(notyfikowana jako dokument nr C(2014) 6836)(Jedynie tekst w języku angielskim jest autentyczny)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE L z dnia 4 marca 2016 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 108 ust. 2 akapit pierwszy,
uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w szczególności jego art. 62 ust. 1 lit. a),
uwzględniając art. 107 ust. 3 lit. e) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając decyzję Rady 2010/787/UE z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie pomocy państwa ułatwiającej zamykanie niekonkurencyjnych kopalń węgla 1 ,
po wezwaniu zainteresowanych stron do przedstawienia uwag zgodnie z przywołanymi postanowieniami i przepisami 2 i uwzględniając otrzymane odpowiedzi,
a także mając na uwadze, co następuje:
1. PROCEDURA
(1) W wyniku otrzymania skargi Komisja dowiedziała się, że władze włoskie udzieliły pomocy państwa w celu udzielenia dotacji podmiotowi prowadzącemu działalność wydobywczą, Carbosulcis S.p.A. ("Carbosulcis"), na podstawie art. 11 ust. 14 ustawy nr 80/2005 w sprawie pilnych środków w ramach planu działań na rzecz rozwoju gospodarczego, społecznego i terytorialnego 3 . Pismem z dnia 6 września 2006 r. (wraz z monitem wysłanym w dniu 22 grudnia 2006 r.) Komisja zażądała dodatkowych informacji, których udzielono w piśmie z dnia 25 stycznia 2007 r. W pismach z dnia 22 czerwca oraz 27 lipca 2007 r. Komisja zwróciła się o dalsze informacje, których udzielono w dwóch pismach z dnia 15 października 2007 r. Włochy udzieliły również informacji w dniu 28 listopada 2007 r.
(2) W pismach z dnia 8 września 2008 r. i z dnia 17 czerwca 2009 r. (wraz z monitami wysłanymi w dniu 6 października 2009 r. i w dniu 21 stycznia 2010 r.) Komisja zażądała dalszych wyjaśnień, które złożono odpowiednio w pismach z dnia 3 listopada 2008 r. oraz z dnia 6 maja 2010 r.
(3) W dniu 19 września 2010 r. i w dniu 30 marca 2011 r. doszło do spotkań z władzami włoskimi.
(4) Wiadomością z dnia 21 października 2010 r. przesłaną pocztą elektroniczną Komisja zażądała dodatkowych informacji, których udzielono w pismach z dnia 18 i 23 listopada 2010 r. oraz z dnia 10 maja 2011 r.
(5) Pismem z dnia 20 listopada 2012 r. Komisja poinformowała Włochy, że podjęła decyzję o wszczęciu postępowania przewidzianego w art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do pomocy przyznanej na rzecz Carbosulcis.
(6) Decyzja Komisji o wszczęciu postępowania została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej 4 . Komisja wezwała zainteresowane strony do przedstawienia uwag na temat przedmiotowej pomocy.
(7) Włochy przedstawiły swoje uwagi w piśmie z dnia 21 grudnia 2012 r. Jedynymi uwagami od osoby trzeciej, które otrzymała Komisja, były uwagi przedłożone przez pracowników Carbosulcis. Pismem z dnia 18 marca 2013 r. Komisja przekazała uwagi osób trzecich władzom włoskim, które miały możliwość udzielenia na nie odpowiedzi; nie otrzymano żadnych uwag.
(8) W 2013 r. między Komisją a władzami włoskimi doszło kilkakrotnie do spotkań i wymiany informacji, a w końcu pismem z dnia 9 kwietnia 2014 r. Włochy przedłożyły ostateczny plan zamknięcia kopalni ("plan zamknięcia" lub "plan") zgodnie z decyzją Rady. Plan zmieniono w dniu 17 lipca 2014 r.
(9) Władze włoskie podkreśliły pilny charakter decyzji dotyczącej pomocy mającej na celu finansowanie nieodwołalnej kontrolowanej likwidacji, działalności kopalni Nuraxi Figus prowadzonej przez Carbosulcis ("środek pomocy" lub "środek"). Plan zamknięcia należy faktycznie pilnie wdrożyć w związku z potrzebą zapewnienia kontrolowanego i bezpiecznego zamknięcia przy jednoczesnym ograniczeniu napięć społecznych, które narastają w regionie. W związku z powyższym w niniejszej decyzji ograniczono się do oceny środka pomocy opisanego w motywie 8 powyżej.
(10) W dniu 2 września 2014 r. Włochy odstąpiły od przysługującego im prawa, wynikającego z art. 342 TFUE w związku z art. 3 rozporządzenia nr 1 5 , do otrzymania decyzji w języku włoskim i zgodziły się na przyjęcie decyzji w języku angielskim.
2. SZCZEGÓŁOWY OPIS PLANU ZAMKNIĘCIA
(11) Carbosulcis jest jedynym przedsiębiorstwem we Włoszech, które wykorzystuje węgiel kamienny wydobywany z kopalni Nuraxi Figus w rejonie Sulcis-Iglesiente na Sardynii. Nuraxi Figus jest jedyną działającą kopalnią węgla i jedynym zagłębiem węglowym we Włoszech. Składa się z jednej jednostki produkcyjnej. Produkty otrzymywane przez przedsiębiorstwo można sprzedawać jedynie na rynku krajowym do celów wytwarzania energii elektrycznej 6 . Całość produkcji Carbosulcis jest nabywana przez pobliską elektrownię cieplną Portovesme. Średnia wartość opałowa węgla z regionu Sulcis wynosi 5 100 kcal/kg, średnia zawartość siarki wynosi 6,5 % a średnia zawartość popiołu - 15 %. Stanowi on zatem węgiel o niskiej jakości i niskiej wartości opałowej.
(12) Kopalnia miała początkowo stanowić część zintegrowanego projektu w celu wydobycia węgla i wytwarzania energii elektrycznej w nowej elektrowni zasilanej węglem, której budowę planowano, projekt uległ jednak opóźnieniu. Od 1996 r. kopalnię eksploatowano tymczasowo, oczekując na przyznanie zintegrowanej koncesji przez region Sardynii, której ostatecznie nigdy nie udzielono.
(13) Według władz włoskich Włochy postanowiły o ostatecznym wycofaniu się z początkowego, zintegrowanego projektu i o zamknięciu kopalni zgodnie z planem zamknięcia. Od dnia 1 stycznia 2011 r. działalność kopalni ograniczała się praktycznie do utrzymywania produkcji na minimalnym poziomie i do prowadzenia prac konserwacyjnych niezbędnych do zapewnienia bezpieczeństwa elektrowni. Są to działania przygotowawcze do wdrożenia planu zamknięcia. W planie zamknięcia przewidziano zaprzestanie subsydiowanego wydobycia węgla przed końcem 2018 r. oraz zakończenie działań w zakresie bezpieczeństwa związanych z likwidacją kopalni z końcem 2027 r.
(14) Włochy podkreśliły szczególnie niekorzystną sytuację gospodarczą i społeczną w regionie Sulcis-Iglesiente, w którym stopa bezrobocia jest wyższa niż w pozostałych regionach państwa. Rzekome perspektywy ewentualnego nagłego zamknięcia kopalni zdążyły już wywołać poważne napięcia społeczne, których kulminacją były [protesty i] demonstracje.
2.1. Podstawa prawna i organ przyznający pomoc
(15) Podstawą prawną środka pomocy była ustawa 99/2009 i uchwała Rady Regionu Autonomicznego Sardynii nr 53/75 z dnia 20 grudnia 2013 r. Region Sardynii i Minister Rozwoju Gospodarczego są organami przyznającymi środek pomocy.
2.2. Plan zamknięcia
(16) Zgodnie z planem zamknięcia likwidacja kopalni ma przebiegać w trzech etapach: 1) zakończenie wydobycia węgla ze ściany W3 metodą ścianowego systemu wybierania; zabezpieczenie chodników i wykonanie dodatkowych prac mających na celu zapewnienie ciągłego bezpieczeństwa w podziemnych obszarach pracy; 2) zapewnienie środków zachęty do przejścia na emeryturę i formowanie ścian metodą wybierania zabierkami; 3) zakończenie formowania ścian i zmniejszenie poziomów produkcji, przyjęcie dalszych środków zachęty do przejścia na emeryturę i umożliwienie pracownikom znalezienia nowych miejsc pracy.
(17) Produkcja węgla przeznaczonego do sprzedaży w 2011 r. wynosiła 63 059 ton, a w 2018 r. przewiduje się wydobycie jedynie 30 000 ton.
(18) Celem środka pomocy jest umożliwienie zamknięcia kopalni z końcem 2018 r., aby pokryć bieżące straty produkcyjne z okresu 2011-2018 wynikające z działalności kopalni zgodnie z przepisami określonymi w decyzji Rady. Środek ma ponadto na celu pokrycie kosztów nadzwyczajnych wynikających z ostatecznego zamknięcia kopalni.
(19) Plan opracowano tak, aby wdrożyć stopniowy proces likwidacji w społecznie zrównoważony sposób. Włochy podnoszą, że przy takim podejściu rok 2018 jest najwcześniejszą datą, kiedy kopalnie będzie można zamknąć. Liczba pracowników będzie stopniowo zmniejszana z 467 w 2011 r. do 119 w 2018 r. Starsi pracownicy skorzystają z środków zachęty do przejścia na emeryturę. Niezbędne będą dodatkowe działania, aby ułatwić młodszym pracownikom znalezienie nowych miejsc pracy.
(20) Na koniec 2018 r. pozostali pracownicy będą potrzebni do wykonania prac związanych z bezpieczeństwem i rekultywacją w środowisku; prace te rozpoczną się po zakończeniu badania nad wpływem na środowisko w regionie, i przewiduje się, że będą trwały do 2027 r. Wraz z zakończeniem prac górniczych podziemne urządzenia górnicze zostaną wydobyte, a opuszczone tunele wypełnione popiołem z pobliskiej elektrowni cieplnej Portovesme.
(21) W przypadku pracowników, którzy w trakcie wdrażania planu zamknięcia stracą pracę w przemyśle górnictwa węglowego, konieczne będzie zapewnienie im nowego zatrudnienia. W tym celu w planie przewidziano przyjęcie w zakresie pracy polityki mającej na celu wsparcie przekwalifikowania pracowników i ułatwienie im przejścia do innych gałęzi przemysłu.
(22) Po zamknięciu kopalni czas potrzebny do ukończenia planu będzie zależny od czasu, jaki zajmie odzyskanie sprzętu eksploatowanego pod ziemia, co ma trwać - zgodnie z szacunkami - ponad dwa lata.
(23) Czas trwania prac będzie również zależny od czasu potrzebnego do zamknięcia chodników poprzez wypełnienie ich szlamem popiołowym pochodzącym z elektrowni cieplnej Portovesme. Czas trwania takich prac szacuje się na około sześć lat.
(24) Przeprowadzona zostanie również rekultywacja terenu na powierzchni kopalni. Taka rekultywacja obejmuje likwidację zbiorników składowania odpadów, budowę systemów odwadniania i sadzenie lokalnych gatunków roślin.
2.3. Koszty kwalifikowalne, forma pomocy i kwota pomocy
(25) Środek przewiduje przyznanie pomocy na pokrycie dodatniej różnicy między bieżącymi kosztami produkcji a przychodami z zamykanej kopalni (straty produkcyjne). Środek ma również na celu pokrycie kosztów wynikających z zamknięcia kopalni, które nie są związane z bieżącą produkcją (koszty nadzwyczajne). Pomoc przyznana w odniesieniu do strat produkcyjnych ma na celu pokrycie kosztów powstałych między 2011 r. a 2018 r. i zakończy się wraz z ustaniem produkcji w 2018 r.
(26) Proponuje się, aby pomoc przyjęła formę dotacji bezpośredniej, która może zostać rozdzielona w następujący sposób:
a) Pomoc w wysokości 213 126 607 mln EUR już przyznana i która ma zostać przyznana w okresie 2011- 2018 w celu pokrycia strat produkcyjnych. Koszty, które kwalifikują się do uwzględnienia, stanowią koszty produkcji: koszty rzeczowe (w tym koszty związane z energią, amortyzacją i transportem) i koszty zatrudnienia, jak wyszczególniono dalej w załączniku 1, w tym prognozy finansowo-ekonomiczne (w odniesieniu do kosztów).
