Rozporządzenie 1432/2003 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2200/96 w odniesieniu do warunków uznawania organizacji producentów i wstępnego uznawania grup producentów

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1432/2003

z dnia 11 sierpnia 2003 r.

ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2200/96 w odniesieniu do warunków uznawania organizacji producentów i wstępnego uznawania grup producentów

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2200/96 z dnia 28 października 1996 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw⁽¹⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 47/2003⁽²⁾, w szczególności jego art. 11 ust. 2 lit. a) i art. 48,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W świetle doświadczeń nabytych w ciągu ubiegłych lat zachodzi konieczność zmiany przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 412/97 z dnia 3 marca 1997 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2200/96 w odniesieniu do uznawania organizacji producentów⁽³⁾, ostatnio zmienionego rozporządzeniami Komisji (WE) nr 43/2003⁽⁴⁾ i nr 478/97 z dnia 14 marca 1997 r. ustanawiającymi szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 2200/96 w zakresie wstępnego uznawania organizacji producentów⁽⁵⁾, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 243/1999⁽⁶⁾.

(2) W interesie przejrzystości i racjonalności przepisy powyższych rozporządzeń należy zebrać w jednym rozporządzeniu, zastępującym je wszystkie.

(3) W związku z powyższym rozporządzenia Komisji (WE) nr 412/97 i (WE) nr 478/97 należy uchylić.

(4) Artykuł 11 ust. 1 lit. a) i art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 ustanawia różne typy organizacji producentów. Wszystkie organizacje producentów, dla których złożono wniosek o uznanie, należy z zasady zaliczyć do jednej z ustanowionych kategorii. Niemniej jednak należy ustanowić przepis umożliwiający uznanie organizacji producentów w odniesieniu do niektórych kategorii produktów, w zakresie jednej lub kilku z tych kategorii.

(5) Zachodzi potrzeba ustanowienia minimalnej ilości członków oraz minimalnej wielkości produkcji rynkowej. W związku z tym Państwom Członkowskim należy umożliwić ustanowienie minimalnych warunków bardziej rygorystycznych od tych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

(6) Aby pomóc w osiągnięciu celów wspólnej organizacji rynków i zapewnić organizacjom producentów możliwość prowadzenia prac w sposób trwały i efektywny, organizacjom producentów należy zapewnić całkowitą stabilizację. Dlatego też członkostwo organizacji producentów powinno obejmować minimalny okres czasu, w szczególności w odniesieniu do programu operacyjnego określonego w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 2200/96. Ustanowienie okresów wypowiedzenia oraz dat, od których wypowiedzenie staje się skuteczne należy pozostawić Państwom Członkowskim.

(7) Organizacja producentów może nie mieć możliwości bezpośredniego zapewnienia efektywnej realizacji wszystkich działań. Pań stwa Członkowskie należy upoważnić do ustanowienia odpowiednich zasad.

(8) Główna i zasadnicza działalność organizacji producentów powinna być związana z produkcją realizowaną przez jej członków. Niemniej jednak organizacjom producentów należy daćmożliwość zaangażowania w inną działalność, nawet o charakterze handlowym, w ramach określonych limitów. Należy wspierać współpracę między organizacjami producentów przez umożliwienie im obrotu owocami i warzywami zakupionymi wyłącznie od innej uznanej organizacji producentów i nie uwzględnianie tego obrotu w kalkulacjach dotyczących zarówno podstawowej działalności, jak i innych form działalności.

(9) Organizacje producentów mogą posiadać udziały w przedsiębiorstwach zależnych, które pomagają im w zwiększeniu wartości dodanej produkcji ich członków. W takim przypadku należy ustalić zasady obliczania wartości produkcji wprowadzanej na rynek.

(10) Ze względu na charakter produktów, sposob ich wytwarzania i sprzedaży, gospodarstwa członków organizacji producentów mogą znajdować się w innych Państwach Członkowskich, poza terytorium Państwa Członkowskiego, w którym znajduje się siedziba organizacji.

