Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany na poziomie Unii w specyfikacji produktu zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany na poziomie Unii w specyfikacji produktu zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 ¹  w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(C/2025/1170)

W terminie trzech miesięcy od daty niniejszej publikacji organy państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, bądź osoba fizyczna lub prawna mająca uzasadniony interes oraz mająca siedzibę lub miejsce pobytu w państwie trzecim, mogą wnieść sprzeciw do Komisji zgodnie z art. 61 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1143 ² .

Wniosek o zmianę na poziomie Unii w specyfikacji produktu będącego gwarantowaną tradycyjną specjalnością

"Spisske parky"

Nr UE: TSG-CZ+SK-0051-AM01 - 25.9.2023

1. Nazwa produktu

"Spisske parky"

2. Wnioskodawca i uzasadniony interes

Slovensky zvaz spracovatelov masa [słowackie stowarzyszenie przetwórców mięsa]Einsteinova 3754/25 85101 Bratislava - mestska cast' Petrzalka

Tel. [phone]

E-mail: [e-mail]

Cesky svaz zpracovatelu masa [czeskie stowarzyszenie przetwórców mięsa]

Einsteinova 319/126

142 00 Praha - Libus-Pisnice

Tel. [phone]

E-mail: [e-mail]

Slovensky zvaz spracovatelov masa [słowackie stowarzyszenie przetwórców mięsa] i Cesky svaz zpracovatelu masa [czeskie stowarzyszenie przetwórców mięsa] reprezentują producentów GTS "Spisske parky". Z uwag uczestników rynku i z później zgromadzonych danych wynika, że wyrób "Spisske parky" wprowadzany do obrotu przez słowackich producentów jest wyrabiany w osłonkach z jelita baraniego o różnej średnicy, od 18/20 mm do 22/24 mm, co jest zgodne z przepisami obowiązującego rozporządzenia Komisji (UE) nr 159/2011 ³ , w drodze którego nazwę [Spisske parky (GTS)] wpisano do rejestru gwarantowanych tradycyjnych specjalności i do którego załączono specyfikację produktu.

Z zebranych danych wynika jednak również, że objęte GTS kiełbaski "Spisske parky" otoczone osłonką z jelita baraniego o średnicy od 18/20 mm do 22/24 mm ważą od 40 do 65 g, co nie jest zgodne z obecnym parametrem opisowym masy kiełbaski.

W celu utrzymania produkcji GTS "Spisske parky" na przedmiotowym terytorium proponujemy - w interesie wszystkich producentów GTS "Spisske parky" - ustanowienie nowego przedziału wagowego: od 40 do 65 g.

3. Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Republika Słowacka

Republika Czeska

4. Punkt w specyfikacji produktu, którego dotyczą zmiany

□ Nazwa produktu

Opis produktu

□ Metoda produkcji

□ Inne [określić]

5. Zmiana(-y)

Obecne brzmienie:

3.5. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego, którego dotyczy nazwa w pkt 3.1:

Wyrób "Spisske parky" otoczony jest osłonką z baraniego jelita o średnicy nieprzekraczającej 24 mm i dzielony przez odkręcanie batonów. Pojedyncza kiełbaska waży około 50 g. Dzięki temu, że są doprawiane papryką, odznaczają się przeważnie różowawoczerwoną barwą i są lekko pikantne w smaku.

Proponowane brzmienie:

3.5. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego, którego dotyczy nazwa w pkt 3.1:

Wyrób "Spisske parky" otoczony jest osłonką z baraniego jelita o średnicy nieprzekraczającej 24 mm i dzielony przez odkręcanie batonów. Pojedyncza kiełbaska waży od 40 do 65 g. Dzięki temu, że są doprawiane papryką, odznaczają się przeważnie różowawoczerwoną barwą i są lekko pikantne w smaku.

Uzasadnienie wniosku o zmianę w specyfikacji GTS "Spisske parky", złożonego przez stowarzyszenie Slovensky zvaz spracovatefov masa:

Doświadczenie pokazało, że obecne brzmienie specyfikacji SK-TSG-0007-0051-18.01.2007 wyrobu "Spisske parky", opublikowanej zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 509/2006 ⁴ , w której to specyfikacji masę pojedynczej kiełbaski określono jako "około 50 g", jest nierealistyczne ze względu na stosowane jelito baranie, którego średnica waha się od 18/20 mm do 22/24 mm. Należy więc zmienić tę wielkość.