Tabela 1
|
2011 |
2012 |
2013 |
2014 |
2015 |
2016 |
2017 |
2018 |
| Koszty produkcji |
61 761 625 |
62 253 732 |
40 516 662 |
36 714 704 |
27 313 944 |
24 753 204 |
17 686 600 |
15 207 600 |
| Przychody |
4 582 000 |
12 912 702 |
6 251 329 |
4 709 016 |
3 474 216 |
2 898 428 |
3 951 360 |
1 481 760 |
| Różnica pomiędzy kosztami produkcji a przychodami |
57 179 625 |
49 341 030 |
34 265 333 |
32 005 689 |
23 839 729 |
21 854 776 |
13 735 240 |
13 725 840 |
| Pomoc przyznana zgodnie z art. 3 decyzji Rady |
55 000 000 |
18 700 000 |
34 265 333 |
32 005 689 |
23 839 729 |
21 854 776 |
13 735 240 |
13 725 840 |
b) Zgodnie z środkiem pomocy pomoc mająca na celu pokrycie kosztów nadzwyczajnych będzie dalej konieczna po 2018 r. do 2027 r. W ramach środka pomocy zaproponowano wypłatę dotacji bezpośrednich w odniesieniu do następujących kategorii kosztów nadzwyczajnych:
(i) Wydatki nadzwyczajne na pracowników, którzy stracili lub tracą pracę
(27) Koszty wskazane w pkt 1 lit. b) załącznika do decyzji Rady obejmują zapewnienie środków zachęty do odejścia z pracy: w ramach planu pracownikom przechodzącym na emeryturę w okolicznościach, w których mogliby dalej pracować, oraz tym, którzy decydują się na rozpoczęcie własnej działalności gospodarczej lub na odejście z przedsiębiorstwa z innych powodów po ukończeniu programów przekwalifikowania i zatrudnienia, należy wypłacić równowartość dwuletniego wynagrodzenia.
(28) Zgodnie ze środkiem pomocy maksymalna kwota tego rodzaju pomocy, której udzielenie zaproponowano na okres 2013-2027, wyniesie 45,5 mln EUR. Przyznanie tej maksymalnej kwoty przewiduje się w sytuacji, w której wszyscy nadliczbowi pracownicy niemogący pozostać na stanowiskach do czasu przejścia na emeryturę mieliby rozpocząć własną działalność gospodarczą lub odejść z przedsiębiorstwa z innych powodów. Pomoc wyniosłaby 30 mln EUR w przypadku zatrudnienia wszystkich nadliczbowych pracowników w ramach alternatywnych działań.
(ii) Koszty przekwalifikowania pracowników, aby pomóc im znaleźć pracę poza przemysłem węglowym
(29) Koszty wskazane w pkt 1 lit. d) załącznika do decyzji Rady uwzględniają koszty związane z przekwalifikowaniem pracowników, którzy stracili lub stracą pracę w przemyśle węglowym.
(30) W ramach rocznego programu przekwalifikowania tacy pracownicy będą mogli zostać ponownie zatrudnieni głównie w ramach alternatywnych działań, które mają być wdrażane w kopalni Carbosulcis, lub w ramach czynności związanych z ochroną środowiska mających na celu oczyszczenie terenów dawnej kopalni i przemysłowych. Alternatywnym rozwiązaniem jest rozpoczęcie przez nich własnej działalności gospodarczej lub odejść z przedsiębiorstwa z innych przyczyn i otrzymać premię z tytułu rozwiązania stosunku pracy równoważną dwuletniemu wynagrodzeniu. Szkolenia odbędą się w:
a) 2016 r. (możliwość przeszkolenia 62 pracowników);
b) 2019 r. (możliwość przeszkolenia 54 pracowników);
c) 2028 r. (możliwość przeszkolenia 35 pracowników).
(31) Przewiduje się, że całkowity koszt szkolenia pracowników, którzy stracą pracę w przemyśle węglowym, wyniesie około 11,5 mln EUR.
(32) Koszty te obejmują wynagrodzenia pracowników w trakcie ich rocznego szkolenia (całkowita kwota w wysokości około 8,1 mln EUR) i koszty szkolenia (około 3,4 mln EUR).
(iii) Pozostałe koszty wynikające z przepisów administracyjnych, prawnych i podatkowych specyficznych dla przemysłu węglowego
(33) Koszty wskazane w pkt 1 lit. f) załącznika do decyzji Rady obejmują uiszczenie opłaty koncesyjnej za eksploatację kopalni w latach 2019-2026 wynoszącej w sumie około 800 000 EUR.
(iv) Dodatkowe podziemne prace zabezpieczające, wynikające z zamknięcia jednostek produkcyjnych węgla
(34) Po zakończeniu produkcji w kopalni przeprowadzone zostaną prace zabezpieczające, takie jak zamknięcie przodka kopalni lub transport maszyn wykorzystywanych wcześniej do celów wydobywczych. Według władz włoskich istotne jest spełnienie następujących szczegółowych wymogów bezpieczeństwa w ramach prac związanych z wyłączaniem kopalni z eksploatacji: wydobycie na powierzchnię maszyn, sprzętu i urządzeń zabezpieczających; przewietrzenie kopalni w celu rozcieńczenia i usunięcia niebezpiecznych gazów; utrzymanie pompowanie wody; oraz wypełnienie opuszczonych chodników popiołem z elektrowni Portovesme.
(35) Włochy wskazują, że w okresie 2014-2026 do pokrycia jednorazowych kosztów związanych z dodatkowymi pracami zabezpieczającymi wymaganymi do zamknięcia kopalni konieczne będzie kolejne 28 mln EUR.
(36) W latach, w których urządzenia będą wydobywane na powierzchnię i opuszczone chodniki będą wypełniane popiołem, poza wydatkami na pracowników, poniesione zostaną inne koszty, takie jak koszty związane ze zużyciem energii elektrycznej w wyniku działania urządzeń wentylacyjnych i pompujących, a także udzielaniem zamówień publicznych na usługi i materiały potrzebne do wykonywania prac.
(37) Według władz włoskich prace związane z wydobyciem sprzętu na powierzchnię ziemi i zamknięciem chodników przez wypełnienie ich popiołem nie mogą rozpocząć się przed 2018 r., ponieważ zarówno pracownicy, jak i sprzęt są obecnie wykorzystywani w działalności związanej z wydobyciem węgla. Wykorzystanie popiołu do zamknięcia tuneli będzie również podlegać uprzedniemu zezwoleniu.
(38) Po zamknięciu kopalni czas potrzebny na ukończenie planu będzie zależny od tego, ile czasu zajmie wydobycie sprzętu spod ziemi, co według szacunków ma potrwać ponad dwa lata. W skład przedmiotowego sprzętu mogą przykładowo wchodzić:
a) przenośniki taśmowe: o długości około pięciu kilometrów, które należy zdemontować i wydobyć na powierzchnię;
b) rurociągi: o długości ponad 30 km, które należy zdemontować i wydobyć na powierzchnię;
c) linie energetyczne i telefoniczne ciągnące się na długości kilkudziesięciu kilometrów, podstacje, transformatory, wyłączniki itp.;
d) stary sprzęt wciąż przechowywany w tunelach.
(39) Czas realizacji planu będzie również zależny od czasu potrzebnego na zamknięcie chodników przez wypełnienie ich szlamem popiołowym pochodzącym z elektrowni cieplnej Portovesme. Proces wypełniania chodników zostanie podzielony na kilka etapów, które podsumowano poniżej:
a) usunięcie starego, już niepotrzebnego sprzętu, takiego jak stare maszyny, linie energetyczne, rurociągi itp.;
b) zamontowanie urządzeń potrzebnych do wpompowania zaprawy złożonej z popiołu i wody (rurociągów, zaworów, systemów zrzutu ciśnienia, systemu nagłośnienia i systemu monitorowania ciśnienia);
c) budowa ścian mających zatrzymać szlam i wydzielić odcinki, które należy nim wypełnić;
d) przygotowanie układu wentylacyjnego, aby zapewnić wentylację ciśnieniową z chwilą, gdy wentylacja grawitacyjna przestanie funkcjonować na skutek wypełnienia chodnika;
e) przygotowanie instalacji do mieszania i pompowania zaczynu, który należy wpompować pod ziemię;
f) wypełnienie każdego odcinka chodnika po jego uprzednim przygotowaniu;
g) po wyschnięciu szlamu - przygotowanie kolejnego odcinka do wypełnienia.
(40) Orientacyjnie szacuje się, że można będzie wypełnić około 7 000 m tunelu o przekroju około 20 m2, który związku z tym będzie w stanie pomieścić około 140 000 m3 szlamu składającego się z popiołu z elektrowni cieplnej w Portovesme wymieszanego z pewną ilością wody w celu uzyskania mieszaniny na tyle płynnej, aby można ją było pompować. Materiał będzie pompowany pod ziemię w tempie jednego odcinka o objętości około 500 m3 na tydzień. Maksymalna wydajność instalacji wynosi około 80 m3 na godzinę, więc jednorazowo można będzie wpompować tylko objętość, która wypełni jeden odcinek. Kolejne cztery dni robocze posłużą na wycofaniu systemu rur, aby zmienić położenie punkt zrzutu, przeprowadzenie prac konserwacyjnych obejmujących sprzęt naziemny, a także przesianie szlamu potrzebnego do wypełnienia kolejnego odcinka tunelu. Oznacza to, że w każdym dniu roboczym można wprowadzić pod ziemię średnio około 100 m3 szlamu. Szacuje się zatem, że zamknięcie chodników przez wypełnienie ich popiołem zajmie około sześciu lat:
140 000 m3/100 m3 na każdy dzień roboczy = 1 400 dni roboczych = 6 lat
(41) Zamknięcie chodników przez wypełnienie ich popiołem z elektrowni cieplnej będzie miało następujące zalety środowiskowe:
a) zmniejszenie obszaru na powierzchni potrzebnego do składowania specjalnych odpadów innych niż niebezpieczne;
b) zapobieganie samozapłonom w tunelach;
c) korekta kwasowości wód kopalnianych, z którymi popiół ma kontakt (średnia zawartość tlenku wapnia w popiele wynosi ponad 35 %);
d) zmniejszanie prawdopodobieństwa osiadania terenu.
(42) Wypełnianie chodników popiołem wygeneruje również przychody, które umożliwią ograniczenie kwoty niezbędnej pomocy. Uwzględniono już przychody ze składowania odpadów i odjęto je od kwoty potrzebnej pomocy zgodnie z art. 4 decyzji Rady jak wykazano w załączniku 2.
(43) Szacuje się, że faktyczne koszty dla tej pozycji wynoszą około 40 mln EUR.
(44) Wypełnienie chodników popiołem z elektrowni cieplnej powinno wygenerować przychody w kwocie około 12 mln EUR, obniżając tym samym kwotę niezbędnej pomocy na pokrycie kosztów, o których mowa w pkt 1 lit. g) załącznika do decyzji Rady, do około 28 mln EUR.
(v) Szkody górnicze, o ile zostały one spowodowane przez jednostki produkcyjne węgla, które zostały zamknięte lub są zamykane;
(45) Naprawa szkód w środowisku na powierzchni ziemi polega na uszczelnieniu zbiorników odpadów przeróbczych i rekultywacji hałd skały płonnej oraz wszystkich innych obszarów skażonych w związku z działalnością wydobywczą.
(46) W celu pokrycia i przekształcenia terenów wykorzystane zostaną materiały obojętne chemicznie pozyskane z przetwarzania węgla, na których ułożona zostanie warstwa uprawna gleby.
(47) Kiedy rekultywacja morfologiczna terenów dobiegnie końca, zbudowane zostaną systemy odwadniające.
(48) Odzyskane tereny zostaną częściowo wykorzystane w celów przemysłowych, takich jak instalacje fotowoltaiczne, a częściowo zostaną poddane renaturyzacji dzięki zasadzeniu lokalnych gatunków roślin.
(49) Inne prace na powierzchni ziemi na terenie dawnej kopalni będą obejmować renowację i zabezpieczenie istniejących obiektów dziedzictwa kulturowego.
(50) W okresie 2014-2026 pomoc na pokrycie kosztów, o których mowa w pkt 1 lit. h) załącznika do decyzji Rady, wyniesie około 8,7 mln EUR.
(vi) Nadzwyczajna rzeczywista amortyzacja, pod warunkiem że wynika z zamknięcia jednostek produkcyjnych węgla;
(51) Do kosztów wskazanych w pkt 1 lit. l) załącznika do decyzji Rady zalicza się udział kwoty odpisanej, której nie można byłoby odpisać na podstawie zwykłych przepisów rachunkowości w związku z zamknięciem kopalni; szacuje się, że wynoszą one 25,8 mln EUR.
2.4. Plan działań mających na celu ograniczenie wpływu na środowisko, jaki wywiera produkcja węgla
(52) Włochy opracowały plan podjęcia działań mających na celu ograniczenie wpływu, jaki na środowisko wywiera produkcja węgla prowadzona przez jednostkę produkcyjną, na której zamknięcie udzielana jest pomoc.
