Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem High Court of Justice (Anglia i Walia) wydanym w dniu 21 grudnia 2004 r., w sprawie Test Claimants in the Thin Cap Group Litigation przeciwko Commissioners of Inland Revenue(Sprawa C-524/04)
(2005/C 57/35)
(Język postępowania: angielski)
(Dz.U.UE C z dnia 5 marca 2005 r.)
W dniu 31 grudnia 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem High Court of Justice (Anglia i Walia), wydanym w dniu 21 grudnia 2004 r., w sprawie Test Claimants in the Thin Cap Group Litigation przeciwko Commissioners of Inland Revenue.
High Court of Justice (Anglia i Walia) zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Czy jest sprzeczne z art. 43, art. 49 lub art. 56 WE, aby Państwo Członkowskie (zwane dalej "państwem spółki-kredytobiorcy") utrzymywało w mocy i stosowało takie środki, jak te, które zostały przewidziane w art. 209, art. 212 oraz załączniku 28AA do Income and Corporation Taxes Act 1988 (ustawy z 1988 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i prawnych, zwanej dalej "przepisami krajowymi"), które przewidują ograniczenia w zakresie możliwości odliczenia, dla celów podatkowych, przez spółkę posiadającą siedzibę w tym Państwie Członkowskim (zwaną dalej "spółką-kredytobiorcą"), odsetek od kredytu uzyskanego od spółki bezpośrednio lub pośrednio dominującej, mającej siedzibę w innym Państwie Członkowskim w sytuacji, gdy spółka-kredytobiorca nie podlegałaby takim ograniczeniom, gdyby spółka dominująca miała siedzibę w państwie spółki-kredytobiorcy?
2. Czy i jakie znaczenie dla odpowiedzi na pytanie pierwsze ma okoliczność, że:
a) kredyt jest przyznany nie przez spółkę dominującą spółki-kredytobiorcy, ale przez inną spółkę (zwaną dalej "spółką-kredytodawcą") z tej samej co spółka-kredytobiorca grupy spółek, wobec których jedna i ta sama spółka jest spółką bezpośrednio lub pośrednio dominującą, przy czym zarówno ta spółka dominująca, jak i spółka-kredytodawca mają siedzibę w innym Państwie Członkowskim, niż państwo spółki-kredytobiorcy?
b) spółka-kredytodawca ma siedzibę w innym Państwie Członkowskim, niż państwo spółki-kredytobiorcy, ale wszystkie spółki bezpośrednio lub pośrednio dominujące względem zarówno jednej, jaki i drugiej mają siedzibę w państwie trzecim?
c) wszystkie spółki bezpośrednio lub pośrednio dominujące względem zarówno spółki-kredytodawcy, jak i spółki-kredytobiorcy mają siedzibę w państwach trzecich, przy czym spółka-kredytodawca ma siedzibę w innym Państwie Członkowskim, niż państwo spółki-kredytobiorcy, ale kredytu na rzecz spółki-kredytobiorcy udziela oddział spółki-kredytodawcy znajdujący się w państwie trzecim?
d) spółka-kredytodawca oraz wszystkie spółki bezpośrednio lub pośrednio dominujące, zarówno względem niej, jak i względem spółki-kredytobiorcy mają siedzibę w państwie trzecim?
3. Czy dla odpowiedzi na pytania pierwsze lub drugie miałoby jakiekolwiek znaczenie, gdyby można było wykazać, że korzystanie z kredytu stanowiło nadużycie praw, bądź było częścią fikcyjnego układu mającego na celu obejście prawa podatkowego Państwa Członkowskiego spółki-kredytobiorcy? A jeśli tak, to jakich wytycznych uważa za stosowne udzielić Trybunał Sprawiedliwości w zakresie oceny co stanowi takie nadużycie lub fikcyjny układ w takich sprawach, jak niniejsza?
