Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie wykorzystywania seksualnego i prostytucji oraz ich wpływu...

A.

mając na uwadze, że zjawisko prostytucji i przymusowej prostytucji jest silnie powiązane z płcią, posiada charakter globalny i dotyczy około 40-42 milionów osób na całym świecie, a zdecydowaną większość prostytuujących się osób stanowią kobiety i dziewczęta, przy czym prawie wszyscy nabywcy usług seksualnych to mężczyźni, oraz że prostytucja jest zatem zarówno przyczyną, jak i skutkiem różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn, który ją jeszcze pogłębia;

B.

mając na uwadze, że prostytucja i przymusowa prostytucja stanowią formę niewolnictwa niemożliwą do pogodzenia z ludzką godnością i podstawowymi prawami człowieka;

C.

mając na uwadze, że handel ludźmi, zwłaszcza kobietami i dziećmi, w celu wykorzystywania seksualnego lub innego rodzaju wykorzystywania, jest jednym z najpoważniejszych przykładów pogwałcenia praw człowieka, oraz mając na uwadze, że skala tego zjawiska rośnie na całym świecie z powodu wzrostu przestępczości zorganizowanej i jej opłacalności;

D.

mając na uwadze, że praca stanowi dla człowieka jedno z głównych źródeł samorealizacji, przez które jednostki przyczyniają się w sposób solidarny do poprawy zbiorowego dobrobytu;

E.

mając na uwadze, że prostytucja i przymusowa prostytucja jest nierozerwalnie związana z różnicami w traktowaniu kobiet i mężczyzn w społeczeństwie oraz że ma ona wpływ na status kobiet i mężczyzn w społeczeństwie i postrzeganie ich wzajemnych relacji oraz seksualności;

F.

mając na uwadze, że zdrowie seksualne i reprodukcyjne promowane jest poprzez zdrowe podejście i wzajemny szacunek w odniesieniu do aspektu seksualności;

G.

mając na uwadze, że dyrektywa 2011/36/UE z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar zawiera zdecydowane postanowienia dotyczące ofiar;

H.

mając na uwadze, że wszelka polityka dotycząca prostytucji ma wpływ na tworzenie sytuacji równości płci, wpływa na pojmowanie kwestii płci oraz tworzy normy i przekazy dla społeczeństwa, w tym dla młodzieży;

I.

mając na uwadze, że zjawisko prostytucji funkcjonuje jako branża i tworzy rynek, na którym poszczególne podmioty są ze sobą powiązane, i gdzie sutenerzy i stręczyciele dokonują szacunków i działają w celu zabezpieczenia lub wzrostu wartości tego rynku oraz zmaksymalizowania zysków; mając także na uwadze, że nabywcy usług seksualnych odgrywają kluczową rolę poprzez tworzenie popytu na tym rynku;

J.

mając na uwadze, że według WHO zdrowie seksualne "wymaga pozytywnego i pełnego szacunku podejścia do seksualności i relacji seksualnych, a także do możliwości czerpania przyjemności i bezpiecznych doświadczeń seksualnych, wolnych od przymusu, dyskryminacji i przemocy";

K.

mając na uwadze, że w przypadku prostytucji wszelkie czynności o charakterze intymnym sprowadzane są do wartości handlowej, a człowiek redukowany jest do towaru lub przedmiotu pozostającego do dyspozycji klienta;

L.

mając na uwadze, że większość prostytuujących się osób pochodzi z grup znajdujących się w trudnej sytuacji;

M.

mając na uwadze silny związek między stręczycielstwem i przestępczością zorganizowaną;

N.

mając na uwadze, że prostytucja sprzyja rozwojowi przestępczości zorganizowanej, handlu ludźmi, przestępstw z ekstremalnym użyciem przemocy oraz korupcji, a także że w ramach legalizacji prostytucji największe korzyści odnosi sutener, który staje się "przedsiębiorcą";

O.

mając na uwadze, że rynek prostytucji podsyca handel kobietami i dziećmi 24 ;

P.

mając na uwadze, że handel ludźmi jest środkiem służącym dostarczaniu kobiet i dziewcząt na rynki prostytucji;

Q.

mając na uwadze, że dane UE wskazują, iż obecna polityka zwalczania handlu ludźmi jest nieskuteczna oraz że występuje problem z identyfikowaniem i ściganiem handlarzy, w związku z czym istnieje potrzeba wzmocnienia prowadzenia dochodzeń w sprawach handlu ludźmi w celach seksualnych oraz sądowego ścigania i skazywania handlarzy ludźmi;

R.

mając na uwadze, że coraz więcej młodych ludzi, w tym alarmująco wiele dzieci, jest zmuszanych do prostytucji;

S.

mając na uwadze, że przymus praktykowania prostytucji może być wywierany w sposób bezpośredni i fizyczny albo pośredni, na przykład poprzez naciski na rodzinę w kraju pochodzenia, bądź też może mieć psychologiczny i utajony charakter;

T.

mając na uwadze, że główna odpowiedzialność za przeciwdziałanie handlowi ludźmi spoczywa na państwach członkowskich, i mając na uwadze, że w kwietniu 2013 r. tylko sześć państw członkowskich poinformowało o pełnej transpozycji dyrektywy UE w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi, której ostateczny termin wprowadzenia upłynął 6 kwietnia 2013 r.;

U.

mając na uwadze, że Komisja, w swojej Strategii na rzecz równości kobiet i mężczyzn (2010-2015), oświadcza, że "brak równości kobiet i mężczyzn jest pogwałceniem praw podstawowych";

V.

mając na uwadze, że istnieją ogromne rozbieżności w sposobie postępowania ze zjawiskiem prostytucji w różnych państwach członkowskich, przy czym wyodrębnić można dwa główne podejścia: w ramach jednego podejścia prostytucja postrzegana jest jako naruszenie praw kobiet, formę niewolnictwa seksualnego, co skutkuje nierównym traktowaniem kobiet oraz utrzymywaniem takiego stanu; zgodnie z drugim podejściem prostytucja przyczynia się do propagowania równość płci poprzez promowanie prawa kobiety do sprawowania kontroli nad własnym ciałem; w obydwu przypadkach poszczególne państwa członkowskie posiadają kompetencje do decydowania, jak traktować kwestię prostytucji;

W.

mając na uwadze, że istnieje różnica między "przymusową" a "dobrowolną" prostytucją;

X.

mając na uwadze, że kwestią prostytucji należy się zająć, przedstawiając plan działań długoterminowych z perspektywą równości płci;

1.

uznaje, że prostytucja, przymusowa prostytucja oraz wykorzystywanie seksualne są kwestiami bardzo powiązanymi z płcią oraz naruszającymi godność ludzką, sprzecznymi z zasadami praw człowieka obejmującymi równość płci, a zatem są sprzeczne z zasadami Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w tym z celem i zasadą równości płci;

2.

podkreśla, że prawa wszystkich kobiet do ochrony zdrowia muszą być respektowane, łącznie z ich prawami do swoich ciał oraz seksualności, pozbawionej przymusu, dyskryminacji i przemocy;

3.

podkreśla liczne związki między prostytucją a handlem ludźmi i przyznaje, że prostytucja - zarówno w skali światowej, jak i w Europie - podsyca handel znajdującymi się w trudnej sytuacji kobietami i dziewczętami, z których znaczna część jest w wieku od 13 do 25 lat; podkreśla, że - jak wskazują dane Komisji Europejskiej - większość ofiar (62 %) jest sprzedawana w celu wykorzystania seksualnego oraz że kobiety i dziewczęta stanowią 96 % zidentyfikowanych i potencjalnych ofiar, przy czym w ostatnich latach odnotowuje się wzrost liczby ofiar pochodzących z państw nienależących do UE;

4.

