(C/2025/94)Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 6 stycznia 2025 r.)
Strony
Strona skarżąca: VTB Bank PAO (Sankt Petersburg, Rosja) (przedstawiciel: G. Müller, adwokat)
Strona pozwana: Europejski Bank Centralny
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 263 akapit czwarty TFUE, decyzji Europejskiego Banku Centralnego z dnia 19 sierpnia 2024 r. w sprawie cofnięcia OHW SE w likwidacji zezwolenia ECB-SSM-2024-DE-20 WHD- 2023-0011;
- nakazanie stronie pozwanej udzielenia skarżącej, zgodnie z art. 32 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 468/2014 1 , dostępu do akt postępowania w sprawie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w pierwszym żądaniu.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania skarżąca podnosi cztery zarzuty.
1. Zarzut pierwszy: brak wysłuchania i udziału w postępowaniu skarżącej jako większościowego akcjonariusza OWH SE w likwidacji w odniesieniu do decyzji o likwidacji OWH SE [dawniej VTB Bank (Europe) SE] oraz podczas przygotowywania decyzji o cofnięciu zezwolenia.
2. Zarzut drugi: naruszenie prawa do skutecznej ochrony sądowej
Skarżącej nie przyznano prawa dostępu do akt przed wydaniem decyzji o cofnięciu zezwolenia. Wnosi ona zatem w ramach postępowania sądowego o przyznanie jej prawa dostępu do akt sprawy, ponieważ tylko w ten sposób może ona skutecznie bronić się przed podjętym wobec niej środkiem w postaci cofnięcia zezwolenia. W tym celu powołuje się ona wyraźnie na prawo dostępu do akt przewidziane w art. 32 rozporządzenia (UE) nr 468/2014.
3. Zarzut trzeci: błąd w szczegółach uzasadnienia decyzji
Skarżąca krytykuje oba motywy decyzji o cofnięciu zezwolenia, na które powołuje się pozwana.
Decyzja o likwidacji OWH SE została najpierw wydana niezgodnie z prawem, a kryterium zawarte w § 35 ust. 2a Gesetz über das Kreditwesen (ustawy o działalności kredytowej, Kreditwesengesetz - KWG) 2 nie ma już zastosowania ze względu na taką przymusową likwidację. Pozwana wydała decyzję nieproporcjonalną, ponieważ wystąpiła wyjątkowa sytuacja, a ponadto nie było już zagrożenia ze względu na skuteczne środki podjęte przez Bundesanstalt für Finanzdienstleistungsaufsicht (BaFin - federalny organ nadzoru finansowego).
Ponadto pozwana błędnie skorzystała ze swoich uprawnień dyskrecjonalnych, powołując się na § 35 ust. 2 pkt 3 KWG, ponieważ cofnięcie zezwolenia nie było już konieczne ze względu na środki przyjęte przez BaFin. Cofnięcie zezwolenia nie jest ponadto właściwe ze względu na z konieczności tymczasowy charakter sankcji, ponieważ ma ono na celu ostateczne zaprzestanie działalności gospodarczej.
4. Zarzut czwarty: stojące w sprzeczności prawo międzynarodowe
Republika Federalna Niemiec i ZSRR, jako poprzednik Rosji, zawarły już w 1989 r. umowę o ochronie inwestycji, która chroni inwestycje inwestorów każdej ze stron. Cofnięcie zatwierdzenia i wynikające z tego wywłaszczenie bez odszkodowania naruszają w szczególności klauzulę największego uprzywilejowania zawartą w tym traktacie międzynarodowym, zawartą również w porozumieniu GATS przyjętym przez Unię Europejską.
