Przyjęte przez Radę w dniu 17 października 2017 r.(2017/C 390/01)
(Dz.U.UE C z dnia 17 listopada 2017 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 1 ,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 2 ,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1006/2008 3 (zwanego dalej "rozporządzeniem w sprawie upoważnień do połowów") ustanowiono system dotyczący upoważnień do prowadzenia działalności połowowej przez unijne statki rybackie poza wodami Unii oraz wstępu statków państw trzecich na wody Unii.
(2) Unia jest umawiającą się stroną Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r. 4 (UNCLOS) oraz ratyfikowała Porozumienie Narodów Zjednoczonych z dnia 4 sierpnia 1995 r. w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, odnoszących się do ochrony międzystrefowych zasobów rybnych i zasobów rybnych masowo migrujących i zarządzania nimi 5 . Te postanowienia międzynarodowe określają zasadę, zgodnie z którą wszystkie państwa muszą przyjąć odpowiednie środki w celu zapewnienia zrównoważonego zarządzania zasobami morskimi oraz ich ochrony, a także współpracować ze sobą w tym celu.
(3) Unia przyjęła Porozumienie Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa o wspieraniu przestrzegania przez statki rybackie międzynarodowych środków ochrony i zarządzania na pełnym morzu z dnia 24 listopada 1993 r. 6 . Porozumienie to stanowi, że umawiająca się strona wstrzymuje się od udzielenia upoważnienia na wykorzystanie statku do połowów na morzu pełnym, jeżeli nie są spełnione określone warunki, a także wprowadza kary, jeżeli nie są wypełniane określone obowiązki sprawozdawcze.
(4) Unia zatwierdziła międzynarodowy plan działania FAO na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania (zwany dalej "MPD-NNN") przyjęty w 2001 r. MPD-NNN oraz dobrowolne wytyczne FAO w sprawie działań państwa bandery zatwierdzone w 2014 r. stanowią podstawę odpowiedzialności państwa bandery w celu zapewnienia długotrwałej ochrony i zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morza i ekosystemów morskich. W MPD-NNN przewidziano, że państwo bandery powinno wydawać upoważnienia do połowów na wodach nieobjętych jego zwierzchnictwem lub jurysdykcją statkom pływającym pod jego banderą. W tych dobrowolnych wytycznych zaleca się również, aby państwo bandery i państwo nadbrzeżne wydały upoważnienie, gdy działalność połowowa prowadzona jest w ramach porozumienia w sprawie dostępu do zasobów rybołówstwa lub nawet poza ramami takiego porozumienia. Oba państwa powinny upewnić się, że taka działalność nie będzie miała negatywnego wpływu na zrównoważony stan stad na wodach państwa nadbrzeżnego.
(5) W 2014 r. wszyscy członkowie FAO, w tym Unia i jej partnerskie kraje rozwijające się, jednomyślnie przyjęli dobrowolne wytyczne w sprawie ochrony zrównoważonego tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego w kontekście bezpieczeństwa żywnościowego i eliminacji ubóstwa. W pkt 5.7 tych wytycznych podkreślono, że przed zawieraniem porozumień w sprawie dostępu do zasobów z państwami trzecimi i stronami trzecimi należy odpowiednio rozważyć kwestię tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego. W wytycznych tych wzywa się do przyjęcia środków na rzecz długoterminowej ochrony zasobów rybołówstwa i ich zrównoważonego użytkowania oraz do zapewnienia ekologicznej podstawy dla produkcji żywności, przy podkreśleniu znaczenia norm środowiskowych w działalności połowowej poza wodami Unii, która obejmuje podejście ekosystemowe do zarządzania rybołówstwem wraz z podejściem ostrożnościowym.
(6) Jeżeli są dowody na to, że warunki, na podstawie których wydano upoważnienie do połowów, nie są już spełniane, państwo członkowskie bandery powinno podjąć odpowiednie działania, w tym mające na celu zmianę lub cofnięcie upoważnienia, oraz, w razie potrzeby, nałożenie skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających kar. Jeżeli - w przypadku połowów w ramach regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem (zwanej dalej "RFMO") lub umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów - unijny statek rybacki nie spełnia warunków do uzyskania upoważnienia do połowów, a państwo członkowskie - nawet po nałożeniu na nie takiego wymogu przez Komisję - nie podejmie odpowiednich działań, aby zaradzić tej sytuacji, wówczas Komisja powinna stwierdzić, że nie podjęto odpowiednich działań. W związku z tym Komisja powinna podjąć dodatkowe działania w celu zapewnienia, aby dany statek nie prowadził już połowów, dopóki nie zostaną spełnione odnośne warunki.
(7) Na szczycie Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie zrównoważonego rozwoju w dniu 25 września 2015 r. Unia zobowiązała się do wdrożenia rezolucji zawierającej dokument końcowy zatytułowany "Przekształcamy nasz świat: program działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030", obejmujący cel zrównoważonego rozwoju nr 14 dotyczący ochrony i zrównoważonego wykorzystywania oceanów, mórz i zasobów morskich, a także cel zrównoważonego rozwoju nr 12 dotyczący zapewnienia zrównoważonych wzorców konsumpcji i produkcji, wraz z ich celami wymiernymi.
(8) Celem wspólnej polityki rybołówstwa (zwanej dalej "WPRyb"), jak określono w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 7 (zwanym dalej "rozporządzeniem podstawowym"), jest zapewnienie, aby działalność połowowa była zrównoważona pod względem środowiskowym, gospodarczym i społecznym oraz była zarządzana w sposób spójny z celami dotyczącymi osiągnięcia korzyści gospodarczych, społecznych i w zakresie zatrudnienia oraz przywrócenia i utrzymania stad ryb powyżej poziomów, które mogą zapewnić maksymalny podtrzymywalny połów, a także aby przyczyniała się do bezpieczeństwa zaopatrzenia w żywność. Przy wdrażaniu tej polityki należy brać też pod uwagę cele w zakresie współpracy rozwojowej zgodnie z art. 208 ust. 1 akapit drugi Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).
(9) Rozporządzenie podstawowe wymaga również, aby umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów ograniczały się do połowów nadwyżek, o czym mowa w art. 62 ust. 2 i 3 UNCLOS.
(10) W rozporządzeniu podstawowym podkreśla się potrzebę promowania celów WPRyb na arenie międzynarodowej przy zapewnieniu, aby unijna działalność połowowa prowadzona poza wodami Unii była oparta na takich samych zasadach i standardach jak w mającym zastosowanie prawie unijnym oraz propagowała równe warunki działania dla podmiotów unijnych i podmiotów z państw trzecich.
(11) Rozporządzenie w sprawie upoważnień do połowów miało na celu ustanowienie wspólnego stanowiska w odniesieniu do upoważnienia do prowadzenia działalności połowowej przez unijne statki rybackie poza wodami Unii z myślą o wspieraniu zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych (zwanych dalej "NNN") połowów oraz przyczynieniu się do lepszej kontroli i monitorowania unijnej floty na całym świecie; miało także na celu ustanowienie warunków przyznawania upoważnień statkom państw trzecich poławiającym na wodach Unii.
(12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 8 (zwane dalej "rozporządzeniem NNN") zostało przyjęte równolegle z rozporządzeniem w sprawie upoważnień do połowów, a rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 9 (zwane dalej "rozporządzeniem w sprawie kontroli") przyjęto rok później. Rozporządzenia te stanowią trzy filary wdrażające przepisy WPRyb dotyczące kontroli i egzekwowania.
