KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 90/642/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach oraz na ich powierzchni(1), w szczególności jej art. 7,
uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin(2), w szczególności jej art. 4 ust. 1 lit. f),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG państwa członkowskie są odpowiedzialne za udzielanie zezwoleń na środki ochrony roślin stosowane do określonych upraw. Takie zezwolenia muszą być udzielane na podstawie oceny wywoływanych przez nie skutków w zakresie zdrowia ludzi i zwierząt oraz ich wpływu na środowisko. Elementy, które należy uwzględnić podczas przeprowadzania ocen, obejmują narażenie użytkowników i osób postronnych oraz wpływ na środowisko lądowe, wodne i powietrzne, jak również wpływ na ludzi i zwierzęta poprzez konsumpcję pozostałości zalegających w uprawach, wobec których je zastosowano.
(2) Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) odzwierciedlają stosowanie minimalnych ilości pestycydów w celu uzyskania skutecznej ochrony roślin, zastosowanych w ten sposób, aby ilość pozostałości była możliwie najmniejsza i dopuszczalna pod względem toksyczności, szczególnie w odniesieniu do szacowanej ilości spożywanej w żywności.
(3) Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) pestycydów objęte dyrektywą 90/642/EWG są poddawane stałej ocenie i mogą zostać zmienione w celu uwzględnienia nowych lub zmienionych zastosowań. Informacje na temat nowych lub zmienionych zastosowań tlenku fenbutatinu, fenheksamidu, cyjazofamidu, linuronu, triadimefonu/triadimenolu, pimetrozyny i pyraklostrobiny zostały zgłoszone Komisji.
(4) Długotrwałe narażenie konsumentów na działanie pestycydów za pośrednictwem produktów spożywczych mogących zawierać pozostałości tych pestycydów, zostało oszacowane i ocenione zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi we Wspólnocie, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia(3). W oparciu o ocenę i oszacowanie należy ustalić NDP dla tych pestycydów, aby zapewnić, że dopuszczalne dzienne pobranie nie zostanie przekroczone.
(5) W przypadku pimetrozyny, linuronu, triadimenolu, pyraklostrobiny i tlenku fenbutatinu, dla których istnieje określona ostra dawka referencyjna (ARfD), ostre narażenie konsumentów na te pestycydy za pośrednictwem produktów spożywczych mogących zawierać pozostałości tych pestycydów zostało ocenione i obliczone zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi obecnie we Wspólnocie, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia. Uwzględnione zostały opinie Komitetu Naukowego ds. Roślin, w szczególności wskazówki i zalecenia dotyczące ochrony konsumentów w odniesieniu do produktów spożywczych, wobec których zastosowano pestycydy(4). W oparciu o ocenę pimetrozyny, linuronu, triadimenolu, pyraklostrobiny i tlenku fenbutatinu należy ustalić NDP dla tych pięciu pestycydów, aby zapewnić, że ARfD nie zostanie przekroczona. W przypadku innych substancji ocena dostępnych informacji wskazuje, że nie jest wymagane ARfD, a zatem nie jest potrzebna ocena krótkoterminowa.
(6) NDP powinny być ustalane na poziomie granicy oznaczalności w przypadkach, w których dozwolone stosowanie środków ochrony roślin nie powoduje powstania wykrywalnych poziomów pozostałości pestycydów w produktach spożywczych lub na ich powierzchni, lub gdy nie występują dozwolone przypadki stosowania, lub gdy stosowanie dozwolone przez państwa członkowskie nie zostało poparte niezbędnymi danymi, lub gdy stosowanie w państwach trzecich powodujące obecność pozostałości w produktach spożywczych lub na ich powierzchni, które mogą zostać wprowadzone do obrotu na rynku Wspólnoty, nie zostało poparte niezbędnymi danymi.
(7) Należy zatem ustalić nowe NDP dla tych pestycydów.
(8) Ustalenie lub zmiana tymczasowych NDP na poziomie Wspólnoty nie wyklucza ustalania przez państwa członkowskie tymczasowych NDP dla fenheksamidu, cyjazofamidu, linuronu, pimetrozyny i pyraklostrobiny zgodnie z art. 4. ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG i załącznika VI do niej. Uznaje się, że okres czterech lat jest wystarczający na dopuszczenie dalszych zastosowań tych substancji. Po upływie tego okresu tymczasowy wspólnotowy NDP stanie się ostateczny.
(9) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 90/642/EWG.
(10) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 7 czerwca 2006 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Markos KYPRIANOU |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 350 z 14.12.1990, str. 71. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2006/30/WE (Dz.U. L 75 z 14.3.2006, str. 7).
(2) Dz.U. L 230 z 19.8.1991, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2006/45/WE (Dz.U. L 130 z 18.5.2006, str. 27).
(3) Wytyczne dotyczące przewidywania spożycia w żywności pozostałości pestycydów (poprawione) opracowane przez GEMS/Program Żywnościowy we współpracy z Komitetem Kodeksu ds. Pozostałości Pestycydów, opublikowane przez Światową Organizację Zdrowia w 1997 r. (WHO/FSO/FOS/97.7).
(4) Opinia dotycząca kwestii zmian załączników do dyrektyw Rady 86/362/EWG, 86/363/EWG oraz 90/642/EWG (opinia wyrażona przez SCP dnia 14 lipca 1998 r.); opinia na temat zmiennych pozostałości pestycydów w owocach i warzywach (opinia wyrażona przez SCP w dniu 14 lipca 1998 r.).
http://europa.eu.int/comm/food/fs/sc/scp/outcome_ppp_en.html
