Sprawa T-630/24: Skarga wniesiona w dniu 4 grudnia 2024 r. - eins energie in sachsen i in./Komisja

Skarga wniesiona w dniu 4 grudnia 2024 r. - eins energie in sachsen i in./Komisja

(Sprawa T-630/24)

(C/2025/739)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 10 lutego 2025 r.)

Strony

Strona skarżąca: eins energie in sachsen GmbH & Co. KG (Chemnitz, Niemcy) i sześć innych skarżących (przedstawiciele: I. Zenke i T. Heymann, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej z dnia 11 grudnia 2023 r. stwierdzającej zgodność z rynkiem wewnętrznym pomocy na rzecz RWE w wysokości 2,6 mld EUR, wydanej w postepowaniu SA.53625(2021/C),

- zobowiązanie strony pozwanej do przedstawienia poprawionego obliczenia utraconych korzyści RWE, sporządzonego w dniu 16 grudnia 2022 r. przez r2b energy consulting GmbH

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania, w tym poniesionymi przez skarżące w niniejszym postępowaniu kosztami honorariów adwokackich i podróży.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy: braku uzasadnienia decyzji zezwalającej SA.53625

Decyzja zezwalająca SA.53625 nie pozwala zrozumieć, w jaki sposób pomoc udzielona przez Republikę Federalną Niemiec spółce RWE ma ułatwiać rozwój niektórych działań gospodarczych w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE. Strona pozwana nie wyjaśniła, w porównaniu z jakim alternatywnym scenariuszem, miałby powstać skutek w postaci ułatwienia.

Domniemany adekwatny charakter pomocy w wysokości 2600 mln EUR nie jest wystarczająco uzasadniony, ponieważ oczekiwania co do zysków RWE oparto zasadniczo na obliczeniach zawartych w ekspertyzie sporządzonej na zlecenie Republiki Federalnej Niemiec, bez wskazania, na jakich założeniach co do sprzedaży oparte są oczekiwane zyski w alternatywnym scenariuszu.

2. Zarzut drugi: niewystarczające ustalenie stanu faktycznego przez stronę pozwaną

Strona pozwana twierdzi, że pomoc na rzecz RWE ułatwia (między innymi) wytwarzanie energii ze źródeł odnawialnych. Tłumaczy to tym, że w wyniku zamykania bloków elektrowni zasilanych węglem brunatnym powstała luka produkcyjna. Nie zbadała jednak, jakie okoliczności mają wpływ na rozwój produkcji energii ze źródeł odnawialnych. Strona pozwana nie ustaliła wymogów regulacyjnych wynikających z Erneubare-Energien-Gesetz (ustawy o energii ze źródeł odnawialnych) ¹ , nie określiła poziomu uczestnictwa w przetargach dotyczących energii ze źródeł odnawialnych, ani rzeczywistego tempa rozwoju tych źródeł energii, aby wykazać domniemane przyspieszenie rozwoju wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych dzięki pomocy.

Przy badaniu zawartej w ekspertyzie kalkulacji fikcyjnych zysków strona pozwana nie uwzględniła też należycie okoliczności mających znaczenie dla decyzji. Przy szacowaniu zysków la lata dostaw 2023-2025 przyjęła za podstawę nadzwyczajnie wysokie ze względu na wojnę i niereprezentatywne ceny energii na rynku terminowym z października/listopada 2022 r., bez ich skorygowania. Strona pozwana założyła również, nie badając rzeczywistych możliwości RWE w zakresie sprzedaży i zamówień, że RWE była w stanie sprzedać z zyskiem całą zdolność produkcyjną obiektów, które miały w tym czasie zostać zamknięte.

