"	kieleckie	96,5	1,0	0,20
"	koszalińskie	39,0	0:5	0,80
"	krakowskie	118,6	3,8	0,40
m. Kraków		16,7	0,5	-
woj.	lubelskie	98,5	0,4	0.50
"	łódzkie	198,0	3,0	0,40
"	olsztyńskie	55,0	0,5	0,40
"	opolskie	223,3	2,4	0,40
"	poznańskie	232,0	7,7	0,40
m. Poznań		49,7	1,4	0,27
woj.	rzeszowskie	162,0	4,0	0,15
"	szczecińskie	48,0	0,3	0,40
"	warszawskie	149,5	3,0	0,40
"	wrocławskie	175,0	1,3	0,60
m. Wrocław		-	-	-
woj. zielonogórskie		96,3	1,5	0,15

3.

Ustala się, że wskaźnik funduszu płac w państwowych przedsiębiorstwach przemysłu terenowego w stosunku do wartości produkcji towarowej powinien kształtować się następująco:

Wyszczególnienie			Woj Zarz. Przemyślu	Woj. Zarz. Przemysłu Teren. Materiałów Budowlanych *)	Woj. Zarz. Młynów	Woj. Zarz. Handlu (Przemyślu Piekarniczego)
Polska - ogółem			19,1	40,4	3,56	13,54
m. st. Warszawa			18,3	-	-	14,88
m. Łódź			15,4	39,3	-	14,40
woj.		białostockie	20,7	44,4	22,12	12,49
"		bydgoskie	18,5	41,7	3,46	13,20
"		gdańskie	19,1	40,6	2,74	13,60
"		katowickie	18,8	39,1	2,62	12,94
"		kieleckie	20,2	42,8	8,72	12,40
"		koszalińskie	19,0	39,7	3,68	5,90
"		krakowskie	21,5	42,8	4,75	-
m. Kraków			20,2	42,4	-	14,26
woj.		lubelskie	23,3	41,8	5,22	13,54
"		łódzkie	21,8	44,5	3,54	13,50
"		olsztyńskie	21,7	39,3	3,73	-
"		opolskie	18,1	34,4	2,76	-
"		poznańskie	16,6	40,7	3,00	9,20
m. Poznań			16,8	32,3	-	14,30
"	rzeszowskie		20,8	40,8	8,-32	10,60
"	szczecińskie		23,8	38,1	2,93	12,60
"	warszawskie		19,8	41,4	5,36	5,20
"	wrocławskie		17,8	39,8	2,65	13,60
m. Wrocław			17,6	-	-	15,24
woj zielonogórskie			18,7	38,6	3,67	7,63

B.

Rolnictwo.

C.

Drogi lokalne.

D.

Inwestycje terenowe.

1.

Ogólna suma nakładów na inwestycje scentralizowane w gospodarce państwowej planowanej terenowo łącznie z rezerwami resortowymi wyniesie 13.247,7 mln zł, co stanowi wzrost o 11% w porównaniu z 1958 r.

Nakłady na roboty budowlano-montażowe wyniosą 11.662,3 mln zł. Podział powyższych kwot na województwa i miasta wydzielone przedstawia się następująco:

		Inwestycje scentralizowane ogółem w min. zł.	w tym: nakłady na roboty budowlano-montażowe w mln. zł
m. st. Warszawa		1.436,7	1.271,1
m. Łódź		624,2	567,8
woj.	białostockie	457,4	416,5
"	bydgoskie	444,5	387,6
"	gdańskie	577,8	495,2
"	katowickie	1.630,0	1.493,2
"	kieleckie	563,5	507,7
"	koszalińskie	288,8	240,5
"	krakowskie	627,4	558,8
m. Kraków		359.1	329,6
woj.	lubelskie	594,7	507,0
"	łódzkie	446,2	394,5
"	olsztyńskie	362,0	305,0
"	opolskie	289,6	244,6
"	poznańskie	402,7	337,3
m. Poznań		185,1	162,7
woj.	rzeszowskie	481,3	433,9
"	szczecińskie	424,9	375,6
"	warszawskie	704.3	619 4
"	wrocławskie	440,5	378 9
m. Wrocław		203,6	183 4
woj, zielonogórskie		317,8	263.5
rezerwy resortowe		1.385.8	1.188 5

E.

