a także mając na uwadze, co następuje:(1) Należy wprowadzić zmiany do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/61 2 w celu zwiększenia stopnia ujednolicenia ze standardami międzynarodowymi oraz ułatwienia bardziej wydajnego zarządzania płynnością przez instytucje kredytowe.
(2) Aby w szczególności odpowiednio uwzględnić działalność prowadzoną przez instytucje kredytowe działające poza Unią, należy zrezygnować z wszelkich wymogów dotyczących minimalnej wielkości emisji mających zastosowanie do aktywów płynnych posiadanych przez jednostkę zależną w państwie trzecim, tak aby umożliwić uznawanie tych aktywów na poziomie skonsolidowanym. W przeciwnym wypadku prowadziłoby to do niedoboru aktywów płynnych po stronie jednostki dominującej na poziomie skonsolidowanym, ponieważ wymóg dotyczący płynności w odniesieniu do jednostki zależnej byłby zawarty w skonsolidowanym wymogu dotyczącym płynności, podczas gdy aktywa płynne posiadane przez tę jednostkę zależną w celu spełnienia tego wymogu dotyczącego płynności w państwie trzecim byłyby wykluczone ze skonsolidowanego wymogu dotyczącego płynności. Jednakże aktywa jednostki zależnej w państwie trzecim powinny być uznawane jedynie do wysokości wypływów płynności netto w warunkach skrajnych poniesionych w tej samej walucie, w której aktywa te są denominowane, i wynikających z tej jednostki zależnej. Ponadto, podobnie jak w przypadku wszelkich innych aktywów w państwie trzecim, aktywa te powinny być uznawane tylko wówczas, gdy kwalifikują się jako aktywa płynne zgodnie z prawem krajowym danego państwa trzeciego.
(3) Jak powszechnie wiadomo, banki centralne mogą zapewnić płynność w emitowanej przez siebie walucie, a rating kredytowy banków centralnych jest mniej istotny do celów płynności niż do celów wypłacalności. W związku z tym, jak również w celu ściślejszego dostosowania przepisów rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/61 do standardu międzynarodowego oraz w celu zapewnienia równych warunków konkurencji dla instytucji kredytowych działających w skali międzynarodowej, rezerwy utrzymywane przez - mające siedzibę w państwie trzecim - jednostkę zależną lub oddział unijnej instytucji kredytowej w banku centralnym państwa trzeciego, któremu wyznaczona zewnętrzna instytucja oceny wiarygodności kredytowej ("ECAI") nie przypisała oceny kredytowej odpowiadającej stopniowi jakości kredytowej 1, powinny kwalifikować się jako aktywa płynne poziomu 1, o ile spełnione są określone warunki. Konkretnie rzecz ujmując, rezerwy te powinny się kwalifikować, jeżeli instytucja kredytowa posiada zezwolenie na wycofanie tych rezerw w dowolnym momencie w okresach występowania warunków skrajnych, a ponadto warunki takiego wycofania zostały określone w umowie między organem nadzoru państwa trzeciego a bankiem centralnym, w którym utrzymywane są te rezerwy, lub w obowiązujących przepisach państwa trzeciego. Jednakże uznanie tych rezerw jako aktywa poziomu 1 powinno być możliwe wyłącznie w celu pokrycia wypływów płynności netto w warunkach skrajnych poniesionych w tej samej walucie, w której denominowane są te rezerwy.
(4) Należy uwzględnić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 3 . Rozporządzenie to zawiera kryteria pozwalające określić, czy sekurytyzacje mogą zostać uznane za proste, przejrzyste i standardowe sekurytyzacje ("sekurytyzacje STS"). Ponieważ kryteria te zapewniają wysoką jakość prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji, powinny one również być stosowane na potrzeby określenia tego, jakie sekurytyzacje mogą być zaliczane do aktywów płynnych wysokiej jakości do celów obliczania wymogu pokrycia wypływów netto. Sekurytyzacje powinny zatem kwalifikować się jako aktywa poziomu 2B do celów rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/61, jeżeli spełniają one wszystkie wymogi określone w rozporządzeniu (UE) 2017/2402, w uzupełnieniu do tych kryteriów już określonych w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/61, które mają szczególne znaczenie dla ich charakterystyki pod względem płynności.
(5) Wdrożenie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/61 nie powinno utrudniać skutecznej transmisji polityki pieniężnej do gospodarki. Można oczekiwać, iż transakcje z EBC lub bankiem centralnym państwa członkowskiego zostaną refinansowane również w warunkach więcej niż skrajnych. W związku z tym należy zapewnić właściwym organom możliwość udzielenia zwolnienia ze stosowania "mechanizmu zamknięcia" do celów obliczania zabezpieczenia przed utratą płynności w odniesieniu do tych zabezpieczonych transakcji z EBC lub bankiem centralnym państwa członkowskiego, które obejmują aktywa płynne wysokiej jakości przynajmniej w przypadku jednej części każdej transakcji i których termin zapadalności przypada w okresie najbliższych 30 dni kalendarzowych. Przed udzieleniem zgody na takie zwolnienie właściwe organy powinny być jednak zobowiązane do skonsultowania się z bankiem centralnym będącym stroną transakcji, jak również z EBC w przypadku, gdy ten bank centralny jest bankiem centralnym Eurosystemu. Ponadto przyznanie zwolnienia powinno podlegać odpowiednim zabezpieczeniom, tak aby uniknąć ewentualnych możliwości arbitrażu regulacyjnego lub niewłaściwych zachęt dla instytucji kredytowych. Wreszcie, w celu ściślejszego dostosowania przepisów Unii do standardu międzynarodowego opracowanego przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego, zabezpieczenie otrzymane w ramach transakcji na instrumentach pochodnych należy wykluczyć z "mechanizmu zamknięcia".
(6) Ponadto sposób traktowania wskaźników wypływów i wpływów w odniesieniu do transakcji z udzielonym przyrzeczeniem odkupu (transakcji repo), umów z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu i transakcji zabezpieczających swap powinien zostać w pełni dostosowany do podejścia przyjętego w międzynarodowym standardzie dotyczącym wskaźnika pokrycia wypływów netto opracowanym przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego. Konkretnie obliczanie wypływów środków pieniężnych powinno być bezpośrednio powiązane ze wskaźnikiem przedłużenia transakcji (dostosowane do redukcji wartości przekazanego zabezpieczenia zastosowanej do zobowiązania pieniężnego, jak w standardzie Bazylejskiego Komitetu Nadzoru Bankowego) zamiast z wartością płynności powiązanego z nią zabezpieczenia.
(7) Z uwagi na fakt pojawienia się rozbieżnych interpretacji istotne jest doprecyzowanie różnych przepisów rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/61, w szczególności w odniesieniu do spełnienia wymogu pokrycia wypływów netto, kwalifikowalności - do celów zabezpieczenia przed utratą płynności - aktywów wchodzących w skład puli, które są dostępne na potrzeby uzyskania finansowania w ramach warunkowych linii kredytowych obsługiwanych przez bank centralny, udziałów i jednostek uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania oraz depozytów i innego finansowania w ramach sieci współpracy i instytucjonalnych systemów ochrony, obliczania dodatkowych wypływów płynności w odniesieniu do innych produktów i usług, przyznawania preferencyjnego traktowania wewnątrzgrupowym instrumentom kredytowym i instrumentom wsparcia płynności, traktowania pozycji krótkich oraz uznawania środków pieniężnych należnych z tytułu papierów wartościowych, których termin zapadalności przypada w ciągu najbliższych 30 dni kalendarzowych.
(8) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2015/61,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: