(wersja ujednolicona)(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE L z dnia 23 lipca 2010 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego 1 ,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dyrektywa Rady 90/426/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących przemieszczanie i przywóz zwierząt z rodziny koniowatych z państw trzecich 2 została kilkakrotnie znacząco zmieniona 3 . Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości dyrektywa ta powinna zostać ujednolicona.
(2) Koniowate jako zwierzęta żywe są ujęte w wykazie produktów w załączniku I Traktatu.
(3) W celu zapewnienia racjonalnego rozwoju hodowli koniowatych, zwiększając tym samym produkcyjność w tym sektorze, na poziomie wspólnotowym należy ustalić przepisy ustalające przemieszczanie koniowatych między państwami członkowskimi.
(4) Rozród i hodowla koniowatych, a zwłaszcza koni, są ogólnie zaliczane do sektora gospodarki rolnej. Stanowią one źródło dochodów części ludności rolniczej.
(5) W celu promocji handlu wewnątrzwspólnotowego koniowatymi należy usunąć różnice dotyczące warunków zdrowotnych zwierząt w państwach członkowskich.
(6) W celu zapewnienia harmonijnego rozwoju handlu wewnątrzwspólnotowego należy ustanowić system Wspólnoty regulujący przywóz z państw trzecich.
(7) Należy również uregulować warunki przemieszczania na terytorium danego kraju zarejestrowanych koniowatych posiadających dokument identyfikacyjny.
(8) Aby stać się przedmiotem handlu, koniowate powinny spełniać niektóre wymagania zdrowotne celem uniknięcia rozprzestrzeniania się chorób zaraźliwych lub zakaźnych. Wydaje się to szczególnie odpowiednie dla zapewnienia możliwej regionalizacji środków ograniczających.
(9) Z tych samych powodów należy ustalić warunki transportu zwierząt, z uwzględnieniem warunków dobrostanu zwierząt określonych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań 4 .
(10) Aby zapewnić spełnienie wymagań, należy ustalić środki, na mocy których urzędowy lekarz weterynarii wystawi świadectwa zdrowia, towarzyszące koniowatym aż do ich miejsca przeznaczenia.
(11) Organizacja kontroli oraz dalsze działania prowadzone przez państwo członkowskie będące państwem przeznaczenia oraz środki zabezpieczające, które mają zostać wprowadzone, zostały określone w dyrektywie Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego 5 .
(12) Należy ustanowić przepisy umożliwiające Komisji kontrolę. Kontrole te powinny być przeprowadzane we współpracy z właściwymi organami krajowymi.
(13) Określenie przepisów wspólnotowych stosujących się do przywozu z państw trzecich wymaga ustalenia wykazu państw trzecich lub ich części, z których koniowate mogą być przywożone.
(14) Dobór tych państw powinien być oparty na kryteriach natury ogólnej, takich jak: stan zdrowia zwierząt domowych, organizacja i kompetencje służb weterynaryjnych oraz obowiązujące przepisy zdrowotne.
(15) Ponadto nie należy zezwalać na przywóz koniowatych z krajów dotkniętych zwierzęcymi chorobami zaraźliwymi lub zakaźnymi, które stanowią ryzyko dla zwierząt domowych Wspólnoty, lub które były wolne od tych infekcji przez zbyt krótki czas. Okoliczności te obowiązują również odnośnie do przywozu z państw trzecich, w których wykonuje się szczepienia przeciwko tym chorobom.
(16) Warunki ogólne mające zastosowanie w wypadku przywozu z państw trzecich powinny być uzupełnione warunkami specjalnymi, określonymi na podstawie sytuacji zdrowotnej w każdym z nich. Stanowiące ich podstawę kryteria techniczne oraz inne wymagają dla ich określenia ustalenia elastycznej przystosowującej się i szybkiej procedury wspólnotowej, w ramach której Komisja i państwa członkowskie ściśle współpracują.
