Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 13 września 2010 r. w sprawie T-279/04 Éditions Jacob przeciwko Komisji, wniesione w dniu 25 listopada 2010 r. przez Éditions Odile Jacob SAS(Sprawa C-551/10 P)
(2011/C 46/06)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 12 lutego 2011 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Éditions Odile Jacob SAS (przedstawiciele: O. Fréget, M. Struys, M. Potel-Saville i L. Eskenazi, adwokaci)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Lagardère SCA
Żądania wnoszącej odwołanie
– Uchylenie wyroku Sądu z dnia 13 września 2010 r. w sprawie T-279/04 Editions Odile Jacob SAS przeciwko Komisji, w którym oddalono skargę wniesioną przez Odile Jacob, oraz
– obciążenie Komisji kosztami postępowania, w tym kosztami, jakimi obciążono Odile Jacob w pierwszej instancji, a także kosztami poniesionymi przez nią w związku z niniejszym odwołaniem.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu odwołania strona wnosząca odwołanie podnosi cztery zarzuty.
W ramach zarzutu pierwszego Editions Odile Jacob twierdzi, że błędnie zastosowano pojęcie koncentracji w rozumieniu rozporządzenia 4064/89(1) i że dokonano błędnej kwalifikacji prawnej transakcji przeniesienia aktywów, bez uwzględnienia właściwych kryteriów kontroli na podstawie art. 3 ust. 3 rozporządzenia nr 4064/89. Przede wszystkim, analizując transakcję przeniesienia aktywów, w ramach której Natexis Banques Populaires (NBP) została tymczasowym nabywcą Vivendi Universal Publishing, w oderwaniu od konstrukcji prawnej, która doprowadziła do przejęcia kontroli nad VUP przez Lagardère, Sąd nie wziął pod uwagę ogólnego celu kontroli koncentracji, jakim jest zrozumienie realiów gospodarczych leżących u podstaw wszystkich transakcji prawnych. Sąd nie tylko stworzył w ten sposób nowy wyjątek od rozporządzenia 4064/89, pozwalający aby transakcje przeniesienia aktywów - bez względu na tożsamość przedsiębiorstwa, za pośrednictwem którego następuje przeniesienie aktywów przeznaczonych do zbycia - zostały wyjęte z zakresu kontroli koncentracji, ale także pozbawił skuteczności art. 3 ust. 5 lit. a) wskazanego rozporządzenia.
Po drugie, wnosząca odwołanie twierdzi, iż - w każdym razie - wykluczając kwalifikację transakcji przeniesienia aktywów zgodnie z art. 3 ust. 5 lit. a) rozporządzenia nr 4064/89, Sąd zastosował art. 3 ust. 3 rozporządzenia w sposób błędny i fragmentaryczny, ograniczając się do analizy tych elementów umowy, które były składnikami spornej transakcji.
W ramach zarzutu drugiego wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył prawo przez to, że nie wyciągnął konsekwencji prawnych z popełnionych przez Komisję uchybień proceduralnych. Całkowicie wyłączając z zakresu kontroli te naruszenia rozporządzenia 4064/89, polegające w szczególności na naruszeniu obowiązku zawieszenia wykonania, braku zgłoszenia, które uzasadniałoby kompetencje Komisji, oraz obejściu prawa poprzez pozorną zmianę osoby nabywcy, Sąd usankcjonował naruszenie prawa równoważne z nadużyciem władzy przez Komisję.
W ramach zarzutu trzeciego Editions Odile Jacob twierdzi, że Sąd naruszył prawo przez to, że nie stwierdził nieważności decyzji Komisji ze względu popełnione przy jej wydaniu naruszenie istotnych przepisów proceduralnych. Zarzut ten dotyczy w szczególności braku uzasadnienia co do kwestii kwalifikacji spornej transakcji oraz zastosowania art. 3 ust. 5 lit. a) rozporządzenia 4064/89 do części tej transakcji, a także naruszenia zasad równości, pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań.
W ramach czwartego i ostatniego zarzutu wnosząca odwołanie utrzymuje, że Sąd dopuścił się naruszeń prawa oraz oczywistych błędów w ocenie przez to że nie uwzględnił kryteriów prawnych właściwych dla oceny kwestii powstania lub wzmocnienia pozycji dominującej, ani nie ocenił kwestii, czy zobowiązania były właściwe w świetle poczynionych przez Komisję ustaleń.
______
(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4064/89 z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (Dz.U. L 395, s. 1).
