a także mając na uwadze, co następuje:(1) Zgodnie z dyrektywą 2009/125/WE Komisja powinna określić wymogi dotyczące ekoprojektu dla produktów związanych z energią, charakteryzujących się dużą wielkością sprzedaży i znaczącym wpływem na środowisko oraz dużym potencjałem w zakresie poprawy ekologiczności poprzez ulepszanie projektu bez konieczności ponoszenia nadmiernych kosztów.
(2) W pierwszym planie prac zgodnie z dyrektywą 2009/125/WE, ustanowionym przez Komisję w dniu 21 października 2008 r. 2 i obejmującym lata 2009-2011, wskazano, że wyposażenie chłodnicze i mroźnicze, w tym szafy chłodnicze lub mroźnicze, schładzarki lub zamrażarki szokowe, urządzenia skraplające i agregaty do oziębiania cieczy, stanowią obszar priorytetowy, jeśli chodzi o przyjęcie środków wykonawczych.
(3) Komisja przeprowadziła badanie przygotowawcze dotyczące technicznych, ekologicznych i ekonomicznych aspektów wyposażenia chłodniczego i mroźniczego wykorzystywanego zwykle w Unii, w tym szaf chłodniczych lub mroźniczych, schładzarek lub zamrażarek szokowych, urządzeń skraplających i agregatów do oziębiania cieczy. Badanie opracowano wspólnie z zainteresowanymi stronami z Unii i z państw trzecich, a jego wyniki zostały podane do wiadomości publicznej.
(4) Piąty produkt działu obejmującego wyposażenie chłodnicze i mroźnicze - komory chłodnicze - został potraktowany odrębnie ze względu na swoje wyjątkowe w obrębie grupy cechy charakterystyczne; w obecnej chwili komory chłodnicze nie powinny być przedmiotem niniejszego rozporządzenia.
(5) W odniesieniu do szaf chłodniczych lub mroźniczych nie jest konieczne ustanowienie wymogów dotyczących ekoprojektu odnośnie do bezpośredniej emisji gazów cieplarnianych związanej ze stosowaniem czynników chłodniczych, ponieważ rozpowszechnienie stosowania czynników chłodniczych o niskim współczynniku ocieplenia globalnego (GWP) w gospodarstwach domowych i na rynku komercyjnych urządzeń chłodniczych stanowi przykład, za którym podążyć może sektor szaf chłodniczych.
(6) W odniesieniu do agregatów do oziębiania cieczy należy ustanowić wymogi dotyczące ekoprojektu odnośnie do bezpośredniej emisji gazów cieplarnianych związanej ze stosowaniem czynników chłodniczych, ponieważ będzie to stanowiło dla rynku dalszy bodziec kierujący go w stronę czynników chłodniczych o niskim współczynniku ocieplenia globalnego, które w wielu przypadkach są zarazem bardziej energooszczędne.
(7) W przypadku urządzeń skraplających istnieją niechronione prawem technologie zmniejszające bezpośrednią emisję gazów cieplarnianych związaną ze stosowaniem czynników chłodniczych, wykorzystujące w tym celu czynniki chłodnicze o mniejszej uciążliwości oddziaływania na środowisko. Nie ma jednak pełnych danych dotyczących opłacalności tych technologii i ich wpływu na efektywność energetyczną przy ich zastosowaniu w urządzeniach skraplających, ponieważ ich dyfuzja rynkowa jest bądź znikoma, bądź stanowi jedynie niewielki udział w obecnym rynku urządzeń skraplających.
(8) Ponieważ czynniki chłodzące są przedmiotem rozporządzenia (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady 3 i ponieważ Komisja wystąpiła w dniu 7 listopada 2012 r. z propozycją dokonania przeglądu tego rozporządzenia, w niniejszym rozporządzeniu nie należy wprowadzać szczególnych ograniczeń dotyczących stosowania czynników chłodzących. W ramach wymogów dotyczących ekoprojektu dla urządzeń skraplających i agregatów do oziębiania cieczy należy jednak zaproponować wprowadzenie premii w celu ukierunkowania rynku na rozwój technologii opartych na stosowaniu czynników chłodniczych o mniejszej uciążliwości oddziaływania na środowisko, jako że premia taka prowadziłaby do zmniejszenia wymogów w zakresie minimalnej efektywności energetycznej w odniesieniu do urządzeń skraplających i agregatów do oziębiania cieczy przeznaczonych do stosowania z czynnikami chłodniczymi o niskim GWP. Przedmiotem przyszłego przeglądu będzie sposób postępowania z produktami, w których wykorzystuje się czynniki chłodnicze o wysokim GWP, w świetle istniejącego odpowiedniego prawodawstwa.
(9) Do celów niniejszego rozporządzenia ustalono, że zużycie energii w fazie użytkowania stanowi istotny aspekt środowiskowy szaf chłodniczych lub mroźniczych, schładzarek lub zamrażarek szokowych, urządzeń skraplających i agregatów do oziębiania cieczy.
