Decyzja 2006/81/WE zmieniająca protokół nr 3 do Umowy dotyczący definicji pojęcia "produkty pochodzące" oraz metod współpracy administracyjnej

DECYZJA NR 3/2005 WSPÓLNEGO KOMITETU UE-SZWAJCARIA

z dnia 15 grudnia 2005 r.

zmieniająca protokół nr 3 do Umowy dotyczący definicji pojęcia "produkty pochodzące" oraz metod współpracy administracyjnej

(2006/81/UE)

(Dz.U.UE L z dnia 15 lutego 2006 r.)

WSPÓLNY KOMITET,

uwzględniając Umowę między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarską, zwaną dalej "Umową", podpisaną w Brukseli dnia 22 lipca 1972 r., w szczególności art. 38 jego protokołu nr 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Protokół nr 3 do Umowy przewiduje kumulację pochodzenia pomiędzy Wspólnotą a Szwajcarią (łącznie z Liechtensteinem), Bułgarią, Islandią, Norwegią, Rumunią i Turcją.

(2) Rozszerzenie systemu kumulacji jest pożądane, bowiem umożliwia stosowanie materiałów pochodzących ze Wspólnoty, Bułgarii, Rumunii, Islandii, Norwegii, Szwajcarii (oraz Liechtensteinu), Wysp Owczych, Turcji lub z jakiegokolwiek innego kraju będącego stroną Partnerstwa eurośródziemnomorskiego, na podstawie deklaracji barcelońskiej przyjętej na Konferencji eurośródziemnomorskiej, która odbyła się w dniach 27-28 listopada 1995 r.⁽¹⁾, w celu wspierania handlu i propagowania integracji regionalnej.

(3) Do celów wdrożenia rozszerzonego systemu kumulacji wyłącznie pomiędzy krajami, które spełniły niezbędne warunki, oraz aby uniknąć przypadków obchodzenia ceł, konieczne jest wprowadzenie nowych przepisów dotyczących potwierdzania pochodzenia.

(4) Towary będące przedmiotem tranzytu lub składowane w dniu, w którym zaczyna obowiązywać niniejsza decyzja, powinny zostać objęte przepisami przejściowymi umożliwiającymi im korzystanie z rozszerzonego systemu kumulacji.

(5) Uzasadnienie wykluczenia produktów rolnych pochodzących z Turcji z systemu kumulacji diagonalnej jest już nieważne.

(6) Wspólna deklaracja w sprawie przeglądu zmian do zasad pochodzenia będących wynikiem zmian do Systemu Zharmonizowanego może być stosowana do dnia 31 grudnia 2004 r. i w związku z tym nie musi zostać zachowana w protokole nr 3 po tej dacie.

(7) W celu skorygowania nieprawidłowości w poszczególnych wersjach językowych tekstu i rozbieżności pomiędzy nimi wymagane są pewne zmiany natury technicznej.

(8) Dla zapewnienia właściwego funkcjonowania Umowy oraz w celu ułatwienia pracy użytkownikom i organom administracji celnej należy zatem włączyć do nowego tekstu protokołu nr 3 wszystkie omawiane postanowienia,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł  1

Protokół nr 3 do Umowy dotyczący definicji pojęcia "produkty pochodzące" oraz metod współpracy administracyjnej zastępuje się tekstem załączonym do niniejszej decyzji wraz z odpowiednimi wspólnymi deklaracjami.

Artykuł  2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Stosuje się ją od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli, dnia 15 grudnia 2005 r.

	W imieniu Wspólnego Komitetu
	Richard WRIGHT
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Algieria, Egipt, Izrael, Jordania, Liban, Maroko, Syria, Tunezja, Zachodni Brzeg i Strefa Gazy.

ZAŁĄCZNIK 

"PROTOKÓŁ NR 3 DOTYCZĄCY DEFINICJI POJĘCIA »PRODUKTY POCHODZĄCE« ORAZ METOD WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ

TYTUŁ  I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł  1

Definicje

Do celów niniejszego protokołu:

a) »wytwarzanie« oznacza każdy rodzaj obróbki lub przetwarzania łącznie z montażem lub czynnościami szczególnymi;

b) »materiał« oznacza każdy składnik, surowiec, komponent lub część itp. użyte do wytworzenia produktu;

c) »produkt« oznacza wytwarzany produkt, nawet jeśli jest on przeznaczony do użycia w innym procesie wytwarzania;

d) »towary« oznaczają zarówno materiały, jak i produkty;

e) »wartość celna« oznacza wartość określoną zgodnie z Porozumieniem w sprawie stosowania art. VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 roku (Porozumienie WTO w sprawie ustalania wartości celnej);

f) »cena ex-works« oznacza cenę zapłaconą za produkt ex-works producentowi we Wspólnocie lub w Szwajcarii, który dokonuje ostatniej obróbki lub przetworzenia, pod warunkiem że cena ta zawiera wartość wszystkich użytych materiałów i nie zawiera podatków wewnętrznych, które są lub mogą być zwracane, jeżeli uzyskany produkt zostanie wywieziony;

g) »wartość materiałów« oznacza wartość celną w czasie przywozu użytych materiałów niepochodzących lub, jeśli nie jest znana i nie może być ustalona, pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały we Wspólnocie lub w Szwajcarii;

h) »wartość materiałów pochodzących« oznacza wartość takich materiałów zgodnie z definicją w lit. g) stosowaną odpowiednio;

i) »wartość dodana« oznacza cenę ex-works pomniejszoną o wartość celną użytych materiałów pochodzących z innych krajów wymienionych w art. 3 i 4, z którymi kumulacja ma zastosowanie, lub, w przypadkach gdy wartość celna nie jest znana lub nie może być ustalona, o pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały we Wspólnocie lub w Szwajcarii;

j) »działy« i »pozycje« oznaczają działy i pozycje (kody czterocyfrowe) używane w nomenklaturze Systemu Zharmonizowanego Oznaczania i Kodowania Towarów, zwanego w niniejszym protokole »Systemem Zharmonizowanym« lub »HS«;

k) »klasyfikowany« odnosi się do klasyfikacji produktu lub materiału w poszczególnej pozycji;

l) »przesyłka« oznacza produkty, które są albo wysłane w tym samym czasie od jednego eksportera do jednego odbiorcy, albo objęte jednym dokumentem przewozowym obejmującym ich transport od eksportera do odbiorcy albo, w przypadku braku takiego dokumentu, jedną fakturą;

m) »terytoria« obejmują wody terytorialne.

TYTUŁ  II

DEFINICJA POJĘCIA »PRODUKTY POCHODZĄCE«

Artykuł  2

Wymogi ogólne

1. Do celów wykonania Umowy następujące produkty uważa się za pochodzące ze Wspólnoty:

a) produkty całkowicie uzyskane we Wspólnocie w rozumieniu art. 5;

b) produkty uzyskane we Wspólnocie zawierające materiały, które nie zostały w pełni tam uzyskane, pod warunkiem że materiały te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu we Wspólnocie w rozumieniu art. 6;

c) towary pochodzące z Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) w rozumieniu protokołu 4 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

2. Do celów wykonania Umowy następujące produkty uważa się za pochodzące ze Szwajcarii:

a) produkty całkowicie uzyskane w Szwajcarii w rozumieniu art. 5;

b) produkty uzyskane w Szwajcarii zawierające materiały, które nie zostały w pełni tam uzyskane, pod warunkiem że materiały te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w Szwajcarii w rozumieniu art. 6.

Artykuł  3

Kumulacja we Wspólnocie

1. Bez uszczerbku dla postanowień art. 2 ust. 1 produkty uważa się za pochodzące ze Wspólnoty, jeżeli zostały tam uzyskane i zawierają materiały pochodzące z Bułgarii, Szwajcarii (łącznie z Liechtensteinem)⁽¹⁾, Islandii, Norwegii, Rumunii, Turcji lub ze Wspólnoty, pod warunkiem że obróbka lub przetworzenie dokonane we Wspólnocie wykraczają poza operacje określone w art. 7. Nie jest konieczne, aby tego rodzaju materiały były poddawane wystarczającej obróbce lub przetwarzaniu.

2. Bez uszczerbku dla postanowień art. 2 ust. 1 produkty uważa się za pochodzące ze Wspólnoty, jeżeli zostały tam uzyskane i zawierają materiały pochodzące z Wysp Owczych lub z jakiegokolwiek kraju będącego uczestnikiem Partnerstwa eurośródziemnomorskiego, opartego na deklaracji barcelońskiej przyjętej podczas Konferencji eurośródziemnomorskiej odbywającej się w dniach 27. i 28. listopada 1995 r., innego niż Turcja⁽²⁾, pod warunkiem że produkty te zostały we Wspólnocie poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza operacje określone w art. 7. Nie jest konieczne, aby tego rodzaju materiały były poddawane wystarczającej obróbce lub przetwarzaniu.

3. Gdy obróbka lub przetworzenie dokonane we Wspólnocie nie wykraczają poza operacje określone w art. 7, otrzymany produkt uważa się za pochodzący ze Wspólnoty tylko wtedy, gdy wartość tam dodana przewyższa wartość wykorzystanych materiałów pochodzących z któregokolwiek innego kraju wymienionego w ust. 1 i 2. W przypadku gdy powyższe warunki nie są spełnione, otrzymany produkt uważa się za pochodzący z kraju, który ma największy udział materiałów pochodzących, użytych w procesie produkcji we Wspólnocie.

4. Produkty pochodzące z krajów wymienionych w ust. 1 i 2, które nie są poddawane obróbce lub przetwarzaniu we Wspólnocie, zachowują swoje pochodzenie w przypadku wywiezienia ich do jednego z tych krajów.

5. Kumulacja przewidziana w niniejszym artykule ma zastosowanie, wyłącznie gdy spełnione są następujące warunki:

a) pomiędzy krajami zaangażowanymi w uzyskanie statusu pochodzenia a krajem przeznaczenia ma zastosowanie preferencyjna umowa handlowa zgodna z art. XXIV Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT);

b) materiały i produkty uzyskały status pochodzenia poprzez zastosowanie reguł pochodzenia identycznych z regułami zawartymi w niniejszym protokole;

oraz

c) powiadomienia wskazujące na wypełnienie wszelkich wymagań niezbędnych do zastosowania kumulacji zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C) oraz w Szwajcarii zgodnie z jej własnymi procedurami.

Kumulację przewidzianą w niniejszym artykule stosuje się od dnia wskazanego w powiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C).

Wspólnota, poprzez Komisję Wspólnot Europejskich, poinformuje Szwajcarię o szczegółach umów, łącznie z datami ich wejścia w życie oraz odpowiednimi regułami pochodzenia, które mają zastosowanie do innych krajów, wymienionych w ust. 1 i 2.

Artykuł  4

Kumulacja w Szwajcarii

1. Bez uszczerbku dla postanowień art. 2 ust. 2 produkty uważa się za pochodzące ze Szwajcarii, jeżeli zostały tam uzyskane i zawierają materiały pochodzące z Bułgarii, Szwajcarii (łącznie z Liechtensteinem)⁽¹⁾, Islandii, Norwegii, Rumunii, Turcji lub ze Wspólnoty, pod warunkiem że obróbka lub przetworzenie dokonane w Szwajcarii wykraczają poza operacje określone w art. 7. Nie jest konieczne, aby tego rodzaju materiały były poddawane wystarczającej obróbce lub przetwarzaniu.

2. Bez uszczerbku dla postanowień art. 2 ust. 2 produkty uważa się za pochodzące ze Szwajcarii, jeżeli zostały tam uzyskane i zawierają materiały pochodzące Wysp Owczych lub z jakiegokolwiek kraju będącego uczestnikiem Partnerstwa eurośródziemnomorskiego, opartego na deklaracji barcelońskiej przyjętej podczas Konferencji eurośródziemnomorskiej odbywającej się w dniach 27. i 28. listopada 1995 r., innego niż Turcja⁽²⁾, pod warunkiem że produkty te zostały w Szwajcarii poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza operacje określone w art. 7. Nie jest konieczne, aby tego rodzaju materiały były poddawane wystarczającej obróbce lub przetwarzaniu.

3. Gdy obróbka lub przetworzenie dokonane w Szwajcarii nie wykraczają poza operacje określone w art. 7, otrzymany produkt uważa się za pochodzący ze Szwajcarii tylko wtedy, gdy wartość tam dodana przewyższa wartość wykorzystanych materiałów pochodzących z któregokolwiek innego kraju wymienionego w ust. 1 i 2. W przypadku gdy powyższe warunki nie są spełnione, otrzymany produkt uważa się za pochodzący z kraju, który ma największy udział materiałów pochodzących, użytych w procesie produkcji w Szwajcarii.

4. Produkty pochodzące z krajów wymienionych w ust. 1 i 2, które nie są poddawane obróbce lub przetwarzaniu w Szwajcarii, zachowują swoje pochodzenie w przypadku wywiezienia ich do jednego z tych krajów.

5. Kumulacja przewidziana w niniejszym artykule ma zastosowanie, wyłącznie gdy spełnione są następujące warunki:

a) pomiędzy krajami zaangażowanymi w uzyskanie statusu pochodzenia a krajem przeznaczenia ma zastosowanie preferencyjna umowa handlowa zgodna z art. XXIV Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT);

b) materiały i produkty uzyskały status pochodzenia poprzez zastosowanie reguł pochodzenia identycznych z regułami zawartymi w niniejszym protokole;

oraz

c) powiadomienia wskazujące na wypełnienie wszelkich wymagań niezbędnych do zastosowania kumulacji zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C) oraz w Szwajcarii zgodnie z jej własnymi procedurami.

Kumulację przewidzianą w niniejszym artykule stosuje się od dnia wskazanego w powiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C).

Szwajcaria, poprzez Komisję Wspólnot Europejskich, poinformuje Wspólnotę o szczegółach umów, łącznie z datami ich wejścia w życie oraz odpowiednimi regułami pochodzenia, które maja zastosowanie do innych krajów wymienionych w ust. 1 i 2.

Artykuł  5

Produkty całkowicie uzyskane

1. Następujące produkty są uważane za całkowicie uzyskane we Wspólnocie lub w Szwajcarii:

a) produkty mineralne wydobyte z ich ziemi lub z ich dna morskiego;

b) produkty roślinne tam zebrane;

c) żywe zwierzęta tam urodzone i hodowane;

d) produkty pochodzące od żywych zwierząt tam hodowanych;

e) produkty uzyskane przez polowanie lub połowy tam przeprowadzone;

f) produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z morza poza wodami terytorialnymi Wspólnoty lub Szwajcarii przez ich statki;

g) produkty wytworzone na pokładzie ich statków-przetwórni wyłącznie z produktów określonych w lit. f);

h) używane artykuły tam zebrane, nadające się tylko do odzysku surowców, łącznie z używanymi oponami nadającymi się tylko do bieżnikowania lub do wykorzystania jako odpady;

i) odpady i złom powstający w wyniku działalności wytwórczej tam przeprowadzonej;

j) produkty wydobyte z dna morskiego lub spod ziemi dna morskiego poza ich wodami terytorialnymi pod warunkiem że mają wyłączne prawa do eksploatacji tego obszaru;

k) towary wytworzone tam wyłącznie z produktów wymienionych w lit. a)-j).

2. Określenia »ich statki« i »ich statki-przetwórnie« użyte w ust. 1 lit. f) i g) odnoszą się tylko do statków i statków-przetwórni:

a) które są wpisane do rejestru lub zarejestrowane w Państwie Członkowskim Wspólnoty lub w Szwajcarii;

b) które pływają pod banderą Państwa Członkowskiego Wspólnoty lub Szwajcarii;

c) które w przynajmniej 50 % są własnością obywateli Państw Członkowskich Wspólnoty albo Szwajcarii lub spółki z siedzibą w jednym z tych państw, w której obywatele Państw Członkowskich Wspólnoty lub Szwajcarii pełnią funkcję dyrektora lub dyrektorów, przewodniczącego zarządu lub rady nadzorczej i stanowią większość członków zarządu lub rady nadzorczej, i ponadto w której, w przypadku spółek osobowych lub spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, przynajmniej połowa kapitału należy do tych państw, ich instytucji publicznych lub obywateli tych państw;

d) których kapitan i oficerowie są obywatelami Państwa Członkowskiego Wspólnoty lub Szwajcarii;

oraz

e) których przynajmniej 75 % załogi jest obywatelami Państwa Członkowskiego Wspólnoty lub Szwajcarii.

Artykuł  6

Produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu

1. Do celów art. 2 produkty, które nie są całkowicie uzyskane, uważa się za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu, gdy spełnione są warunki określone w wykazie zawartym w załączniku II.

Warunki, o których mowa powyżej, określają, w odniesieniu do wszystkich produktów objętych niniejszą Umową, obróbki lub przetworzenia, które muszą zostać dokonane na materiałach niepochodzących użytych przy wytwarzaniu i są stosowane wyłącznie w odniesieniu do tych materiałów. Odpowiednio, jeżeli produkt, który uzyskał status produktu pochodzącego poprzez spełnienie warunków określonych w wykazie, jest użyty do wytworzenia innego produktu, to warunki odnoszące się do produktu, do którego wytworzenia został użyty, nie odnoszą się do niego i nie bierze się pod uwagę materiałów niepochodzących, które mogły zostać użyte w procesie jego wytwarzania.

2. Nie naruszając postanowień ust. 1, materiały niepochodzące, które zgodnie z warunkami określonymi w wykazie w załączniku II nie są używane do wytworzenia produktu, mogą zostać użyte pod warunkiem, że:

a) ich łączna wartość nie przekracza 10 % ceny ex-works produktu;

b) żaden z udziałów procentowych określonych w wykazie jako maksymalna wartość materiałów niepochodzących nie został przekroczony przy zastosowaniu postanowień niniejszego ustępu.

Niniejszego ustępu nie stosuje się do produktów objętych działami 50-63 Systemu Zharmonizowanego.

3. Ustępy 1 i 2 stosuje się z uwzględnieniem postanowień art. 7.

Artykuł  7

Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie

1. Bez uszczerbku dla ust. 2, następujące operacje są uważane za obróbkę lub przetworzenie niewystarczające dla nadania statusu produktów pochodzących, niezależnie od tego, czy wymogi określone w art. 6 zostały spełnione:

a) czynności mające na celu zapewnienie zachowania produktów w dobrym stanie podczas transportu i składowania;

b) rozłączanie i łączenie przesyłek;

c) mycie, czyszczenie, odkurzanie, usuwanie tlenku, oleju, farby lub innych warstw;

d) prasowanie lub tłoczenie wyrobów włókienniczych;

e) zwykłe czynności malowania i polerowania;

f) łuskanie, częściowe lub całkowite bielenie, polerowanie i glazurowanie zbóż lub ryżu;

g) czynności polegające na dodawaniu barwników do cukru lub formowaniu kostek cukru;

h) obieranie ze skóry, drylowanie lub łuskanie owoców, orzechów i warzyw;

i) ostrzenie, zwykłe szlifowanie lub przycinanie;

j) przesiewanie, przeglądanie, sortowanie, klasyfikowanie, ocenianie, dobieranie (łącznie z kompletowaniem zestawów artykułów);

k) zwykłe umieszczanie w butelkach, puszkach, torbach, skrzynkach, pudełkach, umieszczanie na kartach lub tablicach oraz wszystkie inne proste czynności związane z pakowaniem;

l) umieszczanie lub drukowanie na produktach lub ich opakowaniach znaków, etykiet, logo i innych podobnych znaków odróżniających;

m) zwykłe mieszanie produktów, nawet różnych rodzajów;

n) zwykły montaż części artykułu dla otrzymania kompletnego artykułu lub demontaż produktu na części;

o) połączenie dwóch lub więcej operacji wymienionych w lit. a)-n);

p) ubój zwierząt.

2. Wszystkie takie czynności przeprowadzone we Wspólnocie albo w Szwajcarii w odniesieniu do danego produktu są rozważane łącznie do celów określenia, czy przetworzenie lub obróbka, jakim został poddany dany produkt, są uważane za niewystarczające w rozumieniu ust. 1.

Artykuł  8

Jednostka kwalifikacyjna

1. Jednostką kwalifikacyjną do celów stosowania postanowień niniejszego protokołu jest poszczególny produkt, który uważa się za jednostkę podstawową dla klasyfikacji w nomenklaturze Systemu Zharmonizowanego.

Wynika z tego, że:

a) jeśli produkt składający się z grupy lub zestawu artykułów klasyfikowany jest na warunkach przewidzianych w Systemie Zharmonizowanym w jednej pozycji, to jednostkę kwalifikacyjną stanowi całość;

b) jeśli przesyłka składa się z kilku identycznych produktów klasyfikowanych w tej samej pozycji Systemu Zharmonizowanego, to stosowaniu postanowień niniejszego protokołu każdy produkt musi być traktowany indywidualnie.

2. Jeśli zgodnie z 5 regułą ogólną Systemu Zharmonizowanego opakowanie jest traktowane łącznie z produktem do celów klasyfikacji, powinno być również traktowane łącznie do celów określania pochodzenia.

Artykuł  9

Akcesoria, części zapasowe i narzędzia

Akcesoria, części zapasowe i narzędzia wysyłane z urządzeniem, maszyną, aparaturą lub pojazdem, które są częścią typowego wyposażenia i są wliczone w ich cenę lub nie są oddzielnie fakturowane, są uważane za stanowiące całość z urządzeniem, maszyną, aparaturą lub pojazdem, o których mowa.

Artykuł  10

Zestawy

Zestawy w rozumieniu 3 reguły ogólnej Systemu Zharmonizowanego są uważane za pochodzące, jeżeli wszystkie elementy zestawu są produktami pochodzącymi. Niemniej jednak, jeżeli zestaw składa się z produktów pochodzących i niepochodzących, to jest on jako całość uważany za pochodzący, pod warunkiem że wartość produktów niepochodzących nie przekracza 15 % ceny ex-works zestawu.

Artykuł  11

Elementy neutralne

Aby ustalić, czy produkt jest produktem pochodzącym, nie jest konieczne ustalenie pochodzenia następujących składników, które mogły zostać użyte w procesie jego wytwarzania:

a) energii i paliwa;

b) zakładu i wyposażenia;

c) maszyn i narzędzi;

d) towarów, które ani nie wchodzą, ani nie są przeznaczone do wejścia w końcowy skład produktu.