uznaje jednakże, iż brak rzetelnych, dokładnych oraz porównywalnych między poszczególnymi państwami danych, głównie ze względu na nielegalny charakter i brak widoczności prostytucji i handlu ludźmi, czyni rynek prostytucji nieprzejrzystym oraz utrudnia podejmowanie decyzji politycznych, co oznacza, że wszystkie dane opierają się wyłącznie na szacunkach;

5.

podkreśla, że prostytucja jest również problemem zdrowotnym, jako iż ma ona szkodliwy wpływ na zdrowie osób prostytuujących się, które są bardziej podatne na urazy wynikające ze stanu zdrowia seksualnego, fizycznego oraz psychicznego, na uzależnienie od narkotyków i alkoholu, na utratę szacunku do samego siebie, oraz które odznaczają się wyższym współczynnikiem umieralności niż średnia populacji; dodaje i podkreśla, że wielu nabywców usług seksualnych domaga się świadczenia usług seksualnych bez zabezpieczenia, co zwiększa ryzyko szkodliwych skutków dla zdrowia, zarówno dla osób świadczących usługi seksualne, jak i dla nabywców takich usług;

6.

podkreśla, że przymusowa prostytucja, prostytucja oraz wykorzystywanie w sektorze usług seksualnych mogą mieć niszczące i trwałe, utrzymujące się nawet po zakończeniu ich świadczenia, konsekwencje dla osób, których dotyczą, w szczególności zaś dla dzieci i młodzieży, ponadto są jednocześnie przyczyną i skutkiem różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn oraz mogą utrwalać stereotypy związane z płcią i stereotypowe wyobrażenia o kobietach świadczących usługi seksualne, takie jak pogląd, że ciała kobiet i dziewcząt są na sprzedaż w celu zaspokajania zapotrzebowania mężczyzn na usługi seksualne;

7.

wzywa ponadto państwa członkowskie do wprowadzenia zgodnie z prawem krajowym regularnych, poufnych spotkań doradczych i zdrowotnych dla osób prostytuujących się, poza miejscami prostytucji;

8.

zwraca uwagę, że osoby uprawiające prostytucję są grupą wysokiego ryzyka zarażeń wirusem HIV i innymi chorobami wenerycznymi;

9.

nawołuje państwa członkowskie do wymiany najlepszych praktyk dotyczących sposobów zmniejszenia niebezpieczeństw związanych z uliczną prostytucją;

10.

uznaje, że prostytucja i przymusowa prostytucja mogą mieć wpływ na przemoc wobec kobiet w ogóle, gdyż z badań na temat nabywców usług seksualnych wynika, że mężczyźni, którzy płacą za usługi seksualne, mają poniżające wyobrażenie o kobietach 25 ; sugeruje zatem właściwym organom krajowym, by zakazowi nabywania usług seksualnych towarzyszyła kampania podnoszenia świadomości wśród mężczyzn;

11.

podkreśla, że osoby prostytuujące się są narażone na szczególne trudności społecznie, gospodarcze, fizyczne, psychologiczne, emocjonalne i rodzinne oraz są bardziej zagrożone przemocą i możliwością poniesienia szkód niż osoby prowadzące jakąkolwiek inną działalność; należy zatem zachęcać krajowe siły policji do zajęcia się, między innymi, niskimi wskaźnikami wyroków skazujących za gwałty na prostytutkach; podkreśla, że osoby uprawiające prostytucję są także potępiane publicznie i społecznie napiętnowane, nawet po tym, jak rezygnują z prostytucji;

12.

zwraca uwagę na fakt, iż prostytutki mają prawo do macierzyństwa, wychowywania swoich dzieci oraz zajmowania się nimi;

13.

podkreśla, że normalizacja prostytucji ma wpływ na przemoc wobec kobiet; podkreśla w szczególności dane, które wskazują, że mężczyźni nabywający usługi seksualne są bardziej skłonni do popełniania aktów przymusu seksualnego oraz innych aktów przemocy wobec kobiet, często również prezentują postawy mizoginistyczne;

