(C/2025/51)Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 6 stycznia 2025 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) (przedstawiciele: T. Wittenberg, D. Ceran i I.-L. Stoicescu, pełnomocnicy, G. Coppo, avvocato, i adwokat K. Bongs)
Druga strona postępowania: BAWAG P.S.K. Bank für Arbeit und Wirtschaft und Österreichische Postsparkasse AG, Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej
Żądania wnoszącego odwołanie
Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) wnosi o:
- uchylenie postanowienia Sądu z dnia 6 sierpnia 2024 r. w sprawie T-410/23, BAWAG PSK Bank für Arbeit und Wirtschaft und Österreichische Postsparkasse/SRB;
- oddalenie skargi lub, tytułem żądania ewentualnego, przekazanie skargi do ponownego rozpoznania przez Sąd;
- wydanie orzeczenia co do istoty sporu i nieutrzymanie w mocy spornej decyzji SRB w zakresie, w jakim dotyczy ona wnoszącej odwołanie;
- obciążenie BAWAG PSK Bank für Arbeit und Wirtschaft und Österreichische Postsparkasse AG kosztami postępowania w pierwszej i drugiej instancji.
Zarzuty i główne argumenty
SRB stoi na stanowisku, że należy stwierdzić nieważność zaskarżonego postanowienia, w którym Sąd, opierając się na wyroku Dexia/SRB 1 , stwierdził nieważność spornej decyzji SRB z dnia 2 maja 2023 r. 2 .. ustalającej składki ex ante na rzecz Jednolitego Funduszu Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRF) w zakresie, w jakim dotyczy ona BAWAG PSK Bank für Arbeit und Wirtschaft i Österreichische Postsparkasse AG, z następujących powodów:
Po pierwsze, SRB zarzuca Sądowi, że ten dokonał błędnej wykładni art. 69 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 3 . Sąd stwierdził, że SRB powinna była oszacować prognozowany poziom docelowy "z należytą starannością" i "zachowawczo" (pkt 33 zaskarżonego postanowienia). W istocie oznacza to, że SRB powinna była celowo i znacznie przeszacować poziom docelowy, aby zapewnić łączną zgodność z pułapem 12,5 % i zasadą, że poziom docelowy musi osiągnąć 1 % gwarantowanych depozytów w unii bankowej na koniec okresu początkowego (zasada 1 %). Podejście to narusza zasady pewności prawa, dobrej administracji i proporcjonalności, jest niezgodne z doktryną Meroniego i jest wewnętrznie sprzeczne.
Po drugie, SRB zarzuca Sądowi, że w pkt 31-33 zaskarżonego postanowienia - opierając się na rzekomo jasnym i jednoznacznym brzmieniu - dokonał on błędnej wykładni art. 70 ust. 2 pkt 1 i 4 rozporządzenia nr 806/2014, wedle której pułap 12,5 % musi być ściśle stosowany we wszystkich okolicznościach w okresie początkowym. Uzasadnienie tego stwierdzenia jest sprzeczne, stanowi błędne koło, a ponadto wykładnia Sądu pomija kontekst i cel normy.
Wreszcie, w trzeciej kolejności SRB twierdzi, że Sąd naruszył prawo i nie ocenił należycie okoliczności faktycznych i prawnych, które istniały w momencie wydania zaskarżonej decyzji. Sąd ocenił raczej kwestię, czy SRB może jednocześnie przestrzegać zarówno pułapu 12,5 %, jak i zasady 1 % na podstawie opcji, która istniała tylko w 2016 r., a mianowicie przeszacowania prognozowanego poziomu docelowego od początku okresu początkowego, a tym samym zastosował nieprawidłową podstawę oceny.