TYTUŁ  III

WYMOGI TERYTORIALNE

Artykuł  12

Zasada terytorialności

1. Z wyjątkiem przewidzianym w art. 2 ust. 1 lit. c), art. 3 i 4 oraz w ust. 3 niniejszego artykułu, warunki uzyskania statusu pochodzenia produktu określone w tytule II muszą być spełniane w sposób ciągły we Wspólnocie lub w Szwajcarii.

2. Z wyjątkiem przewidzianym w art. 3 i 4, jeżeli produkty pochodzące wywiezione ze Wspólnoty lub ze Szwajcarii do innego kraju są przywożone ponownie, należy je uważać za niepochodzące, chyba że zgodnie z wymogami organów celnych można wykazać, że:

a) towary powracające są tymi samymi towarami, które zostały wywiezione;

oraz

b) nie zostały one poddane żadnym czynnościom wykraczającym poza czynności niezbędne dla zachowania ich w dobrym stanie, gdy znajdowały się w tym kraju lub podczas transportu.

3. Na uzyskanie statusu pochodzenia produktu zgodnie z warunkami określonymi w postanowieniach tytułu II nie ma wpływu przeprowadzona poza Wspólnotą lub Szwajcarią obróbka lub przetworzenie materiałów wywiezionych ze Wspólnoty lub ze Szwajcarii, a następnie ponownie przywiezionych, pod warunkiem że:

a) materiały te zostały całkowicie uzyskane we Wspólnocie lub w Szwajcarii, lub zostały poddane obróbce lub przetwarzaniu wychodzącemu poza działania określone w art. 7 przed ich wywozem;

oraz

b) można wykazać administracji celnej, że:

i) produkty ponownie przywiezione otrzymano poprzez obróbkę lub przetworzenie materiałów wywiezionych;

oraz

ii) całkowita wartość dodana uzyskana poza Wspólnotą lub Szwajcarią zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu nie przekracza 10 % ceny ex-works produktu końcowego, którego status pochodzenia jest określany.

4. Do celów ust. 3 warunki uzyskania statusu pochodzenia określone w postanowieniach tytułu II nie mają zastosowania do obróbki lub przetwarzania dokonanego poza Wspólnotą lub Szwajcarią. Jeżeli jednak w wykazie zawartym w załączniku II do określenia statusu pochodzenia produktu końcowego zastosowanie znajduje reguła określająca maksymalną wartość dla wszystkich użytych materiałów niepochodzących, całkowita wartość materiałów niepochodzących użytych na terytorium zainteresowanej Strony, łącznie z całkowitą wartością dodaną uzyskaną poza Wspólnotą lub Szwajcarią zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu, nie może przekroczyć określonej wartości procentowej.

5. Do celów stosowania postanowień ust. 3 i 4, »całkowita wartość dodana« oznacza wszelkie koszty powstałe poza Wspólnotą lub Szwajcarią, łącznie z wartością użytych tam materiałów.

6. Postanowienia ust. 3 i 4 nie mają zastosowania do produktów, które nie spełniają warunków określonych w wykazie zawartym w załączniku II lub które można uznać za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu, tylko w przypadku gdy ma zastosowanie ogólna tolerancja określona w art. 6 ust. 2.

7. Postanowienia ust. 3 i 4 nie mają zastosowania do produktów objętych działami 50-63 Systemu Zharmonizowanego.

8. Wszelkich obróbek lub przetwarzania objętych niniejszym artykułem oraz dokonanych poza Wspólnotą lub Szwajcarią dokonuje się w ramach systemu uszlachetniania biernego lub podobnego systemu.

Artykuł  13

Transport bezpośredni

1. Preferencyjne traktowanie przewidziane w Umowie dotyczy tylko produktów spełniających wymogi niniejszego protokołu, które są transportowane bezpośrednio między Wspólnotą a Szwajcarią lub przez terytoria innych krajów wymienionych w art. 3 i 4, z którymi ma zastosowanie kumulacja. Jednakże produkty stanowiące jedną przesyłkę mogą być transportowane przez inne terytoria, gdzie mogą być przeładowywane lub czasowo składowane, pod warunkiem że pozostają pod dozorem organów celnych w kraju tranzytu lub składowania i że nie zostaną one poddane innym czynnościom niż wyładunek, ponowny załadunek lub jakiejkolwiek czynności wymaganej dla zachowania ich w dobrym stanie.

Produkty pochodzące mogą być transportowane rurociągiem przez terytoria inne niż terytorium Wspólnoty lub Szwajcarii.

2. Dla potwierdzenia spełnienia warunków określonych w ust. 1 organom celnym kraju przywozu okazuje się:

a) jednolity dokument transportowy obejmujący przejazd z kraju wywozu przez kraj tranzytu; lub

b) świadectwo wystawione przez organy celne kraju tranzytu:

i) zawierające dokładny opis produktów;

ii) wskazujące datę wyładunku i ponownego załadunku produktów oraz, o ile ma to zastosowanie, nazwy statków lub innych użytych środków transportu;

oraz

iii) poświadczające warunki, na jakich produkty pozostawały w kraju tranzytu; lub

c) w przypadku braku powyższych, jakiekolwiek dokumenty poświadczające.

Artykuł  14

Wystawy

1. Produkty pochodzące wysłane w celu wystawienia w kraju innym niż kraje wymienione w art. 3 i 4, z którymi ma zastosowanie kumulacja i które to produkty po wystawie sprzedaje się w celu przywozu do Wspólnoty lub Szwajcarii, korzystają przy przywozie z postanowień Umowy, pod warunkiem wykazania zgodnie z wymogami organów celnych, że:

a) eksporter wysłał te produkty ze Wspólnoty lub ze Szwajcarii do kraju, w którym miała miejsce wystawa i tam je wystawił;

b) produkty zostały sprzedane lub w inny sposób zbyte przez eksportera osobie we Wspólnocie lub w Szwajcarii;

c) produkty zostały wysłane w trakcie wystawy lub niezwłocznie po niej w stanie, w jakim zostały wysłane na wystawę;

oraz

d) produkty nie były, od momentu ich wysyłki na wystawę, używane do celów innych niż prezentacja na wystawie.

2. Dowód pochodzenia jest wystawiany lub sporządzany zgodnie z postanowieniami tytułu V i jest przedstawiany organom celnym kraju przywozu w normalnym trybie. Wskazuje się w nim nazwę i adres wystawy. W razie konieczności może być wymagana dodatkowa dokumentacja dotycząca warunków, na jakich produkty były wystawione.

3. Ustęp 1 stosuje się do wszelkich wystaw, targów albo podobnych publicznych pokazów handlowych, przemysłowych, rolnych lub rzemieślniczych, które nie są zorganizowane do celów prywatnych w sklepach lub pomieszczeniach handlowych w celu sprzedaży produktów zagranicznych i w trakcie których produkty pozostają pod dozorem celnym.

TYTUŁ  IV

ZWROT LUB ZWOLNIENIE

Artykuł  15

Zakaz zwrotu lub zwolnienia z należności celnych

1. a) Materiały niepochodzące użyte do wytworzenia produktów pochodzących ze Wspólnoty, ze Szwajcarii lub z jednego z innych krajów wymienionych w art. 3 i 4, dla których dowód pochodzenia jest wystawiany lub sporządzany zgodnie z postanowieniami tytułu V, nie podlegają we Wspólnocie lub w Szwajcarii zwrotowi lub zwolnieniu z żadnego rodzaju należności celnych.

b) Produkty z działu 3 oraz pozycji 1604 i 1605 Systemu Zharmonizowanego, pochodzące ze Wspólnoty zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. c), dla których dowód pochodzenia jest wystawiany lub sporządzany zgodnie z postanowieniami tytułu V, nie podlegają we Wspólnocie zwrotowi lub zwolnieniu z żadnego rodzaju należności celnych.

2. Zakaz określony w ust. 1 ma zastosowanie do wszelkich ustaleń o refundacjach, ulgach lub zwolnieniach z płatności, częściowych lub całkowitych, należności celnych lub opłat o podobnym skutku, stosowanych we Wspólnocie lub w Szwajcarii w odniesieniu do materiałów użytych w procesie wytwarzania lub do produktów objętych ust. 1 lit. b), dla których taka refundacja, ulga lub zwolnienie z płatności są stosowane w sposób bezpośredni lub pośredni, gdy produkty uzyskane z tych materiałów są wywożone, a nie w przypadku gdy pozostają na użytek krajowy.

3. Eksporter produktów objętych dowodem pochodzenia jest zobowiązany do przedłożenia, na każde żądanie organów celnych, wszelkich odpowiednich dokumentów potwierdzających, że nie uzyskał żadnego zwrotu w odniesieniu do materiałów niepochodzących użytych przy wytworzeniu danych produktów i że wszystkie należności celne lub opłaty o podobnym skutku, stosowane w odniesieniu do takich materiałów, zostały uiszczone.

4. Postanowienia ust. 1-3 stosuje się również do opakowań w rozumieniu art. 8 ust. 2, akcesoriów, części zapasowych i narzędzi w rozumieniu art. 9 oraz produktów w zestawie w rozumieniu art. 10, gdy są one niepochodzące.

5. Postanowienia ust. 1-4 stosuje się wyłącznie do materiałów, wobec których ma zastosowanie Umowa. Ponadto nie stanowią one przeszkody dla stosowania systemu refundacji wywozowych w odniesieniu do produktów rolnych przy wywozie zgodnie z postanowieniami Umowy.

TYTUŁ  V

DOWÓD POCHODZENIA

Artykuł  16

Wymogi ogólne

1. Produkty pochodzące ze Wspólnoty przy przywozie do Szwajcarii oraz produkty pochodzące ze Szwajcarii przy przywozie do Wspólnoty korzystają z postanowień Umowy po przedstawieniu jednego z wymienionych poniżej dowodów pochodzenia:

a) świadectwa przewozowego EUR.1, którego wzór zamieszczony jest w załączniku IIIa;

b) świadectwa przewozowego EUR-MED, którego wzór zamieszczony jest w załączniku IIIb;

c) w przypadkach określonych w art. 22 ust. 1, deklaracji, zwanej dalej »deklaracją na fakturze« lub »deklaracją EURMED na fakturze«, sporządzonej przez eksportera na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym opisującym dane produkty w sposób wystarczający do ich identyfikacji; teksty deklaracji na fakturze umieszczono w załącznikach IVa i IVb.

2. Nie naruszając postanowień ust. 1, produkty pochodzące w rozumieniu niniejszego protokołu korzystają, w przypadkach określonych w art. 27, z postanowień Umowy bez konieczności przedkładania któregokolwiek z wymienionych w ust. 1 dowodów pochodzenia.

Artykuł  17

Procedura wystawiania świadectwa przewozowego EUR. 1 lub EUR-MED

1. Świadectwo przewozowe EUR.1 lub EUR-MED wystawiane jest przez organy celne kraju wywozu na pisemny wniosek eksportera lub na wniosek upoważnionego przedstawiciela działającego w imieniu eksportera.

2. W tym celu eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel wypełniają zarówno świadectwo przewozowe EUR.1 lub EUR-MED, jak i formularz wniosku, których wzory zamieszczone są w załącznikach IIIa i IIIb. Formularze te wypełnia się w jednym z języków, w których sporządzona została Umowa, oraz zgodnie z prawem kraju wywozu. Jeśli formularze sporządzane są odręcznie, wypełnia się je tuszem, drukowanymi literami. Opis produktów jest zamieszczany w polu do tego przeznaczonym bez pozostawienia wolnych wierszy. Jeżeli pole nie jest wypełnione w całości, należy nakreślić poziomą linię poniżej ostatniego wiersza opisu, przekreślając puste miejsce.

