Język postępowania: angielski(2022/C 441/11)
(Dz.U.UE C z dnia 21 listopada 2022 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: L. Baxter, pełnomocnik, P. Baker, QC, i T. Johnston, barrister)
Pozostali uczestnicy postępowania: Komisja Europejska, ITV plc, LSEGH (Luxembourg) Ltd, London Stock Exchange Group Holdings (Italy) Ltd
Żądania wnoszącego odwołanie
- Uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i uwzględnienie żądań przedstawionych przez Zjednoczone Królestwo przed Sądem;
- tytułem żądania ewentualnego - uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania; oraz
- obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania odwoławczego i postępowania przed Sądem.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnoszący je podnosi pięć zarzutów:
Po pierwsze, jego zdaniem Sąd dopuścił się naruszenia prawa krajowego i prawa Unii, ponieważ przeinaczył okoliczności faktyczne sprawy i dokonał ich błędnej kwalifikacji prawnej, stwierdzając, że systemem stanowiącym ramy odniesienia były przepisy brytyjskie dotyczące CFC (controlled foreign companies - kontrolowanych spółek zagranicznych).
Po drugie, Sąd naruszył prawo lub popełnił oczywisty błąd w ocenie orzekając, że przepisy brytyjskie dotyczące CFC przysparzały korzyści. To naruszenie prawa wynika z przeinaczeń i błędnej kwalifikacji okoliczności faktycznych sprawy w odniesieniu do roli, jaką w przepisach brytyjskich dotyczących CFC odgrywały funkcje decyzyjne i zarządcze (significant people functions, zwane dalej "SPF"), a także relacji między rozdziałami 5 i 9 [brytyjskiej ustawy podatkowej].
Po trzecie, Sąd naruszył prawo dokonując oceny celu i selektywności przepisy brytyjskie dotyczące CFC. W zaskarżonym wyroku dopuścił się on szeregu przeinaczeń i oczywistych błędów w zrozumieniu roli odgrywanej przez SPF w przepisach brytyjskich dotyczących CFC oraz relacji między rozdziałami 5 i 9 [brytyjskiej ustawy podatkowej]. Nie zarejestrował on również istotnych elementów wystąpienia Zjednoczonego Królestwa na rozprawie i nie ustosunkował się do nich, naruszając w ten sposób obowiązek uzasadnienia.
Po czwarte, Sąd nie ustosunkował się do podniesionego przez Zjednoczone Królestwo argumentu, zgodnie z którym dokonane w wydanej przez Komisję decyzji 1 rozróżnienie między SPF w Zjednoczonym Królestwie a kapitałami powiązanymi ze Zjednoczonym Królestwem było nieracjonalne, dopuszczając się w ten sposób naruszenia obowiązku uzasadnienia. Ponadto Sąd odrzucił uzasadnienie na gruncie stosowanej praktyki administracyjnej z dwóch powodów związanych z podnoszonym przed nim brakiem dowodów; stanowiło to pominięcie i oczywiste przeinaczenie okoliczności faktycznych przedstawionych Sądowi w materiale dowodowym.
Po piąte, Sąd w swym rozumowaniu dopuścił się oczywistego naruszenia prawa jeśli chodzi o wymóg swobody przedsiębiorczości oraz rozumienie wyroku z dnia 12 września 2006 r., Cadbury Schweppes i Cadbury Schweppes Overseas (C-196/04, EU:C:2006:544), co sprowadza się do pominięcia orzecznictwa wynikającego z tego wyroku. Wyciągnięte przez Sąd w tej kwestii wnioski są obarczone szeregiem błędów. Po pierwsze, opierają się one na błędnym zrozumieniu roli odgrywanej przez SPF w przepisach brytyjskich dotyczących CFC. Po drugie, należy uznać, że Sąd założył, iż przyjęty przez Zjednoczone Królestwo system opiera się wyłącznie na kryterium terytorialnym. Po trzecie, w tej części zaskarżonego wyroku Sąd nie przedstawił istotnych argumentów podniesionych przez Zjednoczone Królestwo w przedmiocie wpływu, jakie miało orzecznictwo wynikające z wyroku Cadbury Schweppes na opracowanie przepisów brytyjskich dotyczących CFC, jak również nie ustosunkował się do tych argumentów.