(13) Rozporządzenie NNN, rozporządzenie w sprawie upoważnień do połowów i rozporządzenie w sprawie kontroli nie zostały jednak wdrożone spójnie; niespójności występowały w szczególności między rozporządzeniem w sprawie upoważnień do połowów a rozporządzeniem w sprawie kontroli. Wdrożenie rozporządzenia w sprawie upoważnień do połowów wykazało także szereg luk, ponieważ nie zostały uwzględnione niektóre wyzwania w zakresie kontroli, takie jak czarterowanie, zmiana bandery i wydawanie upoważnień do połowów wydawanych przez właściwy organ państwa trzeciego dla statków rybackich Unii poza ramami umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów (zwanych dalej "upoważnieniami bezpośrednimi"). Ponadto niektóre obowiązki sprawozdawcze okazały się trudne, tak jak i podział funkcji administracyjnych między państwami członkowskimi a Komisją.
(14) Podstawową zasadą niniejszego rozporządzenia jest to, że każdy statek unijny dokonujący połowów poza wodami Unii powinien otrzymać upoważnienie od swojego państwa członkowskiego bandery i być odpowiednio monitorowany, niezależnie od tego, gdzie prowadzi działalność, i od ram, w jakich się to odbywa. Wydanie upoważnienia powinno zależeć od spełnienia podstawowego zbioru wspólnych kryteriów kwalifikowalności. Informacje zebrane przez państwa członkowskie i przekazane Komisji powinny umożliwiać jej udział w monitorowaniu operacji połowowych prowadzonych przez wszystkie unijne statki rybackie w każdym obszarze poza wodami Unii i w dowolnym momencie.
(15) W ostatnich latach odnotowano znaczące usprawnienie zewnętrznej polityki rybołówstwa Unii pod względem warunków umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów oraz staranności, z jaką egzekwuje się ich postanowienia. Zabezpieczenie interesów Unii w zakresie praw dostępu i warunków w ramach umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów powinno zatem stanowić priorytetowy cel zewnętrznej polityki rybołówstwa Unii, a podobne warunki powinny być również stosowane w odniesieniu do działalności Unii poza zakresem stosowania takich umów.
(16) Statki pomocnicze mogą mieć znaczny wpływ na sposób prowadzenia operacji połowowych przez statki rybackie, oraz na ilość ryb, jaką mogą poławiać. Dlatego też należy je uwzględnić w procesie wydawania upoważnień i w procesie sprawozdawczym określonych w niniejszym rozporządzeniu.
(17) Operacje zmiany bandery stanowią problem, gdy ich celem jest obchodzenie przepisów WPRyb lub obowiązujących środków ochrony i zarządzania. Unia powinna zatem mieć możliwość definiowania, wykrywania i utrudniania takich operacji. Identyfikowalność i odpowiednie monitorowanie historii zgodności z przepisami należy zapewnić przez cały okres użytkowania statku należącego do podmiotu unijnego niezależnie od bandery lub bander, pod jakimi prowadzi działalność. Celowi temu powinien również służyć wymóg, aby statek otrzymywał przyznawany przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO) niepowtarzalny numer statku, w przypadku gdy jest to konieczne na mocy prawa unijnego.
(18) Na wodach państw trzecich unijne statki mogą prowadzić działalność albo na mocy postanowień umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów zawartych między Unią a państwami trzecimi, albo poprzez uzyskanie bezpośrednich upoważnień do połowów od państw trzecich, jeżeli nie obowiązuje żadna umowa o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów. W obu przypadkach działania te powinny być prowadzone w sposób przejrzysty i zrównoważony. Państwa członkowskie bandery mogą upoważnić statki pływające pod ich banderą do starania się o upoważnienia bezpośrednie i uzyskania ich od państw trzecich będących państwami nadbrzeżnymi na podstawie określonego zestawu kryteriów i z zastrzeżeniem monitorowania. Operacja połowowa powinna być dozwolona, gdy państwo członkowskie bandery stwierdzi, że nie zaburzy ona stanu zrównoważenia, oraz w przypadku gdy Komisja nie ma należycie uzasadnionych zastrzeżeń. Podmiot powinien mieć możliwość rozpoczęcia swojej operacji połowowej dopiero po uzyskaniu upoważnienia od państwa członkowskiego bandery i państwa nadbrzeżnego.
