Zakładając bezpłatne konto, uzyskasz:Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 24 lutego 2025 r.)
Strony
Strona skarżąca: Novis Insurance Company, Novis Versicherungsgesellschaft, Novis Compagnia di Assicurazioni, Novis
Poistovna a.s. (Bratisła, Słowacja) (przedstawiciele: A. Börner, S. Förster i S. Henrich, avocats)
Strona pozwana: Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji EIOPA-24-727 w zakresie, w jakim pozwany oddalił wniosek skarżącej o udzielenie dostępu na podstawie art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą"),
- stwierdzenie nieważności decyzji EIOPA-24-728 w zakresie, w jakim pozwany oddalił wniosek skarżącej o udzielenie dostępu na podstawie art. 41 karty
- stwierdzenie nieważności decyzji EIOPA-24-729 w zakresie, w jakim decyzja ta oddala wniosek skarżącej o udzielenie dostępu do zalecenia wydanego przez pozwanego w dniu 28 lipca 2021 r. oraz dokumentów leżących u jego podstaw [(a) i (b)] na podstawie art. 41 karty,
- stwierdzenie nieważności decyzji EIOPA-24-730 z dnia 20 września 2024 r. w zakresie, w jakim pozwany oddalił wniosek skarżącej o udzielenie dostępu na podstawie art. 41 karty (zwanych dalej łącznie "zaskarżonymi decyzjami")
- obciążenie pozwanego wszystkimi kosztami postępowania; oraz
- połączenie spraw o stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji do postępowania pisemnego i ustnego oraz orzeczeń, które zostaną w nich wydane.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia prawa skarżącej do dostępu do akt na podstawie art. 41 ust. 2 lit. b) karty, ponieważ pozwany odmówił skarżącej dostępu do akt dotyczących skarżącej:
- skarżąca twierdzi, że wnioskowała o dostęp do akt, które jej dotyczyły, a dostępu tego odmówiono jej bezprawnie, bez rozważenia i odpowiedniego uwzględnienia przez pozwanego praw podstawowych skarżącej;
- dochodzenia i postępowania prowadzone przez pozwanego i Komisję Europejską jako postępowania w sprawie naruszenia prawa Unii na podstawie art. 17 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 1 w sprawie nadzoru sprawowanego przez właściwy organ krajowy ("postępowanie administracyjne") są postępowaniami administracyjnymi dotyczącymi skarżącej. Dochodzenia i owe czynności zostały przeprowadzone jako procedury dotyczące konkretnego przedsiębiorstwa, koncentrujące się przede wszystkim na postępowaniu wnioskodawcy oraz na tym, czy było ono zgodne z wymogami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE 2 , i mające ostatecznie na celu przyjęcie środków wobec wnioskodawcy;
- mimo że postępowanie administracyjne dotyczyło przede wszystkim skarżącej, pozwany nadal utrzymuje w tajemnicy kluczowe dokumenty sporządzone i przywołane w kontekście procedur jako podstawa działań instytucji. Skarżąca podnosi ponadto, że pozwany utrzymuje w tajemnicy szczególny charakter, skutek i zakres związku przyczynowego postępowania administracyjnego, jego wpływu na krajowe postępowania administracyjne prowadzone przez organ krajowy oraz wzajemnych powiązań z tymi postępowaniami;
- bez dostępu do akt prowadzonych przez pozwanego postępowań administracyjnych i ich wzajemnych powiązań z krajowymi postępowaniami administracyjnymi skarżąca nie jest w stanie uwzględnić i skorzystać ze skutecznych środków prawnych przeciwko aktom przyjętym przez pozwanego, Komisję Europejską i właściwy organ krajowy, i to z tego powodu skarżąca zażądała dostępu do akt na podstawie jej prawa potwierdzonego w art. 41 ust. 2 lit. b) Karty;
- odmowa dostępu do kluczowych dokumentów z akt pozwanego w drodze zaskarżonych decyzji naruszyła zatem prawa skarżącej;
- pozwany nie może uzasadniać zaskarżonych decyzji powołując się na rzekomo przeciwstawne cele leżące w interesie ogólnym, takie jak funkcjonowanie Europejskiego Systemu Organów Nadzoru Finansowego. Pozwany nie przeprowadził stosownych rozważań, gdyż powołuje się jedynie na argumenty przemawiające przeciwko podaniu informacji do publicznej wiadomości;
- wreszcie, pozwany uchybił obowiązkowi wyważenia i zapewnienia odpowiedniej równowagi między prawami podstawowymi skarżącej a wszelkimi potencjalnie przeciwstawnymi względami, co czyni zaskarżone decyzje niezgodnymi z prawem. Między innymi, jeżeli chodzi o wskaźniki stosowane do celów wymogów kapitałowych Wypłacalność II, informacje nie mogą być uznane za wewnętrzne lub poufne, ponieważ takie wskaźniki pełnią równoważną funkcję jak standardy techniczne.
2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa skarżącej do obrony na podstawie art. 47 w związku z art. 41 ust. 2 lit. b) Karty.
Ponieważ pozwany odmówił skarżącej prawa dostępu do akt, naruszył jednocześnie podstawowe prawo skarżącej do obrony, ponieważ skarżąca nie może rozważyć ani skorzystać ze skutecznych środków prawnych bez dostępu do żądanych dokumentów stanowiących część akt pozwanego.
Nie będzie podwyższenia kar dla pracodawców, przewidzianych w Kodeksie pracy, za wykroczenia przeciwko prawom pracowników. W czwartek Sejm przyjął poprawkę Senatu wykreślającą z ustawy poprawkę Lewicy. Posłowie zgodzili się też na to, by agencje pracy tymczasowej mogły zatrudniać cudzoziemców także na podstawie umów cywilnoprawnych, a nie tylko na umowę o pracę.
20.03.2025
Sejm przyjął w czwartek większość poprawek redakcyjnych i doprecyzowujących, które Senat wprowadził do ustawy o rynku pracy i służbach zatrudnienia. Przewiduje ona reformę urzędów pracy, w tym m.in. podniesienie zasiłku dla bezrobotnych i ułatwienia w podnoszeniu kwalifikacji zawodowych. Ustawa trafi teraz do podpisu prezydenta.
20.03.2025
Przedsiębiorcy rozliczający się według zasad ogólnych i skali podatkowej oraz liniowcy będą od 1 stycznia 2026 r. płacić składkę zdrowotną w wysokości 9 proc. od 75 proc. minimalnego wynagrodzenia, jeśli będą osiągali w danym miesiącu dochód do wysokości 1,5-krotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez prezesa GUS. Projekt po raz drugi wróci do komisji sejmowej.
19.03.2025
Senat nie zgodził się w czwartek na zniesienie obowiązku zawierania umów o pracę z cudzoziemcami będącymi pracownikami tymczasowymi przez agencje pracy tymczasowej, ale umożliwił agencjom zawieranie umów cywilnoprawnych. Senatorowie zdecydowali natomiast o skreśleniu przepisu podnoszącego kary grzywny dla pracodawców przewidziane w kodeksie pracy. W głosowaniu przepadła też poprawka Lewicy podnosząca z 2 tys. zł do 10 tys. zł kary grzywny, jakie w postępowaniu mandatowym może nałożyć Państwowa Inspekcja Pracy.
13.03.2025
Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zgodziło się na usunięcie z ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców przepisu podnoszącego w kodeksie pracy kary dla pracodawców. Senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej zaakceptowała we wtorek jedynie poprawki Biura Legislacyjnego Senatu do tej ustawy. Nie można jednak wykluczyć, że na posiedzeniu Senatu inni senatorowie przejmą poprawki zgłaszane przez stronę pracodawców.
11.03.2025
Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2025.1110 |
| Rodzaj: | Ogłoszenie |
| Tytuł: | Sprawa T-624/24: Skarga wniesiona w dniu 2 grudnia 2024 r. - Novis/EIOPA |
| Data aktu: | 24/02/2025 |
| Data ogłoszenia: | 24/02/2025 |