W porozumieniu ze stowarzyszeniem Cesky svaz zpracovatelu masa stowarzyszenie Slovensky zvaz spracovatefov masa, które wspólnie z nim złożyło wniosek o rejestrację GTS "Spisske parky", przeprowadziło badanie rynku słowackiego obejmujące, według racjonalnych szacunków, około 90 % słowackich producentów pod względem wielkości produkcji GTS "Spisske parky".

Zgodnie ze zgromadzonymi danymi kiełbaski "Spisske parky", wprowadzane do obrotu przez słowackich producentów, mają osłonkę z jelita baraniego o różnej średnicy, od 18/20 mm do 22/24 mm, co jest zgodne z obecnymi przepisami w pkt 3.5 specyfikacji GTS SK-TSG-0007-0051-18.1.2007 opublikowanej zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 509/2006.

W badaniu tym słowaccy producenci wskazali również, że w niektórych okresach, z powodu niedostępności jelita baraniego o określonej średnicy lub ze względu na konkretne wymagania klientów, musieli stosować osłonki z jelita baraniego o różnej średnicy mieszczącej się w ustalonym przedziale wielkości, aby móc wprowadzić na rynek żądane ilości GTS "Spisske parky".

Ze zgromadzonych danych wynika także, że w przypadku stosowania jelita baraniego o tej średnicy (od 18/20 mm do 22/24 mm) waga każdej kiełbaski "Spisske parky" będącej GTS mieści się w przedziale od 40 do 65 g. Dyskusje na ten temat pokazały również, że na masę kiełbaski wpływ ma nie tylko średnica użytego jelita baraniego, lecz także długość samej kiełbaski.

Co więcej, na ostateczną masę poszczególnych kiełbasek wpływa również zastosowana technologia produkcji: nadziewarki z automatyczną odkręcarką powodują mniejsze wahania masy kiełbasek na etapie napełniania niż w przypadku ręcznego odkręcania.

Aby nie ograniczać produkcji GTS "Spisske parky" i uwzględnić sprzęt technologiczny lub bardziej rzemieślniczy charakter metod produkcji stosowanych przez niektórych producentów, proponujemy uwzględnienie wszystkich zgromadzonych danych dotyczących masy pojedynczych kiełbasek i określenie - w interesie wszystkich producentów GTS "Spisske parky" - przedziału wagowego wynoszącego od 40 do 65 g.

SPECYFIKACJA PRODUKTU BĘDĄCEGO GWARANTOWANĄ TRADYCYJNĄ SPECJALNOŚCIĄ

"Spisske parky"

Nr UE: TSG-CZ+SK-0051-AM01 - 25.9.2023

Państwo członkowskie lub państwo trzecie: Republika Czeska i Republika Słowacka

1. Nazwa, która ma być zarejestrowana

"Spisske parky"

2. Typ produktu

Klasa 1.2. Produkty wytworzone na bazie mięsa (podgotowanego, solonego, wędzonego itd.)

3. Podstawy do rejestracji

Czy produkt:

jest wynikiem sposobu produkcji lub przetwarzania odpowiadającego tradycyjnej praktyce w odniesieniu do tego produktu lub środka spożywczego, lub jego skład odpowiada takiej praktyce,

□ jest wytwarzany z tradycyjnie stosowanych surowców lub składników.

Specyficzny charakter wyrobu "Spisske parky" wynika ze składu i proporcji użytych składników i przypraw, gładkości jednorodnej masy, zastosowania osłonek z jelita baraniego oraz z jego właściwości fizycznych, chemicznych i organoleptycznych.

Czy nazwa:

jest tradycyjnie stosowana w odniesieniu do konkretnego produktu,

□ określa tradycyjny lub specyficzny charakter produktu.

Nazwa "Spisske parky" jest specyficzna sama w sobie, ponieważ ma ugruntowaną pozycję i jest dobrze znana zarówno na Słowacji, jak i w Czechach, ma długą tradycję i cieszy się doskonałą reputacją, a także odnosi się do szczególnego rodzaju wyrobu "parky".

4. Opis

4.1. Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1, w tym jego najważniejszych cech fizycznych, chemicznych, mikrobiologicznych lub organoleptycznych, świadczących o jego szczególnym charakterze (art. 7 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 668/2014 ⁵ )

Wyrób "Spisske parky" otoczony jest osłonką z baraniego jelita o średnicy nieprzekraczającej 24 mm i dzielony przez odkręcanie batonów. Pojedyncza kiełbaska waży od 40 do 65 g. Dzięki temu, że są doprawiane papryką, odznaczają się przeważnie różowawoczerwoną barwą i są lekko pikantne w smaku.

Właściwości fizyczne

nierozcięty sznur o długości kilku metrów, dzielony przez odkręcanie.

Właściwości chemiczne

zawartość tłuszczu: nie więcej niż 24 % ± 4 %,

zawartość soli: nie więcej niż 2 % ± 0,4 %,

zawartość netto białka z tkanki mięśniowej: nie mniej niż 10 % masy.

Właściwości organoleptyczne

- wygląd powierzchni i barwa: wyrób podłużny nierozcięty w osłonce z baraniego jelita o średnicy nie dłuższej niż 24 mm, dzielony na pojedyncze batony przez odkręcanie osłonki z jelita; powierzchnia gładka lub lekko pomarszczona, barwy pomarańczowobrązowej, o skórce lekko lśniącej lub matowej,

- wygląd i barwa w przekroju: dzięki papryce kolor po nacięciu różowawoczerwony, dopuszczalne są małe cząstki kolagenu,

- zapach i smak: przyjemny aromat świeżo wędzonego mięsa, lekko ostry i odpowiednio słony smak, podgrzana kiełbaska puszcza sok przy nadgryzaniu,

- konsystencja: między miękką a zwartą.

Specyficzny charakter wyrobu "Spisske parky" wynika:

- ze składu i proporcji użytych składników i przypraw,

- z gładkości jednorodnej masy,

- z zastosowania osłonek z jelita baraniego,

- z jego właściwości fizycznych, chemicznych i organoleptycznych.

Skład i proporcje użytych składników i przypraw oraz gładkość jednorodnej masy:

Specyficzny charakter nadają wyrobom o nazwie "Spisske parky" składniki, takie jak mięso wołowe i wieprzowe wraz ze skórką wieprzową, stosowane według starodawnej receptury, rozdrabniane na gładką jednorodną masę. Gładkość masy wyróżnia te wyroby spośród innych kiełbas. Charakterystyczne jest także użycie mieszanki słodkiej i ostrej papryki mielonej, jak wskazano w recepturze.

Zastosowanie osłonek z jelita baraniego

Kolejną charakterystyczną cechą wyrobu o nazwie "Spisske parky" jest to, że stosuje się osłonki z jelita baraniego, co sprawia, że kiełbaski te różnią się od innych w widoczny sposób.

Właściwości fizyczne, chemiczne i organoleptyczne

Zachowanie wszystkich etapów procesu produkcji wymienionych w specyfikacji gwarantuje unikalny aromat i smak wyrobu.

Charakterystyczne dla wyrobu jest także to, iż gotuje się go przed spożyciem. Podczas gotowania produktu w wodzie nie można dopuścić do jej zagotowania, gdyż mogłoby to spowodować pęknięcie naturalnej osłonki. Jeśli jelito baranie uległoby pęknięciu, wyrób straciłby właściwą sobie soczystość. Charakterystyczną właściwością produktu "Spiśske parky" po ugotowaniu jest jego soczystość i lekko pikantny smak papryki.

Precyzyjnie określone proporcje składników użytych do jego produkcji powodują, że przy przełamywaniu lub nadgryzaniu wyrobu "Spisske parky" słyszalny jest charakterystyczny dźwięk pęknięcia, który wyraźnie odróżnia je od innych kiełbas.

4.2. Opis metody wytwarzania produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1, obowiązkowo stosowanej przez producenta, w tym, w stosownych przypadkach, charakteru i właściwości używanych surowców lub składników oraz metody przygotowywania produktu (art. 7 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 668/2014).