3. Eksporter występujący z wnioskiem o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1 lub EUR-MED jest zobowiązany do przedłożenia na każde żądanie organów celnych kraju wywozu, w którym wystawiane jest świadectwo przewozowe EUR.1 lub EUR-MED, wszelkich odpowiednich dokumentów potwierdzających status pochodzenia produktów i spełnienie pozostałych wymogów niniejszego protokołu.

4. Bez uszczerbku dla ust. 5 świadectwo przewozowe EUR.1 jest wystawiane przez organy celne Państwa Członkowskiego Wspólnoty lub Szwajcarii w następujących przypadkach:

– jeżeli dane produkty można uznać za produkty pochodzące ze Wspólnoty, ze Szwajcarii lub z jednego z innych krajów wymienionych w art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 2, z którymi kumulacja ma zastosowanie, bez zastosowania kumulacji z materiałami pochodzącymi z jednego z krajów wymienionych w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2, oraz spełniają one inne wymogi niniejszego protokołu;

– jeżeli dane produkty można uznać za produkty pochodzące z jednego z krajów wymienionych w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2, z którymi ma zastosowanie kumulacja, bez zastosowania kumulacji z materiałami pochodzącymi z jednego z krajów wymienionych w art. 3 i 4, oraz spełniają one inne wymogi niniejszego protokołu, pod warunkiem że świadectwo EUR-MED lub deklaracja EUR-MED na fakturze została wydana w kraju pochodzenia;

5. Świadectwo przewozowe EUR-MED jest wystawiane przez organy celne Państwa Członkowskiego Wspólnoty lub Szwajcarii, jeżeli dane produkty można uznać za produkty pochodzące ze Wspólnoty, ze Szwajcarii lub z jednego z innych krajów wymienionych w art. 3 i 4, z którymi ma zastosowanie kumulacja, spełniają one inne wymogi niniejszego protokołu oraz:

– zastosowano kumulację z materiałami pochodzącymi z jednego z krajów wymienionych w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2, lub

– produkty można wykorzystać jako materiały w kontekście kumulacji dla wytworzenia produktów przeznaczonych do wywozu do jednego z krajów wymienionych w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2, lub

– produkty mogą zostać ponownie wywiezione z kraju przeznaczenia do jednego z krajów wymienionych w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2.

6. Świadectwo przewozowe EUR-MED zawiera w polu 7 jedno z następujących oświadczeń w języku angielskim:

– jeżeli pochodzenie uzyskano poprzez zastosowanie kumulacji z materiałami pochodzącymi z jednego z innych krajów wymienionych w art. 3 i 4:

»CUMULATION APPLIED WITH ...« (nazwa kraju/krajów),

– jeżeli pochodzenie uzyskano bez zastosowania kumulacji z materiałami pochodzącymi z jednego z innych krajów wymienionych w art. 3 i 4:

»NO CUMULATION APPLIED«.

7. Organy celne wystawiające świadectwo przewozowe EUR.1 lub EUR-MED podejmują wszelkie niezbędne działania w celu zweryfikowania statusu pochodzenia produktów i wypełnienia innych wymogów niniejszego protokołu. W tym celu mają one prawo zażądać przedstawienia wszelkich dowodów oraz przeprowadzić kontrolę ksiąg rachunkowych eksportera lub każdą innego rodzaju kontrolę, którą uznają za odpowiednią. Organy celne wystawiające świadectwo zapewniają także, aby formularze określone w ust. 2 były należycie wypełnione. W szczególności sprawdzają, czy pole przeznaczone na opis produktów zostało wypełnione w sposób wykluczający możliwość dodania fałszywych wpisów.

8. Datę wystawienia świadectwa przewozowego EUR.1 lub EUR-MED wskazuje się w polu 11 świadectwa.

9. Organy celne wystawiają świadectwo przewozowe EUR.1 lub EUR-MED i udostępniają je eksporterowi od chwili faktycznego dokonania wywozu lub zapewnienia go.

Artykuł  18

Świadectwa przewozowe EUR.1 lub EUR-MED wystawiane retrospektywnie

1. Nie naruszając postanowień art. 17 ust. 9, świadectwo przewozowe EUR.1 lub EUR-MED może, w drodze wyjątku, zostać wystawione po dokonaniu wywozu produktów, do których się odnosi, jeżeli:

a) nie zostało wystawione w chwili dokonywania wywozu z powodu błędu lub nieumyślnych pominięć lub zaistnienia szczególnych okoliczności;

lub

b) organom celnym wykazano w sposób wystarczający, że świadectwo przewozowe EUR.1 lub EUR-MED zostało wystawione, ale nie zostało przyjęte przy przywozie z przyczyn technicznych.

2. Nie naruszając postanowień art. 17 ust. 9, świadectwo przewozowe EUR-MED może zostać wystawione po dokonaniu wywozu produktów, do których się odnosi oraz dla których w chwili wywozu wystawiono świadectwo przewozowe EUR.1, pod warunkiem że organom celnym wykazano w sposób wystarczający, że spełnione są warunki określone w art. 17 ust. 5.

3. Do celów stosowania ust. 1 i 2 eksporter wskazuje we wniosku miejsce i datę wywozu produktów, do których odnosi się świadectwo przewozowe EUR.1 lub EUR-Med., oraz podaje przyczyny złożenia wniosku.

4. Organy celne mogą wystawić świadectwo przewozowe EUR.1 lub EUR-MED retrospektywnie jedynie po sprawdzeniu, że informacje zawarte we wniosku eksportera są zgodne z informacjami znajdującymi się w odpowiednich dokumentach.

5. Świadectwa przewozowe EUR.1 lub EUR-MED wystawione retrospektywnie zawierają następującą adnotację w języku angielskim:

»ISSUED RETROSPECTIVELY«.

Świadectwa przewozowe EUR-MED wystawione retrospektywnie na podstawie ust. 2 zawierają następującą adnotację w języku angielskim:

»ISSUED RETROSPECTIVELY (Original EUR.1 no ......... [date and place of issue])«.

6. Adnotację, o której mowa w ust. 5, zamieszcza się w polu 7 świadectwa przewozowego EUR.1 lub EUR-MED.

Artykuł  19

Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1 lub EUR-MED

1. W przypadku kradzieży, utraty lub zniszczenia świadectwa przewozowego EUR.1 lub EUR-MED eksporter może zwrócić się do organów celnych, które je wystawiły, o wystawienie duplikatu w oparciu o dokumenty wywozowe znajdujące się w ich posiadaniu.

2. Duplikat wystawiony w ten sposób zawiera następującą adnotację w języku angielskim:

»DUPLICATE«.

3. Adnotację, o której mowa w ust. 2, zamieszcza się w polu 7 świadectwa przewozowego EUR.1 lub EUR-MED.

4. Duplikat, który opatruje się datą wystawienia oryginalnego świadectwa przewozowego EUR.1 lub EUR-MED, obowiązuje od tej daty.

Artykuł  20

Wystawianie świadectw przewozowych EUR.1 lub EUR-MED na podstawie uprzednio wystawionego lub sporządzonego dowodu pochodzenia

Jeżeli produkty pochodzące pozostają pod kontrolą urzędu celnego we Wspólnocie lub w Szwajcarii, oryginalny dowód pochodzenia może zostać zastąpiony, do celów wysłania wszystkich produktów lub niektórych z nich do innego miejsca we Wspólnocie lub w Szwajcarii, jednym lub kilkoma świadectwami przewozowymi EUR.1 lub EUR-MED. Zastępcze świadectwo (świadectwa) przewozowe EUR.1 lub EUR-MED wystawiane są przez urząd celny, pod którego kontrolą znajdują się produkty.

Artykuł  21

Rozróżnienie księgowe

1. W przypadku wystąpienia znacznych kosztów lub poważnych trudności związanych z oddzielnym magazynowaniem materiałów pochodzących i niepochodzących, które są identyczne i wymienne, organy celne mogą, na pisemny wniosek zainteresowanych, zezwolić na stosowanie metody tak zwanego »rozróżnienia księgowego« (zwanej dalej »metodą«) przy zarządzaniu magazynowaniem takich materiałów.

2. Metoda musi zapewnić, aby w danym okresie rozrachunkowym ilość produktów uzyskanych, które można uznać za »pochodzące«, była sama jak ilość, którą uzyskano by w przypadku fizycznego rozdzielenia magazynowanych materiałów.

3. Organy celne mogą udzielić takiego pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem wszelkich warunków, które uznają za stosowne.

4. Metoda jest stosowana i jej stosowanie jest rejestrowane na podstawie ogólnych reguł księgowych mających zastosowanie w kraju wytworzenia produktu.

5. Korzystający z metody może, zależnie od okoliczności, sporządzać lub występować z wnioskiem o dowody pochodzenia w odniesieniu do takiej ilości produktów, które mogą być uznane za pochodzące. Na żądanie organów celnych korzystający składa oświadczenie dotyczące sposobu zarządzania tymi ilościami.

6. Organy celne kontrolują sposób korzystania z pozwolenia i mogą je cofnąć w przypadku, gdy korzystający w jakikolwiek sposób czyni z niego niewłaściwy użytek lub nie spełnia któregokolwiek z innych warunków określonych w niniejszym protokole.

Artykuł  22

Warunki sporządzania deklaracji na fakturze lub deklaracji EUR-MED na fakturze

1. Deklaracja na fakturze lub deklaracja EUR-MED na fakturze określona w art. 16 ust. 1 lit. c) może zostać sporządzona:

a) przez upoważnionego eksportera w rozumieniu art. 23;

lub

b) przez każdego eksportera dla każdej przesyłki składającej się z jednej lub większej liczby opakowań zawierających produkty pochodzące, których całkowita wartość nie przekracza 6.000 EUR.

2. Bez uszczerbku dla ust. 3 deklarację na fakturze można sporządzić w następujących przypadkach:

– jeżeli dane produkty mogą być uznane za produkty pochodzące ze Wspólnoty, ze Szwajcarii lub z jednego z innych krajów wymienionych w art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1, z którymi ma zastosowanie kumulacja, bez zastosowania kumulacji z materiałami pochodzącymi z jednego z krajów wymienionych w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2, oraz spełniają one inne wymogi niniejszego protokołu,

– jeżeli dane produkty mogą być uznane za produkty pochodzące z jednego z krajów wymienionych w art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1, z którymi ma zastosowanie kumulacja, bez zastosowania kumulacji z materiałami pochodzącymi z jednego z krajów wymienionych w art. 3 i 4, oraz spełniają one inne wymogi niniejszego protokołu, pod warunkiem że świadectwo EUR-MED lub deklaracja EUR-MED na fakturze została wydana w kraju pochodzenia.

3. Deklarację EUR-MED na fakturze można sporządzić, jeżeli dane produkty mogą być uznane za produkty pochodzące ze Wspólnoty, ze Szwajcarii lub z jednego z innych krajów wymienionych w art. 3 i 4, z którymi ma zastosowanie kumulacja, oraz spełniają one inne wymogi niniejszego protokołu, a także:

– zastosowano kumulację z materiałami pochodzącymi z jednego z krajów wymienionych w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2, lub

– produkty można wykorzystać jako materiały w kontekście kumulacji dla wytworzenia produktów przeznaczonych do wywozu do jednego z krajów wymienionych w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2, lub

– produkty mogą podlegać ponownemu wywozowi z kraju przeznaczenia do jednego z krajów wymienionych w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2.

