Język postępowania: niemiecki(2022/C 73/33)
(Dz.U.UE C z dnia 14 lutego 2022 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Infineon Technologies Dresden GmbH & Co. KG i Infineon Technologies AG (przedstawiciele L. Assmann i M. Peiffer, Rechtsanwälte)
Pozostali uczestnicy postępowania: Komisja Europejska, Republika Federalna Niemiec
Żądania wnoszących odwołanie
- uchylenie w całości wyroku Sądu (trzecia izba) z dnia 6 października 2021 r. w sprawach połączonych T-233/19 i T-234/19 (ECLI:EU:T:2021:647);
- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 28 maja 2018 r. w sprawie pomocy państwa SA.34045 (2013/C) (ex 2012/NN) udzielonej przez Niemcy dużym odbiorcom energii elektrycznej w rozumieniu § 19 rozporządzenia StromNEV;
- tytułem ewentualnym, odesłanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd;
- obciążenie Komisji kosztami postępowania przed Sądem i Trybunałem.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza sprawa została zapoczątkowana zwolnieniem z opłat za użytkowanie sieci, z tytułu którego wnoszące odwołanie zostały uwolnione, w odniesieniu do lat 2012 i 2013, z opłaty za użytkowanie sieci uiszczanej ich operatorom z tytułu zaopatrzenia w energię elektryczną z sieci ogólnej (zwanym dalej "zwolnieniem z opłat za użytkowanie sieci").
Wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd w zaskarżonym wyroku rozstrzygnął, iż zwolnienie z opłat za użytkowanie sieci było finansowane przy użyciu zasobów państwowych i stanowi zatem pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE (pkt 111 zaskarżonego wyroku). Sąd zatem pominął istotę pojęcia pomocy państwa w przyjętym w orzecznictwie Trybunału rozumieniu.
To zwolnienie z opłat za użytkowanie sieci miało być finansowane przy użyciu dopłaty, o której mowa w § 19 ust. 2 Stromnetzentgeltverordnung (rozporządzenia federalnego w sprawie opłat za użytkowanie sieci, zwanego dalej "rozporządzeniem StromNEV"). Wbrew temu, co rozstrzygnął Sąd w pkt 97 zaskarżonego wyroku, nie stanowiła ona obowiązkowego obciążenia w rozumieniu orzecznictwa Trybunału, co mogłoby stanowić poszlakę państwowego charakteru zasobów w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.
W ramach odwołania wnoszące je kwestionują przede wszystkim zastosowanie prawa europejskiego i podnoszą, że Sąd dokonał, w oparciu o kryteria przewidziane w europejskich przepisach z dziedziny pomocy państwa, błędnej oceny prawa krajowego (zarzut pierwszy). W rzeczywistości to zwolnienie z opłat za użytkowanie sieci nie było przyznawane przy użyciu zasobów państwowych w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.
Z orzecznictwa Trybunału wynika, że mamy do czynienia z zasobami państwowymi w tym rozumieniu tylko w przypadku istnienia wystarczająco ścisłego związku z budżetem państwa. Przewidziana w § 19 ust. 2 rozporządzenia StromNEV sporna dopłata nie ma zaś wystarczająco ścisłego związku z budżetem państwa niemieckiego. Dopłata ta jest więc środkiem prywatnym, nie państwowym, uiszczanym przez użytkowników sieci jej operatorom.
Na poparcie swego odwołania wnoszące je podnoszą również, że Sąd dopuścił się przeinaczenia okoliczności faktycznych, pomijając treść i zakres zastosowania przepisów prawa krajowego (zarzut drugi).
