P7_TC1-COD(2013)0072(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE C z dnia 24 marca 2017 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 100 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 1 ,
uwzględniając opinię Komitetu Regionów 2 ,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 3 ,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów 4 , a także rozporządzenie Rady (WE) nr 2027/97 w sprawie odpowiedzialności przewoźnika lotniczego z tytułu wypadków lotniczych 5 istotnie przyczyniły się do ochrony prawa pasażerów linii lotniczych w sytuacjach, kiedy ich plany podróży zostają zakłócone wskutek odmowy przyjęcia na pokład, dużych opóźnień, odwołania lotów lub nieprawidłowej obsługi bagażu.
(2) Wiele niedociągnięć stwierdzonych w zakresie egzekwowania praw wynikających z rozporządzeń uniemożliwiło jednak realizację ich pełnego potencjału pod względem ochrony pasażerów. Zapewnienie skuteczniejszego, bardziej efektywnego i spójnego stosowania praw pasażerów linii lotniczych w całej Unii wymaga wprowadzenia wielu zmian w obecnych ramach prawnych. Fakt ten podkreślono w przedstawionym przez Komisję "Sprawozdaniu na temat obywatelstwa UE z 2010 r. - Usuwanie przeszkód w zakresie praw obywatelskich UE", w którym zapowiedziano środki mające na celu zapewnienie zbioru wspólnych praw, w szczególności pasażerom linii lotniczych, a także należyte egzekwowanie takich praw.
(2a) Usługi transportu lotniczego są przedpłacane przez pasażera oraz subsydiowane bezpośrednio lub pośrednio przez podatnika. W związku z powyższym bilety lotnicze powinny być traktowane jako "umowy dotyczące wyników", w których przewoźnicy lotniczy gwarantują, iż wywiążą się ze zobowiązań wynikających z umowy z zachowaniem najwyższej staranności. [Popr. 1]
(3) Zwiększenie pewności prawnej dla przewoźników lotniczych i pasażerów wymaga bardziej precyzyjnej definicji pojęcia "nadzwyczajnych okoliczności", uwzględniającej wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-549/07 (Wallentin-Hermann). Taką definicję należy dodatkowo wyjaśnić za pomocą niewyczerpującego wyczerpującego wykazu okoliczności w sposób oczywisty uważanych za nadzwyczajne lub zwyczajne. Komisji zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy przekazać uprawnienia do przyjmowania aktów w odniesieniu do uzupełniania tego wykazu w razie konieczności. [Popr. 2]
(4) W sprawie C-173/07 (Emirates) Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że pojęcie "lotu" w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 261/2004 należy interpretować w ten sposób, że oznacza ono co do istoty operację transportu lotniczego, stanowiąc tym samym "odcinek" tego transportu obsługiwany przez przewoźnika lotniczego, który wytycza swoją trasę. W celu uniknięcia niepewności należy teraz przedstawić jasną definicję "lotu", a także powiązanych pojęć "lotu łączonego" i "podróży".
(5) W sprawie C-22/11 (Finnair) Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że pojęcie "odmowa przyjęcia na pokład" powinno być interpretowane w ten sposób, że obejmuje ono nie tylko odmowę przyjęcia na pokład wynikającą z nadmiernej rezerwacji, lecz również odmowę przyjęcia na pokład z innych powodów, takich jak przyczyny operacyjne. Biorąc pod uwagę to potwierdzenie, nie ma powodu, aby zmieniać obecną definicję Definicja "odmowy przyjęcia na pokład" powinna obejmować przypadki, kiedy planowany czas odlotu przesunięto na wcześniejszą godzinę, w konsekwencji czego pasażer nie zdążył na lot. [Popr. 3]
(6) Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 ma również zastosowanie do pasażerów, którzy zarezerwowali sobie transport lotniczy w ramach imprezy turystycznej. Należy jednak wyjaśnić, że pasażerowie nie mogą kumulować odnośnych praw, w szczególności wynikających z rozporządzenia i z dyrektywy Rady 90/314/EWG w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek 6 . Pasażerowie powinni mieć możliwość wyboru, zgodnie z którym aktem prawnym składają roszczenia, nie powinni mieć jednak prawa do kumulowania odszkodowań z tytułu tego samego problemu przyznanych na podstawie obu tych aktów prawnych. Pasażerowie nie powinni martwić się o to, w jaki sposób przewoźnicy lotniczy i organizatorzy turystyki podzielą się obsługą takich roszczeń.Przewoźnicy lotniczy i organizatorzy turystyki powinni niezwłocznie przekazać pasażerom dowody niezbędne do sfinalizowania ich roszczeń. [Popr. 4]
(7) W celu podniesienia poziomu ochrony nie powinno być możliwe odmawianie pasażerom nie powinno się odmawiać wejścia na pokład w celu odbycia części podróży powrotnej na podstawie biletu powrotnego w sytuacjach, gdy umotywowane faktem, że nie odbyli oni podróży do miejsca przeznaczenia wykorzystali wszystkich segmentów biletu lotniczego. [Popr. 5]
(8) Obecnie pasażerowie są niekiedy poddawani sankcjom w postaci karnych opłat administracyjnych z tytułu błędów w pisowni ich nazwisk. Uzasadnione Korekty błędów w rezerwacjach powinny być dokonywane nieodpłatnie, o ile nie wiążą się ze zmianą godziny, daty, trasy lub podróży. [Popr. 6]
(9) Należy wyjaśnić, że w przypadkach odwołania lotu wybór między otrzymaniem zwrotu należności, kontynuacją podróży po zmianie jej planu i odbyciem podróży później tego samego dnia lub w późniejszym terminie należy do pasażera, a nie do przewoźnika lotniczego. [Popr. 7]
(9a) W przypadku gdy pasażer rezygnuje z lotu, przewoźnicy lotniczy powinni być zobowiązani do nieodpłatnego zwrotu już zapłaconych podatków. [Popr. 8]
(9b) Jeżeli w wyniku porozumienia pasażer zdecyduje się na przelot w późniejszym terminie, należy zwrócić wszystkie koszty podróży do portu lotniczego i z portu lotniczego poniesione w związku z odwołanym lotem. Koszty te powinny zawsze obejmować koszty podróży środkami transportu publicznego, opłaty za przejazdy taksówką i opłaty za parking na lotnisku. [Popr. 9]
(9c) Ochrona finansowa pasażerów w przypadku upadku linii lotniczej stanowi ważny element efektywnego systemu praw pasażerów. Aby poprawić ochronę pasażerów w przypadku odwołania lotów w związku z niewypłacalnością przewoźnika lotniczego lub zawieszeniem jego działalności spowodowanym cofnięciem mu koncesji, przewoźnicy lotniczy powinni być zobowiązani do przedstawienia wystarczającego dowodu potwierdzającego zabezpieczenie zwrotu należności pasażerom lub ich powrotu do kraju. [Popr. 10]
(9d) Utworzenie funduszu gwarancyjnego lub systemu obowiązkowych ubezpieczeń umożliwi na przykład przewoźnikowi lotniczemu zwrócenie pasażerom należności lub zorganizowanie ich powrotu do kraju w przypadku odwołania lotu z powodu niewypłacalności przewoźnika lotniczego lub zawieszenia działalności przewoźnika lotniczego z powodu cofnięcia mu koncesji. [Popr. 11]
(10) Porty lotnicze Organy zarządzające portami lotniczymi i ich użytkownicy portów lotniczych, tacy jak przewoźnicy lotniczy i przedsiębiorstwa zapewniające obsługę naziemną, instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej oraz przedsiębiorstwa zapewniające opiekę pasażerom niepełnosprawnym i pasażerom o ograniczonej sprawności ruchowej powinni współpracować ze sobą w przyjąć stosowne środki umacniające koordynację i współpracę między użytkownikami portów lotniczych mającą na celu zminimalizowania zminimalizowanie wpływu wielokrotnych zakłóceń lotu na pasażerów poprzez zapewnienie im opieki i zmiany planu podróży. W tym celu powinni sporządzić plany awaryjne organy zarządzające portami lotniczymi powinny zapewnić odpowiednią koordynację za pomocą stosownego planu awaryjnego na wypadek wystąpienia takich sytuacji oraz współpracować przy sporządzaniu takich planów z władzami krajowymi, regionalnymi i lokalnymi. Plany te powinny zostać ocenione przez krajowe organy wykonawcze, które mogą zażądać dostosowań w razie konieczności. [Popr. 12]