4. Deklaracja EUR-MED na fakturze zawiera jedną z następujących adnotacji w języku angielskim:

– jeżeli pochodzenie uzyskano poprzez zastosowanie kumulacji z materiałami pochodzącymi z jednego z innych krajów wymienionych w art. 3 i 4:

»CUMULATION APPLIED WITH .....« (nazwa kraju/krajów),

– jeżeli pochodzenie uzyskano bez zastosowania kumulacji z materiałami pochodzącymi z jednego z innych krajów wymienionych w art. 3 i 4:

»NO CUMULATION APPLIED«.

5. Eksporter sporządzający deklarację na fakturze lub deklarację EUR-MED na fakturze jest zobowiązany do przedłożenia na każde żądanie organów celnych kraju wywozu, wszelkich dokumentów potwierdzających status pochodzenia danych produktów oraz spełnienie pozostałych wymogów niniejszego protokołu.

6. Eksporter sporządza deklarację na fakturze lub deklarację EUR-MED na fakturze, wpisując na maszynie, stemplując lub drukując na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym deklarację, której tekst zamieszczony jest w załącznikach IVa i IVb, w jednej z wersji językowych określonych w tych załącznikach oraz zgodnie z przepisami kraju wywozu. Jeśli deklaracja jest sporządzana odręcznie, powinna być napisana tuszem, drukowanymi literami.

7. Deklaracje na fakturze oraz deklaracje EUR-MED na fakturze są opatrzone własnoręcznym podpisem eksportera. Od upoważnionego eksportera w rozumieniu art. 23 nie wymaga się jednak podpisu na takich deklaracjach, pod warunkiem że złoży on organom celnym kraju wywozu pisemne zobowiązanie do przyjęcia pełnej odpowiedzialności za każdą deklarację na fakturze, która go identyfikuje, tak jakby była podpisana przez niego własnoręcznie.

8. Deklaracja na fakturze lub deklaracja EUR-MED na fakturze może zostać sporządzona przez eksportera, gdy produkty, do których się ona odnosi, są wywożone lub po dokonaniu ich wywozu, pod warunkiem że zostanie ona przedstawiona w kraju przywozu nie później niż dwa lata po dokonaniu przywozu produktów, do których się odnosi.

Artykuł  23

Upoważniony eksporter

1. Organy celne kraju wywozu mogą upoważnić każdego eksportera (zwanego dalej »upoważnionym eksporterem«), który dokonuje częstych wysyłek produktów na mocy Umowy, do sporządzania deklaracji na fakturze lub deklaracji EUR-MED na fakturze niezależnie od wartości produktów, których dotyczą. Eksporter ubiegający się o takie upoważnienie przedstawia, zgodnie z wymogami organów celnych, wszelkie gwarancje kontroli statusu pochodzenia produktów oraz spełnienia wszystkich innych wymogów niniejszego protokołu.

2. Organy celne mogą uzależnić przyznanie statusu upoważnionego eksportera od spełnienia wszelkich warunków, jakie uznają za właściwe.

3. Organy celne przyznają upoważnionemu eksporterowi numer upoważnienia celnego, który umieszcza się w deklaracji na fakturze lub w deklaracji EUR-MED na fakturze.

4. Organy celne kontrolują sposób korzystania z upoważnienia przez upoważnionego eksportera.

5. Organy celne mogą w każdej chwili cofnąć upoważnienie. Dokonują tego, jeśli upoważniony eksporter nie daje już gwarancji określonych w ust. 1, nie spełnia już warunków określonych w ust. 2 lub w inny sposób niewłaściwie wykorzystuje upoważnienie.

Artykuł  24

Termin ważności dowodu pochodzenia

1. Dowód pochodzenia jest ważny przez cztery miesiące od daty wystawienia w kraju wywozu i w tym okresie jest przedkładany organom celnym kraju przywozu.

2. Dowody pochodzenia przedstawiane organom celnym kraju przywozu po upływie terminu ich przedstawienia określonego w ust. 1 mogą zostać przyjęte do celów zastosowania preferencyjnego traktowania, jeżeli nieprzedłożenie tych dokumentów przed upływem terminu jest spowodowane wyjątkowymi okolicznościami.

3. W innych przypadkach przedłożenia dowodów z opóźnieniem organy celne kraju przywozu mogą przyjąć dowody pochodzenia, jeżeli produkty zostały im przedstawione przed upływem wspomnianego terminu.

Artykuł  25

Przedkładanie dowodów pochodzenia

Dowody pochodzenia przedkłada się organom celnym kraju przywozu zgodnie z procedurami stosowanymi w tym kraju. Organy te mogą zażądać tłumaczenia dowodu pochodzenia oraz zażądać, aby do zgłoszenia przywozowego zostało dołączone oświadczenie importera, że produkty spełniają warunki stosowania Umowy.

Artykuł  26

Przywóz partiami

Jeżeli, na wniosek importera i na warunkach określonych przez organy celne kraju przywozu, produkty zdemontowane lub niezmontowane, w rozumieniu reguły ogólnej 2 lit. a) Systemu Zharmonizowanego, należące do sekcji XVI i XVII lub klasyfikowane pod pozycjami 7308 i 9406 Systemu Zharmonizowanego, przywożone są partiami, organom celnym przedstawiany jest jeden dowód pochodzenia przy przywozie pierwszej partii.

Artykuł  27

Zwolnienia z dowodu pochodzenia

1. Produkty wysłane jako małe paczki od osób prywatnych do osób prywatnych lub stanowiące część bagażu osobistego podróżnych mogą zostać uznane za produkty pochodzące bez wymogu przedstawienia dowodu pochodzenia, pod warunkiem że takie produkty nie są przywożone w celach handlowych i zostały zgłoszone jako spełniające wymogi niniejszego protokołu oraz że nie ma żadnych wątpliwości co do wiarygodności takiego oświadczenia. W przypadku przesyłek pocztowych takie oświadczenie może zostać umieszczone na zgłoszeniu celnym CN22/CN23 lub na załączonej do tego dokumentu kartce papieru.

2. Przywóz o charakterze okazjonalnym, obejmujący wyłącznie produkty do osobistego użytku ich odbiorców, podróżnych lub ich rodzin, nie jest uważany za przywóz w celach handlowych, jeśli rodzaj i ilość produktów nie wskazuje na przeznaczenie handlowe.

3. Łączna wartość takich produktów nie może ponadto przekraczać 500 EUR w przypadku małych paczek i 1.200 EUR w przypadku produktów stanowiących część bagażu osobistego podróżnych.

Artykuł  28

Dokumenty uzupełniające

Dokumenty określone w art. 17 ust. 3 i w art. 22 ust. 5, służące potwierdzeniu, że produkty objęte świadectwem przewozowym EUR.1 lub EUR-MED lub deklaracją na fakturze, lub deklaracją EUR-MED na fakturze mogą być uznane za produkty pochodzące ze Wspólnoty, ze Szwajcarii lub z jednego z innych krajów wymienionych w art. 3 i 4 oraz że spełniają pozostałe wymogi niniejszego protokołu, mogą obejmować między innymi:

a) bezpośredni dowód obróbki przeprowadzonej przez eksportera lub dostawcę w celu uzyskania danych towarów, zawarty na przykład w rachunkach lub dokumentach księgowych;

b) dokumenty potwierdzające status pochodzenia użytych materiałów, wystawione lub sporządzone we Wspólnocie lub w Szwajcarii, jeśli takie dokumenty są stosowane zgodnie z prawem krajowym;

c) dokumenty potwierdzające obróbkę lub przetworzenie materiałów we Wspólnocie lub w Szwajcarii, wystawione lub sporządzone we Wspólnocie lub w Szwajcarii, jeśli takie dokumenty są stosowane zgodnie z prawem krajowym;

d) świadectwa przewozowe EUR.1 lub EUR-MED lub deklaracje na fakturze, lub deklaracje EUR-MED na fakturze potwierdzające status pochodzenia wykorzystanych materiałów, wystawione lub sporządzone we Wspólnocie lub w Szwajcarii zgodnie z niniejszym protokołem, lub w jednym z innych krajów wymienionych w art. 3 i 4, zgodnie z regułami pochodzenia identycznymi z regułami zawartymi w niniejszym protokole;

e) odpowiednie dowody dotyczące obróbki lub przetworzenia przeprowadzonego poza Wspólnotą lub Szwajcarią zgodnie z art. 12, potwierdzające, że spełniono wymogi zawarte w tym artykule.

Artykuł  29

Przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających

1. Eksporter występujący o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1 lub EUR-MED przechowuje dokumenty określone w art. 17 ust. 3 przez okres co najmniej trzech lat.

2. Eksporter sporządzający deklarację na fakturze lub deklarację EUR-MED na fakturze przechowuje kopię tej deklaracji na fakturze, jak również dokumenty określone w art. 22 ust. 5, przez okres co najmniej trzech lat.

3. Organy celne kraju wywozu wystawiające świadectwo przewozowe EUR.1 lub EUR-MED przechowują wniosek określony w art. 17 ust. 2 przez okres co najmniej trzech lat.

4. Organy celne kraju przywozu przechowują przedstawione im świadectwa przewozowe EUR.1, EUR-MED, deklaracje na fakturze oraz deklaracje EUR-MED na fakturze przez okres co najmniej trzech lat.

Artykuł  30

Niezgodności i błędy formalne

1. Stwierdzenie drobnych niezgodności między oświadczeniami złożonymi w dowodzie pochodzenia a oświadczeniami podanymi w dokumentach przedłożonych w urzędzie celnym w celu spełnienia formalności przywozowych nie powoduje samo w sobie nieważności dowodu pochodzenia, jeżeli zostanie odpowiednio wykazane, że dany dokument rzeczywiście odpowiada przedłożonym produktom.

2. Oczywiste błędy formalne, takie jak błędy literowe na dowodzie pochodzenia, nie powinny powodować odrzucenia dokumentu, jeśli błędy te nie wzbudzają wątpliwości co do prawdziwości oświadczeń złożonych w dokumencie.

Artykuł  31

Kwoty wyrażone w euro

1. Do celów stosowania postanowień art. 22 ust. 1 lit. b) i art. 27 ust. 3, w przypadkach gdy produkty są fakturowane w walucie innej niż euro, kwoty wyrażone w walucie krajowej Państwa Członkowskiego Wspólnoty, Szwajcarii oraz innych krajów wymienionych w art. 3 i 4, stanowiące równowartość kwot wyrażonych w euro, są określane corocznie przez dane kraje.

2. Przy stosowaniu postanowień art. 22 ust. 1 lit. b) lub art. 27 ust. 3 uwzględnia się kwotę określoną przez dany kraj w walucie, w której sporządzono fakturę.

3. Kwoty wyrażane w którejkolwiek z walut narodowych powinny być przeliczane z euro na te waluty narodowe według ich kursu wobec euro z pierwszego dnia roboczego października każdego roku. Kwoty wyrażone w walutach narodowych zgłaszane są Komisji Wspólnot Europejskich do 15 października i obowiązują od 1 stycznia następnego roku. Komisja Wspólnot Europejskich powiadamia pozostałe kraje o wysokości kwot wyrażonych w walutach narodowych.