Składniki, z których wytwarza się "Spisske parky", to świeże mięso wołowe o zawartości tłuszczu nie większej niż 10 %, świeże mięso wieprzowe o zawartości tłuszczu nie większej niż 10 %, świeże mięso wieprzowe o zawartości tłuszczu nie większej niż 50 %, skóra wieprzowa, woda pitna, azotynowa mieszanka solna, słodka papryka mielona (100 ASTA), ostra papryka mielona, polifosforany E 450 i E 451 (3 g/kg, wyrażone jako P₂O₅), kwas askorbinowy (0,5 g/kg) oraz osłonki z jelita baraniego.

100 kg gotowego wyrobu pod nazwą "Spiśske parky" zawiera:

- mięso wołowe o zawartości tłuszczu nie większej niż 10 %, 21,2 kg

- mięso wieprzowe o zawartości tłuszczu nie większej niż 10 %, 21,0 kg

- mięso wieprzowe o zawartości tłuszczu nie większej niż 50 %, 38,0 kg

- skóra wieprzowa, 12,0 kg

- woda pitna, 21,0 kg

- azotynowa mieszanka solna (do solenia mięsa), 2,1 kg

- słodka papryka mielona (100 ASTA), 0,62 kg

- ostra papryka mielona, 0,62 kg

- polifosforany (E 450 i E 451), 0,30 kg

- kwas askorbinowy (E 300), 0,05 kg

- osłonka - jelito baranie.

Proces technologiczny

Mięso wołowe i wieprzowe kroi się najpierw i mieli drobno w maszynce do mięsa lub rozdrabnia w urządzeniu do mielenia. Następnie dodaje się skórkę wieprzową i miesza składniki do uzyskania gładkiej, jednorodnej masy. Następnie dodaje się mieszaninę mielonej słodkiej i ostrej papryki z azotynową mieszanką solną oraz dodatki (polifosforany E 450 i E 451 i kwas askorbinowy E 300). Farszem napełnia się jelito baranie o średnicy 24 mm. Pojedyncze kiełbaski oddziela się przez odkręcanie tak, by każda ważyła ok. 50 g. Gotowy wyrób w postaci nierozciętego sznura zawiesza się na kijach, które wstawia się do wędzarni, gdzie wyroby są suszone i wędzone. Wędzi się je w gorącym dymie w temperaturze nieprzekraczającej 68 °C i nie dłużej niż 45 minut. Wędzone wyroby gotuje się następnie w temperaturze 71-76 °C, dopóki temperatura wewnątrz produktu nie osiągnie 70 °C. Tę temperaturę w produkcie należy utrzymywać przez co najmniej 10 minut. Po ugotowaniu produkty spryskuje się zimną wodą i pozostawia do ostygnięcia, dopóki temperatura w środku nie spadnie do + 4 °C lub niższej.

Obowiązkowe kontrole obejmują co następuje:

- zachowywanie określonych proporcji mięsa wołowego, wieprzowego i skórki wieprzowej, będących składnikami;

dla celów produkcji wyrobu "Spiśske parky" konieczne jest monitorowanie przygotowania mięsa wołowego i wieprzowego, co obejmuje dobór składników i ich ilości według zawartości tłuszczu,

- kontrola dodawania skórki wieprzowej,

- kontrola gładkości jednorodnej masy; jednorodność i gładkość masy można stwierdzić posługując się wzrokiem i dotykiem,

- kontroluje się przestrzeganie ustalonych proporcji słodkiej i ostrej papryki mielonej, której kolor ma intensywność 100 ASTA;

dodawanie określonej ilości mieszanki słodkiej mielonej papryki (100 ASTA) i ostrej mielonej papryki, azotynowej mieszanki solnej, w tym dodatków (polifosforanów E 450 i E 451 oraz kwasu askorbinowego E 300), oraz wody,

- kontrola stosowania jelit baranich, przeprowadzana na podstawie specyfikacji od dostawcy,

- kontrola właściwości organoleptycznych gotowego produktu (wygląd powierzchni i barwa, wygląd i kolor w przekroju, faktura, zapach i smak); na koniec procesu produkcyjnego przeprowadza się kontrolę wzrokową oraz analizę sensoryczną, aby sprawdzić zgodność z właściwościami określonymi w pkt 3.5 specyfikacji,

- kontrole właściwości fizycznych i chemicznych gotowego wyrobu: maksymalna średnica jelita baraniego i masa pojedynczej kiełbaski; wartości muszą odpowiadać wartościom określonym w pkt 3.5 specyfikacji.