Obrót detaliczny.

1.

Wartość obrotów detalicznych ogółem kształtować się będzie następująco:

Wyszczególnienie		Wartość obrotów	% 1959 1958
Polska - ogółem		210.500,0	109,2
m. st. Warszawa		17.189,0	109,0
m. Łódź		8.073,4	109,2
woj.	białostockie	5.004,6	110,0
"	bydgoskie	12.564,4	109,2
"	gdańskie	10.254,7	109,1
"	katowickie	32.612,2	109,1
"	kieleckie	8.922,3	110,1
"	koszalińskie	4.502,8	108,9
"	krakowskie	10.586,3	110,0
m. Kraków		5.919,5	107,7
woj.	lubelskie	9.120,3	110,7
"	łódzkie	8.654,1	109.6
"	olsztyńskie	5,501,2	109,4
"	opolskie	6.815,1	109,9
"	poznańskie	12.633,3	109 8
m. Poznań		5.201,5	109,0
Woj.	rzeszowskie	7.745,9	110.8
"	szczecińskie	5.826,6	109,0
"	warszawskie	11.412,4	111,1
"	wrocławskie	12.232,5	109.2
m. Wrocław		4.835,6	108,7
woj. zielonogórskie		4.857,8	109,5
nie zlokalizowane "Orbis"		34,5	100,0

F.

Gospodarka komunalna i mieszkaniowa.

6.

Przewiduje się, że w 1959 r. zostanie wybudowanych ogółem około 400 tys. izb mieszkalnych, w tym przyrost zasobów mieszkaniowych typu miejskiego dla ludności miast i osiedli wyniesie około 91,9 tys. mieszkań obejmujących 279.677 izb, z czego przypada na:

7.

Wysokość nakładów na kapitalne remonty domów mieszkalnych wyniesie 2.115,6 mln zł, co oznacza wzrost o 6,6% w porównaniu z 1958 r.

Ponadto przeznacza się na odbudowę i kapitalne remonty mieszkań dla repatriantów w rejonach osadnictwa nierolniczego, zwłaszcza w województwach zachodnich i północnych, kwotę 280 mln złotych, co stanowi wzrost o 40,1% w porównaniu do przewidywanego wykonania planu 1958 r. Ogólne nakłady na remont i odbudowę domów mieszkalnych w 1959 r. wyniosą 2.395,6 mln zł, co oznacza wzrost o 9,6% w porównaniu z 1958 r.

Niezależnie od środków limitowanych przeznacza się środki kredytowe w kwocie 60 mln zł na remonty domów jedno- i wielorodzinnych i spółdzielczych.

9.

W razie pomyślnego kształtowania się sytuacji w budownictwie i w zaopatrzeniu materiałowym upoważnia się Radę Ministrów do rozpatrzenia ewentualnego zwiększenia środków kredytowych przeznaczonych na budownictwo mieszkaniowe ludności - spółdzielcze i indywidualne - o kwotę 500 mln zł w celu rozszerzenia zakresu stanów surowych dla zabezpieczenia programu rzeczowego w 1960 r.

Na poczet powyższego ewentualnego zwiększenia środków można przyznawać warunkowe promesy do wysokości 100 mln zł łącznie tym województwom i miastom wydzielonym z województw, w których przyznane w planie środki kredytowe nie zapewniają dostatecznego programu stanów surowych w stosunku do założeń rzeczowych 3-lelniego programu budownictwa mieszkaniowego na lata 1958-1960.

G.

Urządzenia socjalne i kulturalne.

Rady narodowe przy podejmowaniu działalności w zakresie urządzeń socjalnych i kulturalnych powinny dążyć do osiągnięcia wskaźników określonych w rozdziale "Urządzenia socjalne i kulturalne" niniejszej uchwały.

W szczególności rady narodowe powinny:

Rozdział V.