4. Dany kraj może zaokrąglić w górę lub w dół kwotę wynikającą z przeliczenia kwoty w euro na swoją walutę narodową. Zaokrąglona kwota nie może różnić się od kwoty wynikającej z przeliczenia o więcej niż 5 %. Dany kraj może zachować niezmienioną kwotę wyrażoną w walucie narodowej równoważną kwocie wyrażonej w euro, jeżeli jej przeliczenie w momencie jej corocznego ustalania zgodnie z ust. 3 nie powoduje wzrostu kwoty wyrażonej w walucie narodowej o co najmniej 15 %. Kwota wyrażona w walucie narodowej może pozostać bez zmian, jeżeli w wyniku corocznego przeliczenia jej wartość uległaby zmniejszeniu.

5. Na żądanie Wspólnoty lub Szwajcarii kwoty wyrażone w euro podlegają przeglądowi dokonywanemu przez Wspólny Komitet. Dokonując przeglądu, Wspólny Komitet rozważa, na ile pożądane jest zachowanie skutków wspomnianych ograniczeń według wartości rzeczywistych. W tym celu może on podjąć decyzję o zmianie kwot wyrażonych w euro.

TYTUŁ  VI

UZGODNIENIA DOTYCZĄCE WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ

Artykuł  32

Wzajemna pomoc

1. Organy celne Państw Członkowskich Wspólnoty i Szwajcarii przekazują sobie poprzez Komisję Wspólnot Europejskich wzory pieczęci używanych w swoich urzędach celnych przy wydawaniu świadectw przewozowych EUR.1 i EUR- -MED oraz adresy organów celnych odpowiedzialnych za weryfikację tych świadectw, deklaracji na fakturze oraz deklaracji EUR-MED na fakturze.

2. Celem zapewnienia właściwego stosowania niniejszego protokołu Wspólnota i Szwajcaria udzielają sobie wzajemnie, poprzez właściwe organy administracji celnej, pomocy w zakresie sprawdzania autentyczności świadectw przewozowych EUR.1 i EUR-MED, deklaracji na fakturze oraz deklaracji EUR-MED na fakturze, oraz prawdziwości informacji zawartych w tych dokumentach.

Artykuł  33

Weryfikacja dowodów pochodzenia

1. Następcze weryfikacje dowodów pochodzenia przeprowadzane są wyrywkowo lub w każdym przypadku, gdy organy celne kraju przywozu mają uzasadnione wątpliwości dotyczące autentyczności tych dokumentów, statusu pochodzenia danych produktów lub spełnienia innych wymogów niniejszego protokołu.

2. Do celów stosowania ust. 1 organy celne kraju przywozu zwracają świadectwa przewozowe EUR.1 lub EUR-MED oraz fakturę, jeżeli taką dostarczono, deklarację na fakturze, deklarację EUR-MED na fakturze lub kopie tych dokumentów organom celnym kraju wywozu, przedstawiając, w odpowiednich przypadkach, uzasadnienie wniosku o przeprowadzenie weryfikacji. Wszelkie uzyskane dokumenty lub informacje wskazujące, iż informacje podane na dowodzie pochodzenia są nieprawdziwe, są przekazywane wraz z wnioskiem o przeprowadzenie weryfikacji.

3. Weryfikację przeprowadzają organy celne kraju wywozu. W tym celu mają one prawo zażądać przedstawienia wszelkich dowodów oraz przeprowadzić weryfikację ksiąg rachunkowych eksportera lub innego rodzaju kontrolę, którą uznają za stosowną.

4. Jeżeli organy celne kraju przywozu podejmą decyzję o zawieszeniu preferencyjnego traktowania danych produktów podczas oczekiwania na wyniki weryfikacji, proponuje się importerowi zwolnienie produktów pod warunkiem podjęcia wszelkich uznanych za konieczne środków ostrożności.

5. Organy celne wnioskujące o weryfikację są informowane o jej wynikach najszybciej jak to możliwe. Wyniki te jasno wskazują, czy dokumenty są autentyczne oraz czy dane produkty można uznać za pochodzące ze Wspólnoty, ze Szwajcarii lub z jednego z krajów wymienionych w art. 3 i 4, oraz czy spełniają one pozostałe wymogi niniejszego protokołu.

6. Jeżeli w przypadkach, co do których istnieją uzasadnione wątpliwości, brak jest odpowiedzi w ciągu dziesięciu miesięcy od złożenia wniosku o przeprowadzenie weryfikacji lub jeżeli odpowiedź nie zawiera wystarczających informacji, na podstawie których można ocenić autentyczność danych dokumentów lub rzeczywiste pochodzenie produktów, wnioskujące organy celne odmawiają, jeżeli nie zaistnieją wyjątkowe okoliczności, wszelkich preferencji.

Artykuł  34

Rozstrzyganie sporów

Spory zaistniałe w związku z procedurami weryfikacji określonymi w art. 33, których nie można rozstrzygnąć pomiędzy organami celnymi wnioskującymi o przeprowadzenie weryfikacji a organami celnymi odpowiedzialnymi za przeprowadzenie weryfikacji, lub wnioski o dokonanie wykładni niniejszego protokołu, powinny być przekazane Wspólnemu Komitetowi.

We wszystkich przypadkach rozstrzyganie sporów pomiędzy importerem a organami celnymi kraju przywozu podlega prawodawstwu tego kraju.

Artykuł  35

Sankcje

Wobec każdej osoby sporządzającej lub przyczyniającej się do sporządzenia dokumentu zawierającego nieprawdziwe informacje w celu uzyskania traktowania preferencyjnego dla produktów stosowane są sankcje.

Artykuł  36

Strefy wolnocłowe

1. Wspólnota i Szwajcaria podejmują wszelkie niezbędne kroki, aby zapewnić, że sprzedawane produkty objęte dowodem pochodzenia, które podczas transportu korzystają ze stref wolnocłowych znajdujących się na ich terytorium, nie są zastępowane innymi towarami oraz nie są poddawane zabiegom innym niż zwykłe działania zapobiegające ich zepsuciu.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, w przypadku gdy produkty pochodzące ze Wspólnoty lub ze Szwajcarii przywożone są do strefy wolnocłowej na podstawie dowodu pochodzenia oraz poddawane są obróbce lub przetwarzaniu, odpowiednie organy wydają na wniosek eksportera nowe świadectwo przewozowe EUR.1 lub EUR-MED, jeżeli przeprowadzona obróbka lub przetwarzanie są zgodne z postanowieniami niniejszego protokołu.

TYTUŁ  VII

CEUTA I MELILLA

Artykuł  37

Stosowanie protokołu

1. Termin »Wspólnota« użyty w art. 2 nie obejmuje Ceuty i Melilli.

2. Produkty pochodzące ze Szwajcarii przywożone do Ceuty lub Melilli korzystają pod każdym względem z takiego samego reżimu celnego, jaki stosowany jest wobec produktów pochodzących z terytorium celnego Wspólnoty, w rozumieniu protokołu 2 do Aktu Przystąpienia Królestwa Hiszpanii oraz Republiki Portugalii do Wspólnot Europejskich. Szwajcaria stosuje wobec przywozu produktów objętych Umową oraz pochodzących z Ceuty i Melilli taki sam reżim celny, jak dla produktów przywożonych oraz pochodzących ze Wspólnoty.

3. Do celów stosowania ust. 2 dotyczącego produktów pochodzących z Ceuty i Melilli niniejszy protokół stosuje się odpowiednio z zastrzeżeniem warunków specjalnych określonych w art. 38.

Artykuł  38

Warunki specjalne

1. Pod warunkiem że dane produkty przetransportowano bezpośrednio zgodnie z art. 13, produkty wymienione poniżej uznaje się za:

1) produkty pochodzące z Ceuty i Melilli:

a) produkty całkowicie uzyskane w Ceucie i Melilli;

b) produkty uzyskane w Ceucie i Melilli, do wytwarzania których wykorzystuje się produkty inne niż wymienione w lit. a), pod warunkiem że:

i) wspomniane produkty zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 6;

lub

ii) produkty te pochodzą ze Szwajcarii lub ze Wspólnoty, pod warunkiem że zostały poddane obróbce lub przetworzeniu, które wykraczają poza działania określone w art. 7;

2) produkty pochodzące ze Szwajcarii:

a) produkty całkowicie uzyskane w Szwajcarii;

b) produkty uzyskane w Szwajcarii, w produkcji których wykorzystuje się produkty inne niż wymienione w lit. a), pod warunkiem że:

i) wspomniane produkty zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 6;

lub

ii) produkty te pochodzą z Ceuty i Melilli lub ze Wspólnoty, pod warunkiem że zostały poddane obróbce lub przetworzeniu, które wykraczają poza działania określone w art. 7.

2. Ceutę i Melillę uważa się za jedno terytorium.

3. Eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel wpisują słowa »Szwajcaria« i »Ceuta i Melilla« w polu 2 świadectw przewozowych EUR.1 lub EUR-MED, lub na deklaracjach na fakturze, lub na deklaracjach EUR-MED na fakturze. Ponadto w przypadku produktów pochodzących z Ceuty i Melilli słowa te wpisuje się w polu 4 świadectw przewozowych EUR.1 lub EUR-MED, lub na deklaracjach na fakturze lub na deklaracjach EUR-MED na fakturze.

4. Hiszpańskie organy celne są odpowiedzialne za stosowanie postanowień niniejszego protokołu w Ceucie i Melilli.

TYTUŁ  VIII

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł  39

Zmiany w protokole

Wspólny Komitet może podjąć decyzję o wprowadzeniu zmian do postanowień niniejszego protokołu.

Artykuł  40

Przepisy przejściowe dotyczące towarów w tranzycie lub towarów składowanych

Postanowienia Umowy można stosować w odniesieniu do towarów spełniających postanowienia niniejszego protokołu, które w dniu wejścia w życie niniejszego protokołu są w tranzycie lub znajdują się we Wspólnocie lub w Szwajcarii jako tymczasowo składowane w składach celnych lub strefach wolnocłowych, pod warunkiem przedłożenia organom celnym kraju przywozu, w okresie czterech miesięcy od tej daty, świadectwa przewozowego EUR.1 lub EUR-MED wydanego retrospektywnie przez organy celne kraju wywozu, łącznie z dokumentami potwierdzającymi, że towary zostały przetransportowane bezpośrednio zgodnie z art. 13.

______

⁽¹⁾ Księstwo Liechtensteinu jest związane unią celną ze Szwajcarią i jest Umawiającą się Stroną Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

⁽²⁾ Algieria, Egipt, Izrael, Jordania, Liban, Maroko, Syria, Tunezja, Zachodni Brzeg i Strefa Gazy.

ZAŁĄCZNIK  I

UWAGI WSTĘPNE DO WYKAZU W ZAŁĄCZNIKU II

Uwaga 1:

Niniejszy wykaz określa warunki, których spełnienie przez wszystkie produkty jest konieczne do uznania ich jako poddanych wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 6 protokołu.

Uwaga 2:

2.1. Pierwsze dwie kolumny wykazu opisują otrzymany produkt. Pierwsza kolumna podaje numer pozycji lub działu użytego w Systemie Zharmonizowanym, druga kolumna podaje opis towarów użyty w tym systemie dla danej pozycji lub działu. Kolumny 3 lub 4 określają reguły dla każdego wpisu w pierwszych dwóch kolumnach. Jeżeli, jak to ma miejsce w niektórych przypadkach, dany wpis jest poprzedzony oznaczeniem »ex«, oznacza to, że reguły określone w kolumnach 3 i 4 stosuje się tylko do części tej pozycji, tak jak zostało to opisane w kolumnie 2.