14.

zauważa, że 80-95 % prostytuujących się osób przed wejściem na drogę prostytucji ucierpiało z powodu jakiejś formy przemocy (gwałt, kazirodztwo, pedofilia), 62 % z nich przyznaje się do bycia ofiarą gwałtu, a 68 % cierpi z powodu zespołu stresu pourazowego - w przypadku ofiar tortur odsetek jest podobny 26 ;

15.

podkreśla, iż dziecięca prostytucja nigdy nie jest dobrowolna, ponieważ dzieci nie są w stanie "zgodzić się" na prostytucję; wzywa państwa członkowskie do jak najbardziej stanowczego zwalczania prostytucji dziecięcej (dotyczącej osób poniżej 18 roku życia), gdyż jest to najpoważniejsza forma przymusowej prostytucji; zdecydowanie domaga się pilnego przyjęcia podejścia "zero tolerancji", opartego na prewencji, ochronie ofiar i ściganiu klientów;

16.

stwierdza, że rośnie skala zjawiska prostytucji dziecięcej oraz wykorzystywania seksualnego dzieci, również za pośrednictwem sieci społecznościowych, gdzie stosowane są często oszustwa i zastraszanie;

17.

zwraca uwagę na zjawisko prostytucji nieletnich, które nie jest tożsame z molestowaniem seksualnym i którego podłożem jest trudna sytuacja ekonomiczna oraz brak opieki ze strony rodziców;

18.

podkreśla potrzebę podjęcia skutecznych działań zwracających szczególną uwagę na wydostanie prostytuujących się osób niepełnoletnich z tak zwanego rynku prostytucji oraz na zapobieganie ich wchodzeniu na ten rynek, podobnie jak potrzebę skoncentrowania uwagi na działaniach sprzecznych z celami Konwencji ONZ o prawach dziecka i jej Protokołu fakultatywnego;

19.

uznaje, że nabywanie usług seksualnych od prostytuujących się osób poniżej 21. roku życia powinno stanowić przestępstwo, natomiast świadczenie takich usług przez prostytuujące się osoby nie powinno być karalne;

20.

zwraca uwagę na zjawisko sponsoringu, czyli prostytucji dziewcząt nieletnich lub właśnie osiągających pełnoletniość, w zamian za towary luksusowe lub drobne kwoty pieniężne, co stanowi źródło funduszy na pokrywanie codziennych wydatków lub wydatków związanych z kształceniem się;

21.

zwraca uwagę państw członkowskich, że edukacja stanowi ważny element pomagający zapobiegać prostytucji i związanej z nią zorganizowanej przestępczości, w związku z powyższym zaleca prowadzenie w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych specjalnych kampanii edukacyjnych, dostosowanych do wieku uczestników, mających na celu podnoszenie świadomości i prewencję; zaleca, by edukacja na rzecz równości była podstawowym celem procesu edukacyjnego młodzieży;

22.

zwraca uwagę na fakt, że reklamowanie usług seksualnych w gazetach i mediach społecznościowych może oznaczać wpieranie handlu ludźmi i prostytucji;

23.

zwraca uwagę na coraz większą rolę internetu i serwisów społecznościowych w rekrutacji nowych i młodych prostytutek przez sieci handlu ludźmi; wzywa do prowadzenia kampanii prewencyjnych, również w internecie, i brania pod uwagę grup szczególnie narażonych na działania wspomnianych sieci handlu ludźmi;

24.

zwraca uwagę na niektóre skutki, głównie negatywne, produktów medialnych oraz pornografii, zwłaszcza internetowej, tworzące niekorzystny wizerunek kobiet, który może przyczyniać się do braku poszanowania ich ludzkiej osobowości i przedstawiania ich jako towaru; ostrzega, że swoboda seksualna nie może być interpretowana jako przyzwolenie na okazywanie kobietom braku szacunku;

25.