Zadania w sprawie aktywizacji gospodarczej niektórych terenów.

1.

W celu dalszej kontynuacji prac zmierzających do zagospodarowania Ziem Zachodnich zobowiązuje się Radę Ministrów i wojewódzkie rady narodowe do:

2.

W celu przyspieszenia aktywizacji gospodarczej Bieszczad zobowiązuje się Radę Ministrów i Wojewódzką Radę Narodową w Rzeszowie do:

3.

W celu przyspieszenia właściwego zagospodarowania i wykorzystania naturalnych zasobów Żuław zobowiązuje się Radę Ministrów i Wojewódzką Radę Narodową w Gdańsku do rozbudowy na tym terenie urządzeń przemysłu mleczarskiego, zapewnienia odpowiednich środków finansowych i materiałowych na przeprowadzenie kapitalnych remontów zagród, usprawnienia sieci i urządzeń kolejek wąskotorowych oraz przedsięwzięcia środków zwiększających zabezpieczenie terenu Żuław przed powodzią.

5.

W celu przyspieszenia aktywizacji gospodarczej terenów przyczółkowych z czasów drugiej wojny światowej zobowiązuje się Radę Ministrów i właściwe wojewódzkie rady narodowe do:

Rozdział VI.

Postanowienia końcowe.

Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej podejmując niniejszą uchwałę upoważnia Radę Ministrów do:

	1959 plan	% 1959 1958	w %% w porównaniu ze średnią z lat 1955-1958
4 zboża	15,2	102,7	104,8
buraki cukrowe	215	91,5	104,9
ziemniaki	137	108,7	111,4

	1959 plan	% 1959 1958	w %% w porównaniu ze średnią z lat 1955-1958
zboża ogółem	14.350	101,8	106,1
buraki cukrowe	8.170	97,2	109,9
ziemniaki	37.770	108,5	111,9

	1959 plan	w %% 1959 1958
bydło	8.520	103,8
w tym: krowy	6.050	102,0
trzoda chlewna	12.450	104,1
owce	3.860	99,5
-konie	2.780	101,7

	1959 plan	w %% 1959 1958
produkcja żywca w tys. tona	2.280	102,3
w tym: żywca wołowego	410	98,8
żywca wieprzowego	1.665	103,7
produkcja mleka w min. 1	11.860	105,0
produkcja wełny w tonnach	9.385	101,0

	1959 plan	w %% 1959 1958
Wartość skupu produktów
rolnych ogółem	56.839	109,6
w tym: gospodarka chłopska	49.521	109,6

Narodowy Plan Gospodarczy na 1959 r.

UCHWAŁA

SEJMU

z dnia 12 lutego 1959 r.

o Narodowym Planie Gospodarczym na 1959 r.

Rozdział I.

Wyniki rozwoju gospodarki narodowej w 1958 r.

Rozdział II.

Podstawowe zadania planu na 1959 r.

Rozdział III.

A.

Dochód narodowy.

B.

Przemysł.

C.

Rolnictwo i skup.

D.

Leśnictwo.

E.

Transport i łączność.

F.

Inwestycje, budownictwo i kapitalne remonty.

G.

Handel wewnętrzny.

H.

Handel zagraniczny.

I.

Urządzenia socjalne i kulturalne.

J.

Zatrudnienie, wydajność pracy i płace.

Rozdział IV.

Podstawowe zadania planu terenowego na 1959 r.

A.

Przemysł terenowy.

B.

Rolnictwo.

C.

Drogi lokalne.

D.

Inwestycje terenowe.

E.

Obrót detaliczny.

F.

Gospodarka komunalna i mieszkaniowa.

G.

Urządzenia socjalne i kulturalne.

Rozdział V.

Zadania w sprawie aktywizacji gospodarczej niektórych terenów.

Rozdział VI.

Postanowienia końcowe.

Zmiany w prawie

ZUS: Renta wdowia - wnioski od stycznia 2025 r.