(53) Działania mające na celu ograniczenie wpływu węgla na środowisko zostaną podjęte w dziedzinie energii ze źródeł odnawialnych i odsiarczania węgla.
(54) W planie przewidziano dwa projekty w zakresie energii ze źródeł odnawialnych. Pierwszy system w zakresie energii ze źródeł odnawialnych będzie się obejmował cztery turbiny wiatrowe o łącznej mocy energii równej 12 MW. Drugim systemem będzie fotowoltaiczna elektrownia o łącznej mocy około 4 MWp zajmująca obszar o powierzchni 10 ha. Będą one usytuowane na terenie kopalni.
(55) Carbosulcis jest właścicielem patentu na odsiarczanie węgla przez ługowanie. Produktem ubocznym tego procesu są kwasy humusowe, które można wykorzystać w rolnictwie.
(56) W związku z tym Włochy zamierzają podjąć działania mające na celu opracowanie procesu odsiarczania węgla, w ramach którego wytwarzane są kwasy humusowe, najpierw na skalę pilotażową, a później na skalę przemysłową. Jeżeli w wyniku procesu osiągnięte zostaną oczekiwane rezultaty, dzięki generowaniu pozytywnego wyniku z działalności już w okresie stopniowej likwidacji kopalni, można będzie obniżyć zawartość siarki w węglu zasilającym pobliską elektrownię cieplną Portovesme.
(57) Ponieważ projekt wciąż znajduje się w początkowej fazie, korzyści, jakie odsiarczanie przynosi środowisku, można obecnie według Włoch oszacować na razie jedynie w kategoriach jakościowych, a nie ilościowych, ponieważ są one powiązane z dwoma czynnikami, które będzie trzeba ocenić na etapie pilotażowym procesu. Korzyści dla środowiska są powiązane głównie z następującymi czynnikami mającymi zastosowanie do węgla o wysokiej zawartości siarki:
a) proces ługowania powinien ograniczyć zawartość siarki w węglu o około 30 %, co z kolei obniży emisje tlenku siarki do atmosfery podczas spalania węgla w elektrowni cieplnej;
b) w wyniku procesu odsiarczania powstają produkty uboczne - kwasy humusowe, które można wykorzystać w rolnictwie jako nawozy i polepszacze gleby. Pochłanianie dwutlenku węgla dzięki wykorzystaniu materii organicznej gleby jest jednym z możliwych środków łagodzących skutki zmiany klimatu w wyniku ograniczania emisji do atmosfery gazów cieplarnianych wskazanych przez Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu, IPCC w 2007 r.
(58) Według władz włoskich wkład ilościowy tego działania w łagodzenie wpływu, jaki produkcja węgla w kopalni Nuraxi Figus wywiera na środowisko, można ocenić po zakończeniu pilotażowego etapu wdrażania.
3. OCENA ŚRODKA
3.1. Istnienie pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE
(59) Środek stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
a) jest źródłem korzyści gospodarczych dla beneficjenta;
b) zostaje przyznany przez państwo lub z zasobów państwa;
c) ma charakter selektywny; oraz
d) oddziałuje na wspólnotową wymianę handlową i może zakłócać konkurencję w UE.
(60) Przedsiębiorstwa są faworyzowane w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, jeżeli uzyskują korzyść gospodarczą, której nie uzyskałyby w inny sposób na warunkach rynkowych. Spółka Carbosulcis jest jedynym beneficjentem środka i otrzyma (i już otrzymała) pomoc w postaci zasobów państwowych przekazanych bezpośrednio z budżetu państwa i Regionu Sardynii na wyrównanie swoich strat operacyjnych i na pokrycie kosztów społecznych i kosztów związanych z bezpieczeństwem, co stanowi korzyść gospodarczą. Rynek węglowy jest w pełni otwarty na konkurencję. W konsekwencji pomoc finansowa państwa wzmacnia pozycję beneficjenta w stosunku do jego konkurentów w UE i jest możliwe, że przyniesie skutek w postaci zakłócenia konkurencji, a także może wpływać handel wewnątrzunijny.
(61) W związku z powyższym Komisja stwierdza, że środek na rzecz przedsiębiorstwa stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.
3.2. Zgodność pomocy z prawem
(62) Włochy wdrożyły część środka bez uprzedniego zgłoszenia, a tym samym z naruszeniem art. 108 ust. 3 TFUE.
3.3. Zgodność pomocy z rynkiem wewnętrznym
(63) Komisja oceniła zgodność środka z rynkiem wewnętrznym zgodnie z decyzją Rady, w której przedstawiono kryteria zgodności badanej pomocy państwa na podstawie art. 107 ust. 3 lit. e) TFUE.
(64) Węgiel wydobywany w kopalni Nuraxi Figus jest objęty definicją węgla zamieszczoną w art. 1 lit. a) decyzji Rady, zgodnie z którą węgiel oznacza wysokiej, średniej i niskiej klasy węgiel kategorii A i B, w rozumieniu międzynarodowej klasyfikacji ustanowionej przez Europejską Komisję Gospodarczą ONZ.
(65) Zgodnie z art. 2 ust. 2 decyzji Rady "[p]omoc może pokrywać wyłącznie koszty związane z węglem do produkcji energii elektrycznej, skojarzonej produkcji ciepła i energii elektrycznej, produkcji koksu i opalania pieców hutniczych w przemyśle stalowym, w przypadku gdy takie zastosowanie ma miejsce w Unii". Spółka Carbosulcis produkuje węgiel wykorzystywany do celów lokalnego wytwarzania energii elektrycznej. W związku z tym to kryterium zostało spełnione.
(66) Włochy mają zamiar przyznać pomoc związaną z zamknięciem w kontekście planu zamknięcia kopalni. Jak określono w art. 1 lit. c) decyzji Rady, w planie zamknięcia opracowanym przez państwo członkowskie należy przewidzieć działania, których skutkiem ma być ostateczne zamknięcie jednostek produkcyjnych węgla. Plan zamknięcia przedłożony przez Włochy obejmuje środki prawne i inne środki przyjęte przez Włochy opisane w motywach od 11 do 61, w tym środki finansowe, które mają towarzyszyć ostatecznemu i nieodwołalnemu zamknięciu przedmiotowych jednostek, prowadząc tym samym do kontrolowanej likwidacji działalności takich jednostek w planowanych terminach.
