KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 86/362/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach(1) i na ich powierzchni, ostatnio zmienioną dyrektywą Komisji 2000/24/WE(2), w szczególności jej art. 10,
uwzględniając dyrektywę Rady 86/363/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w i na środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego(3), ostatnio zmienioną dyrektywą Komisji 2000/24/WE, w szczególności jej art. 10,
uwzględniając dyrektywę Rady 90/642/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni(4), ostatnio zmienioną dyrektywą 2000/24/WE, w szczególności jej art. 7,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dyrektywy Rady 94/29/WE(5) i 94/30/WE(6) przy ustalaniu najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w załącznikach do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG oraz 90/642/EWG dla benalaksylu, benfurakarbu, karbofuranu, karbosulfanu, cyflutrinu, etefonu, fenarimolu, furatiokarbu, lambda-cyhalotrinu, metalaksylu i propokonazolu postanowiły, że w stosunku do wielu towarów najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości automatycznie powrócą do poprzedniego stanu odpowiednich dolnych granic oznaczania analitycznego, chyba że przed dniem 30 czerwca 1999 r. przyjęte zostaną inne poziomy. Ten nieprzekraczalny termin został zmieniony na "najpóźniej do dnia 1 lipca 2000 r." dyrektywą Komisji 97/71/WE(7).
(2) Dyrektywy Rady 95/38/WE(8) i 95/39/WE(9) przy ustalaniu najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w załącznikach do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG oraz 90/642/EWG dla aldikarbu, amitrazu, metidationu, metomylu, tiodikarbu, pirimifosu metylowego i tiabendazolu postanowiły, że w stosunku do wielu towarów najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości automatycznie powrócą do poprzedniego stanu odpowiednich dolnych granic oznaczania analitycznego, chyba że przed dniem 1 lipca 2000 r. przyjęte zostaną inne poziomy.
(3) Dyrektywy Rady 96/32/WE(10) i 96/33/WE(11) przy ustalaniu najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w załącznikach do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG oraz 90/642/EWG dla chlormekwatu, diazononu, dikofolu, disulfotonu, endosulfanu, tlenku fenbutatinu, mekarbamu, foratu, propoksuru, propyzamidu, triazofosu i trioforinu postanowiły, że w stosunku do wielu towarów najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości automatycznie powrócą do poprzedniego stanu odpowiednich dolnych granic oznaczania analitycznego, chyba że przed dniem 30 kwietnia 2000 r. przyjęte zostaną inne poziomy. Ten nieprzekraczalny termin został zmieniony na "najpóźniej do dnia 1 lipca 2000 r." dyrektywą Komisji 97/71/WE.
(4) Dyrektywa Komisji 98/82/WE(12) przy ustalaniu najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w załącznikach do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG oraz 90/642/EWG dla benomylu, karbendazymu, metylu tiofanatu, chlorotalonilu, fenwaleratu (włączając inne mieszanki składników), acefatu i chinalfosu postanowiły, że w stosunku do wielu towarów najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości automatycznie powrócą do poprzedniego stanu odpowiednich dolnych granic oznaczania analitycznego, chyba że przed dniem 1 lipca 2000 r. przyjęte zostaną inne poziomy.
(5) Powyższe pozycje w załącznikach do dyrektyw były "otwarte" lub zostały ustalone prowizorycznie z uwagi na brak wystarczających danych w momencie ich przyjmowania, które uzasadniałyby ustalanie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości na poziomie Wspólnoty. Celem ustalania wspomnianych nieprzekraczalnych terminów było zostawienie zainteresowanym stronom czasu na dostarczenie niezbędnych danych umożliwiających, jeśli to stosowne i uzasadnione, przyjęcie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości na poziomie Wspólnoty powyżej dolnej granicy oznaczania analitycznego. Zainteresowane strony zostały powiadomione o nieprzekraczalnych terminach. Dla wielu otwartych pozycji dodatkowe dane zostały dostarczone, co pozwoliło na ustalenie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości. Jeśli nie dostarczono dodatkowych danych, najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości należy ustalić na dolnej granicy oznaczania analitycznego.
(6) Od partnerów handlowych Wspólnoty otrzymane zostały prośby, poparte dalszymi danymi, o przyznanie większych granic tolerancji dla niektórych z tych pestycydów, w stosunku do których we Wspólnocie najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości zostały już ustalone w załącznikach do bazowych dyrektyw.
