Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 13 kwietnia 2011 r. w sprawie T-523/09 Smart Technologies ULC przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 20 czerwca 2011 r. przez Smart Technologies ULC(Sprawa C-311/11 P)
(2011/C 269/50)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 10 września 2011 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Smart Technologies ULC (przedstawiciele: M. Edenborough QC, T. Elias, barrister, R. Harrison, solicitor)
Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Żądania wnoszącej odwołanie
– uchylenie wyroku z dnia 13 kwietnia 2011 r. w sprawie T-523/09 Smart Technologies przeciwko OHIM (WIR MACHEN DAS BESONDERE EINFACH);
– zmiana decyzji Izby Odwoławczej OHIM z dnia 29 września 2009 r. w celu stwierdzenia, że zgłoszony znak towarowy posiada wystarczająco odróżniający charakter, tak że żaden sprzeciw wobec jego rejestracji nie może zostać wniesiony na podstawie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;
– posiłkowo, stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 29 września 2009 r.;
– obciążenie OHIM kosztami poniesionymi przez wnoszącą odwołanie w postępowaniu odwoławczym i postępowaniach przed Sądem oraz Izbą Odwoławczą.
Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie kwestionuje wyrok Sądu na następujących podstawach:
– Sąd nie dokonał oceny charakteru odróżniającego zgłoszonego przez wnoszącą odwołanie znaku towarowego w sposób autonomiczny, lecz w odniesieniu do tego, czy znak ten jest czy nie jest "zwykłym" sloganem reklamowym. Wnosząca odwołanie twierdzi, że jest to niesłuszne pod względem prawnym, a poprawne podejście polega na ocenieniu charakteru odróżniającego w odniesieniu do właściwych towarów i usług oraz w odniesieniu do właściwego kręgu odbiorców. Stwierdzenie braku charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego ze względu na to, że znak ten jest zwykłym sloganem reklamowym stanowi zastosowanie błędnego kryterium, jak wynika to z utrwalonego orzecznictwa;
– Sąd naruszył prawo, uznając, że trudniej jest stwierdzić charakter odróżniający w odniesieniu do sloganu reklamowego niż w odniesieniu do innego rodzaju słownego znaku towarowego;
– Sąd naruszył prawo, stwierdzając, że jest uprawniony do przyjęcia za fakt notoryjny okoliczności, która wymaga wykazania za pomocą dowodów, tj. że konsumenci nie przypisują zapewnieniom reklamowym wartości znaku towarowego;
– wreszcie, wnosząca odwołanie twierdzi, że wystarczy, by znak towarowy wykazywał minimalny charakter odróżniający, aby nie miała zastosowania podstawa odmowy określona w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009(1) w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).