(67) Włochy przedłożyły wszystkie istotne dane wymagane do oceny planu zamknięcia na mocy art. 7 ust. 2 decyzji Rady, które w szczególności zawierały wskazanie jednostek produkcyjnych węgla, rzeczywiste lub szacunkowe koszty produkcji dla każdej takiej jednostki na dany rok produkcyjny, szacunkową produkcję na dany rok jednostki objętej planem zamknięcia oraz szacunkową kwotę pomocy na zamknięcie przypadającą na dany rok produkcyjny.
3.3.1. Pomoc państwa udzielana na pokrycie kosztów produkcji
(68) Zgodnie z art. 3 ust. 1 decyzji Rady pomoc dla przedsiębiorstwa przeznaczona konkretnie na pokrycie bieżących strat produkcyjnych jednostki produkcyjnej węgla może być uznana za zgodną z rynkiem wewnętrznym jedynie, gdy spełnia następujące warunki:
"Działalność odnośnych jednostek produkcyjnych węgla musi stanowić część planu zamknięcia, którego termin przypada najpóźniej na dzień 31 grudnia 2018 r."
(69) Władze włoskie zobowiązały się do zamknięcia na stałe kopalni Nuraxi Figus, która składa się tylko z jednej jednostki produkcyjnej, do dnia 31 grudnia 2018 r. Operatorem kopalni jest spółka Carbosulcis będąca w całości własnością Regionu Sardynii, który wydał i zatwierdził plan zamknięcia.
"Odnośne jednostki produkcyjne węgla muszą zostać ostatecznie zamknięte zgodnie z planem zamknięcia"
(70) Plan zamknięcia obejmuje środki prawne i inne środki przyjęte przez Włochy i Region Sardynii i opisane w motywach od 11 do 61, wdrożone, aby towarzyszyły kontrolowanej likwidacji działalności takich jednostek w planowanych terminach.
"Zgłoszona pomoc nie może przekraczać różnicy między (przewidywanymi) kosztami produkcji a przewidywanymi przychodami za dany rok produkcyjny węgla. Pomoc faktycznie wypłacona musi podlegać corocznej korekcie w oparciu o rzeczywiste koszty i przychody, najpóźniej do końca roku produkcyjnego węgla następującego po roku, na który pomoc została przyznana"
(71) Jak wskazano powyżej w tabeli 1, roczna kwota pomocy na produkcję węgla w zamykanej jednostce produkcyjnej nie przekracza różnicy między (przewidywanymi) kosztami a (przewidywanymi) przychodami.
"Kwota pomocy na jedną tonę przeliczeniową węgla nie może powodować, że ceny węgla unijnego w punkcie użytkowania będą niższe niż ceny węgla podobnej jakości z państw trzecich"
(72) Włochy uważają, że odniesienie opłat za węgiel z regionu Sulcis do komercyjnej ceny referencyjnej nie jest możliwe, podobnie jak miało to miejsce w przypadku ustaleń Komisji w sprawie Węgier (SA.33861 (12/N)).
(73) Włochy twierdzą, że nie można pozyskiwać z państw trzecich węgla o tak niskiej klasie jak węgiel z regionu Sulcis i że nie ma rynku węgla o tak niskiej jakości. W cenie sprzedaży płaconej przez elektrownię cieplną Portovesme na rzecz Carbosulcis uwzględniono fluktuację ceny węgla, który jest regularnie przedmiotem wymiany handlowej na rynkach światowych, a notowania standardowych gatunków węgla są obniżane, aby uwzględnić konkretny kupowany gatunek. Według Włoch określenie ceny referencyjnej węgla o podobnej jakości pochodzącego z państw trzecich jest przez to niemożliwe.
(74) Zgodnie z art. 3 ustawy nr 351 z dnia 27 czerwca 1985 r. ustanawiającej zasady ponownego otwarcia zagłębia węglowego Sulcis "węgiel pochodzący z zagłębia węglowego Sulcis może być wykorzystywany w elektrowniach cieplnych i elektrowniach do produkcji energii elektrycznej i ciepła łącznie lub w inny sposób, pod warunkiem że elektrownie te znajdują się wyłącznie na Sardynii, lub w zakładach przemysłowych również znajdujących się na Sardynii, w których w trakcie procesu produkcji lub spalania siarka jest wiązana lub wiązana i łączona lub jest łączona z uzyskanym produktem". Węgiel z regionu Sulcis może zatem teoretycznie konkurować jedynie z innymi rodzajami węgla na Sardynii i, co najważniejsze, nie może być sprzedawany na rynkach światowych.
(75) Komisja nie może wykluczyć, że w rzeczywistości możliwe jest obliczenie ceny referencyjnej dla węgla o podobnej jakości. W związku z tym Włochy zobowiązały się do monitorowania co roku ceny węgla z regionu Sulcis wyliczonej w kontekście jego sprzedaży elektrowni cieplnej Portovesme przy zastosowaniu odpowiedniego wzoru przewidzianego w umowie zakupu, aby sprawdzić, czy cena węgla z regionu Sulcis spada poniżej ceny węgla o podobnej jakości pochodzącego z państw trzecich. Kwota pomocy na każdy ekwiwalent tony będzie aktualizowana zgodnie z faktyczną ceną sprzedaży w odniesieniu do każdego roku produkcji węgla.
(76) Zgodnie ze znanymi Komisji precedensami 7 Komisja uważa więc, że ten warunek został spełniony w niniejszym przypadku.
"Odnośne jednostki produkcyjne węgla prowadziły działalność w dniu 31 grudnia 2009 r."
(77) Kopalnia Nuraxi Figus prowadziła działalność w 2009 r.
"Całkowita kwota pomocy na zamknięcie przyznanej przez państwo członkowskie musi mieć tendencję malejącą, przy czym obniżka musi wynosić: do końca roku 2013 - nie mniej niż 25 %, do końca roku 2015 - nie mniej niż 40 %, do końca roku 2016 - nie mniej niż 60 %, a do końca roku 2017 - nie mniej niż 75 % w stosunku do pomocy przyznanej w roku 2011"
(78) Na podstawie tabeli 1 powyżej Komisja stwierdza, że pomoc państwa, która ma zostać przyznana, wykazuje tendencję malejącą i jest zgodna z minimalnym poziomem obniżenia wskazanym w decyzji Rady. Spełniono zatem kryterium degresywności przewidziane w decyzji Rady.