(19) Unijne statki rybackie nie mogą poławiać na wodach podlegających zwierzchnictwu lub jurysdykcji państw trzecich, z którymi Unia ma umowę, ale nie ma obowiązującego protokołu. W przypadku takiej umowy, gdy przez co najmniej trzy lata nie było obowiązującego protokołu, Komisja powinna przeanalizować przyczyny tej sytuacji i podjąć odpowiednie działania, które mogłyby obejmować zaproponowanie wynegocjowania nowego protokołu.
(20) Szczególnym problemem związanym z umowami o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów jest ponowny przydział niewykorzystanych uprawnień do połowów, które pojawiają się, gdy uprawnienia do połowów przyznane państwom członkowskim zgodnie z odpowiednimi rozporządzeniami Rady nie są w pełni wykorzystywane. Ponieważ koszty dostępu określone w umowach o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów są w dużej części finansowane z budżetu ogólnego Unii, system tymczasowego ponownego przydziału i przydziału częściowego jest istotny dla ochrony finansowych interesów Unii oraz zapewnienia, aby żadne uprawnienia do połowów, za które zapłacono, nie zostały zmarnowane. Należy zatem doprecyzować i udoskonalić te systemy przydziału, które powinny być mechanizmem ostatecznym. Jego stosowanie powinno mieć charakter tymczasowy oraz nie powinno mieć wpływu na pierwotny rozdział uprawnień do połowów pomiędzy państwa członkowskie zgodnie z mającymi zastosowanie zasadami względnej stabilności. Ponowny przydział powinien nastąpić dopiero wtedy, gdy odnośne państwa członkowskie zrezygnują ze swoich praw do wymiany uprawnień do połowów między sobą, i powinien nastąpić przede wszystkim w kontekście umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów udzielających dostępu do połowów wielogatunkowych.
(21) W przypadku gdy państwo trzecie nie jest stroną RFMO, Unia może dążyć do wprowadzenia z państwem trzecim, z którym rozważana jest umowa o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów, przydziału części funduszy na wsparcie sektorowe w celu ułatwienia przystąpienia danego państwa trzeciego do tej RFMO.
(22) Operacje połowowe pod auspicjami RFMO oraz na morzu pełnym powinny również wymagać upoważnienia państwa członkowskiego bandery i być zgodne z przepisami szczególnymi RFMO lub prawem unijnym regulującym operacje połowowe na morzu pełnym.
(23) Aby wykonać swoje zobowiązania międzynarodowe w ramach RFMO oraz stosownie do celaów, o których mowa w art. 28 rozporządzenia podstawowego, Unia powinna zachęcać do przeprowadzania okresowych ocen skuteczności przez niezależne podmioty i aktywnie uczestniczyć w tworzeniu i wzmacnianiu komitetów wykonawczych we wszystkich RFMO, w których jest umawiającą się stroną. Unia powinna w szczególności zapewniać, aby te komitety wykonawcze sprawowały ogólny nadzór nad wdrażaniem zewnętrznej polityki rybołówstwa oraz środków przyjętych przez RFMO.
(24) Skuteczne zarządzanie umowami czarterowymi jest ważne dla zapewnienia, aby nie została osłabiona skuteczność środków ochrony i zarządzania, jak również dla zapewnienia zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów morza. Należy więc ustanowić ramy prawne, które pomogą Unii lepiej monitorować działalność unijnych statków rybackich czarterowanych przez podmioty z państw trzecich albo przez podmioty unijne na podstawie tego, co zostało przyjęte przez odpowiednią RFMO.
(25) Przeładunki na morzu wymykają się właściwej kontroli państw bandery lub państw nadbrzeżnych, dlatego też stwarzają podmiotom okazję do przewożenia nielegalnych połowów. Przeładunki dokonywane przez statki unijne poławiające na morzu pełnym i na podstawie upoważnień bezpośrednich powinny podlegać uprzedniemu powiadomieniu, gdy są dokonywane poza portem. Raz do roku państwa członkowskie powinny informować Komisję o wszystkich operacjach przeładunku przeprowadzonych przez ich statki.