2.2. Jeżeli w kolumnie 1 znajduje się kilka numerów pozycji lub w przypadku kiedy został podany numer działu i w związku z tym w kolumnie 2 znajduje się tylko ogólny opis produktu, odpowiednie reguły zawarte w kolumnach 3 lub 4 mają zastosowanie do wszystkich produktów, które w ramach Systemu Zharmonizowanego zostały sklasyfikowane w obrębie pozycji danego działu lub w obrębie którejkolwiek z pozycji zgrupowanych w kolumnie 1.

2.3. W sytuacji, w której różne reguły zawarte w wykazie mają zastosowanie do różnych produktów objętych jedną pozycją, każde tiret zawiera opis tej części pozycji, która jest objęta odpowiednimi regułami zawartymi w kolumnach 3 lub 4.

2.4. W sytuacji, w której dla danego wpisu w pierwszych dwóch kolumnach reguła jest określona zarówno w kolumnie 3, jak i 4, eksporter może zastosować albo regułę zawartą w kolumnie 3, albo regułę zawartą w kolumnie 4. Jeżeli kolumna 4 nie zawiera reguły pochodzenia, należy zastosować regułę zawartą w kolumnie 3.

Uwaga 3:

3.1. Przepisy art. 6 protokołu dotyczące produktów, które nabyły status pochodzenia, a które są używane do produkcji innych produktów, mają zastosowanie bez względu na to, czy wspomniany status został nabyty w fabryce użycia produktów, czy w innej fabryce znajdującej się na terytorium umawiającej się strony.

Przykład:

Silnik objęty pozycją 8407, dla którego reguła przewiduje, że wartość materiałów niepochodzących, wchodzących w jego skład nie może przekroczyć 40 % ceny ex-works, jest wykonany z »innej stali stopowej z grubsza ukształtowanej przez kucie« objętej pozycją ex 7224.

Jeśli odkuwka została wytworzona we Wspólnocie z niepochodzącego wlewka, nabywa ona status pochodzącej na podstawie reguły dla pozycji ex 7224 w wykazie. Odkuwka taka może być uważana za pochodzącą podczas obliczania wartości silnika bez względu na to, czy została ona wyprodukowana w tej samej lub innej fabryce znajdującej się na terytorium Wspólnoty. Wartość niepochodzącego wlewka nie jest zatem brana pod uwagę podczas sumowania wartości materiałów niepochodzących użytych do produkcji.

3.2. Reguła zawarta w wykazie przedstawia minimalny wymagany stopień obróbki lub przetworzenia, przy czym przeprowadzenie dalszej obróbki lub przetworzenia także nadaje status pochodzenia; i odwrotnie, wykonanie w mniejszym zakresie obróbki lub przetworzenia nie może powodować nadania statusu pochodzenia. Tym samym, jeżeli reguła stanowi, że niepochodzący materiał może zostać użyty na pewnym etapie produkcji, to użycie tego materiału na etapie wcześniejszym jest dopuszczone, a na etapie późniejszym nie jest dopuszczone.

3.3. Bez uszczerbku dla uwagi 3.2., jeśli reguła używa sformułowania »wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją«, mogą być użyte materiały objęte dowolną pozycją lub pozycjami (nawet te posiadające taki sam opis i pozycję jak produkt), uwzględniając jednak wszelkie szczególne ograniczenia, które mogą być zawarte w regule.

Jednakże sformułowanie »wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją włącznie z wytwarzaniem z innych materiałów objętych pozycją ...« lub »wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją, włącznie z wytwarzaniem z innych materiałów objętych tą samą pozycją co produkty« oznacza, że mogą być użyte materiały objęte dowolną pozycją lub pozycjami za wyjątkiem tych o opisach identycznych z produktem zamieszczonym w kolumnie 2 wykazu.

3.4. Jeżeli reguła stanowi, że produkt może być wytworzony z więcej niż jednego materiału, oznacza to, że może być użyty jeden lub kilka materiałów. Nie oznacza to, że wszystkie materiały mają być użyte.

Przykład:

Reguła dla tkanin objętych pozycjami od 5208 do 5212 stanowi, że mogą być użyte zarówno włókna naturalne, jak i m.in. materiały chemiczne. Nie oznacza to, że oba materiały muszą być użyte - możliwe jest użycie obu lub tylko jednego z nich.

3.5. Jeżeli reguła w wykazie stanowi, że produkt musi być wytworzony z określonego materiału, warunek ten nie wyklucza użycia innych materiałów, które ze względu na swoje naturalne właściwości nie mogą być zgodne z regułą (patrz także: uwaga 6.2. poniżej dotycząca tekstyliów).

Przykład:

Reguła dla przetworów spożywczych objętych pozycją 1904, która wyraźnie wyłącza użycie zbóż i produktów im pochodnych, nie zabrania użycia soli mineralnych, materiałów chemicznych i innych dodatków, które nie są produktami zbożowymi.

Jednakże nie ma to zastosowania do produktów, które, mimo że nie mogą być wytwarzane z poszczególnych materiałów wymienionych w wykazie, mogą być wytwarzane z materiałów o tym samym charakterze na wcześniejszym etapie produkcji.

Przykład:

W przypadku artykułów odzieżowych objętych działem ex 62, wykonanych z materiałów nietkanych, jeżeli dla tej kategorii artykułów dopuszczone jest użycie wyłącznie niepochodzącej przędzy, nie jest możliwe użycie włókniny jako materiału wyjściowego - nawet jeśli włókniny generalnie nie mogą być wykonane z przędzy. W takich przypadkach materiał wyjściowy byłby na etapie poprzedzającym przędzę tj. na etapie włókna.

3.6. W przypadku gdy reguła w wykazie zawiera dwie wartości procentowe maksymalnej wartości materiałów niepochodzących, które mogą być użyte, wartości te nie mogą być sumowane. Innymi słowy, maksymalna wartość wszystkich użytych niepochodzących materiałów nie może nigdy przekroczyć wartości wyższej spośród podanych wartości procentowych. Ponadto poszczególne wartości procentowe nie mogą być przekroczone w odniesieniu do poszczególnych materiałów, których dotyczą.

Uwaga 4:

4.1. Określenie »włókna naturalne« jest użyte w wykazie w stosunku do włókien innych niż sztuczne bądź syntetyczne. Określenie to jest ograniczone do etapu poprzedzającego etap przędzenia, włączając w to także odpady oraz, o ile nie postanowiono inaczej, dotyczy ono także włókien zgrzebnych, czesankowych i inaczej przetworzonych, jednak nieprzędzonych.

4.2. Określenie »włókna naturalne« obejmuje włosie końskie objęte pozycją 0503, jedwab objęty pozycjami 5002 i 5003, jak i włókna wełniane oraz cienką i grubą sierść zwierzęcą objętą pozycjami od 5101 do 5105, włókna bawełniane objęte pozycjami od 5201 do 5203 i inne włókna roślinne objęte pozycjami od 5301 do 5305.

4.3. Określenie »masa włókiennicza«, »materiały chemiczne« oraz »materiały do wytwarzania papieru« są używane w wykazie w celu określenia materiałów niesklasyfikowanych w działach od 50 do 63, które mogą być użyte do produkcji sztucznych, syntetycznych lub papierowych włókien lub przędz.

4.4. Określenie »sztuczne włókna odcinkowe« użyte jest w wykazie w stosunku do kabli włókna syntetycznego lub sztucznego, włókien ciętych lub odpadów, objętych pozycjami od 5501 do 5507.

Uwaga 5:

5.1. Gdy w przypadku danego produktu odsyła się do niniejszej uwagi, warunki określone w kolumnie 3 nie mają zastosowania do żadnego z podstawowych materiałów włókienniczych użytych do wytworzenia tego produktu, które w sumie stanowią nie więcej niż 10 % całkowitej wagi wszystkich użytych podstawowych materiałów włókienniczych (patrz także: uwagi 5.3. i 5.4.).

5.2. Jednakże margines tolerancji wymieniony w uwadze 5.1. może być stosowany tylko do produktów mieszanych,

które zostały wytworzone z dwóch lub kilku podstawowych materiałów włókienniczych.

Podstawowymi materiałami włókienniczymi są:

– jedwab,

– wełna,

– gruba sierść zwierzęca,

– cienka sierść zwierzęca,

– włosie końskie,

– bawełna,

– papier i materiały do jego produkcji,

– len,

– konopie naturalne,

– juty i inne łykowe włókna tekstylne,

– sizal i inne włókna tekstylne z rodzaju Agava,

– włókna kokosowe, manila, ramia i inne roślinne włókna tekstylne,

– syntetyczne włókna ciągłe,

– sztuczne włókna ciągłe,

– włókna przewodzące prąd,

– syntetyczne odcinkowe włókna polipropylenowe,

– syntetyczne odcinkowe włókna z poliestru,

– syntetyczne odcinkowe włókna z poliamidu,

– syntetyczne odcinkowe włókna z poliakrylonitrylu,

– syntetyczne odcinkowe włókna z poliimidu,

– syntetyczne odcinkowe włókna z politetrafluoroetylenu,

– syntetyczne odcinkowe włókna z poli(fenylenu sulfonowego),

– syntetyczne odcinkowe włókna z poli(chlorku winylu),

– inne syntetyczne włókna odcinkowe,

– sztuczne odcinkowe włókna wiskozowe,

– inne sztuczne włókna odcinkowe,

– przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z polieteru skręconego lub nie,

– przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z poliestru skręconego lub nie,

– produkty objęte pozycją 5605 (przędza metalizowana) zawierające pasmo składające się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub z rdzenia wykonanego z warstewki tworzywa sztucznego powlekanego, lub nie, proszkiem aluminiowym, o szerokości nieprzekraczającej 5 mm, umieszczone i przyklejone przy pomocy przezroczystego lub kolorowego spoiwa między dwie warstewki tworzywa sztucznego,

– inne produkty objęte pozycją 5605.

Przykład:

Przędza objęta pozycją 5205, wytworzona z włókien bawełnianych objętych pozycją 5203 i ze sztucznych włókien odcinkowych objętych pozycją 5506, jest przędzą mieszaną. Dlatego niepochodzące sztuczne włókna odcinkowe, które nie spełniają reguł pochodzenia (wymagających wytwarzania z materiałów chemicznych lub masy włókienniczej) mogą być użyte, jeśli ich całkowita waga nie przekroczy 10 % wagi przędzy.

Przykład:

Tkanina wełniana objęta pozycją 5112, wytworzona z przędzy wełnianej objętej pozycją 5107 i z syntetycznej przędzy z włókien odcinkowych objętej pozycją 5509, jest tkaniną mieszaną. Dlatego przędza syntetyczna, która nie spełnia reguł pochodzenia (wymagających wytwarzania z materiałów chemicznych lub masy włókienniczej), lub przędza wełniana, która nie spełnia reguł pochodzenia (wymagających wytwarzania z włókien naturalnych niezgrzeblonych lub nieuczesanych, bądź inaczej przygotowanych do przędzenia), bądź też mieszanka obu tych przędz, może być użyta, jeśli ich całkowita waga nie przekroczy 10 % wagi tkaniny.