(10) Z badania przygotowawczego wynika, że wymogi dotyczące pozostałych parametrów ekoprojektu, o których mowa w części 1 załącznika I do dyrektywy 2009/125/WE, nie są konieczne w przypadku szaf chłodniczych lub mroźniczych, schładzarek lub zamrażarek szokowych, urządzeń skraplających i agregatów do oziębiania cieczy.
(11) Oszacowano, że roczne zużycie energii elektrycznej związane z urządzeniami skraplającymi, agregatami do oziębiania cieczy oraz szafami chłodniczymi lub mroźniczymi, wynosiło w 2012 r. 116,5 TWh (terawatogodzin), co odpowiada 47 Mt emisji CO2. Przewiduje się, że jeżeli nie zostaną zastosowane żadne szczególne środki, roczne zużycie energii wyniesie 134,5 TWh w 2020 r. i 154,5 TWh w 2030 r., co odpowiada odpowiednio 54,5 i 62,5 Mt CO2. Oczekuje się, że łączne efekty wynikające z niniejszego rozporządzenia i rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/1094 4 przyniosą do 2020 r. oszczędności energii elektrycznej wynoszące 6,3 TWh rocznie, a do 2030 r. - 15,6 TWh rocznie, w porównaniu ze scenariuszem zakładającym niepodejmowanie żadnych działań.
(12) Z badania przygotowawczego wynika, że możliwe jest znaczące obniżenie zużycia energii w fazie użytkowania poprzez stosowanie opłacalnych i niechronionych prawem rozwiązań technicznych, które obniżyłyby łączne koszty zakupu i eksploatacji tych produktów.
(13) Wymogi dotyczące ekoprojektu powinny doprowadzić do ujednolicenia na całym terytorium Unii wymogów dotyczących zużycia energii, odnoszących się do szaf chłodniczych lub mroźniczych, schładzarek lub zamrażarek szokowych, urządzeń skraplających i agregatów do oziębiania cieczy i przyczynić się tym samym do lepszego funkcjonowania rynku wewnętrznego i podniesienia efektywności środowiskowej tych produktów.
(14) Z punktu widzenia użytkownika wymogi dotyczące ekoprojektu nie powinny mieć wpływu na funkcjonalność lub dostępność cenową szaf chłodniczych lub mroźniczych, schładzarek lub zamrażarek szokowych, urządzeń skraplających i agregatów do oziębiania cieczy i nie powinny nieść za sobą negatywnych skutków dla zdrowia, bezpieczeństwa lub środowiska.
(15) Wymogi dotyczące ekoprojektu należy wprowadzać stopniowo, aby zapewnić producentom wystarczająco dużo czasu na odpowiednie zmodyfikowanie konstrukcji produktów, których dotyczy niniejsze rozporządzenie. Harmonogram powinien uwzględniać wpływ na koszty ponoszone przez producentów, a jednocześnie zapewniać terminowe osiągnięcie celów niniejszego rozporządzenia.
(16) Pomiarów i obliczeń parametrów produktów należy dokonywać z wykorzystaniem wiarygodnych, dokładnych i odtwarzalnych metod uwzględniających powszechnie uznane najnowsze metody pomiarów i obliczeń. Obejmują one, w miarę dostępności, zharmonizowane normy przyjęte przez europejskie organy normalizacyjne na wniosek Komisji, zgodnie z procedurą przewidzianą w dyrektywie 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 5 .
(17) Definicję temperatury roboczej mrożenia należy wykorzystać do ustalenia wartości rocznego zużycia energii dla szaf chłodniczych lub mroźniczych; choć proces ten uwzględnia bezpieczeństwo żywności, nie jest on związany z prawodawstwem w tej dziedzinie.
(18) Zgodnie z art. 8 ust. 2 dyrektywy 2009/125/WE w niniejszym rozporządzeniu wyszczególniono mające zastosowanie procedury oceny zgodności.
(19) W celu ułatwienia kontroli zgodności producenci powinni dostarczać informacje w dokumentacji technicznej, o której mowa w załącznikach IV i V do dyrektywy 2009/125/WE, w zakresie, w jakim informacje te odnoszą się do wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu.
(20) W celu dalszego ograniczenia wpływu na środowisko szaf chłodniczych lub mroźniczych, schładzarek lub zamrażarek szokowych, urządzeń skraplających i agregatów do oziębiania cieczy producenci powinni podawać informacje dotyczące demontażu, recyklingu i unieszkodliwiania.
(21) W uzupełnieniu prawnie wiążących wymogów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu należy określić orientacyjne wartości odniesienia dla najlepszych dostępnych rozwiązań technicznych, aby zapewnić szeroki i łatwy dostęp do informacji na temat efektywności środowiskowej szaf chłodniczych lub mroźniczych, urządzeń skraplających i agregatów do oziębiania cieczy w trakcie ich cyklu życia.
(22) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 19 ust. 1 dyrektywy 2009/125/WE,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: