P7_TC1-COD(2013)0103(Dz.U.UE C z dnia 22 grudnia 2017 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 1 ,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Wspólne reguły dotyczące ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych i przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej znajdują się odpowiednio w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1225/2009 2 oraz w rozporządzeniu Rady (WE) nr 597/2009 3 (wspólnie zwanych dalej "rozporządzeniami"). Rozporządzenia pierwotnie przyjęto w 1995 r. w następstwie zakończenia Rundy Urugwajskiej. Ze względu na liczne zmiany wprowadzone od tamtej pory do rozporządzeń, w 2009 r. Rada podjęła decyzję o ich ujednoliceniu w interesie jasności i racjonalności.
(2) Chociaż do rozporządzeń wprowadzano zmiany, od 1995 r. nie odbył się żaden zasadniczy przegląd ich funkcjonowania. W związku z tym w 2011 r. Komisja wszczęła przegląd rozporządzeń, m.in. aby lepiej odzwierciedlały one potrzeby przedsiębiorstw na początku XXI wieku.
(3) W następstwie przeglądu niektóre przepisy rozporządzeń należy zmienić w celu zwiększenia przejrzystości i przewidywalności, zapewnienia skutecznych środków do walki z retorsjami handlowymi ze strony państw trzecich, zwiększenia wydajności i skuteczności egzekwowania przepisów oraz optymalizacji procedur przeglądu. Ponadto w rozporządzeniach należy ująć niektóre praktyki stosowane w ostatnich latach w dochodzeniach antydumpingowych i antysubsydyjnych. [Popr. 1]
(4) Aby zwiększyć przejrzystość i przewidywalność dochodzeń antydumpingowych i antysubsydyjnych, strony, których dotyczy nałożenie tymczasowych środków antydumpingowych i wyrównawczych, a w szczególności importerów, należy powiadamiać o zbliżającym się nałożeniu ww. środków. Przyznany czas powinien odpowiadać okresowi pomiędzy przedłożeniem projektu aktu wykonawczego do komitetu antydumpingowego powołanego zgodnie z art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 oraz do komitetu antysubsydyjnego powołanego zgodnie z art. 25 rozporządzenia (WE) nr 597/2009 a przyjęciem tego aktu przez Komisję. Okres ten określono w art. 3 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 182/2011. Ponadto, jeżeli w danym dochodzeniu nałożenie środków tymczasowych nie jest wskazane, strony należy odpowiednio wcześnie powiadomić, że środki nie zostaną nałożone. [Popr. 2]
(5) Eksporterom i producentom należy dać krótki okres czasu przed nałożeniem środków tymczasowych, aby mogli sprawdzić wyliczenia dotyczące swoich indywidualnych marginesów dumpingu i marginesów subsydium. Wówczas błędy w obliczeniach będzie można poprawić przed nałożeniem środków. [Popr. 95]
(6) Aby zapewnić skuteczne środki do walki z retorsjami, producentom unijnym należy umożliwić powoływanie się na rozporządzenia bez obawy, że strony trzecie zastosują retorsje. W szczególnych okolicznościach - zwłaszcza w przypadku zróżnicowanych i rozczłonkowanych sektorów składających się głównie z małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) - istniejące przepisy przewidują wszczęcie dochodzenia bez uprzedniego otrzymania skargi, jeżeli istnieją wystarczające dowody istnienia dumpingu, subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych, szkody i związku przyczynowego. Szczególne okoliczności powinny obejmować również zagrożenie retorsjami ze strony państw trzecich. [Popr. 3]
(7) W przypadku dochodzenia, które nie jest wszczynane na podstawie skargi, unijni producenci powinni być zobowiązani należy zwrócić się do unijnych producentów z prośbą o współpracę w zakresie przedłożenia niezbędnych informacji, które umożliwią kontynuowanie dochodzenia; ma to na celu zapewnienie dostępu do informacji wystarczających do przeprowadzenia dochodzenia w przypadku zagrożenia retorsjami. Małe przedsiębiorstwa i mikroprzedsiębiorstwa powinny być zwolnione z tego obowiązku w celu zaoszczędzenia im nieuzasadnionego obciążenia administracyjnego i kosztów. [Popr. 4]
(8) Państwa trzecie coraz silniej ingerują w handel surowcami, aby zatrzymać je w kraju z korzyścią dla krajowych dalszych użytkowników; robią to np. poprzez nakładanie podatków wywozowych lub stosowanie podwójnych cen. Koszty surowców nie wynikają więc z działania zwykłych mechanizmów rynkowych, odzwierciedlających podaż i popyt na dany surowiec. Tego typu ingerencje dodatkowo zakłócają handel. W rezultacie unijnym producentom szkodzi nie tylko dumping, ale również dodatkowe zakłócenia handlu, które nie dotyczą producentów znajdujących się poniżej w łańcuchu dostaw w krajach stosujących tego typu praktyki. Aby zapewnić odpowiednią ochronę handlu, zasada niższego cła nie będzie stosowana w przypadku strukturalnych zakłóceń handlu surowcami.