4. Jeżeli istnieje ograniczenie w przepływie kapitału między Państwami Członkowskimi a państwami trzecimi w rozumieniu art. 56 WE, to czy na potrzeby art. 57 WE należy uznać to ograniczenie za istniejące 31 grudnia 1993 r.?
5. Na wypadek, gdyby którakolwiek z sytuacji opisanych w pytaniu pierwszym lub drugim była sprzeczna z art. 43, art. 49 lub art. 56 WE, to w sytuacji, gdy spółka-kredytobiorca lub inne spółki z grupy spółki-kredytobiorcy (zwane dalej "skarżącymi") występują z następującymi roszczeniami:
a) o zwrot dodatkowego podatku dochodowego od osób prawnych zapłaconego przez spółkę-kredytobiorcę wskutek braku możliwości odliczenia od przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych odsetek zapłaconych spółce-kredytodawcy, przy czym owe płatności odsetek byłyby uznane za podlegające odliczeniu od przychodów spółki-kredytobiorcy, gdyby spółka-kredytodawca miała również siedzibę w państwie spółki-kredytobiorcy;
b) o zwrot dodatkowego podatku dochodowego od osób prawnych zapłaconego przez spółkę-kredytobiorcę, przy czym cała kwota odsetek od kredytu została zapłacona spółce-kredytodawcy, ale wskutek przepisów krajowych lub ich stosowania przez władze podatkowe żądanie odliczenia w zakresie tych odsetek zostało zmniejszone;
c) o zwrot dodatkowego podatku dochodowego od osób prawnych zapłaconego przez spółkę-kredytobiorcę, przy czym kwota odsetek od kredytów udzielonych przez spółkę-kredytodawcę podlegająca odliczeniu od przychodów spółki-kredytobiorcy została wskutek przepisów krajowych lub ich stosowania przez władze podatkowe zmniejszona, ponieważ uznane zostało, że subskrybowany został raczej kapitał własny, a nie kapitał pożyczkowy lub też zastąpiono tymże kapitałem dotychczasowy kapitał pożyczkowy;
d) o zwrot dodatkowego podatku dochodowego od osób prawnych zapłaconego przez spółkę-kredytobiorcę, przy czym kwota odsetek od kredytów udzielonych przez spółkę-kredytodawcę, podlegająca odliczeniu od przychodów spółki-kredytobiorcy, została wskutek przepisów krajowych lub ich stosowania przez władze podatkowe zmniejszona w konsekwencji zmniejszenia stopy procentowej odsetek płatnych od kredytu (lub uczynienia kredytu bezodstekowym);
e) o zwrot lub odszkodowanie w zakresie strat, innych ulg lub kredytów podatkowych spółki-kredytobiorcy (lub które zostały przekazane do spółki-kredytobiorcy przez inne spółki z grupy spółki-kredytobiorcy mające siedzibę również w państwie spółki-kredytobiorcy) użytych przez tę spółkę do potrącenia dodatkowych zobowiązań z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, o których mowa w pkt a), b), i c) powyżej, przy czym takie straty, ulgi lub kredyty mogłyby zostać w innym przypadku inaczej użyte lub przeniesione na przyszłe okresy;
f) o zwrot niewykorzystanej zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych wpłaconej przez spółkę-kredytobiorcę od odsetek zapłaconych spółce-kredytodawcy, które zostały następnie uznane za podział zysków;
g) o zwrot lub odszkodowanie w zakresie kwot zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych wpłaconych w okolicznościach opisanych powyżej pod lit. f), a które zostały następnie potrącone ze zobowiązaniami podatkowymi spółki-kredytobiorcy;
h) o zapłatę odszkodowania z tytułu kosztów i wydatków poniesionych przez skarżących w związku z dostosowaniem się przez nich do przepisów krajowych oraz do ich stosowania przez władze podatkowe;
i) o zwrot lub odszkodowanie za utratę zysku od kapitału pożyczkowego zainwestowanego w akcje (lub zamienionego na akcje) w okolicznościach opisanych w pkt c);
j) oraz o zwrot lub odszkodowanie za wszelkie zobowiązania podatkowe, których ciężar poniosła spółka-kredytodawca w państwie, gdzie miała siedzibę, na skutek przypisywanego lub zarzucanego poboru odsetek od spółki-kredytobiorcy, które następnie zostały, na podstawie przepisów, o których mowa w pytaniu pierwszym, uznane za podział zysków
to czy te roszczenia mają być na potrzeby prawa wspólnotowego uznawane za:
roszczenia o zwrot lub zapłatę kwot niesłusznie opodatkowanych, które wynikają i pozostają w związku z naruszeniem powyższych przepisów prawa wspólnotowego,
roszczenia o odszkodowanie,
czy też roszczenia o zapłatę kwoty odpowiadającej korzyści, której przyznania niesłusznie odmówiono?
