(Tekst mający znaczenie dla EOG)(Dz.U.UE L z dnia 15 kwietnia 2003 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 137 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
przygotowany po konsultacjach z partnerami społecznymi i Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy,
uwzględniając opinię europejskiego Komitetu Ekonomiczno--Społecznego(2),
uwzględniając konsultacje z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w artykule 251 Traktatu(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W swoich wnioskach z dnia 7 kwietnia 1998 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie azbestu(4) Rada zaprosiła Komisję do przedłożenia propozycji zmiany dyrektywy 83/477/EWG(5), biorąc po uwagę w szczególności korzyści ze zmiany punktu ciężkości i dostosowania środków ochrony dla osób, które są obecnie narażone na największe ryzyko, w szczególności pracowników usuwających azbest i pracowników, którzy przypadkowo mają styczność z azbestem w miejscu pracy w trakcie usług serwisowych i konserwacyjnych.
(2) We wnioskach tych Komisja została również zaproszona do przedłożenia propozycji zmiany dyrektywy 83/477/EWG w świetle bardziej szczegółowych badań w sprawie dopuszczalnych wartości narażenia na działanie chryzotylu oraz metod mierzenia stężenia azbestu unoszącego się w powietrzu, opierając się na metodzie przyjętej przez Światową Organizację Zdrowia (WHO). Podobne kroki należy podjąć odnośnie do włókien zastępczych.
(3) Komitet Ekonomiczno-Społeczny w swojej opinii o azbeście(6) wezwał Komisję do podjęcia nowych środków w celu ograniczenia ryzyka dla pracowników.
(4) Zakaz obrotu handlowego i stosowania chryzotylu, wprowadzony dyrektywą Rady 76/769/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich, odnoszących się do ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu niektórych substancji i preparatów niebezpiecznych(7), wchodzącą w życie od dnia 1 stycznia 2005 r., przyczyni się do znacznej redukcji narażenia pracowników na działanie azbestu.
(5) Wszyscy pracownicy powinni być chronieni przed zagrożeniami związanymi z narażeniem na działanie azbestu, dlatego odstępstwa stosujące się do sektorów morskiego i lotniczego powinny być usunięte.
(6) W celu zagwarantowania jednoznaczności w definicji włókien należy zdefiniować je ponownie albo używając terminologii mineralogicznej, albo z uwzględnieniem ich numeru Chemical Abstracts Service (CAS).
(7) Bez naruszania innych przepisów Wspólnoty dotyczących obrotu handlowego i stosowania azbestu ograniczenie działań wiążących się z narażeniem na działanie azbestu powinno odgrywać bardzo ważną rolę w prewencji chorób związanych z takim narażeniem.
(8) System zgłaszania prac wiążących się z narażeniem na działanie azbestu powinien być dostosowany do nowych sytuacji w miejscu pracy.
(9) Istotne jest wyeliminowanie czynności narażających pracowników na działanie włókien azbestowych przy wydobywaniu azbestu lub przy produkcji i przetwarzaniu wyrobów azbestowych, lub przy produkcji i przetwarzaniu wyrobów zawierających celowo dodane włókna azbestowe, mając na uwadze wysoki i nieprzewidywalny poziom narażenia na działanie.
(10) Biorąc pod uwagę najnowszą wiedzę techniczną, konieczne jest bardziej precyzyjne określenie metodologii pobierania próbek, stosowanej w pomiarze stężenia azbestu w powietrzu oraz metody liczenia włókien.
(11) Chociaż niemożliwe jest, jak na razie, zidentyfikowanie dopuszczalnej wartości narażenia, poniżej której azbest nie powoduje ryzyka powstania nowotworu, dopuszczalna wartość narażenia zawodowego na działanie azbestu powinna być obniżona.
(12) Pracodawcy powinni być zobowiązani do dokumentowania na piśmie, przed rozpoczęciem wszelkich projektów związanych z usuwaniem azbestu, obecności lub przypuszczalnej obecności azbestu w budynkach lub instalacjach oraz przekazywania tych informacji osobom, które mogą być narażone na działanie azbestu w wyniku używania, konserwacji lub innych prac prowadzonych w budynku lub na dachu budynku.
(13) Należy zapewnić, aby prace rozbiórkowe lub usuwanie azbestu były prowadzone przez firmy znające wszystkie środki ostrożności, jakie trzeba podjąć w celu ochrony pracowników.
(14) Aby w znaczącym stopniu przyczynić się do redukcji zagrożeń związanych z narażeniem na działanie azbestu, należy prowadzić specjalne szkolenia dla pracowników, którzy są lub mogą być narażeni na takie działanie.
(15) Zawartość rejestru osób narażonych oraz kart zdrowia, o których mowa w dyrektywie 83/477/EWG, powinna być dostosowana do wymogów dotyczących rejestrów, o których mowa w dyrektywie Rady 90/394/EWG z dnia 28 czerwca 1990 r. w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych podczas pracy (szósta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG)(8).
(16) Mając na uwadze wczesne wykrywanie schorzeń związanych z narażeniem na działanie azbestu, praktyczne rekomendacje w sprawie nadzoru klinicznego nad narażonymi pracownikami powinny być aktualizowane w świetle najnowszej wiedzy medycznej.
(17) Ponieważ cel proponowanego działania, a mianowicie poprawa ochrony pracowników przed zagrożeniami związanymi z narażeniem na działanie azbestu w miejscu pracy, nie może być wystarczająco osiągnięty przez Państwa Członkowskie, natomiast dzięki skali i efektom działań może on być lepiej osiągnięty na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, o której mowa we wspomnianym artykule, dyrektywa ta nie wychodzi poza to, co niezbędne dla osiągnięcia tego celu.
(18) Zmiany wprowadzone niniejszą dyrektywą stanowią konkretny wkład w stworzenie społecznego wymiaru wspólnego rynku.
(19) Zmiany te są ograniczone do minimum, aby nie nakładać niepotrzebnych obciążeń na powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw.
(20) Dyrektywa 83/477/EWG powinna być zmieniona odpowiednio do powyższego,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 27 marca 2003 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
P. COX |
M. STRATAKIS |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 304 E z 30.10.2001, str. 179 i Dz.U. C 203 E z 27.8.2002, str. 273.
(2) Dz.U. C 94 z 18.4.2002, str. 40.
(3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 11 kwietnia 2002 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym), wspólne stanowisko Rady z dnia 23 września 2002 r. (Dz.U. C 269 E z 5.11.2002, str. 1) i decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2002 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). Decyzja Rady z dnia 18 lutego 2003 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(4) Dz.U. C 142 z 7.5.1998, str. 1.
(5) Dz.U. L 263 z 24.9.1983, str. 25. Dyrektywa ostatnio zmieniona przez dyrektywę 98/24/WE (Dz.U. L 131 z 5.5.1998, str. 11).
(6) Dz.U. C 138 z 18.5.1999, str. 24.
(7) Dz.U. L 262 z 27.9.1976, str. 201. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2001/91/WE (Dz.U. L 286 z 30.10.2001, str. 27).
(8) Dz.U. L 196 z 26.7.1990, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 1999/38/WE (Dz.U. L 138 z 1.6.1999, str. 66).