"Całkowita kwota pomocy na zamknięcie dla przemysłu węglowego danego państwa członkowskiego nie może przekraczać, dla żadnego roku po roku 2010, kwoty pomocy przyznanej przez to państwo członkowskie i zatwierdzonej przez Komisję zgodnie z art. 3 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1407/2002 na rok 2010"
(79) Komisja ni zatwierdziła żadnej pomocy zgodnie z art. 3 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1407/2002 na rok 2010. W każdym razie przepisy szczegółowe tego rozporządzenia nie mogą mieć zastosowania do obecnego środka ponieważ rozporządzenie Rady (WE) nr 1407/2002 wygasło w dniu 31 grudnia 2010 r. 8 . W związku z tym nie istnieje żadna kwota pomocy za 2010 r., którą można byłoby uznać za punkt odniesienia do celów art. 3 lit. g) decyzji Rady i warunek ten nie ma zastosowania do rozpatrywanego przypadku.
"Państwo członkowskie musi przedstawić plan podjęcia działań na przykład w dziedzinie efektywności energetycznej, energii odnawialnej lub wychwytywania i składowania dwutlenku węgla, mających na celu złagodzenie oddziaływania na środowisko produkcji węgla przez jednostkę produkcyjną węgla, na której zamknięcie udzielana jest pomoc na mocy niniejszego artykułu"
(80) Władze włoskie przedstawiły plan ochrony środowiska mający na celu złagodzenie oddziaływania produkcji węgla na środowisko, obejmujący instalacje energii odnawialnej oraz odsiarczanie węgla.
(81) W art. 3 ust. 1 lit. h) decyzji Rady, jako przykłady środków, które należy uwzględnić w planie złagodzenia oddziaływania na środowisko, wyraźnie wymieniono inicjatywy wykorzystujące energie ze źródeł odnawialnych. Komisja zauważa, że wspomniane środki podjęte przez Włochy są bezpośrednio związane z kopalnią nadal prowadzącą produkcję węgla, która ma zostać zamknięta.
(82) Jeżeli chodzi o projekt odsiarczania węgla, biorąc pod uwagę fakt, że rentowność projektu po zakończeniu projektu pilotażowego, który ma zostać uruchomiony, jest niepewna i warunkowa, Komisja nie może stwierdzić, że środek ten doprowadzi do znacznej poprawy warunków środowiskowych, którą można powiązać z produkcją węgla w tym samym regionie zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. h) decyzji Rady.
(83) W świetle rozważań przedstawionych w motywach 80-81 powyżej Komisja uznaje, że same instalacje energii odnawialnej uwzględnione w przedstawionym przez władze włoskie planie ochrony środowiska spełniają już warunki określone w art. 3 ust. 1 lit. h) decyzji Rady.
(84) Należy zauważyć, że niektóre środki, o których mówią Włochy, mogą stanowić przyznanie pomocy państwa. Przyjęcia tych środków jako części planu złagodzenia oddziaływania na środowisko w celu zatwierdzenia pomocy na rzecz wydobycia węgla zgodnie z przepisami decyzji Rady nie można rozumieć jako rozliczenia takich środków w ramach art. 107 i 108 TFUE. Na Włochach spoczywa odpowiedzialność za zapewnienie należytego zgłoszenia Komisji środków stanowiących pomoc państwa zgodnie z art. 108 ust. 3 TFUE.
(85) Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań Włoch wynikających z prawodawstwa UE w dziedzinie ochrony środowiska.
(86) Z powyżej oceny wynika, że wszystkie określone w art. 3 decyzji Rady kryteria materialne dotyczące pomocy produkcyjnej, która ma zostać przyznana w ramach planu zamknięcia, zostały spełnione.
3.3.2. Pomoc państwa udzielana na pokrycie kosztów nadzwyczajnych
(87) Zgodnie z art. 4 ust. 1 decyzji Rady pomoc państwa przyznana na rzecz kopalń węgla w celu pokrycia kosztów powstałych w wyniku zamknięcia jednostek produkcyjnych węgla, które to koszty nie są związane z bieżącą produkcją, może zostać uznana za zgodną z rynkiem wewnętrznym, pod warunkiem że wypłacana kwota nie przekracza tych kosztów.
(88) Koszty nadzwyczajne zgłoszone przez władze włoskie obejmują:
- koszty powstałe w wyniku zamknięcia kopalni określone w pkt 1 lit. f), g), h) i l) załącznika do decyzji Rady,
- koszty społeczne oraz koszty generowane przez programy przekwalifikowania zawodowego personelu w następstwie zamknięcia kopalni, określone w pkt 1 lit. b) i d) załącznika do decyzji Rady.
(89) Komisja zauważa, że Włochy nie planują przyznania pomocy, która przekraczałaby koszty wynikające z zamknięcia produkcji węgla. Ponadto planowane koszty nadzwyczajne i kategorie kosztów, które planuje się objąć środkiem pomocy, odpowiadają kwalifikowalnym kategoriom określonym w załączniku do decyzji Rady w rozumieniu art. 4. Zgodnie z planem zamknięcia przyznanie pomocy podlega przedstawieniu dokumentów potwierdzających.
(90) Pomoc na pokrycie kosztów nadzwyczajnych będzie nadal potrzebna również po zakończeniu produkcji w 2018 r. W każdym przypadku pomoc będzie udzielana do 2027 r., czyli zanim wygaśnięcie decyzja Rady.
(91) Teoretycznie można uzyskać przychody ze sprzedaży zakładów i maszyn. Według Włoch jest to jednak mało prawdopodobne, biorąc pod uwagę wiek tych elementów w 2018 r. Ponadto nawet gdyby zakłady i maszyny miały mieć nadal pewną niewielką wartość końcową, ich sprzedaż byłaby niemożliwa z powodu umowy zawartej między Carbosulcis a gminą Gonnessa z dnia 15 lutego 1990 r. Artykuł 16 umowy stanowi, że spółka Carbosulcis zobowiązuje się, że po zakończeniu działalności górniczej wszelkie nieruchomości i ruchomości (biura, usługi, instalacja oraz maszyny do wydobywania węgla itd.) zostaną zachowane zgodnie z pierwotną architekturą, aby kopalnia i jej zakłady mogły zostać zachowane jako lokalny obiekt zabytkowy.
(92) W związku z tym instalacje i maszyny zostaną wycofane z eksploatacji i wykorzystane do utworzenia muzeum i terenu archeologii przemysłowej oraz zachowane jako lokalny obiekt zabytkowy.
