Sprawa T-23/25: Skarga wniesiona w dniu w dniu 17 stycznia 2025 r. - HH/Komisja

Skarga wniesiona w dniu w dniu 17 stycznia 2025 r. - HH/Komisja

(Sprawa T-23/25)

(C/2025/1447)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 10 marca 2025 r.)

Strony

Strona skarżąca: HH (przedstawiciel: J. Velardo, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji komisji konkursowej o nieumieszczeniu skarżącego na liście rezerwy kadrowej konkursu EPSO/AD/400/22-2 (AD 7) Administratorzy w dziedzinie przestrzeni kosmicznej, doręczonej w dniu 20 listopada 2023 r.;

- stwierdzenie nieważności decyzji komisji konkursowej konkursu EPSO/AD/400/22-2 (AD 7) Administratorzy w dziedzinie przestrzeni kosmicznej z dnia 29 lutego 2024 r. oddalającej wniosek o ponowne rozpatrzenie decyzji o wykluczeniu skarżącego z listy rezerwy kadrowej;

- stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 7 października 2024 r. oddalającej zażalenie złożone na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego;

- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi skarżący podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący następujących uchybień wpływających na zgodność z prawem tych decyzji: naruszenie ogłoszenia o konkursie, naruszenie zasady równości, naruszenie art. 27 regulaminu pracowniczego, naruszenie zasady dobrej administracji.

Skarżący jest inżynierem aeronautyki, który po ukończeniu studiów z wyróżnieniem i uzyskaniu tytułu po odbyciu pięcioletniego kształcenia uniwersyteckiego zdobył rozległe doświadczenie zawodowe w dziedzinie konkursu, szczególnie docenione przez komisję konkursową, która przyznała mu 35 punktów na etapie oceny zdolności (Talent Screener), w którym minimum wynosiło 23 punkty. Jednakże po złożeniu wszystkich egzaminów na etapie oceny zintegrowanej skarżący nie uzyskał wystarczającej liczby punktów do umieszczenia go na liście rezerwy kadrowej, która to liczba była o dwa punkty mniejsza od liczby punktów uzyskanej przez ostatniego laureata na liście. Z przeprowadzonych za pośrednictwem LinkedIn weryfikacji wynika, że żaden z kandydatów, który następnie stał się laureatem konkursu, nie wydaje się nie posiadać wymaganego doświadczenia zawodowego, ponieważ albo było ono krótsze niż 6 czy 7 lat, albo miało charakter uboczny w stosunku do obowiązków wskazanych jako podstawowe w ogłoszeniu o konkursie. Skarżący uważa, że gdyby komisja konkursowa z właściwą starannością zastosowała kryteria zawarte w ogłoszeniu o konkursie, które to kryteria zostały określone w późniejszych wytycznych, zostałby on wpisany na listę rezerwy kadrowej, ponieważ uzyskał tylko dwa punkty mniej niż wynosił minimalny próg. Ponadto wbrew temu, co twierdzi EPSO w odpowiedzi na zażalenie, jeden z kandydatów został przeniesiony z konkursu AD 9 do konkursu AD 7 na bardzo zaawansowanym etapie postępowania, co zakłóciło równe traktowanie kandydatów z naruszeniem wymogów ogłoszenia o konkursie. Skarżący podnosi ponadto, że z powodu problemów technicznych zarówno podczas egzaminów pisemnych (na przykład: uciążliwego zachowania administratora informatycznego, który nieustannie prosił go o pokazanie twarzy) jak i podczas egzaminów ustnych (utrata połączenia), ocena jego kompetencji nie odbywała się w takich samych warunkach jak te, które charakteryzowały egzaminy innych kandydatów. Wbrew temu, co twierdzi EPSO w odpowiedzi na zażalenie, skarżący regularnie zgłaszał problem i natychmiast, w ciągu trzech dni następujących po egzaminach, wysłał do EPSO wiadomość o incydencie.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady równości ze względu na nieprzestrzeganie środków organizacyjnych przewidzianych w wyroku De Mendoza Asensi, mających na celu zachowanie spójności i obiektywizmu ocen komisji konkursowej, a także dotyczący naruszenia art. 3 ust. 1 załącznika III do regulaminu pracowniczego. Przewodniczący nie był bowiem obecny w pierwszych minutach egzaminu ustnego, podczas gdy obecność wszystkich czterech wiceprzewodniczących jest sprzeczna z przepisami regulaminu pracowniczego.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia i związanego z nim prawa do obrony ze względu na to, że skarżącemu nie został przedstawiony szczególny powód przyznania jednego dodatkowego punktu w toku postępowania poprzedzającego wniesienie skargi. Uniemożliwiło mu to zrozumienie, jaka nieprawidłowość została stwierdzona w toku postępowania, co miało oczywisty wpływ na jego prawo do obrony na etapie poprzedzającym wniesienie skargi.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2025.1447
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa T-23/25: Skarga wniesiona w dniu w dniu 17 stycznia 2025 r. - HH/Komisja
• Data aktu: 10/03/2025
• Data ogłoszenia: 10/03/2025