(7) Dostępna informacja została sprawdzona. W stosunku do wielu pozycji dane są wystarczające do ustalenia poziomu pozostałości powyżej dolnej granicy oznaczania analitycznego i należy to wykonać. Dla wielu pozycji dostępna informacja jest niedostateczna i najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości należy ustalić na dolnej granicy oznaczania analitycznego. Dla innych pozycji informacja jest odpowiednia, lecz wskazuje na to, że ustalenie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości powyżej dolnej granicy oznaczania analitycznego może spowodować nie do przyjęcia duże lub przewlekłe narażenie konsumenta na pozostałości. W takich przypadkach najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości należy ustalić na dolnej granicy oznaczania analitycznego.
(8) Decyzja Komisji 98/270/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r. dotycząca wycofania zezwolenia na środki ochrony roślin zawierających fenwalerat jako substancję aktywną(13) zobowiązała Państwa Członkowskie do wycofania zezwolenia na fenwalerat jako środka ochrony roślin do dnia 7 kwietnia 1999 r. Zezwolenie na stosowanie esfenwaleratu pozostaje w mocy. Z uwagi na to, że obecny opis pozostałości: "Fenwalerat, włączając inne mieszanki składników" w załącznikach do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG oraz 90/642/EWG nie rozróżnia między pozostałościami powstałymi po zastosowaniu fenwaleratu i esfenwaleratu, należy zmienić definicję ich pozostałości i najwyższy dopuszczalny poziom, tak aby odzwierciedlały zezwolenie na kontynuację stosowania esfenwaleratu i zakaz stosowania fenwaleratu.
(9) Narażenie w ciągu życia konsumentów na działanie tych pestycydów przez produkty spożywcze, które mogą zawierać ich pozostałości, zostało oszacowane i ocenione zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi obecnie we Wspólnocie Europejskiej, biorąc pod uwagę wskazówki opublikowane przez Światową Organizację Zdrowia(14) i zostało wyliczone, że najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości ustalone w niniejszej dyrektywie nie spowodowały przekroczenia dopuszczalnego dziennego spożycia.
(10) Duże narażenie konsumentów na działanie tych pestycydów przez każdy z produktów spożywczych, który może zawierać ich pozostałości, zostało oszacowane i ocenione zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi obecnie we Wspólnocie Europejskiej, biorąc pod uwagę wskazówki opublikowane przez Światową Organizację Zdrowia. Zostało wyliczone, że najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości wyznaczone w niniejszej dyrektywie dla otwartych pozycji nie spowodowały skutków dużej toksyczności.
(11) W celu zapewnienia właściwej ochrony konsumenta przed narażeniem na pozostałości w lub na produktach, dla których nie zostało przyznane zezwolenie, rozsądnym jest ustalić najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości na dolnej granicy oznaczania analitycznego dla wszystkich takich produktów objętych dyrektywami 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG.
(12) Za pośrednictwem Światowej Organizacji Handlu odbyte zostały konsultacje z partnerami handlowymi Wspólnoty na temat poziomów określonych w niniejszej dyrektywie i ich opinie w tej sprawie zostały uwzględnione.
(13) Uwzględniona została opinia Komitetu Naukowego ds. Roślin, w szczególności Rady i zalecenia dotyczące ochrony konsumentów produktów spożywczych, w stosunku do których zastosowane zostały pestycydy. Metodyka opisana przez Światową Organizację Zdrowia, określona powyżej, zastosowana przez Państwa Członkowskie sprawozdawców, sprawdzona i oceniona przez Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin, jest zgodna ze wskazówkami Komitetu Naukowego ds. Roślin(15).
(14) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 22 czerwca 2000 r.
|
W imieniu Komisji |
|
David BYRNE |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 221 z 7.8.1986, str. 37.
(2) Dz.U. L 107 z 4.5.2000, str. 28.
(3) Dz.U. L 221 z 7.8.1986, str. 43.
(4) Dz.U. L 350 z 14.12.1990, str. 71.
(5) Dz.U. L 189 z 23.7.1994, str. 67.
(6) Dz.U. L 189 z 23.7.1994, str. 70.
(7) Dz.U. L 347 z 18.12.1997, str. 42.
(8) Dz.U. L 197 z 22.8.1995, str. 14.
(9) Dz.U. L 197 z 22.8.1995, str. 29.
(10) Dz.U. L 144 z 18.6.1996, str. 12.
(11) Dz.U. L 144 z 18.6.1996, str. 35.
(12) Dz.U. L 290 z 29.10.1998, str. 25.
(13) Dz.U. L 117 z 21.4.1998, str. 15.
(14) Wskazówki do przewidywania pokarmowych dawek pozostałości pestycydu (poprawione), przygotowane przez Program Żywnościowy GEMS we współpracy z Komitetem Kodeksu ds. Pozostałości Pestycydów, opublikowane przez Światową Organizację Zdrowia w 1997 r. (WHO/FSF/FOS/97.7).
(15) SCP/RESI/021; SCP/RESI/024.
(16) Wskazuje dolną granicę oznaczania analitycznego.
ZAŁĄCZNIKI