Organ lub jednostka kontrolująca zgodność ze specyfikacją produktu przeprowadza kontrolę raz do roku.

4.3. Opis najważniejszych elementów decydujących o tradycyjnym charakterze produktu (art. 7 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 668/2014)

"Spiśske parky" produkuje się na Słowacji od ponad stu lat. Pierwszy raz wspomniano o tych wyrobach, gdy Stefan Varsanyi, rzeźnik ze Spiskiego Podgrodzia, zaczął sprzedawać "Spiśske parky" jako specjalną atrakcję na wielkich targach odbywających się przy Zamku Spiskim,

korzystając z tego, że bywała na nich często węgierska szlachta. Jego receptura oparta na delikatnej mieszance przypraw, w tym słodkiej i ostrej papryki, wyraźnie cieszyła się wielkim powodzeniem, bo w bardzo krótkim czasie zaczął sprzedawać swoje wyroby także na Węgrzech i w Polsce.

Budowa kolei koszycko-bogumińskiej i jej bocznych linii do miejscowości Spiskie Włochy i do miasta Spiskie Podgrodzie ułatwiły eksport wyrobu "Spiśske parky". Wcześnie rano kiełbaski pakowano do specjalnych pudeł i wysyłano pierwszym rannym pociągiem ze Spiskiego Podgrodzia tak, by w południe mogli się nimi delektować smakosze w Budapeszcie (Frantiśek Żifcak, Kronika mesta Spiśske Podhradie slovom i obrazom, Mesto Spiśske Podhradie, 1988 r.).

Znany pisarz słowacki Emo Bohuń pisał także z własnego doświadczenia: "»Spiśske parky« przysparzały kłopotów i wymagały niezłej sztuki, bo potrafiły się zachować niecnie. Nie można było jeść ich widelcem i nożem ani przełamywać, jak innych podobnych gatunków kiełbas [słow. virśle]. Trzeba je było wziąć w palce, włożyć do ust, otoczyć szczelnie wargami i dopiero wtedy nadgryźć. Pod napęczniałą skórką skrywały takie ilości doprawionych papryką soków, że gdyby je przełamać, rozciąć na pół lub nakłuć widelcem, to czerwono zabarwione soki wystrzeliłyby w powietrze na wszystkie strony. Przydałyby się strażakom zamiast ich sikawek." (Stefan Żary, Zlatousti rozpravaci, Slovensky spisovateł, Bratysława 1984 r.).

Poza Stefanem Varsanyi przed 1938 r. "Spiśske parky" wyrabiali m.in. Grieger i Blaśko w Spiskim Podgrodziu, Slavkovsky w Spiskich Włochach oraz Schretter, Schmiedt, Patrilla i Leśnak w Lewoczy. W Spiskim Podgrodziu w latach 40. ubiegłego wieku w czwartki odbywały się słynne świńskie targi, gdzie zwyczajem było, jeśli handel danego dnia się udał, że sprzedawcy i kupujący gromadzili się przy jednym stole w tawernach należących do rzeźników zajmujących się wędzeniem mięs i zamawiali "virśle", jak zwano wtedy "Spiśske parky". Sprzedawano je wtedy na każdym dworcu kolejowym.

Gdy tylko pociąg się zatrzymywał, słychać było krzyk "Spiśske paaaaaaaaaaaaarky, virśle, virślicky...!" ("Virśle, virślicky, spiśske ." w dzienniku SME, Bratysława: Petit Press, 7 września 1996 r., s. 7).