Zmiany w składce zdrowotnej od 1 stycznia 2026 r. Rząd przedstawił założenia

Prezydent podpisał nowelę ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności

Do poprawki nie tylko emerytury czerwcowe, ale i wcześniejsze

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Nowy urlop dla rodziców wcześniaków coraz bliżej - rząd przyjął projekt ustawy

M.P.1959.21.95

Identyfikator:	M.P.1959.21.95
Rodzaj:	Uchwała
Tytuł:	Narodowy Plan Gospodarczy na 1959 r.
Data aktu:	12/02/1959
Data ogłoszenia:	13/03/1959

	1959 plan	% 1959 1958
drewno iglaste (grubizna)	13.484,4	99,6
w tym: drewno tartaczne	7.779,0	93,0
drewno kopalniakowe	2.277,0	109,8
papierówka czerwona	654,0	90,4
papierówka biała	999,0	102,9
drewno liściaste (grubizna)	1.840.6	86,6
w tym: drewno tartaczne	622,0	65,3
papierówka	210,0	98,9

	1959 plan	% 1959 1958
koleje normalnotorowe w min. pasażerów	940,0	101,3
transport samochodowy (PKS), w min. pasażerów	257,0	115,8

	1959 plan	% 1959 1958
Obrót wagonu towarowego w dobach	4,90	96,8
Zużycie węgla obliczeniowego
na 1000 br. tonno-km
a) w ruchu towarowym w kg	31,0	99,0
b) w ruchu pasażerskim w kg	63,0	98,3

	1959 plan	% 1959 1958
a) Liczba wyprodukowanych fabularnych filmów długometrażowych	19	100.0
b) Liczba wyprodukowanych filmów średnio i krótkometrażowych	324	104,5

Narodowy Plan Gospodarczy na 1959 r.

UCHWAŁA SEJMU z dnia 12 lutego 1959 r. o Narodowym Planie Gospodarczym na 1959 r.

Rozdział I. Wyniki rozwoju gospodarki narodowej w 1958 r.

Rozdział II. Podstawowe zadania planu na 1959 r.

Rozdział III.

A. Dochód narodowy.

B. Przemysł.

C. Rolnictwo i skup.

D. Leśnictwo.

E. Transport i łączność.

F. Inwestycje, budownictwo i kapitalne remonty.

G. Handel wewnętrzny.

H. Handel zagraniczny.

I. Urządzenia socjalne i kulturalne.

J. Zatrudnienie, wydajność pracy i płace.

Rozdział IV. Podstawowe zadania planu terenowego na 1959 r.

A. Przemysł terenowy.

B. Rolnictwo.

C. Drogi lokalne.

D. Inwestycje terenowe.

E. Obrót detaliczny.

F. Gospodarka komunalna i mieszkaniowa.

G. Urządzenia socjalne i kulturalne.

Rozdział V. Zadania w sprawie aktywizacji gospodarczej niektórych terenów.

Rozdział VI. Postanowienia końcowe.

Zmiany w prawie

M.P.1959.21.95

UCHWAŁA

SEJMU

z dnia 12 lutego 1959 r.

o Narodowym Planie Gospodarczym na 1959 r.

Rozdział I.

Wyniki rozwoju gospodarki narodowej w 1958 r.

Rozdział II.

Podstawowe zadania planu na 1959 r.

A.

Dochód narodowy.

B.

Przemysł.

C.

Rolnictwo i skup.

D.

Leśnictwo.

E.

Transport i łączność.

F.

Inwestycje, budownictwo i kapitalne remonty.

G.

Handel wewnętrzny.

H.

Handel zagraniczny.

I.

Urządzenia socjalne i kulturalne.

J.

Zatrudnienie, wydajność pracy i płace.

Rozdział IV.

Podstawowe zadania planu terenowego na 1959 r.

A.

Przemysł terenowy.

B.

Rolnictwo.

C.

Drogi lokalne.

D.

Inwestycje terenowe.

E.

Obrót detaliczny.

F.

Gospodarka komunalna i mieszkaniowa.

G.

Urządzenia socjalne i kulturalne.

Rozdział V.

Zadania w sprawie aktywizacji gospodarczej niektórych terenów.

Rozdział VI.

Postanowienia końcowe.