(10a) Przewoźnicy lotniczy powinni wprowadzić procedury i działania koordynacyjne w celu zapewnienia unieruchomionym pasażerom odpowiednich informacji. W takich procedurach należy jasno określić, kto w każdym porcie lotniczym będzie odpowiedzialny za zorganizowanie opieki, pomocy, zmiany planu podróży lub za zwrot należności, i kto powinien przygotować proces i warunki świadczenia tych usług. [Popr. 13]
(10b) Aby udzielać pomocy pasażerom w przypadku zakłóceń w locie czy też sytuacji opóźnienia, uszkodzenia lub zagubienia bagażu, przewoźnicy lotniczy powinni zorganizować na terenie terminali punkty obsługi, w których ich pracownicy lub wyznaczone przez nich strony trzecie udzielają pasażerom niezbędnych informacji na temat przysługujących im praw, w tym procedur składania skarg i pomagają im podjąć natychmiastowe działanie. [Popr. 14]
(11) W rozporządzeniu (WE) nr 261/2004 należy wyraźnie określić prawo do odszkodowania dla pasażerów napotykających duże opóźnienia, zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości w sprawach połączonych C-402/ 07 i C-432/07 (Sturgeon) oraz z zasadą równego traktowania, według której podobne sytuacje nie mogą być traktowane w różny sposób. Jednocześnie próg, powyżej którego opóźnienie daje prawo do odszkodowania, powinien zostać podniesiony z uwzględnieniem finansowego wpływu na sektor. i z myślą o uniknięciu jakiegokolwiek ewentualnego wzrostu częstotliwości odwołań lotów. Aby zapewnić Powinien on zapewnić obywatelom podróżującym, w obrębie UE jednolite warunki rekompensat, próg. Jednocześnie niektóre progi opóźnienia powinien powinny być taki sam w odniesieniu do wszystkich podróży wewnątrzunijnych, ale powinien być zróżnicowany wyższe w zależności od długości trasy podróży do i z państw trzecich ze względu na szczególne trudności operacyjne napotykane przez przewoźników w odległych portach lotniczych. Jeżeli chodzi o kwotę rekompensaty, ta sama stawka powinna być zawsze stosowana do tej samej długości danego lotu. [Popr. 15]
(12) W celu zapewnienia pewności prawnej w rozporządzeniu (WE) nr 261/2004 należy wyraźnie potwierdzić, że zmiana rozkładu lotów ma na pasażerów podobny wpływ, jak duże opóźnienia lub odmowa przyjęcia na pokład, powinna zatem skutkować podobnymi prawami. [Popr. 16]
(13) Pasażerom, którzy nie zdążyli na lot łączony, należy zapewnić odpowiednią opiekę na czas, w którym dokonuje się zmiany planu podróży. Zgodnie z zasadą równego traktowania oraz z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-11/11 (Air France przeciwko Folkerts) tacy pasażerowie powinni mieć możliwość ubiegania się o odszkodowanie na podobnej zasadzie, jak pasażerowie, których loty zostały opóźnione lub odwołane, ze względu na opóźnienie w chwili osiągnięcia ostatecznego celu podróży. [Popr. 17]
(13a) Co do zasady przewoźnik lotniczy odpowiedzialny za zmianę rozkładu lub opóźnienie jest zobowiązany do zaoferowania pomocy i zmiany planu podróży. Jednak w celu zmniejszenia obciążenia finansowego danego przewoźnika lotniczego odszkodowanie płacone pasażerowi powinno zależeć od opóźnienia poprzedzającego lot łączony w momencie przybycia do punktu przesiadkowego. [Popr. 18]
(13b) Pasażerom niepełnosprawnym lub pasażerom o ograniczonej sprawności ruchowej, którzy utracili lot łączony z powodu opóźnienia spowodowanego przez podmioty świadczące pomoc w danym porcie lotniczym, zapewnia się odpowiednią opiekę na czas, w którym dokonywana jest zmiana planu podróży. Takim pasażerom powinno przysługiwać prawo do dochodzenia odszkodowania od organu zarządzającego portem lotniczym na podobnych zasadach, co pasażerom, których loty są opóźnione lub zostały odwołane przez przewoźnika lotniczego. [Popr. 19]
(14) W celu poprawy ochrony pasażerów należy wyjaśnić, że opóźnionym pasażerom przysługuje prawo do opieki i odszkodowania bez względu na to, czy oczekują w terminalu portu lotniczego, czy też znajdują się już na pokładzie statku powietrznego. Ponieważ jednak pasażerowie należący do tej ostatniej kategorii nie mają dostępu do usług możliwych do uzyskania w terminalu, należy wzmocnić ich prawa w odniesieniu do podstawowych potrzeb oraz w odniesieniu do możliwości opuszczenia pokładu.