(26) Procedury powinny być przejrzyste i przewidywalne dla podmiotów z Unii i z państw trzecich, jak również ich odpowiednich właściwych organów.
(27) Należy zapewnić wymianę danych drogą elektroniczną między państwami członkowskimi a Komisją, jak przewidziano w rozporządzeniu w sprawie kontroli. Państwa członkowskie powinny gromadzić wszelkie żądane dane na temat swoich flot i ich operacji połowowych, zarządzać tymi danymi oraz udostępniać je Komisji. Ponadto państwa członkowskie powinny ze sobą współpracować, a także współpracować z Komisją oraz - w stosownych przypadkach - z państwami trzecimi w celu koordynowania tych działań w zakresie gromadzenia danych.
(28) W celu zwiększenia przejrzystości i dostępności informacji dotyczących unijnych upoważnień do połowów Komisja powinna ustanowić elektroniczną bazę danych dotyczącą upoważnień do połowów zawierającą zarówno publicznie dostępną część, jak i część zabezpieczoną. Informacje zawarte w unijnej bazie danych dotyczącej upoważnień do połowów zawierają dane osobowe. Przetwarzanie danych osobowych na podstawie niniejszego rozporządzenia powinno odbywać się zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 45/2001 10 , dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 95/46/WE 11 oraz mającym zastosowanie prawem krajowym.
(29) W celu właściwego uwzględnienia dostępu do wód Unii statków rybackich pływających pod banderą państwa trzeciego należy zapewnić spójność odpowiednich przepisów z przepisami mającymi zastosowanie do unijnych statków rybackich, zgodnie z rozporządzeniem w sprawie kontroli. W szczególności art. 33 tego rozporządzenia dotyczący zgłaszania połowów i danych dotyczących połowów powinien mieć również zastosowanie do statków państw trzecich poławiających na wodach Unii.
(30) Statki rybackie z państw trzecich nieposiadające upoważnienia na mocy niniejszego rozporządzenia, przepływając przez wody Unii, powinny być zobowiązane do zapewnienia, aby ich narzędzia połowowe były zainstalowane w sposób uniemożliwiający natychmiastowe prowadzenie operacji połowowych.
(31) Państwa członkowskie powinny być odpowiedzialne za kontrolę operacji połowowych statków państw trzecich na wodach Unii oraz - w przypadku naruszeń przepisów - wpisywanie ich do rejestru krajowego przewidzianego w art. 93 rozporządzenia w sprawie kontroli.
(32) Statki państw trzecich dokonujące połowów w ramach umów w sprawie wymiany lub wspólnego zarządzania powinny przestrzegać kwot przydzielonych im przez ich własne państwa bandery w wodach Unii. Gdy statki państw trzecich przekraczają kwoty przydzielone im w odniesieniu do stad w wodach Unii, Komisja powinna dokonać odliczeń od kwot przydzielonych tym państwom trzecim w kolejnych latach. W takich przypadkach odliczenie kwot, którego ma dokonać Komisja w przypadku ich przekroczenia, należy rozumieć jako wkład, jaki Komisja zapewnia w ramach konsultacji z państwami nadbrzeżnymi.
(33) Aby uprościć procedury wydawania upoważnień, państwa członkowskie i Komisja powinny używać wspólnego systemu wymiany i przechowywania danych w celu dostarczania niezbędnych informacji i aktualizacji przy jednoczesnym zminimalizowaniu obciążeń administracyjnych.