(9) Subsydia stanowiące podstawę środków wyrównawczych są w Unii zasadniczo zakazane zgodnie z art. 107 ust. 1 TFUE. W związku z tym subsydia stanowiące podstawę środków wyrównawczych przyznawane przez państwa trzecie wyjątkowo silnie zakłócają handel. Wielkość pomocy państwa zatwierdzona przez Komisję z upływem czasu stale ulegała zmniejszeniu. W związku z tym w przypadku instrumentu antysubsydyjnego zasada niższego cła nie powinna być już stosowana w odniesieniu do przywozu z kraju(-ów) stosującego(-ych) subsydiowanie.
(10) Aby zoptymalizować procedury przeglądu, cła pobrane podczas dochodzenia należy zwrócić importerom, jeżeli po zakończeniu dochodzenia w ramach przeglądu wygaśnięcia środki nie są przedłużane. Takie działanie jest wskazane, ponieważ w okresie objętym dochodzeniem nie stwierdzono spełnienia warunków niezbędnych do przedłużenia środków. [Popr. 5]
(11) W rozporządzeniach należy ująć niektóre praktyki stosowane w ostatnich latach w dochodzeniach antydumpingowych i antysubsydyjnych.
(11a) Wszelkie dokumenty mające na celu wyjaśnienie ustalonych praktyk Komisji w odniesieniu do stosowania niniejszego rozporządzenia (w tym cztery projekty wytycznych w sprawie wyboru państwa analogicznego, przeglądów w przypadku wygaśnięcia, czasu trwania środków, marginesu szkody oraz interesu Unii) powinny być przyjmowane przez Komisję dopiero po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia i po przeprowadzeniu odpowiednich konsultacji z Parlamentem Europejskim i Radą oraz powinny w pełni odpowiadać treści niniejszego rozporządzenia. [Popr. 6]
(11b) Unia nie jest stroną konwencji MOP, ale ich stronami są państwa członkowskie. Dotychczas jedynie "podstawowe" konwencje MOP zostały ratyfikowane przez wszystkie państwa członkowskie Unii. W celu utrzymania definicji wystarczającego poziomu norm społecznych opartych na konwencjach MOP znajdujących się w aktualnym wykazie w załączniku Ia do rozporządzenia (UE) nr 1225/2009 Komisja w drodze aktów delegowanych dokona aktualizacji tego załącznika, gdy tylko państwa członkowskie Unii przeprowadzą ratyfikację innych "priorytetowych" konwencji MOP. [Popr. 7]
(12) Przemysłu unijnego nie należy już definiować w odniesieniu do progów wszczęcia określonych w rozporządzeniach.
(12a) Zróżnicowane i rozczłonkowane sektory, składające się głównie z MŚP, mają trudności z dostępem do postępowań w sprawie ochrony handlu ze względu na złożony charakter procedur oraz związane z nimi wysokie koszty. Należy ułatwić dostęp MŚP do tego instrumentu poprzez wzmocnienie roli punktu pomocy dla MŚP, który powinien wspierać MŚP w składaniu skarg i w osiąganiu przez nie progów niezbędnych do wszczęcia dochodzenia. Procedury administracyjne związane z postępowaniami w sprawie ochrony handlu również powinny być lepiej dostosowane do ograniczeń MŚP. [Popr. 8]
(12b) W postępowaniach antydumpingowych czas trwania dochodzeń powinien być ograniczony do dziewięciu miesięcy, a dochodzenia te powinny być zamykane w ciągu 12 miesięcy od wszczęcia postępowania. W postępowaniach antysubsydyjnych czas trwania dochodzeń powinien być ograniczony do dziewięciu miesięcy, a dochodzenia te powinny być zamykane w ciągu 10 miesięcy od wszczęcia postępowania. W każdym wypadku cła tymczasowe powinny być nakładane jedynie podczas okresu rozpoczynającego się 60 dni po wszczęciu postępowania i kończącego się sześć miesięcy po wszczęciu postępowania. [Popr. 9]
(12c) Elementy zobowiązań przedstawianych Komisji, które nie mają charakteru poufnego, powinny być szerzej ujawniane zainteresowanym stronom, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Komisja powinna mieć obowiązek przeprowadzenia konsultacji z przemysłem unijnym przed przyjęciem złożonego zobowiązania. [Popr. 10]
(13) W przypadku gdy w dochodzeniu pierwotnym stwierdzono, że marginesy dumpingu lub marginesy subsydium są niższe od progów de minimis, dochodzenie należy niezwłocznie zakończyć w odniesieniu do eksporterów, którzy nie będą objęci kolejnymi dochodzeniami przeglądowymi.
