Skarga wniesiona w dniu 21 października 2005 r. Transnáutica przeciwko Komisji(Sprawa T-385/05)
(2005/C 330/59)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 24 grudnia 2005 r.)
Strony
Strona skarżąca: Transnáutica - Transportes e Navegação SA (Matosinhos, Portugalia) [Przedstawiciele: C. Fernández Vicién, I. Moreno-Tapia, D. Ortigão Ramos, B. Aniceto Silva, lawyers]
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności w całości decyzji Komisji z dnia 6 lipca 2005 r. (REM 05/2004) dotyczącej postępowania w sprawie umorzenia i zwrotu należności celnych
– obciążenie Komisji kosztami postępowania
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca jest spółką portugalską, prowadzącą działalność przede wszystkim w zakresie przewozu towarów. W roku 1994 inna portugalska spółka nadała z Portugalii do krajów nienależących wówczas do Wspólnoty pewną ilość przesyłek zawierających tytoń i alkohol etylowy, z zastosowaniem procedury wspólnotowego tranzytu zewnętrznego. Skarżąca została wskazana w odniesieniu do tych przesyłek jako główny zobowiązany w rozumieniu art. 96 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. W późniejszym czasie ustalono, że zarząd skarżącej nic o tych transakcjach nie wiedział, gdyż jeden z pracowników skarżącej dopuścił się oszustwa posługując się poświadczeniem gwarancji skarżącej z naruszeniem wewnętrznych instrukcji.
Wobec braku dowodów na okoliczność, że wskazane przesyłki dotarły do urzędu celnego przeznaczenia, skarżąca, będąca głównym zobowiązanym, została wezwana do uiszczenia odpowiednich należności celnych. Skarżąca wniosła o zwrot i umorzenie tych należności na podstawie art. 239 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, podnosząc, że nie wiedząc o działaniach pracownika, na które nie wyraziła zgody, nie brała w żaden sposób udziału w oszustwie oraz współpracowała z władzami, a ponadto, że portugalskie organy celne nigdy nie poinformowały jej o podejrzeniu oszustwa w związku z przedmiotowymi transakcjami. Wniosek ten został oddalony na mocy zaskarżonej decyzji.
Na poparcie skargi, skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła istotne wymogi proceduralne nie dokonując konsultacji z Komitetem celnym i wzywając skarżącą do wzięcia udziału w postępowaniu w bardzo późnym etapie. Skarżąca zarzuca również oczywiście błędną ocenę przedmiotowego stanu faktycznego przez Komisję oraz naruszenie obowiązku uzasadnienia decyzji. Skarżąca wskazuje również na naruszenie zasady dobrej administracji i prawa do obrony w związku z tym, że Komisja nie zbadała dokładnie i bezstronnie wszystkich istotnych aspektów sprawy. Wreszcie, skarżąca podnosi naruszenie zasady proporcjonalności, wobec faktu, że jej wniosek został oddalony, pomimo że Komisja i władze portugalskie wszczęły dochodzenie w celu wyjaśnienia, czy przedmiotowe działania stanowiły przemyt.