(93) Władze włoskie utrzymują, że nie można oczekiwać, iż zamknięcie kopalni i usunięcie zanieczyszczeń środowiskowych spowoduje wzrost wartości gruntu, ponieważ z wyjątkiem obszarów wykorzystywanych przez zakłady energii odnawialnej teren będzie stanowił opuszczony obszar przemysłowy i nie przewiduje się jego dalszego użytkowania.
(94) Z wyjątkiem obszarów wykorzystywanych przez zakłady energii odnawialnej, po oczyszczeniu terenu będzie on utrzymywany w obecnym stanie, aby zgodnie z postanowieniami umowy zawartej między spółką Carbosulcis a gminą Gonnessa zachować pamięć historyczną przemysłu wydobywczego. W każdym razie w odniesieniu do kosztów, o których mowa w pkt 1 lit. h) decyzji Rady, spółka Carbosulcis nie jest właścicielem gruntu i nie odnosi korzyści ze wzrostu wartości przedmiotowego gruntu 9 .
(95) Władze włoskie potwierdzają, że koszty objęte zakresem pomocy nie są związane z finansowaniem kosztów wynikających z nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska, takich jak:
- dyrektywa 2006/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 10 ,
- dyrektywa 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 11 ,
- dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 12 ,
- dyrektywa Rady 92/43/EWG 13 ,
- dyrektywa Rady 85/337/EWG 14 .
(96) Pomoc nie będzie łączona z inną pomocą państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE ani z innymi formami finansowania z Unii Europejskiej odnoszącymi się do tych samych kosztów kwalifikowalnych (art. 5 decyzji Rady). Komisja pragnie ponadto przypomnieć władzom włoskim, że w przypadku współfinansowania w ramach funduszy strukturalnych Unii należy przestrzegać przepisów mających zastosowanie do tych funduszy.
(97) Ponadto zgodnie z art. 5 decyzji Rady całość pomocy otrzymanej przez kopalnię Nuraxi Figus należy wykazać w rachunkach zysków i strat jako oddzielną pozycję przychodów, w odróżnieniu od przychodów ze sprzedaży. Spółka Carbosulcis jest również zobowiązana do prowadzenia oddzielnej księgowości w odniesieniu do prac związanych z produkcją i zamknięciem (art. 6). Wynika z tego, że pomoc spełnia warunki określone w decyzji Rady dotyczące łączenia i oddzielania księgowości beneficjenta dla każdego innego rodzaju działalności gospodarczej niezwiązanej z wydobyciem węgla.
(98) Włochy przekazały bardzo szczegółowe informacje w kontekście zgłaszania planu zamknięcia. W szczególności Włochy przedstawiły szczegółowe szacowane koszty dotyczące kopalni w podziale na poszczególne elementy i w odniesieniu do każdego roku uwzględnionego w planie zamknięcia. Komisja jest zdania, że informacje przedstawione przez Włochy (w tym informacje zawarte w załącznikach 1 i 2 do niniejszej decyzji) spełniają również wymogi określone w art. 7 ust. 4 decyzji Rady w odniesieniu do całego okresu objętego zakresem przedmiotowego środka.
(99) Ponadto zgodnie z art. 7 ust. 5 decyzji Rady władze włoskie zobowiązały się zapewnić przekazanie Komisji Europejskiej ksiąg rachunkowych kopalni w ciągu sześciu miesięcy od zakończenia każdego okresu sprawozdawczego.
(100) Wynika z tego, że pomoc jest zgodna z odpowiednimi warunkami określonymi w decyzji Rady.
(101) W związku z powyższym Komisja stwierdza, że można zatwierdzić zarówno plan zamknięcia, jak i pomoc już przyznaną oraz proponowaną.
4. WNIOSEK
(102) Komisja ubolewa, że Włochy wprowadziły w życie część pomocy, naruszając przepisy art. 108 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
(103) Komisja podjęła jednak decyzję, aby uznać pomoc przyznaną na rzecz spółki Carbosulcis od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2027 r. za zgodną z rynkiem wewnętrznym na mocy decyzji Rady.
(104) Komisja przypomina władzom włoskim, że zgodnie z art. 108 ust. 3 TFUE wszelkie plany refinansowania lub zmiany przedmiotowego środka muszą być zgłoszone Komisji zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (WE) nr 794/2004 15 . Ponadto wszelkie zmiany planu zamknięcia wymagają zgłoszenia na podstawie art. 7 ust. 3 decyzji Rady. Zgodnie z art. 7 ust. 4 zgłoszenia należy przekazywać również w przypadku, gdy kwota pomocy, jaką Włochy zamierzają przyznać na rzecz przemysłu węglowego w roku produkcyjnym węgla, przekracza kwoty zatwierdzone w niniejszej decyzji lub gdy szczegółowe informacje mające znaczenie dla obliczenia przewidywalnych kosztów produkcji, które planuje się objąć zakresem pomocy w planie zamknięcia, różnią się od kosztów wskazanych w obecnym zgłoszeniu. Włochy będą musiały ponadto przekazywać oddzielne roczne zgłoszenia w przypadku wystąpienia rozbieżności między wypłacanymi co roku środkami a zatwierdzonym planem zamknięcia. Włochy należycie informują Komisję o kwotach i o sposobie wyliczenia pomocy faktycznie wypłaconej w danym roku aż do końca planu zamknięcia, zgodnie z art. 7 ust. 5 decyzji Rady.
(105) Komisja przypomina również władzom włoskim, że zgodnie z art. 7 ust. 5 decyzji Rady Włochy mają obowiązek informować Komisję o kwotach i o sposobie wyliczenia pomocy faktycznie wypłaconej w danym roku produkcyjnym węgla najpóźniej sześć miesięcy po zakończeniu danego roku. W przypadku korekt kwot początkowo wypłaconych podczas danego roku produkcyjnego węgla władze włoskie zobowiązane są poinformować Komisję o tym fakcie przed końcem kolejnego roku produkcji węgla.
(106) Zgodnie z art. 3 ust. 3 decyzji Rady jeżeli kopalnia, której przyznano pomoc nie zostanie zamknięta w terminie określonym w planie zamknięcia zatwierdzonym przez Komisję, Włochy muszą odzyskać wszelką przyznaną pomoc w odniesieniu do całego okresu objętego planem zamknięcia,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