(34) W celu uwzględnienia postępu technologicznego i ewentualnych późniejszych nowych wymogów prawa międzynarodowego należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do przyjmowania zmian do załącznika do niniejszego rozporządzenia określającego wykaz informacji, które powinny być dostarczone przez podmiot w celu uzyskania upoważnienia do połowów, a także w odniesieniu do uzupełnienia warunków dotyczących upoważnień do połowów w art. 10 w zakresie, w jakim jest to niezbędne do odzwierciedlenia w prawie unijnym wyniku konsultacji między Unią a państwami trzecimi, z którymi Unia zawarła umowę, lub ustaleń z państwami nadbrzeżnymi, z którymi stada ryb są dzielone. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 12 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszystkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(35) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do zapisu, formatu i przekazywania danych dotyczących upoważnień do połowów, które państwa członkowskie przesyłają do Komisji i do unijnej bazy danych dotyczącej upoważnień do połowów, a także w celu podejmowania decyzji w odniesieniu do tymczasowego ponownego przydziału niewykorzystanych uprawnień do połowów na podstawie istniejących protokołów do umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów jako środków przejściowych odpowiadających przepisom art. 10 rozporządzenia w sprawie upoważnień do połowów. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 13 .
(36) Aby zapewnić funkcjonowanie unijnej bazy danych dotyczącej upoważnień do połowów oraz umożliwić państwom członkowskim spełnienie wymogów technicznych w zakresie przekazywania danych, Komisja powinna udzielać zainteresowanym państwom członkowskim wsparcia technicznego umożliwiającego elektroniczne przekazywanie danych. Państwa członkowskie mogą również korzystać z pomocy finansowej z Funduszu Morskiego i Rybackiego na podstawie art. 76 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 14 .
(37) Ze względu na liczbę i wagę zmian, które mają zostać wprowadzone, należy uchylić rozporządzenie w sprawie upoważnień do połowów.
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Dz.U. C 303 z 19.8.2016, s. 116.
2 Stanowisko Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 2 lutego 2017 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz stanowisko Rady w pierwszym czytaniu z dnia 17 października 2017 r. Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia ... (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) [oraz decyzja Rady z dnia ...].
3 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1006/2008 z dnia 29 września 2008 r. dotyczące upoważnień do prowadzenia działalności połowowej przez wspólnotowe statki rybackie poza wodami terytorialnymi Wspólnoty oraz wstępu statków państw trzecich na wody terytorialne Wspólnoty, zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 i (WE) nr 1627/94 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 3317/94 (Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 33).
4 Decyzja Rady 98/392/WE z dnia 23 marca 1998 r. dotycząca zawarcia przez Wspólnotę Europejską Konwencji Narodów Zjednoczonych z dnia 10 grudnia 1982 r. o prawie morza i Porozumienia z dnia 28 lipca 1994 r. odnoszącego się do stosowania jego części XI (Dz.U. L 179 z 23.6.1998, s. 1).
5 Decyzja Rady 98/414/WE z dnia 8 czerwca 1998 r. w sprawie ratyfikowania przez Wspólnotę Europejską Porozumienia w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., odnoszących się do ochrony i zarządzania międzystrefowymi zasobami rybnymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi (Dz.U. L 189 z 3.7.1998, s. 14).
6 Decyzja Rady 96/428/WE z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie przyjęcia przez Wspólnotę Porozumienia o wspieraniu przestrzegania przez statki rybackie międzynarodowych środków ochrony i zarządzania na pełnym morzu (Dz.U. L 177 z 16.7.1996, s. 24).
7 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22).
8 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania, zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1936/2001 i (WE) nr 601/2004 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1093/94 i (WE) nr 1447/1999 (Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 1).
9 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1).
10 Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).
11 Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).
12 Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.
13 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).
14 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2328/2003, (WE) nr 861/2006, (WE) nr 1198/2006 i (WE) nr 791/2007 oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1255/2011 (Dz.U. L 149 z 20.5.2014, s. 1).
15 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1026/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie określonych środków podejmowanych w celu ochrony stad ryb względem państw pozwalających na niezrównoważone połowy (Dz.U. L 316 z 14.11.2012, s. 34).
16 Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiająca infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) (Dz.U. L 108 z 25.4.2007, s. 1).