(14) W ramach antydumpingowych i antysubsydyjnych dochodzeń przeglądowych powinna istnieć możliwość zmiany metodyki w stosunku do tej stosowanej w dochodzeniu, które doprowadziło do nałożenia środków. Zapewniłoby to m.in. stosowanie spójnych metod w różnych dochodzeniach prowadzonych w danym momencie. W szczególności umożliwi to zmianę metod, które z upływem czasu zmodyfikowano w następstwie rozwoju sytuacji.
(15) Gdy zostaną spełnione warunki wszczęcia dochodzenia w sprawie obejścia środków, przywóz powinien zostać objęty rejestracją we wszelkich okolicznościach.
(16) W dochodzeniu w sprawie obejścia środków należy usunąć warunek zakładający, że w celu uzyskania zwolnienia z wymogu rejestracji lub z rozszerzonego cła producenci produktu objętego postępowaniem nie powinni być powiązani z żadnym z producentów objętych pierwotnymi środkami. Doświadczenie pokazuje bowiem, że czasami producenci produktu objętego postępowaniem nie stosują praktyk mających na celu obejście środków, ale są powiązani z producentem objętym pierwotnymi środkami. W takich przypadkach producentowi nie należy odbierać możliwości uzyskania zwolnienia tylko dlatego, że przedsiębiorstwo jest powiązane z producentem objętym pierwotnymi środkami. Ponadto jeżeli obchodzenie środków ma miejsce w Unii, powiązanie importerów z producentami objętymi środkami nie powinno być decydującym czynnikiem przy podejmowaniu decyzji, czy importer może uzyskać zwolnienie.
(17) W przypadku gdy liczba unijnych producentów jest na tyle wysoka, że konieczny jest dobór próby, producentów należy dobrać spośród wszystkich unijnych producentów, a nie tyko spośród producentów, którzy wnieśli skargę.
(18) Podczas oceniania interesu Unii możliwość zgłoszenia uwag powinni mieć wszyscy unijni producenci, a nie tylko producenci, którzy wnieśli skargę. [Popr. 93]
(18a) Dzięki rocznemu sprawozdaniu Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wdrożenia rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 i rozporządzenia (WE) nr 597/2009 możliwe jest regularne i terminowe monitorowanie instrumentów ochrony handlu w ramach ustanowienia usystematyzowanego dialogu międzyinstytucjonalnego na ten temat. Opublikowanie tego sprawozdania sześć miesięcy po jego przedłożeniu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie zapewnia przejrzystość instrumentów ochrony handlu dla zainteresowanych stron i opinii publicznej. [Popr. 11]
(18b) Komisja powinna zapewnić większą przejrzystość postępowań, procedur wewnętrznych i wyników dochodzeń, a wszystkie niepoufne dokumenty powinny być udostępniane zainteresowanym stronom za pośrednictwem platformy internetowej. [Popr. 12]
(18c) Komisja powinna regularnie informować Parlament Europejski i Radę o wszczęciu każdego dochodzenia oraz o jego przebiegu. [Popr. 13]
(18d) W przypadku gdy liczba unijnych producentów jest na tyle wysoka, że konieczny jest dobór próby, Komisja powinna przy doborze próby producentów w pełni uwzględniać udział MŚP w tej próbie, zwłaszcza w przypadku zróżnicowanych i rozczłonkowanych sektorów przemysłu składających się głównie z MŚP. [Popr. 14]
(18e) W celu zwiększenia skuteczności instrumentów ochrony handlu należy zezwolić związkom zawodowym na składanie pisemnych skarg wspólnie z przemysłem unijnym. [Popr. 92]
(19) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1225/2009 i rozporządzenie (WE) nr 597/2009,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
Przewodniczący |
Przewodniczący |