(2011/C 243/06)(Dz.U.UE C z dnia 20 sierpnia 2011 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(1), w szczególności jego art. 75,
uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(2), w szczególności jego art. 90,
uwzględniając decyzję Rady 2009/470/WE z dnia 25 maja 2009 r. w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii(3), w szczególności jej art. 19, 20, 22 i 23,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W rozporządzeniach (WE, Euratom) nr 1605/2002 i 2342/2002 wprowadzono wymóg, aby zobowiązania budżetowe Unii były poprzedzone decyzją w sprawie finansowania określającą zasadnicze elementy danego działania.
(2) W decyzji 2009/470/WE określono procedury regulujące wkład finansowy Unii przeznaczony na specyficzne środki weterynaryjne, w tym politykę informacyjną w zakresie zdrowia zwierząt, ich dobrostanu i bezpieczeństwa żywności oraz środki techniczne i naukowe.
(3) Zapach knura to przykry zapach, który może się pojawiać podczas podgrzewania w celach kulinarnych mięsa pochodzącego z niekastrowanych samców świń. Tylko u niewielkiego odsetka świń w okresie dojrzałości płciowej akumulują się w mięsie wysokie stężenia androstenonu, skatolu i indolu, substancji odpowiedzialnych za powstawanie tego zapachu. Nie wszyscy konsumenci są wrażliwi na zapach knura, ale konsumenci wrażliwi odrzucają takie mięso jako niezdatne do spożycia. W związku z powyższym w pkt 1 lit. p) rozdziału V sekcji II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi(4) określono, że mięso o wyraźnym zapachu płciowym jest niezdatne do spożycia przez ludzi.
(4) Trzy najważniejsze stosowane obecnie metody służące zapobieganiu obecności zapachu knura w wieprzowinie to wczesny ubój, usuwanie jąder (chirurgiczna kastracja) i immunokastracja (szczepienie służące zmniejszeniu zapachu knura). Chirurgiczna kastracja świń stanowi problem w kontekście dobrostanu zwierząt. W związku z powyższym dyrektywa Rady 2008/120/WE z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiająca minimalne normy ochrony świń(5) stanowi, że zabiegi kastracji świń mogą wykonywać tylko lekarze weterynarii lub osoby przeszkolone oraz że w przypadku świń mających siedem dni lub starszych należy zastosować środek znieczulający i dodatkowe długotrwałe znieczulenie.
(5) Ze sporządzonej na wniosek Komisji opinii panelu ds. zdrowia i warunków hodowli zwierząt Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) dotyczącej aspektów dobrostanu w odniesieniu do kastracji prosiąt(6), przyjętej w dniach 12 i 13 lipca 2004 r., wynika, że chirurgiczna kastracja świń w każdym wieku jest bolesna.
(6) W art. 13 Traktatu uznano, że zwierzęta są istotami zdolnymi do odczuwania i że przy formułowaniu i wykonywaniu między innymi polityki rolnej i polityki rynku wewnętrznego Unii należy w pełni uwzględniać wymagania w zakresie ich dobrostanu.
(7) W Europejskiej deklaracji w sprawie metod alternatywnych dla chirurgicznej kastracji świń(7) z grudnia 2010 r. najważniejsze podmioty sektora trzody chlewnej zobowiązały się na zasadzie dobrowolności do zaprzestania rutynowej chirurgicznej kastracji samców świń do dnia 1 stycznia 2018 r., pod warunkiem że zostanie ustanowione partnerstwo w zakresie kastracji świń z zadaniem opracowania działań niezbędnych do osiągnięcia tego celu.
(8) W związku z tym Unia powinna inwestować w badania dotyczące metod alternatywnych dla chirurgicznej kastracji świń. Należy zatem uruchomić program prac, aby wspierać środki techniczne, naukowe i edukacyjne w celu określenia i wprowadzenia metod alternatywnych dla chirurgicznej kastracji. Program prac powinien obejmować opracowanie metod referencyjnych i przesiewowych służących wykrywaniu zapachu knura w wieprzowinie oraz badania dotyczące akceptacji przez konsumentów mięsa i produktów uzyskanych z samców świń, których nie poddano kastracji chirurgicznej.
(9) Wyniki tych badań mogą również spowodować konieczność ponownego rozważenia odpowiedniego prawodawstwa unijnego, aby zapewnić sprawne funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Należy określić skutki gospodarcze zniesienia rutynowej kastracji świń od dnia 1 stycznia 2018 r. W związku z powyższym właściwe jest przeprowadzenie wyczerpującej analizy kosztów i korzyści wprowadzenia odpowiednich środków dla poszczególnych poziomów łańcucha produkcji mięsa wieprzowego.
(10) Należy stworzyć specjalną interaktywną stronę internetową, aby wspierać kształcenie i szkolenie najważniejszych zainteresowanych stron w sektorze trzody chlewnej w zakresie działań podejmowanych przez Unię w sprawie metod alternatywnych dla chirurgicznej kastracji świń.
(11) Instytut Materiałów Referencyjnych i Pomiarów Wspólnego Centrum Badawczego Komisji (JRC-IRMM) w Geel (Belgia) dysponuje specjalistyczną wiedzą naukową i techniczną niezbędną do opracowania i walidacji referencyjnych metod analizy. Należy zatem przyznać JRC-IRMM przesunięcie środków z budżetu Unii objęte umową administracyjną na opracowanie uznawanych przez Unię Europejską metod referencyjnych służących do wykrywania i pomiarów najważniejszych związków odpowiedzialnych za powstawanie zapachu knura.
(12) Do celów stosowania niniejszej decyzji należy zdefiniować termin "istotna zmiana" w rozumieniu art. 90 ust. 4 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2342/2002.
(13) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Sporządzono w Brukseli dnia 19 sierpnia 2011 r.
|
W imieniu Komisji |
|
John DALLI |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.
(2) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1.
(3) Dz.U. L 155 z 18.6.2009, s. 30.
(4) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 206.
(5) Dz.U. L 47 z 18.2.2009, s. 5.
(6) Dziennik EFSA (2004) 91, 1-18.
(7)http://ec.europa.eu/food/animal/welfare/farm/initiatives_en.htm