(15) Jeśli pasażer wybiera zmianę planu podróży przy najbliższej możliwości, przewoźnik lotniczy często uzależnia zmianę planu od dostępności wolnych miejsc we własnych lotach, w ten sposób uniemożliwiając pasażerowi skorzystanie ze zmiany planu podróży uwzględniającego usługi innych przewoźników. Należy ustalić, że po upływie określonego czasu przewoźnik powinien zaoferować zmianę planu podróży z uwzględnieniem usług innego przewoźnika lub innych rodzajów transportu, jeśli może to przyspieszyć zmianę planu podróży. Alternatywna zmiana planu podróży powinna być uzależniona od dostępności wolnych miejsc.
(16) Przewoźnicy lotniczy ponoszą obecnie nieograniczoną odpowiedzialność za zakwaterowanie swoich pasażerów w przypadku wystąpienia długotrwałych nadzwyczajnych okoliczności. Ta niepewność związana z brakiem jakiegokolwiek przewidywalnego limitu czasowego może zagrozić stabilności finansowej przewoźnika. W związku z tym Przewoźnik lotniczy powinien mieć jednak możliwość ograniczenia świadczenia opieki w odniesieniu do długości zakwaterowania, a w przypadkach, gdy pasażerowie sami zorganizują sobie zakwaterowanie, w odniesieniu do kosztów i opieki po upływie określonego czasu. Ponadto plany awaryjne i szybkie zmiany planów podróży powinny zmniejszać ryzyko długotrwałego unieruchomienia pasażerów w portach lotniczych. [Popr. 20]
(17) Wykazano, że wdrożenie niektórych z praw pasażerów, w szczególności prawa do zakwaterowania, jest nieproporcjonalnie kosztowne w stosunku do dochodów przewoźników lotniczych w przypadku niektórych działań prowadzonych na małą skalę. W przypadku lotów wykonywanych przez małe statki powietrzne na krótkich dystansach należy zatem wprowadzić zwolnienie z obowiązku opłacenia zakwaterowania, aczkolwiek przewoźnik powinien nadal pomóc pasażerowi w znalezieniu zakwaterowania. [Popr. 21]
(18) W przypadku osób niepełnosprawnych, osób o ograniczonej sprawności ruchowej oraz innych osób o szczególnych potrzebach, takich jak dzieci podróżujące bez opiekunów, kobiety w ciąży i osoby wymagające szczególnej pomocy medycznej, w przypadku zakłóceń lotu zapewnienie zakwaterowania może być trudniejsze. Dlatego też do tych kategorii pasażeróww żadnym razie nie powinny mieć zastosowania żadne ograniczenia prawa do zakwaterowania w razie wystąpienia nadzwyczajnych okoliczności lub w odniesieniu do działalności regionalnej lub w odniesieniu do działalności regionalnej. [Popr. 22]
(18a) Kiedy wspólnotowy przewoźnik lotniczy wymaga, aby osoby niepełnosprawne lub osoby o ograniczonej sprawności ruchowej podróżowały w towarzystwie opiekuna, opiekunowie nie powinni podlegać opłacie podatków od wylotu w danym porcie lotniczym. [Popr. 23]
(18b) Usługodawcy powinni zapewnić pasażerom o ograniczonej sprawności ruchowej oraz osobom niepełnosprawnym nieograniczone czasowo prawo do nieodpłatnego używania aparatów tlenowych posiadających świadectwo bezpieczeństwa na pokładzie statku powietrznego. Komisja powinna sporządzić wykaz zatwierdzonych medycznych aparatów tlenowych we współpracy z odpowiednią branżą oraz z organizacjami reprezentującymi osoby niepełnosprawne i osoby o ograniczonej sprawności ruchowej, zwracając należytą uwagę na wymogi bezpieczeństwa. [Popr. 24]
(19) Przyczyny obecnego poziomu dużych opóźnień i odwołanych lotów w UE nie leżą wyłącznie po stronie przewoźników lotniczych. W celu zachęcenia wszystkich uczestników łańcucha lotniczego do poszukiwania skutecznych i terminowych rozwiązań prowadzących do minimalizowania niedogodności dla pasażerów powodowanych przez duże opóźnienia i odwołania lotów przewoźnicy lotniczy powinni mieć prawo do dochodzenia odszkodowania z tytułu kosztów poniesionych na mocy niniejszego rozporządzenia od jakichkolwiek stron trzecich, które przyczyniły się do zaistnienia wydarzenia powodującego powstanie obowiązku wypłaty odszkodowania lub innych obowiązków.
(20) Pasażerowie powinni nie tylko być odpowiednio poinformowani o prawach przysługujących im w przypadku zakłócenia lotu, zmiany rozkładu lub odmowy przyjęcia na pokład, lecz także powinni zostać należycie poinformowani o przyczynach takiego zakłócenia natychmiast, gdy taka informacja stanie się dostępna. Informację taką należy przewoźnik lotniczy ma zapewnić także w przypadku, gdy pasażer nabył bilet poprzez pośrednika prowadzącego działalność w Unii. Ponadto należy poinformować pasażerów o najprostszych i najszybszych procedurach zgłaszania roszczeń i skarg, tak aby mogli oni korzystać z przysługujących im praw. [Popr. 25]
(21) W celu zapewnienia skuteczniejszego egzekwowania praw pasażerów, rolę krajowych organów wykonawczych należy dokładniej określić i jasno odróżnić od rozpatrywania indywidualnych skarg pasażerów.
(21a) Aby wspomóc krajowe organy wykonawcze w pełnieniu ich roli w zakresie wykonywania niniejszego rozporządzenia, przewoźnicy lotniczy powinni przekazać im odpowiednią dokumentację dotyczącą zgodności, która dowodzi ich własnej zgodności ze wszystkimi artykułami niniejszego rozporządzenia mającymi zastosowanie. [Popr. 26]
(21b) Z uwagi na to, że zarobkowy transport lotniczy stanowi zintegrowany rynek Unii, środki mające na celu zagwarantowanie wykonywania niniejszego rozporządzenia będą bardziej skuteczne na szczeblu Unii przy zwiększonym zaangażowaniu Komisji Europejskiej. Dokładniej rzecz biorąc, Komisja Europejska powinna zwiększyć świadomość pasażerów na temat zgodności działań przewoźników lotniczych z wymogami dotyczącymi praw pasażerów poprzez publikowanie wykazu przewoźników, którzy regularnie naruszają postanowienia rozporządzenia. [Popr. 27]
(22) Pasażerów należy odpowiednio informować o właściwych procedurach zgłaszania roszczeń i skarg przewoźnikom lotniczym, zwracając uwagę na odnośne terminy, zwłaszcza te określone w art. 16a ust. 2, a także udzielać im odpowiedzi w rozsądnym możliwie najkrótszym terminie. Ponadto pasażerowie powinni mieć możliwość składania skarg przeciw przewoźnikom lotniczym w drodze środków pozasądowych. Państwa członkowskie powinny zapewnić dobrze zorganizowane mediacje, kiedy spór między pasażerem a przewoźnikiem lotniczym nie mógł zostać rozwiązany. Ponieważ jednak prawo do skutecznego środka