"Spiśske parky" cieszą się znakomitą renomą nie tylko na Spiszu, w całej Słowacji i Republice Czeskiej, ale także w innych krajach ("Virśle, virślicky, spiśske .", dziennik sMe, Bratysława: Petit Press, 7 września 1996 r., s. 7). Wśród tych, którzy w nich zasmakowali, był prezydent Tomasz G. Masaryk i książę Albin Csaky, który był przewodniczącym wyższej izby węgierskiego Zgromadzenia Narodowego i ministrem edukacji i kultury. Ten wpływowy człowiek dopilnowywał, by kiełbaski podawano podczas posiedzeń węgierskiego rządu (http://www. internet.sk/mediakurier/cei/44.htm). "Spiśske parky" były i są nadal podawane także w czeskich gospodach (Piśtanek Peter: "Ako som kupoval zamok. Zamockym panom rychlo 1'ahko a rychlo", 26 października 2000 r., na stronie: http://www.inzine.sk/article.asp?art=4214). Były nieodłączną częścią obchodów Pierwszego Maja ("Uprś any Prvy maj na kośickom sidlisku źeleziarov", dziennik SME, Bratysława: Petit Press, 2 maja 1997 r., s. 1) oraz wielu targów takich jak Targ Rzemiosła Ludowego (Trh ludovych remesiel) w Spiskiej Nowej Wsi, na których były sprzedawane one same, a także prawie zapomniane przemyślne naczynie służące do ich podawania. Naczynie wykonane jest z gliny i ma podwójne dno do gotowania wody tak, by kiełbaski mogły dłużej zostać gorące ("Cesi spiśskych remeselnikov zachranovali Kośicania na stoloch", dziennik SME, Bratysława: Petit Press 23 września 1997 r., s. 1).

Po II Wojnie Światowej, w ramach działań mających na celu standaryzację i utrzymanie jakości tradycyjnych wyrobów, w Czechosłowacji przyjęto normę dla tego wyrobu, ustalając jego skład i określając metodę produkcji (Norma jakości TP z dnia 8 września 1954 r., Ministerstwo Przemysłu Spożywczego).

Z historycznych zapisów jasno wynika, że receptura produktu stopniowo zmieniała się, głównie przez dodanie wołowiny. Nie zmieniło to charakteru ani zastosowania wyrobu - przeciwnie, nowa kompozycja składników poprawiła jego smak (UNK 57 7260, 1964).

Charakterystyczne cechy produktu to jego soczystość po ugotowaniu i nadawany przez paprykę lekko ostry smak. Przepis na "Spiśske parky" nadal jest wykorzystywany przez producentów (CSN 57 71 34 z roku 1977 oraz późniejszy STN 57 71 34).

"Spiśske parky" tradycyjnie wyrabia się w naturalnych osłonkach z jelita baraniego (rzeźnik Stefan Varsanyi, norma jakości TP z dnia 8 września 1954 r., Ministerstwo Przemysłu Spożywczego), które, w przeciwieństwie do jelit innych zwierząt, łatwo pękają. Wyrób cieszy się dobrą opinią nie tylko na Słowacji i w Republice Czeskiej, ale także w innych krajach.

1 Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2012/1151/oj.

2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1143 z dnia 11 kwietnia 2024 r. w sprawie oznaczeń geograficznych w odniesieniu do wina, napojów spirytusowych i produktów rolnych oraz gwarantowanych tradycyjnych specjalności i określeń jakościowych stosowanych fakultatywnie w odniesieniu do produktów rolnych, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, (UE) 2019/787 i (UE) 2019/1753 oraz uchylające rozporządzenie (UE) nr 1151/2012 (Dz.U. L, 2024/1143, 23.4.2024, ELI: http:// data.europa.eu/eli/reg/2024/1143/oj).

3 Rozporządzenie Komisji (UE) nr 159/2011 z dnia 21 lutego 2011 r. rejestrujące w rejestrze gwarantowanych tradycyjnych specjalności nazwę ["Spisske parky" (GTS)] (Dz.U. L 47 z 22.2.2011, s. 5, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2011/159/oj).

4 Rozporządzenie Rady (WE) nr 509/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie produktów rolnych i środków spożywczych będących gwarantowanymi tradycyjnymi specjalnościami (Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 1, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2006/509/oj).

5 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 668/2014 z dnia 13 czerwca 2014 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. L 179 z 19.6.2014, s. 36, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg_impl/2014/668/oj).

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2025.1170
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany na poziomie Unii w specyfikacji produktu zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych
• Data aktu: 20/02/2025
• Data ogłoszenia: 20/02/2025