(17) Przedstawienie wspólnej, standardowej formy świadectwa przywozowego stanowi efektywny środek potwierdzenia, że zasady wspólnotowe są stosowane. Przepisy takie mogą zawierać warunki specjalne, mogące się różnić w zależności od państwa trzeciego, którego dotyczą, co należy uwzględnić przy sporządzaniu standardowych form świadectw.
(18) Eksperci weterynaryjni Komisji i państw członkowskich, wyznaczeni przez Komisję powinni być odpowiedzialni za sprawdzanie, czy wymagania niniejszej dyrektywy są przestrzegane, zwłaszcza w państwach trzecich.
(19) Kontrole przy przywozie powinny obejmować pochodzenie i stan zdrowia koniowatych.
(20) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji 6 .
(21) Niniejsza dyrektywa nie narusza zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku V, część B,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2009 r.
|
W imieniu Rady |
|
S. O. LITTORIN |
|
Przewodniczący |
1 Opinia z dnia 22 kwietnia 2009 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
2 Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 42.
3 Zob. załącznik V część A.
4 Dz.U. L 3 z 5.1.2005, s. 1.
5 Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29.
6 Dz.U. L 184 z 17.7.1999. s. 23.
7 Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 55.
8 Art. 4 ust. 6 zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 2013/20/UE z dnia 13 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.158.234) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 lipca 2013 r.
9 Dz.U. L 157 z 10.6.1992, s. 19.
10 Dz.U. 121 z 29.7.1964, s. 1977.
11 Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1.
12 Załącznik IV zmieniony przez art. 1 decyzji nr (UE) 2016/1840 z dnia 14 października 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.280.33) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 18 października 2016 r.
13 M.D. Laviada, P. Roy i J.M. Sanchez-Vizcaino (1992), Dostosowanie i ocena pośredniego testu ELISA i testu immunoblot do wykrywania przeciwciał afrykańskiego pomoru koni. Choroba niebieskiego języka, afrykański pomór koni i powiązanych orbiwirusów - Materiały z drugiego międzynarodowego sympozjum, T.E. Walton i B.I. Osburn, Wyd. CRC Press, Boca Raton, Floryda, USA, s. 646-650.
14 S. Maree i J.T. Pawęska (2005), Przygotowanie antygenów rekombinowanego VP7 wirusa afrykańskiego pomoru koni przy użyciu prostej metody i zatwierdzenie pośredniego testu ELISA opartego o VP7 do wykrywania konkretnych grup przeciwciał IgG w surowicach koni, J. Virol. Methods, 125 (1), s. 55-65.
15 M. Agüero, C. Gomez-Tejedor, M. Angeles Cubillo, C. Rubio, E. Romero i A. Jimenez-Clavero (2008), Łańcuchowa reakcja polimerazy z odwrotną transkrypcją w czasie rzeczywistym na potrzeby wykrywania wirusa afrykańskiego pomoru koni, J. Vet. Diagn. Invest., 20, s. 325-328.
16 A.J. Guthrie, N.J. MacLachlan, C. Joone, C.W. Lourens, CT. Weyer, M. Quan, M.S. Monyai, I.A. Gardner, Diagnostyczna precyzja dupleksowej łańcuchowej reakcji polimerazy z odwrotną transkrypcją w czasie rzeczywistym przy wykrywaniu wirusa afrykańskiego pomoru koni (ang. Diagnostic accuracy of a duplex real-time reverse transcription quantitative PCR assay for detection of African horse sickness virus), Journal of Virological Methods, 2013;189(1):30-5.
17 M. Quan, C.W. Lourens, N.J. MacLachlan, I.A. Gardner, A.J. Guthrie, 2010, Rozwój i optymalizacja dupleksowej ilościowej łańcuchowej reakcji polimerazy z odwrotną transkrypcją w czasie rzeczywistym ukierunkowanej na VP7 i geny NS2 wirusa afrykańskiego pomoru koni, J. Virol. Methods 167, s. 45-52.