(11) W celu wspierania koncentracji dostaw we Wspólnocie należy ustanowić funkcje stowarzyszeń organizacji producentów oraz minimalne kryteria ich uznawania, wraz z niektórymi zasadami dotyczącymi ponadnarodowego charakteru tych stowarzyszeń.

(12) W celu ułatwienia koncentracji dostaw należy wspierać łączenie się istniejących organizacji producentów w nowe organizacje oraz należy ustalić reguły w odniesieniu do programów operacyjnych organizacji powstałych wskutek połączenia.

(13) Przy zachowaniu zasad, których producenci zobowiązani są przestrzegać przy tworzeniu z własnej inicjatywy organizacji producentów oraz które muszą zostać poddane ocenie producentów, ustanowienie warunków przyjmowania na członków organizacji producentów innych osób fizycznych lub prawnych pozostawia się Państwom Członkowskim.

(14) W celu zapewnienia, aby organizacje producentów faktycznie reprezentowały minimalną ilość producentów, Państwa Członkowskie powinny podjąć wysiłki na rzecz zapewnienia, aby mniejszość członków, na których przypada przeważająca część produkcji w danej organizacji producentów nie miała nadmiernego wpływu na jej zarządzanie i funkcjonowanie.

(15) Artykuł 14 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 przewiduje możliwość okresu przejściowego w zakresie wstępnego uznania, celem umożliwienia nowym grupom producentów lub grupom, które nie zostały uznane na mocy rozporządzenia (WE) nr 2200/96 spełnienia warunków dla uznania, ustanowionych w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 2200/96. W konsekwencji, w celu uwzględnienia różnych okoliczności związanych z produkcją i obrotem w poszczególnych Państwach Członkowskich, powinny one ustanowić określone warunki wstępnego uznawania grup producentów przedkładających plan uznania.

(16) W celu promowania tworzenia się stabilnych organizacji producentów, zdolnych do wnoszenia trwałego wkładu w osiąganie celów wspólnej organizacji rynku, wstępne uznanie należy udzielać tylko tym organizacjom producentów, które są w stanie wykazać zdolność sprostania wszystkim wymaganiom art. 11 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 w wyznaczonym terminie.

(17) Aby umożliwić organizacjom producentów przedstawienie planu uznania zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 2200/96, należy ustanowić zakres informacji, jakie organizacje producentów muszą przedstawić w planie.

(18) Aby umożliwić organizacjom producentów lepsze sprostanie warunkom uznania, konieczne jest zezwolenie na zmiany w planach uznania. W tym celu należy ustanowić przepis umożliwiający wszystkim Państwom Członkowskim zażądanie od organizacji producentów podjęcia działań korygujących, które zapewnią wykonanie planu.

(19) Grupa producentów może spełniać warunki ustanowione w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 przed zakończeniem planu uznania. Należy ustanowić przepis umożliwiający takim organizacjom składanie wniosków o uznanie na mocy niniejszego rozporządzenia. Dla spójności, udzielenie takiego uznania grupie producentów musi wskazywać na zakończenie planu uznania.

(20) Dla umożliwienia wstępnie uznanym grupom producentów realizacji programu operacyjnego zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1433/2003 z dnia 11 sierpnia 2003 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2200/96 w zakresie programów operacyjnych, funduszy operacyjnych i wspólnotowej pomocy finansowej⁽⁷⁾ niezwłocznie po uznaniu, organizacjom takim należy umożliwić przedłożenie projektu programu operacyjnego wraz z wnioskiem o uznanie.

(21) W celu zapewnienia należytego funkcjonowania organizacji rynku Państwa Członkowskie powinny regularnie informować Komisję o sytuacji w zakresie udzielania wstępnego uznania.

(22) Dla skuteczniejszego działania systemu kontroli i kar konieczne jest sprecyzowanie konsekwencji podjęcia decyzji o wycofaniu uznania bądź nie uznania organizacji producentów.

(23) W celu pozostawienia Państwom Członkowskim czasu na ustanowienie nowych przepisów przepisy rozporządzenia Komisji (WE) nr 412/97 w odniesieniu do minimalnej ilości członków i minimalnych rozmiarów produkcji wprowadzanej do obrotu stosuje się do dnia 31 grudnia 2003 r.

(24) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Świeżych Owoców i Warzyw,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ  I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł  1 ¹

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ustanawia szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 2200/96 w odniesieniu do warunków uznawania organizacji producentów oraz wstępnego uznawania grup producentów, określonych odpowiednio w art. 11 i 14 wspomnianego rozporządzenia.

Artykuł  2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

a) "producent" oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która jest członkiem organizacji producentów i dostarcza tej organizacji produkty celem ich wprowadzenia na rynek zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2200/96;

b) "wartość wprowadzonej na rynek produkcji" oznacza wartość wprowadzonej na rynek produkcji, określoną w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1433/2003;

c) "wartość produkcji rynkowej" oznacza wartość wprowadzonej na rynek produkcji;

d) "grupa producentów" oznacza wszystkie organizacje, które złożyły wniosek i uzyskały wstępne uznanie na mocy art. 14 rozporządzenia (WE) nr 2200/96;

e) "przedsiębiorstwo zależne" oznacza spółkę, w której udziały posiada jedna bądź kilka organizacji producentów lub stowarzyszeń oraz która przyczynia się do zwiększenia wartości dodanej produkcji ich członków;

f) "stowarzyszenia organizacji producentów" to stowarzyszenia określone w art. 16 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2200/96;

g) "ponadnarodowa organizacja producentów" oznacza organizację, w której przynajmniej jedno z gospodarstw producentów znajduje się na terytorium innego Państwa Członkowskiego niż siedziba organizacji;

h) "ponadnarodowe stowarzyszenie organizacji producentów" to stowarzyszenie organizacji producentów, w którym przynajmniej jedna ze stowarzyszonych organizacji znajduje się na terytorium innego Państwa Członkowskiego niż siedziba stowarzyszenia.

ROZDZIAŁ  II

ORGANIZACJE PRODUCENTÓW

Artykuł  3

Kategorie organizacji producentów

1. Na wniosek organizacji producentów mogą one zostać uznane w odniesieniu do jednej lub więcej kategorii produktów określonych w art. 11 ust. 1 lit. a) ppkt ii)-vii) rozporządzenia (WE) nr 2200/96.

W odniesieniu do kategorii produktów określonych w art. 11 ust. 1 lit. a) ppkt i) rozporządzenia (WE) nr 2200/96 możliwe jest wyłącznie uznanie indywidualne.

2. Państwa Członkowskie określają procedury indywidualnego lub złożonego uznawania producentów zgodnie z art. 11 rozporządzenia (WE) nr 2200/96.

Artykuł  4

Minimalna wielkość organizacji producentów

1. Niniejszym ustala się, że minimalna liczba członków określonych w art. 11 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 2200/96 wynosi pięciu producentów dla jednej kategorii.

Minimalną wielkość produkcji rynkowej, określonej w art. 11 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 2200/96 ustala się na kwotę 100.000 EUR.

2. Państwa Członkowskie mogą ustalić minimalną liczbę producentów oraz minimalne wielkości produkcji rynkowej na poziomach wyższych niż te ustanowione w ust. 1.

Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

3. W przypadku gdy organizacja producentów składa się całkowicie lub częściowo z członków stanowiących organizacje posiadające osobowość prawną i składające się z producentów, minimalną liczbę producentów określoną w ust. 1 akapit pierwszy oblicza się na podstawie liczby producentów stowarzyszonych w każdej organizacji posiadającej osobowość prawną.

Artykuł  5

Minimalny okres członkostwa

1. Minimalny okres członkostwa producenta nie może wynosić mniej niż rok. Niemniej jednak, w przypadku przedłożenia programu operacyjnego na mocy rozporządzenia (WE) nr 2200/96, żaden członek nie może zrzec się swoich zobowiązań wynikających z tego programu w trakcie jego realizacji, o ile dana organizacja producentów nie wyrazi na to zgody.

Państwa Członkowskie mogą ustanowić dłuższe minimalne okresy członkostwa określone w akapicie poprzednim.

2. Rezygnację z członkostwa zgłasza się organizacji na piśmie. Państwa Członkowskie ustanawiają okresy wypowiedzenia, które nie powinny przekraczać sześciu miesięcy, oraz daty, od których rezygnacja staje się skuteczna.

Artykuł  6

Struktura i działalność organizacji producentów

1. Państwa Członkowskie upewniają się same, czy organizacje producentów posiadają do dyspozycji personel pracowniczy, infrastrukturę oraz wyposażenie niezbędne do osiągnięcia celów ustanowionych w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 oraz czy zapewniają funkcjonowanie w zakresie podstawowych zadań, w szczególności w zakresie:

– wiedzy na temat produkcji swoich członków,

– sortowania, przechowywania i pakowania produktów swoich członków,

– zarządzania handlowego i budżetowego,

– scentralizowanej księgowości i systemu fakturowania.

2. Państwa Członkowskie określają warunki, na jakich organizacja producentów może powierzyć stronom trzecim wykonanie zadań określonych w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 2200/96.

Artykuł  7

Główna działalność organizacji producentów

1. Podstawowa działalność organizacji producentów związana jest z wprowadzaniem do obrotu produktów swoich członków, w odniesieniu do których została uznana.

2. 2 Wartość produkcji wprowadzonej do obrotu przez organizację producentów nie powinna być niższa niż wartość prowadzonej przez nią innej działalności.

"Inna działalność" oznacza sprzedaż produktów zaliczanych do kategorii uznania, które nie pochodzą od członków danej organizacji.

3. Następujące rodzaje działalności wyklucza się z kalkulacji w zakresie działalności podstawowej i innej działalności:

a) obrót owocami i warzywami nienależącymi do uznanej kategorii;

b) obrót owocami i warzywami, nawet zaliczanymi do uznanej kategorii, zakupionymi bezpośrednio od innej organizacji producentów uznanej na mocy rozporządzenia (WE) nr 2200/96;

c) działalność związana z produkcją innych produktów rolnych, ich pakowaniem i przetwarzaniem;

d) świadczenie usług;

e) działalność organizacji producentów niezwiązana z gospodarką rolną.

Artykuł  8

Przedsiębiorstwa zależne organizacji producentów

Wartość produkcji rynkowej można obliczać na etapie loco przedsiębiorstwo zależne, z zastrzeżeniem, że przynajmniej 90 % kapitału należy do organizacji producentów lub ich stowarzyszeń.

Artykuł  9

Stowarzyszenia organizacji producentów

1. Państwa Członkowskie określają procedury i kryteria uznawania stowarzyszeń producentów zgodnie z art. 11 rozporządzenia (WE) nr 2200/96. Stowarzyszenia takie zakładane są z inicjatywy organizacji producentów uznanych na mocy niniejszego rozporządzenia i pozostają pod ich nadzorem.

2. Państwa Członkowskie określają warunki, na jakich organizacje producentów mogą realizować całkowicie lub częściowo zadania swoich członków, wyszczególnione w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 oraz ustanowione w art. 6 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Podejmują niezbędne kroki dla zapobiegania nadużywaniu pozycji dominującej i zawieraniu umów, które mogłyby ograniczać konkurencję, innych niż te przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 2200/96.

3. Osoby prawne będące członkami uznanych stowarzyszeń organizacji producentów, a niebędące organizacjami producentów uznanymi na mocy rozporządzenia (WE) nr 2200/96, nie mogą:

– być uwzględniane w kryteriach uznawania,

– głosować przy podejmowaniu decyzji odnoszących się do funduszy operacyjnych,

– bezpośrednio korzystać ze środków finansowanych przez Wspólnotę.

Artykuł  10

Ponadnarodowe organizacje producentów

1. Siedziba ponadnarodowej organizacji producentów musi znajdować się w Państwie Członkowskim, w którym organizacja posiada znaczną ilość gospodarstw lub znaczną liczbę członków i/lub osiąga znaczny poziom produkcji wprowadzanej do obrotu.

2. Państwo Członkowskie, w którym znajduje się siedziba ponadnarodowej organizacji producentów, jest odpowiedzialne za:

a) uznanie organizacji producentów;

b) zatwierdzenie planu operacyjnego ponadnarodowej organizacji producentów;

c) ustanowienie niezbędnej współpracy administracyjnej z innym Państwem Członkowskim (Państwami Członkowskimi), w którym znajdują się członkowie organizacji, w odniesieniu do zgodności z warunkami uznania i w zakresie systemu kontroli i kar.

Artykuł  11

Ponadnarodowe stowarzyszenia organizacji producentów

1. Siedziba ponadnarodowego stowarzyszenia organizacji producentów musi znajdować się w Państwie Członkowskim, w którym stowarzyszenie posiada znaczną ilość organizacji członkowskich i/lub organizacje członkowskie osiągają znaczny poziom produkcji wprowadzanej do obrotu.

2. Państwo Członkowskie, w którym znajduje się siedziba ponadnarodowego stowarzyszenia organizacji producentów, jest odpowiedzialne za:

a) uznanie stowarzyszenia;

b) zatwierdzenie, w miarę potrzeby, programu operacyjnego stowarzyszenia;

c) ustanowienie niezbędnej współpracy administracyjnej z innym Państwem Członkowskim (Państwami Członkowskimi), w którym znajdują się organizacje stowarzyszone, w odniesieniu do zgodności z warunkami uznania i w zakresie systemu kontroli i kar.

Artykuł  12

Łączenie się organizacji producentów

1. W przypadku połączenia się organizacji producentów z różnymi programami operacyjnymi realizują one te programy jednocześnie i oddzielnie do 1 stycznia roku następującego po połączeniu. Organizacje takie mogą wystąpić z wnioskiem o połączenie programów operacyjnych w drodze zmiany, zgodnie z przepisami art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1433/2003.

2. Bez względu na przepisy ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić organizacjom producentów występujących z takim wnioskiem, z właściwie umotywowanych przyczyn, na jednoczesne wdrożenie oddzielnych programów operacyjnych, do czasu rozstrzygnięcia sprawy w sposób naturalny.

Artykuł  13

Członkowie niebędący producentami

1. Państwa Członkowskie mogą ustalić, czy i na jakich warunkach osoba fizyczna lub prawna nie będąca producentem może zostać członkiem organizacji producentów.

2. Przy ustanawianiu warunków określonych w ust. 1, zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. a) i art. 11 ust. 1 lit. d) pkt 3 rozporządzenia (WE) nr 2200/96, Państwa Członkowskie zobowiązane są upewnić się, czy:

a) przestrzegana jest zasada, według której organizacja producentów musi uformować się z własnej inicjatywy producentów;

b) zasady stowarzyszenia organizacji producentów obejmują zasady umożliwiające członkom-producentom demokratyczną ocenę ich organizacji i decyzji.

3. Osoby fizyczne lub prawne określone w ust. 1 nie mogą:

a) być uwzględniane w kryteriach uznawania;

b) bezpośrednio korzystać ze środków finansowanych przez Wspólnotę.

Państwa Członkowskie mogą ograniczyć lub zabronić takim osobom fizycznym dostępu do głosowania w podejmowaniu decyzji odnoszących się do funduszy operacyjnych, zgodnie z warunkami ustanowionymi w ust. 2.

Artykuł  14

Demokratyczna odpowiedzialność organizacji producentów

1. Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu uniknięcia nadużywania uprawnień czy wpływów przez jednego lub więcej członków, w zakresie zarządzania i funkcjonowania organizacji producentów.

2. Żaden członek organizacji producentów nie może mieć więcej niż 20 % praw do głosowania. Niemniej jednak Państwo Członkowskie może zwiększyć ten udział procentowy do maksymalnie 49 %, proporcjonalnie do wkładu członków w wartość produkcji wprowadzonej na rynek przez daną organizację producentów.