podkreśla, że normalizacja prostytucji ma wpływ na pojmowanie seksualności przez młodych ludzi oraz relacje pomiędzy kobietami i mężczyznami;

26.

podkreśla, że osoby uprawiające prostytucję nie powinny podlegać kryminalizacji oraz wzywa wszystkie państwa członkowskie do uchylenia represyjnego ustawodawstwa wobec prostytuujących się osób;

27.

wzywa państwa członkowskie, aby powstrzymały się od uznawania prostytucji za przestępstwo i karania prostytutek oraz by opracowały programy wsparcia dla prostytutek/osób świadczących usługi seksualne, które wyrażają wolę porzucenia tego zawodu;

28.

uważa, iż zmniejszenie popytu powinno być częścią zintegrowanej strategii wymierzonej w handel ludźmi w państwach członkowskich;

29.

uważa, że jednym ze sposobów zwalczania handlu kobietami i dziewczętami w celu wykorzystywania seksualnego oraz poprawienia równości płci jest model przyjęty w Szwecji, Islandii i Norwegii (tak zwany model nordycki), rozważany również obecnie w kilku państwach europejskich, w którym przestępstwem jest nabywanie usług seksualnych, a nie świadczenie takich usług przez prostytuujące się osoby;

30.

podkreśla, że prostytucja stanowi międzynarodowy problem oraz że w związku z tym państwa członkowskie powinny wziąć odpowiedzialność za zwalczanie zjawiska nabywania usług seksualnych poza swoimi granicami;

31.

wskazuje, że istnieją danepotwierdzające skutek odstraszający zastosowanego w Szwecji modelu nordyckiego stosowanego w zwalczaniu handlu ludźmi, gdzie skala zjawisk prostytucji oraz handlu ludźmi w celu wykorzystywania seksualnego nie zwiększa się, oraz że ten model jest coraz bardziej popierany przez społeczeństwo, w szczególności przez młodych ludzi, co wskazuje, że ustawodawstwo spowodowało zmianę nastawienia;

32.

uznaje wnioski z niedawnego raportu rządowego w Finlandii, wzywające do całkowitej kryminalizacji nabywania usług seksualnych, gdyż podejście stosowane w Finlandii, gdzie kryminalizacji podlega nabywanie usług seksualnych od ofiar handlu ludźmi, okazało się nieskuteczne w zwalczaniu takiego handlu;

33.

uważa, że ustawodawstwo umożliwia doprecyzowanie, jakie normy są akceptowalne w społeczeństwie, oraz stworzenie społeczeństwa odzwierciedlającego takie wartości;

34.

uważa, że postrzeganie prostytucji jako legalnej "seks-pracy" oraz depenalizacja sektora usług seksualnych i zalegalizowanie stręczycielstwa nie stanowią rozwiązania umożliwiającego zapewnienie narażonym kobietom i dziewczętom ochrony przed przemocą i wykorzystywaniem, lecz mają skutek odwrotny i narażają je na niebezpieczeństwo jeszcze większej przemocy, a jednocześnie przyczyniają się do zwiększenia rynku prostytucji, a tym samym liczby kobiet i dziewcząt cierpiących z powodu nadużyć;

35.

potępia wszelkie próby działań i argumentację opierającą się na twierdzeniu, że prostytucja może być rozwiązaniem dla migrantek w Europie;

36.

wzywa zatem państwa członkowskie do przyznania policji i właściwym organom odpowiedzialnym za miejsca, w których uprawiana jest prostytucja, zgodnie z prawem krajowym, niezależnego prawa dostępu i prawa do prowadzenia wyrywkowych kontroli tych miejsc;

37.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do uruchomienia niezbędnych środków oraz narzędzi do walki z handlem ludźmi i wykorzystywaniem seksualnym oraz do ograniczenia prostytucji jako naruszającej podstawowe prawa kobiet, w szczególności małoletnich, i równość płci;

38.

wzywa państwa członkowskie do jak najszybszego transponowania do prawa krajowego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/36/UE z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar, zastępującej decyzję ramową Rady 2002/629/WSiSW, zwłaszcza w odniesieniu do ochrony ofiar;