prawnego przed sądem jest prawem podstawowym określonym w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, takie środki nie powinny utrudniać ani uniemożliwiać pasażerom dostępu do sądu. W tym celu pasażerowie powinni zawsze otrzymać kompletną listę adresów i danych kontaktowych organów, którym powierzono prowadzenie takich procedur w każdym państwie. Aby umożliwić proste, szybkie i oszczędne rozpatrywanie roszczeń w ramach procedur sądowych i pozasądowych należy wskazywać przede wszystkim możliwość internetowego i alternatywnego rozstrzygania sporów oraz europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń. [Popr. 28]
(22a) Zgłoszenie roszczenia powinno być zawsze poprzedzone złożeniem skargi. [Popr. 29]
(23) W sprawie C-139/11 (Moré przeciwko KLM) Trybunał Sprawiedliwości wyjaśnił, że termin na wytoczenie powództwa o odszkodowanie określa się zgodnie z przepisami krajowymi każdego państwa członkowskiego. W odniesieniu do pozasądowych rozstrzygnięć sporów limity czasowe są określane zgodnie z dyrektywą 2013/11/ UE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich 7 . [Popr. 30]
(24) Regularny przepływ informacji między Komisją a organami wykonawczymi umożliwiłby Komisji lepsze odgrywanie jej roli w zakresie monitorowania i koordynacji organów krajowych oraz ich wspierania.
(25) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonania rozporządzenia (WE) nr 261/2004 należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 8 .
(26) Na potrzeby przyjmowania decyzji wykonawczych dotyczących treści sprawozdań z działalności przekazywanych Komisji przez państwa członkowskie należy stosować procedurę doradczą.
(26a) Aby zwiększyć pewność prawa dla pasażerów i przewoźników lotniczych, powinno być możliwe sprecyzowanie pojęcia "nadzwyczajnych okoliczności" w oparciu o prace krajowych organów wykonawczych i wyroki sądów. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. [Popr. 31]
(27) W celu zapewnienia rekompensaty pełnej wartości sprzętu służącego do poruszania się w przypadku jego uszkodzenia lub utraty przewoźnicy lotniczy powinni nieodpłatnie oferować osobom oraz podmioty świadczące pomoc w danym porcie lotniczym informują pasażerów niepełnosprawnych lub pasażerów o ograniczonej sprawności ruchowej, w momencie rezerwacji oraz ponownie w chwili odprawy, o możliwość złożenia specjalnej deklaracji interesu, która, zgodnie z konwencją montrealską, umożliwia im ubieganie się o pełne odszkodowanie z tytułu utraty bądź uszkodzenia. Przewoźnicy lotniczy w trakcie procesu rezerwacji biletów mają obowiązek informować pasażerów o istnieniu takiej deklaracji i wynikających z niej praw. [Popr. 32]
(28) Pasażerowie bywają czasami zdezorientowani w kwestii bagażu, który wolno im wziąć ze sobą na pokład statku powietrznego, co do jego wymiaru, ciężaru i liczby sztuk. W celu zapewnienia pełnej świadomości pasażerów odnośnie do wymogów związanych z bagażem, zarówno podręcznym, jak i kabinowym, ujętych w ramach biletu przewoźnicy lotniczy powinni wyraźnie określić te wymogi w momencie rezerwacji oraz w porcie lotniczym.