ROZDZIAŁ  III

GRUPY PRODUCENTÓW

Artykuł  15

Przedkładanie planów uznania

1. Nowe grupy producentów, występujące z wnioskiem o wstępne uznanie zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 2200/96, przedkładają plan uznania do zatwierdzenia przez właściwy organ Państwa Członkowskiego, w którym znajduje się siedziba grupy producentów.

2. Państwa Członkowskie określają:

a) finalne kryteria, jakie musi spełniać grupa producentów, aby mogła przedłożyć plan uznania;

b) zasady sporządzania projektów oraz zasady dotyczące treści i wdrażania planów uznania;

c) procedury administracyjne w odniesieniu do zatwierdzania, monitorowania i realizacji planów uznania.

Artykuł  16

Treść planów uznania

Projekt planu uznania musi obejmować przynajmniej:

a) opis sytuacji początkowej, w szczególności w odniesieniu do liczby członków producentów, ze wszystkimi szczegółami dotyczącymi członków, produkcji, obrotu i infrastruktury;

b) przewidywany okres realizacji planu, który nie może przekraczać pięciu lat;

c) środki, jakie mają zostać wdrożone w celu uzyskania uznania.

Artykuł  17

Zatwierdzanie planów uznania

1. Właściwy organ krajowy podejmuje decyzję dotyczącą projektu planu uznania w terminie trzech miesięcy od otrzymania planu wraz ze wszystkimi dokumentami uzupełniającymi.

2. Właściwy organ krajowy sprawdza za pomocą wszystkich odpowiednich środków, łącznie z inspekcjami na miejscu:

a) dokładność informacji podanych w planie uznania;

b) spójność handlową i jakość techniczną planu, rzetelność szacunków w planie inwestycyjnym i plany w zakresie jego wykonania.

3. Właściwy organ krajowy, w odpowiednim przypadku:

a) przyjmuje plan i udziela wstępnego uznania;

b) zwraca się o wprowadzenie zmian do planu;

c) odrzuca plan.

Plan może zostać przyjęty, w razie konieczności, tylko w przypadku gdy w planie uwzględnione zostały zmiany wymagane na mocy lit. b).

4. Właściwy organ krajowy informuje grupę producentów o podjętej decyzji.

5. W miesiącu następującym po powiadomieniu grupy producentów o przyjęciu planu, Państwo Członkowskie przesyła Komisji szczegółowe informacje dotyczące grupy producentów, datę wstępnego uznania oraz okres realizacji planu.

Artykuł  18

Wykonanie planów uznania

1. Wykonanie planu uznania zostaje podzielone na roczne okresy, począwszy od dnia jego zatwierdzenia przez właściwy organ krajowy.

2. Państwa Członkowskie ustanawiają warunki, na jakich grupy producentów mogą występować z wnioskiem o wprowadzenie zmian do planów w trakcie ich realizacji. Do wniosków takich załącza się niezbędne dokumenty uzupełniające.

3. Właściwy organ krajowy podejmuje decyzję w sprawie zmian w terminie trzech miesięcy od dnia otrzymania wniosku o wprowadzenie zmian, po rozważeniu dostarczonych dowodów. W przypadku braku decyzji odnośnie do wniosku o wprowadzenie zmian w ustalonym terminie, wniosek uważa się za odrzucony.

4. Nie później niż cztery miesiące od zakończenia roku realizacji planu uznania grupa producentów przesyła właściwemu organowi władzy Państwa Członkowskiego kopię bilansu za poprzedni rok.

Artykuł  19

Wywiązanie się z planów uznania

1. Grupy producentów realizujące plan uznania mogą w każdej chwili złożyć wniosek o uznanie na mocy art. 11 rozporządzenia (WE) nr 2200/96, na warunkach ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

2. Od dnia złożenia takiego wniosku dana grupa może przedłożyć projekt programu operacyjnego, na warunkach ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 1433/2003.

ROZDZIAŁ  IV

KONTROLE I KARY

Artykuł  20

Kontrole

1. W związku z kontrolami określonymi w art. 12 ust. 1 i art. 14 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2200/96, przed udzieleniem wstępnego uznania, Państwa Członkowskie przeprowadzają kontrole na miejscu, we wszystkich nowych organizacjach lub grupach producentów.