39.

wzywa Komisję do dokonania oceny wpływu, jaki europejskie ramy prawne mające na celu wyeliminowanie handlu ludźmi w celu wykorzystywania seksualnego miały do tej pory, do podjęcia dalszych badań na temat form prostytucji, handlu ludźmi w celu wykorzystywania seksualnego oraz wzrostu popytu na turystykę seksualną w UE, ze szczególnym uwzględnieniem nieletnich, a także do wspierania wymiany najlepszych praktyk pomiędzy państwami członkowskimi;

40.

podkreśla, że Komisja powinna nadal finansować projekty i programy mające na celu zwalczanie handlu ludźmi oraz wykorzystywania seksualnego;

41.

wzywa państwa członkowskie do opracowania i wdrożenia polityki dotyczącej zwalczania procederu handlu ludźmi, wykorzystywania seksualnego i prostytucji oraz do zapewnienia włączenia w proces podejmowania decyzji i we współpracę wszystkich zainteresowanych stron, takich jak organizacje pozarządowe, policja i inne organy ścigania oraz służby społeczne i medyczne;

42.

stwierdza, że znakomita większość osób uprawiających prostytucję chciałaby tego zaprzestać, w ich odczuciu nie jest to jednak możliwe; podkreśla, że osoby te potrzebują właściwego wsparcia, zwłaszcza psychologicznego i społecznego, aby wydostać się z sieci wykorzystywania seksualnego i pozbyć się zależności, która nierzadko się z nimi wiąże; dlatego proponuje, by właściwe organy, w ścisłej współpracy z zainteresowanymi podmiotami, stworzyły programy mające pomóc tym osobom zaprzestać uprawiania prostytucji;

43.

zwraca uwagę na znaczenie odpowiedniego szkolenia służb policyjnych, a ogólniej pracowników wymiaru sprawiedliwości, w zakresie zróżnicowanej problematyki związanej z wykorzystywaniem seksualnym, należy przy tym uwzględnić aspekt płci i imigracji, a także nawołuje państwa członkowskie, by zachęcały organy policji do współpracy z ofiarami i namawiania ich do składania zeznań oraz by wspierały istnienie wyspecjalizowanych służb oraz zatrudnianie kobiet w policji; podkreśla potrzebę współpracy organów wymiaru sprawiedliwości państw członkowskich w celu skuteczniejszego zwalczania sieci handlu ludźmi w Europie;

44.

zwraca uwagę organów krajowych na skutki pogorszenia koniunktury gospodarczej dla rosnącej liczby kobiet i dziewcząt, w tym migrantek, zmuszanych do prostytucji;

45.

zwraca uwagę, że problemy ekonomiczne i ubóstwo są głównymi przyczynami prostytucji wśród młodych kobiet i dziewcząt oraz że strategie ochrony uwzględniające aspekt płci, kampanie krajowe i ogólnoeuropejskie ukierunkowane w szczególności na wykluczone grupy społeczne i osoby znajdujące się w coraz trudniejszej sytuacji (takie jak osoby niepełnosprawne i młodzież podlegająca systemowi opieki nad dziećmi) oraz środki służące zmniejszeniu ubóstwa i podnoszeniu świadomości zarówno wśród nabywców, jak i dostawców usług seksualnych, a także wymiana dobrych praktyk są kluczowe przy zwalczaniu wykorzystywania seksualnego kobiet i dziewcząt, zwłaszcza wśród migrantów; zaleca Komisji ustanowienie europejskiego tygodnia poświęconego walce z handlem ludźmi;

46.