(29) Instrumenty muzyczne powinny być w miarę możliwości przyjmowane jako bagaż w kabinie pasażerskiej, a w przypadkach, gdy nie jest to możliwe, powinny być w miarę możliwości przewożone w odpowiednich warunkach w przedziale ładunkowym statku powietrznego. Aby umożliwić zainteresowanym pasażerom ocenę, czy ich instrument może być przechowywany jako bagaż w kabinie, przewoźnicy lotniczy powinni poinformować ich o wymiarach przestrzeni do przechowywania bagażu. Rozporządzenie (WE) nr 2027/97 należy odpowiednio zmienić. [Popr. 33]
(30) W celu zapewnienia prawidłowego i spójnego zastosowania praw przyznanych pasażerom w rozporządzeniu (WE) nr 2027/97 krajowe organy wykonawcze wyznaczone na mocy rozporządzenia (WE) nr 261/2004 powinny również monitorować i egzekwować prawa wynikające z rozporządzenia (WE) nr 2027/97.
(31) Biorąc pod uwagę krótkie terminy składania skarg dotyczących zagubienia, uszkodzenia lub opóźnienia bagażu, przewoźnicy lotniczy powinni zapewnić pasażerom we wszystkich portach lotniczych należy utworzyć specjalny punkt reklamacji bagażowej, w którym pasażerowie mieliby możliwość złożenia skargi poprzez udostępnienie im w porcie lotniczym formularza w dniu przylotu. W tym celu przewoźnicy lotniczy powinni udostępnić pasażerom formularz skargi. Może on także mieć formę standardowego formularza nieprawidłowości bagażowej (PIR). Komisja powinna opracować ujednolicony formularz skargi w drodze aktów wykonawczych. [Popr. 34]
(32) Artykuł 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2027/97 stał się przestarzały, gdyż kwestie ubezpieczenia są obecnie regulowane rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 785/2004 w sprawie wymogów w zakresie ubezpieczenia w odniesieniu do przewoźników lotniczych i operatorów statków powietrznych 9 . Należy go zatem usunąć.
(33) Konieczna jest zmiana limitów pieniężnych określonych w rozporządzeniu (WE) nr 2027/97 w celu uwzględnienia rozwoju gospodarczego, którego przeglądu dokonała w 2009 r. Międzynarodowa Organizacja Lotnictwa Cywilnego (ICAO) zgodnie z art. 24 ust. 2 konwencji montrealskiej.
(34) W celu zapewnienia stałej zgodności między rozporządzeniem (WE) nr 2027/97 a konwencją montrealską należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Uprawnienia te umożliwią Komisji zmianę limitów pieniężnych określonych w rozporządzeniu (WE) nr 2027/97 w przypadku dostosowania ich przez Międzynarodową Organizację Lotnictwa Cywilnego (ICAO) zgodnie z art. 24 ust. 2 konwencji montrealskiej.
(35) W niniejszym rozporządzeniu należy przestrzegać praw podstawowych oraz zasad określonych w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, zwłaszcza ochrony konsumenta, prawa do ochrony danych osobowych, zakazu wszelkich form dyskryminacji i integracji osób niepełnosprawnych, prawa do skutecznego środka prawnego i do rzetelnego procesu sądowego.
(35a) Aby poprawić ochronę pasażerów poza granicami Unii, kwestie dotyczące praw pasażerów powinny być nieustannie przedmiotem umów dwustronnych i międzynarodowych. [Popr. 35]
(35b) Szczególne udogodnienia dla pasażerów o dużym stopniu niepełnosprawności, wymagających dostępu do przebieralni i toalet (tzw. "pomieszczeń socjalnych"), powinny być zapewniane nieodpłatnie pasażerom we wszystkich portach lotniczych Unii obsługujących ponad 1 milion pasażerów rocznie. [Popr. 36]
(35c) Krajowe organy wykonawcze powołane przez państwa członkowskie nie zawsze dysponują wystarczającymi uprawnieniami, aby zapewnić skuteczną ochronę praw pasażerów. W związku z powyższym państwa członkowskie powinny przyznać krajowym organom wykonawczym wystarczające uprawnienia, mające na celu sankcjonowanie naruszeń oraz rozwiązywanie sporów między pasażerami a podmiotami z branży, a wszystkie krajowe organy wykonawcze powinny w pełni prowadzić postępowania dotyczące wszystkich otrzymanych skarg, [Popr. 37]
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w ...
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
Przewodniczący |
Przewodniczący |