2. Państwa Członkowskie kontrolują corocznie znaczną część organizacji i grup producentów w celu monitorowania zgodności z kryteriami uznania lub wstępnego uznania. Kontrolowana grupa ta musi obejmować przynajmniej 30 % uznanych organizacji lub grup producentów, którym udzielono wstępnego uznania.

3. Każda organizacja i grupa producentów musi zostać skontrolowana przynajmniej raz na pięć lat.

4. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o środkach podjętych zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł  21

Kary

1. W przypadku gdy w wyniku kontroli przeprowadzonej przez właściwe organy Państw Członkowskich zgodnie z art. 20 ust. 2 okaże się, że warunki wymagane dla uznania organizacji producentów nie zostały spełnione, wspomniany organ może podjąć tymczasową decyzję w terminie nieprzekraczającym sześciu miesięcy. Decyzja ta jest natychmiast notyfikowana odpowiedniej organizacji producentów.

2. Uznana organizacja producentów, która działała w dobrej wierze, całkowicie zachowuje swoje prawa wynikające z uznania, do momentu wycofania uznania oraz, w przypadku systemów pomocy określonych w art. 2 i 6a rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/96 oraz w art. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 2202/96, do końca danego roku gospodarczego.

Niemniej jednak, w przypadku gdy organizacja producentów nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań świadomie lub wskutek poważnego zaniedbania, decyzja o wycofaniu uznania staje się skuteczna od dnia, w którym przestały być spełniane warunki uznania.

3. Właściwy organ krajowy, w przypadku stwierdzenia braków w wykonaniu planu mogących zagrażać wykonaniu tego planu, musi zażądać od grupy producentów podjęcia działań korygujących.

4. W przypadku gdy wykonanie planu uznania nie skutkuje uznaniem, Państwom Członkowskim przysługuje zwrot przynajmniej 50 % pomocy wypłaconej na mocy art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 2200/96, o ile nie zostaną im przedstawione właściwie umotywowane powody spełniające wymogi danego Państwa Członkowskiego.

Odzyskane kwoty oraz odsetki wypłaca się na rzecz właściwej agencji płatniczej i odlicza się je od wydatków finansowanych przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej.

ROZDZIAŁ  V

UCHYLENIE I PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł  22

Przepisy Państw Członkowskich

Państwa Członkowskie notyfikują Komisji środki podjęte na mocy art. 4, 6, 13, 14 i 15 niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 26 rozporządzenia (WE) nr 1433/2003.

Artykuł  23

Uchylenie

Rozporządzenia (WE) nr 412/97 i (WE) nr 478/97 tracą moc.

Odniesienia do uchylonych rozporządzeń należy traktować jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  24

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niemniej jednak przepisy art. 2 ust. 1 tiret pierwsze rozporządzenia Komisji (WE) nr 412/97 nadal obowiązują, do chwili przyjęcia przez Państwa Członkowskie przepisów art. 4 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, a najpóźniej do dnia 31 grudnia 2003 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 sierpnia 2003 r.

	W imieniu Komisji
	Franz FISCHLER
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 297 z 21.11.1996, str. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 7 z 11.1.2003, str. 64.

⁽³⁾ Dz.U. L 62 z 4.3.1997, str. 16.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 7 z 11.1.2003, str. 25.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 75 z 15.3.1997, str. 4.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 27 z 2.2.1999, str. 8.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 203 z 12.8.2003, str. 25.

1 Z dniem 1 maja 2004 r. od stosowania art. 1 wprowadzono odstępstwo zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 686/2004 z dnia 14 kwietnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.106.10).

2 Art. 7 ust. 2 zmieniony przez sprostowanie z dnia 16 kwietnia 2009 r. (Dz.U.UE.L.03.203.18/1).

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2003.203.18
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie 1432/2003 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2200/96 w odniesieniu do warunków uznawania organizacji producentów i wstępnego uznawania grup producentów
• Data aktu: 11/08/2003
• Data ogłoszenia: 12/08/2003
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 19/08/2003