podkreśla, że wykluczenie społeczne jest głównym czynnikiem wpływającym na większe narażenie pokrzywdzonych przez los kobiet i dziewcząt na bycie ofiarami handlu ludźmi; podkreśla także, iż kryzys gospodarczy i społeczny prowadził do wzrostu bezrobocia, a w konsekwencji spowodował, że kobiety w najtrudniejszej sytuacji, w tym kobiety należące do wyższych warstw społecznych, zaczęły uprawiać prostytucje/świadczyć usługi seksualne, aby poradzić sobie z ubóstwem i wykluczeniem społecznym; wzywa państwa członkowskie do zajęcia się podstawowymi problemami społecznymi, które zmuszają mężczyzn, kobiety i dzieci do prostytucji;

47.

wzywa państwa członkowskie do finansowania organizacji działających w terenie wdrażających strategie wspierania oraz nakłaniania do rezygnacji z zawodu w celu świadczenia nowatorskich usług społecznych ofiarom handlu ludźmi i wykorzystywania seksualnego, w tym osobom migrującym i nieposiadającym odpowiednich dokumentów, poprzez ocenienie ich potrzeb indywidualnych i ryzyka, w celu udzielenia im właściwej pomocy oraz ochrony, a także w celu wdrożenia polityki - przy zapewnieniu holistycznego podejścia przez różne służby policyjne, imigracyjne, edukacyjne i służbę zdrowia - w celu niesienia narażonym kobietom i nieletnim pomocy w wyjściu z prostytucji, przy jednoczesnym zadbaniu o to, by takie programy posiadały podstawy prawne i odpowiednie fundusze do osiągnięcia tego celu; podkreśla potrzebę doradztwa psychologicznego i konieczność reintegracji społecznej ofiar wykorzystywania seksualnego; zaznacza, że proces ten wymaga czasu i stworzenia planu życiowego stanowiącego wiarygodną i praktyczną alternatywę dla osób, które wcześniej uprawiały prostytucję;

48.

podkreśla, iż potrzebnych jest więcej analiz oraz dowodów statystycznych do stwierdzenia, który model jest najskuteczniejszy w zwalczaniu handlu kobietami i dziewczętami do celów wykorzystywania seksualnego;

49.

wzywa państwa członkowskie do oceny zarówno pozytywnych, jak i negatywnych skutków kryminalizacji nabywania usług seksualnych dla ograniczenia prostytucji i handlu ludźmi;

50.

wzywa UE i jej państwa członkowskie do opracowania uwzględniającej kwestię płci polityki prewencyjnej w krajach pochodzenia osób, które się uprawiają prostytucję jako ofiary handlu ludźmi, przy czym polityka ta winna być wymierzona w nabywców usług seksualnych oraz skierowana do kobiet i nieletnich, za pośrednictwem sankcji, kampanii uświadamiających i edukacji;

51.

zwraca się do UE i państw członkowskich, aby podjęły kroki zniechęcające do praktyk turystyki seksualnej wewnątrz UE i poza jej granicami;

52.

zwraca się do Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych o podejmowanie działań mających na celu powstrzymanie zjawiska prostytucji na obszarach ogarniętych konfliktami, gdzie stacjonują siły wojskowe UE;

53.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

Identyfikator:	Dz.U.UE.C.2017.285.78
Rodzaj:	Rezolucja
Tytuł:	Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie wykorzystywania seksualnego i prostytucji oraz ich wpływu na równouprawnienie płci (2013/2103(INI)).
Data aktu:	26/02/2014
Data ogłoszenia:	29/08/2017

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie wykorzystywania seksualnego i prostytucji oraz ich wpływu na równouprawnienie płci (2013/2103(INI)).

Wykorzystywanie seksualne i prostytucja oraz ich wpływ na równość płci

Zmiany w prawie

Stosunek prezydenta Dudy do wolnej Wigilii "uległ zawieszeniu"

ZUS: Renta wdowia - wnioski od stycznia 2025 r.

Zmiany w składce zdrowotnej od 1 stycznia 2026 r. Rząd przedstawił założenia

Prezydent podpisał nowelę ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności

Do poprawki nie tylko emerytury czerwcowe, ale i wcześniejsze

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Dz.U.UE.C.2017.285.78