Przykład:

Tkanina włókiennicza pluszowa objęta pozycją 5802, wytworzona z przędzy bawełnianej objętej pozycją 5205 i tkaniny bawełnianej objętej pozycją 5210, jest mieszanym produktem, wyłącznie jeżeli tkanina bawełniana jest sama w sobie mieszaną tkaniną wytworzoną z przędz objętych dwiema różnymi pozycjami lub jeżeli przędze bawełniane użyte do wytworzenia są same w sobie mieszankami.

Przykład:

Jeżeli dana tkanina włókiennicza pluszowa została wytworzona z przędzy bawełnianej objętej pozycją 5205 i z syntetycznej tkaniny objętej pozycją 5407, wtedy w oczywisty sposób użyte przędze są dwoma oddzielnymi podstawowymi materiałami włókienniczymi, a tkanina włókiennicza pluszowa jest odpowiednio produktem mieszanym.

5.3. W przypadku produktów zawierających »przędzę z poliuretanu uzupełnioną elastycznymi segmentami z polieteru

skręconego lub nie« tolerancja w stosunku do tej przędzy wynosi 20 %.

5.4. W przypadku produktów zawierających »pasmo składające się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub z rdzenia wykonanego z warstewki tworzywa sztucznego powlekanego, lub nie, proszkiem aluminiowym, o szerokości nieprzekraczającej 5 mm, umieszczone i przyklejone przy pomocy przezroczystego lub kolorowego spoiwa między dwie warstewki tworzywa sztucznego« tolerancja w stosunku do tego pasma wynosi 30 %.

Uwaga 6:

6.1. Jeżeli wykaz zawiera odesłanie do niniejszej uwagi, materiały włókiennicze (z wyjątkiem podszewek i międzypodszewek), które nie spełniają reguły zawartej w kolumnie 3 wykazu dotyczącej przedmiotowych konfekcjonowanych produktów, mogą być użyte pod warunkiem, że zostały sklasyfikowane w innej pozycji niż tej dotyczącej przedmiotowego produktu oraz że wartość tych materiałów nie przekracza 8 % ceny ex-works produktu.

6.2. Bez uszczerbku dla uwagi 6.3. materiały, które nie zostały sklasyfikowane w działach od 50 do 63, mogą być używane dowolnie w wytwarzaniu produktów włókienniczych bez względu na to, czy zawierają tekstylia.

Przykład:

Jeśli reguła zawarta w wykazie stanowi, że dla danego wyrobu włókienniczego (takiego jak spodnie) musi być użyta przędza, nie wyklucza to użycia elementów metalowych, takich jak guziki, ponieważ nie są one sklasyfikowane w działach 50 do 63. Z tego samego powodu nie jest też wykluczone użycie zamków błyskawicznych, mimo że zawierają one z reguły materiały włókiennicze.

6.3. W sytuacjach, w których ma zastosowanie reguła wartości procentowej, wartość materiałów, które nie zostały sklasyfikowane w działach od 50 do 63, musi zostać wzięta pod uwagę przy obliczaniu wartości materiałów niepochodzących składających się na przedmiotowy produkt.

Uwaga 7:

7.1. Do celów pozycji ex 2707, 2713 do 2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403 »specyficznymi procesami« są:

a) destylacja próżniowa;

b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania;

c) krakowanie;

d) reformowanie;

e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;

f) proces zawierający wszystkie z poniższych operacji: przetwarzanie przy użyciu skoncentrowanego kwasu siarkowego, oleum lub bezwodnika siarkowego; neutralizacja przy użyciu środków alkaicznych, odbarwianie lub oczyszczanie przy użyciu ziemi naturalnie aktywnej, ziemi uaktywnionej, uaktywnionego węgla drzewnego lub boksytu;

g) polimeryzacja;

h) alkilacja;

i) izomeryzacja.

7.2. Do celów pozycji 2710, 2711 i 2712 »specyficznymi procesami« są:

a) destylacja próżniowa;

b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania;

c) krakowanie;

d) reformowanie;

e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;

f) proces zawierający wszystkie z poniższych operacji: przetwarzanie przy użyciu skoncentrowanego kwasu siarkowego, oleum lub bezwodnika siarkowego; neutralizacja przy użyciu środków alkaicznych, odbarwianie lub oczyszczanie przy użyciu ziemi naturalnie aktywnej, ziemi uaktywnionej, uaktywnionego węgla drzewnego lub boksytu;

g) polimeryzacja;

h) alkilacja;

ij) izomeryzacja;

k) odsiarczanie wodorem prowadzące do co najmniej 85 % redukcji zawartości siarki w przetwarzanym produkcie (metoda ASTM D 1266-59 T) - wyłącznie w stosunku do ciężkich olejów objętych pozycją ex 2710;

l) odparafinowywanie przez inny proces niż filtrowanie - wyłącznie w stosunku do produktów objętych pozycją 2710;

m) obróbka przy użyciu wodoru pod ciśnieniem większym niż 20 barów i w temperaturze większej niż 250ºC, z zastosowaniem katalizatora, innego niż skutkującego odsiarczaniem, w której wodór stanowi aktywny element reakcji chemicznej - wyłącznie w stosunku do ciężkich olejów objętych pozycją ex 2710. Dalsza obróbka olejów smarowych objętych pozycją ex 2710 przy użyciu wodoru (np. wykańczanie metodą wodorową lub odbarwianie), szczególnie w celu poprawy koloru lub stabilności, nie jest uznawane za szczególny proces;

n) destylacja atmosferyczna, pod warunkiem że mniej niż 30 % tych produktów, objętościowo oraz włączając również straty, destyluje w temperaturze 300ºC metodą ASTM D 86 - wyłącznie w stosunku do olejów opałowych objętych pozycją ex 2710;

o) obróbka poprzez elektryczne wyładowania snopiaste o wysokiej częstotliwości - wyłącznie w stosunku do ciężkich olejów innych niż oleje gazowe i oleje opałowe;

p) odolejowanie poprzez krystalizację frakcyjną - wyłącznie w stosunku do produktów ropopochodnych objętych pozycją ex 2712 (innych niż wazelina, ozokeryt, wosk montanowy lub torfowy oraz wosk parafinowy zawierający mniej niż 0,75 % wagowych oleju).

7.3. Do celów pozycji ex 2707, 2713 do 2715, ex 2901, ex 2902 oraz ex 3403 proste operacje, takie jak czyszczenie, przelewanie, odsalanie, oddzielanie wody, filtrowanie, barwienie, oznaczanie, uzyskiwanie zawartości siarki w rezultacie mieszania produktów o różnej zawartości siarki, lub dowolna kombinacja powyższych operacji lub operacji do nich podobnych nie nadają statusu pochodzenia.

ZAŁĄCZNIK  II

WYKAZ OBRÓBEK LUB PRZETWORZEŃ DO WYKONANIA NA MATERIAŁACH NIEPOCHODZĄCYCH DLA UZYSKANIA PRZEZ PRZETWORZONY PRODUKT STATUSU POCHODZENIA

Produkty wymienione w wykazie mogą nie być objęte Umową. W związku z powyższym konieczne jest sprawdzenie każdego produktu w innych częściach Umowy.

.................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

.................................................

grafika

ZAŁĄCZNIK  IIIa

WZORY ŚWIADECTWA PRZEWOZOWEGO EUR. 1 I WNIOSKU O WYSTAWIENIE ŚWIADECTWA PRZEWOZOWEGO EUR.1

Instrukcje dotyczące druku

1. Wymiary formularza wynoszą 210 x 297 mm, dopuszcza się zmniejszenie długości o 5 mm lub jej zwiększenie o 8 mm. Używa się papieru w kolorze białym, klejonego do pisania, bez zawartości ścieru mechanicznego oraz o gramaturze nie mniejszej niż 25 g/m². W tle drukowany jest wzór giloszowany, pozwalający na wzrokowe wykrycie każdego fałszerstwa dokonanego przy użyciu środków mechanicznych lub chemicznych.

2. Właściwe organy umawiających się stron mogą zastrzec sobie prawo do samodzielnego druku formularzy lub zlecić druk upoważnionym drukarniom. W drugim przypadku każdy z formularzy musi zawierać odesłanie do powyższego upoważnienia. Każdy formularz musi zawierać nazwę i adres drukarni lub znak, poprzez który drukarnia może być zidentyfikowana. Formularz opatrzony jest numerem seryjnym, nadrukowanym lub nie, za pomocą którego może on być zidentyfikowany.

grafika

ZAŁĄCZNIK  IIIb

WZORY ŚWIADECTWA PRZEWOZOWEGO EUR-MED I WNIOSKU O WYSTAWIENIE ŚWIADECTWA PRZEWOZOWEGO EUR-MED

Instrukcje dotyczące druku

1. Wymiary formularza wynoszą 210 x 297 mm; dopuszczone jest zmniejszenie długości o 5 mm lub jej zwiększenie o 8 mm. Używa się papieru w kolorze białym, klejonego do pisania, bez zawartości ścieru mechanicznego oraz o gramaturze nie mniejszej niż 25 g/m². W tle drukowany będzie wzór giloszowany, pozwalający na wzrokowe wykrycie każdego fałszerstwa dokonanego przy użyciu środków mechanicznych bądź chemicznych.

2. Właściwe organy umawiających się stron mogą zastrzec sobie prawo do samodzielnego druku formularzy lub zlecić druk upoważnionym drukarniom. W drugim przypadku każdy z formularzy musi zawierać odesłanie do powyższego upoważnienia. Każdy formularz musi zawierać nazwę i adres drukarni lub znak, poprzez który drukarnia może być zidentyfikowana. Formularz opatrzony jest numerem seryjnym, nadrukowanym lub nie, za pomocą którego może on być zidentyfikowany.

grafika

ZAŁĄCZNIK  IVa

TEKST DEKLARACJI NA FAKTURZE

Deklaracja na fakturze, której tekst podano poniżej, musi być sporządzona zgodnie z przypisami. Nie jest jednak konieczne powtarzanie tych przypisów.

grafika

ZAŁĄCZNIK  IVb

TEKST DEKLARACJI NA FAKTURZE EUR-MED

Deklaracja na fakturze EUR-MED, której tekst podano poniżej, musi być sporządzona zgodnie z przypisami. Nie jest jednak konieczne powtarzanie tych przypisów.

grafika

WSPÓLNA DEKLARACJA

dotycząca Księstwa Andory

1. Produkty pochodzące z Księstwa Andory klasyfikowane w działach od 25 do 97 Systemu Zharmonizowanego są uznawane przez Szwajcarię za pochodzące ze Wspólnoty w rozumieniu Umowy.

2. Protokół nr 3, do celów określenia pochodzenia wyżej wymienionych produktów, stosuje się odpowiednio.

WSPÓLNA DEKLARACJA

dotycząca Republiki San Marino

1. Produkty pochodzące z Republiki San Marino są uznawane przez Szwajcarię za pochodzące ze Wspólnoty w rozumieniu Umowy.

2. Protokół nr 3, do celów określenia pochodzenia wyżej wymienionych produktów, stosuje się odpowiednio."

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2006.45.1
• Rodzaj: Decyzja
• Tytuł: Decyzja 2006/81/WE zmieniająca protokół nr 3 do Umowy dotyczący definicji pojęcia "produkty pochodzące" oraz metod współpracy administracyjnej
• Data aktu: 15/12/2005
• Data ogłoszenia: 15/02/2006
• Data wejścia w życie: 15/12/2005, 01/01/2006