3. Zarzut trzeci: oczywiste błędy w ocenie, których dopuściła się strona pozwana

Pozwana w sposób oczywiście błędny zakłada, że pomoc ułatwia rozwój niektórych działań gospodarczych w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE. Nie jest jasne, do jakich działań gospodarczych pozwana się odnosi. Zdaniem Republiki Federalnej Niemiec ogólny cel ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, który ma zostać osiągnięty dzięki pomocy, nie stanowi ułatwienia dla rozwoju niektórych działań gospodarczych. Również wytwarzanie energii elektrycznej z węgla brunatnego - które w każdym razie nie kwalifikuje się do objęcia wsparciem - nie jest wspierane, lecz jest faktycznie wygaszane. W zakresie, w jakim strona pozwana powołuje się na produkcję energii ze źródeł odnawialnych jako na działanie gospodarcze, które ma być ułatwiane, nie wykazała ona żadnego skutku w postaci ułatwienia, ponieważ w scenariuszu alternatywnym nie uznała, że węgiel zostałby wycofany nawet bez pomocy na rzecz RWE na podstawie Gesetz zur Reduzierung und zur Beendigung der Kohleverstromung (ustawy o ograniczeniu i zaprzestaniu wytwarzania energii elektrycznej z węgla) ² . Ponadto nie wystarczy, aby wytwarzanie energii ze źródeł odnawialnych było pośrednio subwencjonowane ze względu na lukę produkcyjną wynikającą ze stopniowego wycofywania węgla brunatnego.

Strona pozwana błędnie twierdzi, że pomoc zmienia warunki wymiany handlowej w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem. Pomoc nie jest konieczna, ponieważ Republika Federalna Niemiec uregulowała w sposób kompleksowy, zgodnie ze swym prawem konstytucyjnym, stopniowe wycofywanie węgla brunatnego, nie przewidując nawet rekompensaty na rzecz RWE. Pomoc nie jest również właściwa, ponieważ stopniowe odchodzenie od węgla brunatnego bez rekompensaty, przewidziane w Kohleverstromungsbeendigungsgesetz (ustawie o ograniczeniu i zaprzestaniu wytwarzania energii elektrycznej z węgla), stanowi również możliwy i mniej dotkliwy z punktu widzenia prawa własności środek, jak słusznie stwierdziła strona pozwana. Pomoc nie jest także proporcjonalna, ponieważ strona pozwana znacząco zawyżyła oczekiwane zyski w oparciu o niewystarczającą ekspertyzę, a z drugiej strony zignorowała dodatkowe korzyści, które RWE uzyskałaby dzięki pomocy i które polegają na umożliwieniu jej zaplanowania oraz realizacji przekształcenia i rozbudowy parku jej instalacji. Wszystkie te elementy doprowadziły ostatecznie do wyciągnięcia oczywiście błędnego wniosku, że pozytywne skutki, jakie pomoc wywrze na konkurencję i wymianę handlową przeważają nad jej skutkami negatywnymi.

Strona pozwana naruszyła istotne zasady prawa Unii. Pomoc narusza zasadę "zanieczyszczający płaci", o której mowa w art. 191 TFUE, ponieważ RWE sama ponosi odpowiedzialność za (ograniczenie) skutków oddziaływania na środowisko swoich instalacji zasilanych węglem brunatnym. Ponadto pozwana nie uwzględniła w wystarczającym stopniu okoliczności, że pomoc skutkuje wzmocnieniem problematycznej siły rynkowej RWE, w rozumieniu art. 102 TFUE.

1 Gesetz für den Ausbau erneuerbarer Energien (EEG 2023) [ustawa o energii ze źródel odnawialnych z dnia 21 lipca 2014 r. (BGBl. I s. 1066), ostatnio zmieniona przez art. 4 ustawy z dnia 23 października 2024 r. (BGBl. 2024 I nr 327)].

2 [Kohleverstromungsbeendigungsgesetz (KVBG) [ustawa o ograniczeniu i zaprzestaniu wytwarzania energii elektrycznej z węgla z dnia 8 sierpnia 2020 r. (BGBl. I s. 1818), ostatnio zmieniona przez art. 14 ustawy z dnia 22 grudnia 2023 r. (BGBl. 2023 I nr 405)].

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2025.739
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa T-630/24: Skarga wniesiona w dniu 4 grudnia 2024 r. - eins energie in sachsen i in./Komisja
• Data aktu: 10/02/2025
• Data ogłoszenia: 10/02/2025