6. Na wypadek gdyby odpowiedź na którąkolwiek z części pytania piątego była taka, że są to roszczenia o zapłatę kwoty odpowiadającej korzyści, której przyznania niesłusznie odmówiono, to czy:
a) takie roszczenia są konsekwencją lub pozostają w związku z prawem przyznanym na podstawie powyższych przepisów prawa wspólnotowego,
b) muszą być spełnione wszystkie lub niektóre warunki uzyskania odszkodowania ustanowione w wyroku, jaki zapadł w sprawach połączonych C-46/93 oraz C-48/93 Brasserie du Pecheur i Factortame, czy też
c) muszą być spełnione jakiekolwiek inne warunki?
7. Czy ma jakiekolwiek znaczenie kwestia czy wskazane w pytaniu szóstym roszczenia są, według prawa krajowego, dochodzone jako roszczenia o przywrócenie stanu poprzedniego, bądź też są lub powinny być dochodzone jako roszczenia o odszkodowanie?
8. Jakich wytycznych, o ile jakichkolwiek, uważa za stosowne udzielić w opisanych przypadkach Trybunał Sprawiedliwości w zakresie okoliczności, jakie sąd krajowy powinien wziąć pod uwagę przy ocenie czy nastąpiło wystarczająco poważne naruszenie w rozumieniu wyroku w sprawach połączonych C-46/93 i C-48/93 Brasserie du Pecheur i Factortame, a zwłaszcza czy, mając na uwadze dokonaną przez orzecznictwo wykładnię właściwych przepisów prawa wspólnotowego, naruszenie to było usprawiedliwione?
9. Czy co do zasady może istnieć bezpośredni związek przyczynowy (w rozumieniu wyroku w sprawach połączonych C-46/93 i C-48/93 Brasserie du Pecheur i Factortame) między naruszeniem art. 43, art. 49 lub art. 56 WE a mającymi z niego wynikać szkodami mieszczącymi się w kategoriach opisanych w pytaniu piątym lit. a) do h)? A jeśli tak, to jakich wytycznych uważa za stosowne udzielić Trybunał Sprawiedliwości w zakresie okoliczności, jakie sąd krajowy powinien wziąć pod uwagę przy ocenie czy istnieje taki bezpośredni związek przyczynowy?
10. Czy przy określaniu straty lub szkody, za którą może zostać przyznane odszkodowanie, sąd krajowy jest władny wziąć pod uwagę czy podmioty poszkodowane dochowały należytej staranności, aby uniknąć lub ograniczyć doznaną szkodę, w szczególności przez skorzystanie ze środków prawnych, które mogły wykazać, że przepisy krajowe nie skutkowały (ze względu na zastosowanie konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania) nałożeniem ograniczeń opisanych w pytaniu pierwszym? Czy na odpowiedź na to pytanie mają wpływ przekonania stron jakie w danym momencie miały strony co do skutku jaki rodzą konwencje o unikaniu podwójnego opodatkowania?
