a także mając na uwadze, co następuje:(1) Doświadczenia zdobyte w związku ze stosowaniem rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 181/2014 2 pokazały, że niektóre przepisy dotyczące kontroli, powiadomień i sprawozdań rocznych wymagają uproszczenia i doprecyzowania.
(2) Art. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014 ustanawia przepisy dotyczące świadectw pomocy i wypłaty pomocy w odniesieniu do produktów dostarczanych z Unii. Art. 4 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/1239 3 zobowiązuje do korzystania z numeru rejestracyjnego i identyfikacyjnego przedsiębiorcy ("numer EORI") w przypadku pozwoleń na przywóz. Należy przewidzieć taki sam wymóg w przypadku świadectw pomocy objętych przepisem art. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014.
(3) Art. 13 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014 ustanawia przepisy dotyczące administracyjnych i bezpośrednich kontroli wprowadzania, wywozu i wysyłki produktów rolnych. Należy rozdzielić kontrole bezpośrednie w odniesieniu do wprowadzania od kontroli bezpośrednich w odniesieniu do wywozu i wysyłki. Brzmienie tego artykułu powinno wyraźnie wskazywać na obowiązek stosowania reprezentatywnej próby podczas przeprowadzania kontroli operacji wywozu i wysyłki, o których mowa w sekcji 3 tego rozporządzenia.
(4) Art. 20 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014 ustanawia zasady ogólne dotyczące kontroli w odniesieniu do wniosków o przyznanie pomocy w ramach środków wsparcia na rzecz lokalnych produktów rolnych. Biorąc pod uwagę różnorodność i odmienne poziomy złożoności działań w ramach tych środków oraz w celu dalszego zapewnienia, by wszystkie obszary wydatków zostały pokryte i proporcjonalnie uwzględnione w próbie, konieczne jest sprecyzowanie, że właściwe organy powinny przeprowadzać kontrole na miejscu na poziomie każdego działania w odniesieniu do przynajmniej 5 % złożonych wniosków o przyznanie pomocy. Próba powinna ponadto obejmować przynajmniej 5 % kwoty, na którą opiewa pomoc w odniesieniu do każdego działania.
(5) Art. 22 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014 zawiera przepisy dotyczące wyboru wnioskodawców ubiegających się o pomoc do kontroli na miejscu. Ze względu na to, że na mniejszych wyspach Morza Egejskiego może istnieć niewielka liczba wnioskodawców, Grecja powinna mieć możliwość wyboru tylko jednego wnioskodawcy.
(6) Art. 30 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014 wymaga, aby niektóre dane dotyczące bilansu szczególnego systemu dostaw były zgłaszane na koniec każdego kwartału danego roku. Częstotliwość ta jest uciążliwa i powiadomienie jedynie raz w roku uznaje się za wystarczające.
(7) Art. 31 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014 określa elementy, które należy zawrzeć w sprawozdaniu rocznym dotyczącym wdrażania środków. W swoim sprawozdaniu z dnia 15 grudnia 2016 r. 4 Komisja stwierdziła, że treść sprawozdania rocznego powinna zostać doprecyzowana i uproszczona, aby ułatwić proces sprawozdawczy. Wskazana jest zatem zmiana obowiązków sprawozdawczych i zapewnienie nowej struktury sprawozdania rocznego, a odnośne szczegóły powinny zostać określone w nowym załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014.
(8) Art. 32 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014 określa procedury wprowadzania zmian do programu. Biorąc pod uwagę doświadczenie zgromadzone w trakcie stosowania tych procedur, należy je uprościć w celu zapewnienia większej elastyczności i lepszego dostosowania do faktycznego kontekstu systemu dostaw i warunków lokalnych panujących w rolnictwie. W związku z tym należy wprowadzić wymóg, aby zmiany, o których mowa w art. 32 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia, były przedstawiane w tym samym czasie do dnia 31 lipca.
(9) Ogólnie rzecz biorąc, zmiany wprowadzane do programu nie wymagają formalnego zatwierdzenia przez Komisję. Należy zmienić brzmienie art. 32 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014 w celu wyrażenia tej zasady w bardziej wyraźny sposób.
(10) Jednakże "duże" zmiany w programie objęte art. 32 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014 wymagają formalnego zatwierdzenia przez Komisję. W oparciu o doświadczenia związane z tą procedurą, konieczne jest wydłużenie terminu na zatwierdzenie do pięciu miesięcy od zgłoszenia zmiany. Ponadto, w celu uproszczenia procedury, formalne zatwierdzenie przez Komisję powinno zostać ograniczone do pierwszego przypadku, który obecnie wchodzi w zakres tego przepisu.
(11) Art. 32 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014 dotyczy "nieznacznych" zmian. W celu ułatwienia procedury wprowadzania dostosowań finansowych w państwie członkowskim, termin zgłaszania dostosowań w granicach 20 % przydziału finansowego powinien zostać przedłużony do dnia 31 maja.
(12) Ponadto definicja "środka" zawarta w art. 32 ust. 5 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014 powinna zostać uproszczona.
(13) Kilka rozporządzeń Komisji uchylono i zastąpiono rozporządzeniami delegowanymi i wykonawczymi. Ze względu na przejrzystość i pewność prawa należy zaktualizować odesłania do tych rozporządzeń. Szczególnie w odniesieniu do systemu pozwoleń na przywóz i wywóz odesłania do rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 5 należy zastąpić odesłaniami do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2016/1237 6 oraz rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239.
(14) Odnośnie do powiadomień Komisji odesłania do rozporządzenia Komisji (WE) nr 792/2009 7 należy zastąpić odesłaniami do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/1183 8 oraz rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/1185 9 .
(15) W odniesieniu do przepisów opartych na rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 10 odesłania do rozporządzenia Komisji (WE) 1122/2009 11 należy zastąpić odesłaniami do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 640/2014 12 oraz rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 809/2014 13 .
(16) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 181/2014.
(17) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Płatności Bezpośrednich,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: