(98/C 74/06)(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE C z dnia 10 marca 1998 r.)
1. Wprowadzenie
Kryteria stosowane przez Komisję w celu oceny zgodności krajowej pomocy regionalnej z zasadami wspólnego rynku na mocy art. 92 ust. 3 lit. a) oraz art. 92 ust. 3 lit. c) Traktatu o WE zostały określone w szeregu różnorodnych dokumentów przedkładanych do wiadomości Państw Członkowskich i innych zainteresowanych stron(1).
Rosnąca liczba tych dokumentów, ich heterogeniczna natura, a także długie ramy czasowe, zmiany w myśleniu i praktyce zarówno Komisji, jak i Państw Członkowskich, oraz potrzeba koncentracji pomocy i zredukowania wypaczeń konkurencji prowadzą do konieczności dążenia do przejrzystości, aktualności i uproszczenia poprzez rewizję wszystkich obecnie stosowanych kryteriów oraz zastąpienia wyżej wspomnianych dokumentów(2) jednolitym tekstem. Poniższy dokument stanowi taką próbę.
Środki pomocy, które stanowią przedmiot niniejszych Wytycznych ("pomoc regionalna"), różnią się od innych kategorii rządowego wsparcia (w szczególności pomocy na badania i rozwój, ochronę środowiska naturalnego lub wsparcia przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji) tym, że są zarezerwowane dla konkretnych regionów, a ich specyficznym zadaniem jest rozwój tych regionów(3).
Pomoc regionalna została skonstruowana tak, aby zapewnić rozwój mniej uprzywilejowanych regionów poprzez wspieranie trwałych inwestycji i tworzenie nowych miejsc pracy w trwałym kontekście. Promuje ona ekspansję, modernizację i dywersyfikację działalności przedsiębiorstw znajdujących się w tych regionach, a także zachęca nowe przedsiębiorstwa do wchodzenia na te tereny. W celu wspierania tego rozwoju oraz redukcji potencjalnych negatywnych efektów wszelkich relokacji konieczne jest uwarunkowanie tego rodzaju pomocy utrzymaniem w mniej uprzywilejowanych regionach inwestycji i utworzonych miejsc pracy przez pewien okres minimalny.
W wyjątkowych przypadkach pomoc taka może okazać się niewystarczająca, aby przyspieszyć proces rozwoju regionalnego, jeżeli strukturalne niedostatki danego regionu są zbyt duże. Jedynie w takich sytuacjach pomoc regionalna może zostać uzupełniona o pomoc operacyjną.
Komisja stoi na stanowisku, że pomoc regionalna może odgrywać swoją rolę w skuteczny sposób, co tym samym usprawiedliwia będące jej wynikiem wypaczenia konkurencji, pod warunkiem że stosuje się ona do pewnych zasad i przestrzega określonych reguł. Najważniejszą spośród tych zasad jest wyjątkowość charakteru tego instrumentu, zgodna z literą i duchem art. 92.
W gruncie rzeczy tego rodzaju pomoc jest w Unii Europejskiej dopuszczalna jedynie wówczas, gdy stosuje się ją w sposób oszczędny oraz jeżeli koncentruje się ona na najmniej rozwiniętych regionach(4). Jeżeli pomoc miałaby ulec generalizacji oraz stać się, jak to było kiedyś, normą, to straciłaby wszystkie swoje walory jako bodziec, a jej wpływ ekonomiczny zostałby zniwelowany. Równocześnie stanowiłaby ona ingerencję w normalną grę sił rynkowych i prowadziła do zmniejszenia efektywności wspólnotowej gospodarki jako całości.
2. Zakres
Komisja będzie stosować te Wytyczne do pomocy regionalnej przyznawanej w każdym sektorze gospodarki z wyjątkiem produkcji, przetwórstwa i obrotu towarami rolnymi wymienionymi w Załączniku II do Traktatu, rybołówstwa oraz przemysłu węglowego. Ponadto, niektóre z branż objętych Wytycznymi podlegają także specyficznym zasadom stosowanym w danym sektorze(5).
W przypadku pomocy regionalnej odstępstwo od zasady niezgodności wprowadzonej na mocy art. 92 ust. 1 Traktatu można przyznać wyłącznie wówczas, jeżeli istnieje możliwość zagwarantowania równowagi między wynikającymi z takiej pomocy wypaczeniami konkurencji, a korzyściami, jaką pomoc ta daje w kategoriach rozwoju mniej uprzywilejowanych regionów(6). Znaczenie przydawane korzyściom może się różnić w zależności od stosowanego odstępstwa, wywierającej bardziej negatywny wpływ na konkurencję w sytuacjach wymienionych w art. 92 ust. 3 lit. a), aniżeli w przypadkach, o których mowa w art. 92 ust. 3 lit. c)(7).
Indywidualna płatność pomocowa ad hoc(8) na rzecz pojedynczego przedsiębiorstwa, bądź pomoc ograniczona do jednego obszaru działalności, może wywierać poważny wpływ na konkurencję na danym rynku, a jej skutki dla rozwoju regionalnego będą prawdopodobnie zbyt ograniczone. Tego rodzaju pomoc wchodzi generalnie w zakres konkretnej bądź sektorowej polityki przemysłowej i częstokroć nie odpowiada duchowi polityki regionalnej pomocy jako takiej(9). Ta ostatnia musi pozostawać neutralna wobec alokacji środków produkcji pomiędzy poszczególnymi sektorami i rodzajami działalności gospodarczej.
Komisja stoi na stanowisku, że jeżeli nie można wykazać przeciwnej tezy, tego rodzaju pomoc nie spełnia wymogów określonych w poprzednim ustępie(10).
W konsekwencji, odstępstwa takie mogą normalnie być przyznawane jedynie w ramach otwartych wielosektorowych systemów pomocy, w danym regionie, oraz dla wszystkich przedsiębiorstw funkcjonujących w danym sektorze.
3. Rozgraniczenie regionów
3.1. Aby systemy pomocy dla regionów mogły korzystać z jednego bądź kilku odstępstw, zainteresowane regiony muszą spełnić określone w tych odstępstwach warunki. Komisja ustala, czy warunki zostały spełnione, poprzez zastosowanie wstępnie zdeterminowanych kryteriów analitycznych.
3.2. W świetle zasady wyrażonej we wprowadzeniu do niniejszych wytycznych (dotyczącej wyjątkowego charakteru pomocy), Komisja bierze przede wszystkim pod uwagę, że łączny zasięg wspólnotowych regionów, które otrzymują pomoc, musi pozostać mniejszy od regionów, które pomocy takiej nie dostają. W praktyce, oraz przy zastosowaniu najpowszechniejszej jednostki miary pomocy (procent objętej nią ludności) oznacza to, że łączny zakres pomocy regionalnej we Wspólnocie musi być mniejszy od 50 % ludności Wspólnoty.
3.3. Ponieważ dwa odstępstwa, o których mowa, dotyczą problemów regionalnych różnej natury i intensywności, to w granicach łącznego zasięgu pomocy, o których mowa w ustępie 3.2, priorytet należy przyznać regionom dotkniętym najbardziej ostrym problemom(11).
3.4. Demarkacja regionów kwalifikujących się do pomocy musi w związku z powyższym prowadzić do przestrzennej koncentracji pomocy zgodnie z zasadami wymienionymi w punktach 3.2 i 3.3.
Odstępstwo określone w art. 92 ust. 3 lit. a)
3.5. Artykuł 92 ust. 3 lit. a) stanowi, że pomoc mająca na celu promowanie rozwoju gospodarczego obszarów, na których standard życia jest nienormalnie niski, bądź też na których istnieje poważne bezrobocie, może zostać uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem. Jak stwierdził Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, "użycie w zawartym w a art. 92 ust. 3 lit. a) wyłączeniu wyrazów" nienormalnie "oraz" poważne "wskazuje, że dotyczy ono wyłącznie obszarów, na których sytuacja gospodarcza jest wyjątkowo niekorzystna na tle Wspólnoty jako całości"(12).
Stosownie do tego, na podstawie przetestowanego podejścia Komisja stoi na stanowisku, że określone warunki są spełnione, jeżeli region sklasyfikowany jako jednostka geograficzna II poziomu NUTS(13) posiada dochód wewnętrzny brutto (PKB), mierzony według standardu siły nabywczej (SSN), mniejszy, aniżeli 75 % średniej wspólnotowej(14). Używane w analizie wskaźniki PKB/SSN każdego regionu oraz średnia wspólnotowa muszą odnosić się do średniej z trzech ostatnich lat, za które dostępne są statystyki. Wielkości te liczone są na podstawie danych dostarczonych przez Urząd Statystyczny Wspólnot Europejskich.
Odstępstwo określone w art. 92 ust. 3 lit. c)
3.6. W przeciwieństwie do postanowień art. 92 ust. 3 lit. a), gdzie dana sytuacja jest określona w dokładny i formalny sposób, art. 92 ust. 3 lit. c) dopuszcza większą swobodę definiowania przeżywanych przez region trudności, które można złagodzić dzięki środkom pomocowym. Dlatego też właściwe wskaźniki niekoniecznie sprowadzają się w tym przypadku do standardów życia oraz bezrobocia. W każdym przypadku właściwych ram dla oceny tych trudności może dostarczyć nie tylko Wspólnota jako całość, ale w szczególności dane Państwo Członkowskie.
Trybunał Sprawiedliwości w sprawie nr 248/84 (por. przypis 12), wyraził swój pogląd na te dwie sprawy (zakres problemów oraz ramy referencyjne dla analizy) w następujący sposób: "Określone w art. 92 ust. 3 lit. c) wyłączenie posiada z drugiej strony o tyle szerszy zakres, że dopuszcza rozwój pewnych obszarów bez ograniczania go przez warunki ekonomiczne określone w art. 92 ust. 3 lit. a), pod warunkiem że pomoc taka" nie wpływa negatywnie na warunki handlu w stopniu sprzecznym ze wspólnym interesem ". Postanowienie to uprawnia Komisję do zatwierdzenia pomocy mającej na celu dalszy rozwój ekonomiczny obszarów Państw Członkowskich, które są w niekorzystnej sytuacji na tle średniej krajowej".
3.7. Pomoc regionalna objęta odstępstwem określonym w lit. c) musi jednakże stanowić część spójnej polityki regionalnej Państwa Członkowskiego i odpowiadać wspomnianej powyżej zasadzie koncentracji geograficznej. Jeżeli jest ona przeznaczona dla regionów, które znajdują się w niekorzystnej sytuacji w mniejszym stopniu, aniżeli regiony, których dotyczą postanowienia lit. a), to w znacznie większym zakresie nosi ona wyjątkowy charakter i jest dopuszczalna wyłącznie w bardzo ograniczonym stopniu. Przy czym może się tak dziać wyłącznie wówczas, jeżeli jedynie niewielka część terytorium Państwa Członkowskiego kwalifikuje się prima facie do otrzymania tej pomocy. Dlatego właśnie liczba ludności w regionach objętych postanowieniami art. 92 ust. 3 lit. c) nie może przekraczać 50 % ludności danego kraju nie objętej odstępstwem na mocy art. 92 ust. 3 lit. a)(15).
Z drugiej strony, fakt, że charakter tego rodzaju pomocy umożliwia uwzględnienie specyficznych cech danego Państwa Członkowskiego nie znosi konieczności jej przeanalizowania pod kątem wspólnotowych interesów. Określenie regionów kwalifikujących się do pomocy w każdym Państwie Członkowskim musi więc mieścić się w ramach gwarantujących ogólną spójność na szczeblu Wspólnoty(16).
3.8 Tak więc, aby umożliwić władzom krajowym wystarczający zakres swobody przy wyborze regionów kwalifikujących się do pomocy, bez zagrożenia dla skuteczności systemu prowadzonych przez Komisję kontroli tego rodzaju pomocy, oraz równego traktowania wszystkich Państw Członkowskich, określenie regionów kwalifikujących się w ramach danego odstępstwa, składa się z dwóch części:
- ustalenia przez Komisję dla każdego kraju pułapu zasięgu tej pomocy,
- wyboru regionów kwalifikujących się do przyznania pomocy.
Ta druga część podlega przejrzystym zasadom, ale jest również wystarczająco elastyczna, aby uwzględniać różnorodność sytuacji potencjalnie uzasadniających zastosowanie odstępstwa. Pułap zasięgu pomocy ma sprzyjać wyżej wspomnianej elastyczności przy wyborze regionów, a równocześnie zapewniać jednolite traktowanie, którego wymaga akceptacja tego rodzaju pomocy przez Wspólnotę.
3.9. Aby zagwarantować efektywną kontrolę nad pomocą regionalną, a równocześnie przyczyniać się do realizacji celów określonych w art. 3 Traktatu, w szczególności w lit. g) i j) tego artykułu, Komisja ustala ogólny pułap zasięgu pomocy regionalnej na obszarze Wspólnoty w kategoriach liczby ludności. Ogólny zasięg obejmuje wszystkie regiony kwalifikujące się do przyznania pomocy na mocy odstępstwa określonego w art. 92 ust. 3 lit. c) art. 92 ust. 3 lit. a). Ponieważ regiony kwalifikujące się do otrzymania pomocy regionalnej na mocy odstępstwa, o którym mowa w art. 92 ust. 3 lit. a) oraz ich globalny zasięg we Wspólnocie, są określane w sposób zewnętrzny i automatyczny poprzez zastosowanie kryterium 73 % PKB/SSN na jednego mieszkańca, to wynika z tego, że decyzja Komisji o ogólnym pułapie definiuje równocześnie na szczeblu wspólnotowym pułap zasięgu w ramach zwolnienia określonego w art. 92 ust. 3 lit. c). Pułap w ramach art. 92 ust. 3 lit. c) jest wyliczany poprzez odjęcie od pułapu ogólnej liczby ludności w regionach kwalifikujących się do otrzymania pomocy na mocy odstępstwa w art. 92 ust. 3 lit. a). Następnie jest on rozdzielany między poszczególne Państwa Członkowskie w świetle relatywnej sytuacji społeczno-gospodarczej regionów każdego państwa, ocenianej we wspólnotowym kontekście. Metoda ustalania tych procentowych wartości w każdym Państwie Członkowskim została przedstawiona w Załączniku III.
3.10. Państwa Członkowskie notyfikują Komisji na mocy postanowień art. 92 ust. 3 metodologię oraz wskaźniki ilościowe, które pragną zastosować w celu określenia regionów kwalifikujących się do uzyskania pomocy, a także listę regionów proponowanych do objęcia odstępstwem zawartym w lit. c) i relatywną intensywność pomocy(17). Procent ludności danych regionów nie może przekraczać wspomnianego pułapu zasięgu określonego dla odstępstwa zawartego w art. 92 ust. 3 lit. c).
3.10.1. Metodologia musi spełniać następujące warunki:
- musi być obiektywna,
- musi umożliwiać pomiar nierównowagi warunków społeczno-gospodarczych danych regionów w zainteresowanym Państwie Członkowskim, podkreślający znaczące różnice,
- musi być przedstawiona w jasny i szczegółowy sposób, aby umożliwić Komisji jej merytoryczną ocenę.
3.10.2. Wskaźniki muszą spełniać następujące warunki:
- ich liczba, łącznie ze wskaźnikami prostymi, jak i kombinacjami wskaźników, nie może przekraczać pięciu,
- muszą one być obiektywne i dotyczyć analizy warunków społeczno-gospodarczych regionów,
- muszą one bazować na szeregach statystycznych dotyczących wskaźników stosowanych przez okres co najmniej trzech lat przed złożeniem notyfikacji, bądź też wynikać z ostatniego dokonanego badania, jeżeli odnośne statystyki nie są dostępne w ujęciu rocznym,
- muszą być opracowane na podstawie wiarygodnych źródeł statystycznych.
3.10.3. Lista regionów musi spełniać następujące warunki:
- regiony muszą odpowiadać poziomowi III NUTS lub, w uzasadnionych okolicznościach, innej homogenicznej jednostce terytorialnej. Każde Państwo Członkowskie może umieścić na liście jednostki geograficzne wyłącznie jednego typu,
- poszczególne proponowane regiony bądź grupy sąsiadujących ze sobą regionów muszą tworzyć spójne obszary, z których każdy musi liczyć co najmniej 100.000 ludności. Jeżeli ludność regionów jest mniejsza, to do wyliczenia procentowej wielkości ludności objętej pomocą użyta zostanie liczba 100.000 mieszkańców. Wyjątek od tej zasady stanowią regiony poziomu III NUTS liczące poniżej 100.000 ludności, wyspy oraz inne regiony charakteryzujące się podobnego rodzaju odizolowaniem geograficznym(18). Jeżeli jeden region przyłącza się do regionów kwalifikujących się do przyznania pomocy regionalnej w innych Państwach Członkowskich, to zasada ta ma zastosowanie do całego kompleksu utworzonego przez te regiony,
- lista regionów musi zostać opracowana na podstawie wskaźników określonych w punkcie 3.10.2. Proponowane regiony muszą znacząco odbiegać (połowa standardowego odchylenia) od średniego potencjału regionów objętych art. 92 ust. 3 lit. c) w danym Państwie Członkowskim w odniesieniu do jednego ze wskaźników użytych w metodologii.
3.10.4. 1 Regiony o niskiej gęstości zaludnienia oraz regiony peryferyjne:
- z zastrzeżeniem pułapów dla każdego Państwa Członkowskiego, wymienionych w ppkt 3.9, regiony o niskiej gęstości zaludnienia wynoszącej poniżej 12,5 mieszkańców na kilometr kwadratowy(19) oraz regiony peryferyjne mogą również kwalifikować się do skorzystania z odstępstw, o których mowa.
3.10.5. Zgodność z funduszami strukturalnymi:
- aby zachęcić Państwa Członkowskie do zapewnienia zgodności pomiędzy wyborem takich regionów a regionów kwalifikujących się do otrzymania wspólnotowej pomocy, regiony kwalifikujące się do objęcia ich funduszami strukturalnymi mogą również być objęte danym odstępstwem, z zastrzeżeniem pułapów wymienionych w punkcie 3.9, oraz zgodnie z warunkami określonymi w tiret drugim punktu 3.10.3.
4. Cel, forma i wysokość pomocy
4.1. Celem pomocy regionalnej jest zapewnienie inwestycji produkcyjnych (inwestycji początkowych) lub tworzenie nowych miejsc pracy powiązanych inwestycjami. Tym samym nie faworyzuje ona ani czynnika kapitałowego ani czynnika pracy.
4.2. Aby zapewnić trwałość i solidność inwestycji produkcyjnych wkład odbiorcy pomocy(20) w ich sfinansowanie musi wynosić co najmniej 25 %.
Pomoc może przyjmować zmienne formy: dotacja, nisko oprocentowana pożyczka lub obniżka oprocentowania, rządowe gwarancje lub zakup udziałów państwa na korzystnych warunkach, zwolnienia podatkowe, obniżenie wysokości składek na ubezpieczenie społeczne, dostawę towarów i usług po ulgowych cenach itd.
Dodatkowo, systemy pomocy muszą zawierać warunek, że wniosek o przyznanie pomocy musi zostać złożony przed rozpoczęciem prac nad danym projektem.
4.3. Wysokość pomocy jest definiowana w kategoriach intensywności w porównaniu z kosztami referencyjnymi (por. 4.5, 4.6 i 4.13).
Pomoc dotycząca inwestycji początkowych
4.4. Inwestycja początkowa oznacza zainwestowanie kapitału trwałego w utworzenie nowego zakładu, rozbudowę istniejącego zakładu bądź rozpoczęcie działalności, która wiąże się z zasadniczą zmianą produktu lub procesu produkcyjnego w istniejącym zakładzie (poprzez racjonalizację, dywersyfikację bądź modernizację)(21)
Za inwestycję początkową można również uznać zainwestowanie kapitału trwałego w formie kupna zakładu, który został zlikwidowany lub zostałby zlikwidowane, jeżeli nie zostałby kupiony, chyba że dany zakład należy do przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji. W takim przypadku pomoc na zakup zakładu może obejmować korzyści dla przedsiębiorstwa przeżywającego trudności, które powinny zostać zbadane zgodnie z Wytycznymi w sprawie pomocy państwa przeznaczonej na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji(22).
4.5. Pomoc dotycząca inwestycji początkowych jest obliczana jako procent wartości inwestycji. Wartość ta ustalana jest na bazie jednolitego wykazu wydatków (podstawa standardowa) odpowiadających następującym elementom inwestycji: ziemia, budynki i urządzenia/maszyny(23).
W przypadku zakupu pod uwagę należy brać jedynie koszty nabycia tych składników (transakcja musi się odbywać na warunkach rynkowych)(24). Składniki, w przypadku których przyznano pomoc przed dokonaniem zakupu, powinny zostać odliczone.
4.6. Wydatki kwalifikujące się do pomocy mogą również obejmować określone kategorie inwestycji niematerialnych do wysokości 25 % standardowej podstawy w przypadku dużych przedsiębiorstw(25).
Wydatki tego rodzaju powinny ograniczać się do kosztów związanych z transferem technologii w formie:
- patentów,
- licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how,
- nieopatentowanego know-how.
Kwalifikujące się do przyznania pomocy składniki niematerialne muszą spełniać niezbędne warunki zapewniające, że pozostaną one związane z regionem będącym odbiorcą pomocy regionalnej oraz, w konsekwencji, nie zostaną przetransferowane na korzyść innych regionów, zwłaszcza tych, które nie kwalifikują się do objęcia pomocą regionalną. Dlatego kwalifikujące się do przyznania pomocy składniki niematerialne powinny w szczególności spełniać następujące warunki:
- muszą one być wykorzystywane wyłącznie przez zakład otrzymujący pomoc regionalną,
- muszą być uznawane za aktywa podlegające amortyzacji,
- muszą zostać nabyte od strony trzeciej na warunkach rynkowych,
- muszą zostać ujęte w aktywach przedsiębiorstwa oraz pozostać w zakładzie będącym odbiorcą pomocy regionalnej przez co najmniej pięć lat.
4.7. Pomoc notyfikowana przez Państwa Członkowskie musi być wyrażona w formie brutto, to znaczy przed opodatkowaniem. Aby i) porównać poszczególne formy pomocy z innymi, oraz ii) porównać intensywność pomocy w poszczególnych Państwach Członkowskich, Komisja przelicza pomoc notyfikowaną przez Państwa Członkowskie na pomoc wyrażoną w ekwiwalencie dotacji netto (EDN)(26).
4.8. Intensywność pomocy musi uwzględniać charakter oraz natężenie regionalnych problemów, dla rozwiązania których została przyznana. Dlatego też od samego początku należy wprowadzić rozróżnienie między dopuszczalną intensywnością pomocy w regionach kwalifikujących się do jej otrzymania na mocy odstępstwa określonego w lit. a) oraz w regionach kwalifikujących się na mocy odstępstwa zawartego w lit. c). W związku z powyższym należy zwrócić uwagę na fakt, że regiony kwalifikujące się do otrzymania pomocy na mocy odstępstwa określonego w art. 92 ust. 3 lit. c) nie charakteryzują się nienormalnie niską stopą życiową, ani też poważnym bezrobociem w takim sensie, w jakim kryteria te są stosowane w lit. a) tego artykułu. Stosownie do tego, wypaczenia wynikające z pomocy są tutaj w mniejszym stopniu uzasadnione, aniżeli w regionach kwalifikujących się do otrzymania pomocy na mocy odstępstwa zawartego w lit. a). Oznacza to, że dopuszczalna intensywność pomocy jest od samego początku mniejsza w regionach kwalifikujących się w ramach odstępstwa określonego w lit. c), aniżeli w lit. a).
W przypadku regionów objętych postanowieniami art. 92 ust. 3 lit. a) Komisja stoi na stanowisku, że intensywność pomocy regionalnej nie może przekraczać stawki 50 % EDN, z wyjątkiem najbardziej oddalonych obszarów(27), w przypadku których może ona wynosić nawet 65 % EDN. W przypadku regionów objętych postanowieniami art. 92 ust. 3 lit. c) pułap pomocy regionalnej nie może ogólnie przekraczać 20 %, z wyjątkiem regionów o niskiej gęstości zaludnienia, w których może on wynosić do 30 % EDN.
W regionach poziomu II NUTS kwalifikujących się do otrzymania pomocy na mocy postanowień art. 92 ust. 3 lit. a), w których PKB/SSN na jednego mieszkańca wynosi ponad 60 % średniej wspólnotowej, intensywność pomocy regionalnej nie może przekraczać 40 % EDN, z wyjątkiem najbardziej oddalonych obszarów, gdzie może ona dochodzić do 50 % EDN.
W regionach kwalifikujących się do otrzymania pomocy na mocy postanowień a art. 92 ust. 3 lit. c), które charakteryzują się zarówno wyższymi wskaźnikami PKB/SSN na jednego mieszkańca oraz niższym bezrobociem, aniżeli stosowna średnia wspólnotowa(28), intensywność pomocy regionalnej nie może przekraczać 10 % EDN, z wyjątkiem regionów o niskiej gęstości zaludnienia lub regionów najbardziej oddalonych, w których może ona dochodzić nawet do 20 % EDN. W przypadku regionów podlegających pułapowi 10 % EDN pomoc o wyższej intensywności, nie przekraczającej 20 % EDN, może zostać wyjątkowo zaakceptowana w odniesieniu do obszarów (odpowiadających poziomowi III NUTS bądź mniejszych), graniczących z regionem posiadającym status przyznany na mocy art. 92 ust. 3 lit. a).
Wszystkie wyżej wymienione pułapy stanowią górne granice. Poniżej tych limitów Komisja, analizując we wspólnotowym kontekście przyznaną pomoc zapewnia, aby jej intensywność odzwierciedlała powagę i natężenie regionalnych problemów.
4.9. Pułapy wymienione w punkcie 4.8 mogą zostać podwyższone w drodze uzupełnień dla małych i średnich przedsiębiorstw, o których mowa w obwieszczeniu Komisji w sprawie pomocy dla MŚP(29), tzn. o 15 punktów procentowych brutto(30) w przypadku regionów kwalifikujących się do objęcia ich odstępstwem określonym w lit. a), oraz o 10 punktów procentowych brutto w przypadku regionów kwalifikujących się do objęcia och zwolnieniem na mocy lit. c). Ostateczny pułap stosuje się wobec podstawy dla MŚP. Uzupełnienia dla małych i średnich przedsiębiorstw nie dotyczą przedsiębiorstw transportowych.
4.10. Pomoc dla inwestycji początkowych musi zostać uzależniona, poprzez formę płatności lub warunki związane z jej uzyskaniem, od utrzymania danej inwestycji przez okres co najmniej pięciu lat.
Pomoc na tworzenie nowych miejsc pracy
4.11. Jak wspomniano w punkcie 4.1, pomoc regionalna może dotyczyć również tworzenia nowych miejsc pracy. Jednak w odróżnieniu od pomocy na tworzenie nowych miejsc pracy, która została zdefiniowana w Wytycznych w sprawie pomocy dotyczącej zatrudnienia, i która odnosi się do miejsc pracy nie powiązanych z projektami inwestycyjnymi(31), w niniejszym dokumencie koncentrujemy się wyłącznie na miejscach pracy związanych z realizacją inwestycji początkowych(32).
4.12. Tworzenie nowych miejsc pracy oznacza wzrost netto ich liczby(33) w danym przedsiębiorstwie w porównaniu ze średnią z pewnego okresu czasu. Dlatego też od ich liczby należy odjąć liczbę miejsc pracy zlikwidowanych w tym samym okresie czasu(34).
4.13. Jak i w przypadku pomocy inwestycyjnej, pomoc przeznaczona na tworzenie nowych miejsc pracy, o której mowa w niniejszych Wytycznych, musi być dostosowana do charakteru i natężenia regionalnych problemów, dla rozwiązania których została przyznana. Komisja stoi na stanowisku, że wielkość pomocy nie może przekraczać określonej procentowo części kosztów wynagrodzenia(35) zatrudnionej osoby, wyliczonych za okres dwóch lat. Procent ten jest równy intensywności pomocy inwestycyjnej w danym regionie.
4.14. Pomoc związana z tworzeniem nowych miejsc pracy musi zostać uzależniona, poprzez formę płatności lub warunki związane z jej uzyskaniem, od utrzymania stworzonego miejsca pracy przez okres co najmniej pięciu lat.
Pomoc operacyjna
4.15. 2 Pomoc regionalna przeznaczona na zmniejszenie kosztów bieżących przedsiębiorstw (pomoc operacyjna) jest z zasady zakazana.
Jednakże w wyjątkowych okolicznościach taka pomoc może być przyznana w regionach uprawnionych na mocy odstępstwa przewidzianego w art. 87 ust. 3 lit. a)(36) Traktatu, pod warunkiem że jest ona uzasadniona pod względem przyczyniania się do rozwoju regionalnego i swego charakteru oraz jeżeli jej poziom jest proporcjonalny do niedogodności, które ma niwelować(37). Do Państwa Członkowskiego należy wykazanie istnienia niedogodności oraz ustalenie skali ich znaczenia. Pomoc operacyjna musi być ograniczona w czasie i stopniowo zmniejszana.
4.16. 3 W wyjątkowych wypadkach, pomoc operacyjna, która nie jest ani stopniowo zmniejszana ani ograniczona w czasie może być zatwierdzona, jeżeli są spełnione niżej określone warunki.
4.16.1. W regionach peryferyjnych, kwalifikujących się do skorzystania z wyłączenia na mocy art. 87 ust. 3 lit. a) i c) Traktatu, oraz w regionach o niskiej gęstości zaludnienia, kwalifikujących się albo do skorzystania z wyłączenia na mocy art. 87 ust. 3 lit. a) albo na mocy art. 87 ust. 3 lit. c) na podstawie kryterium gęstości zaludnienia określonego w ppkt 3.10.4, pomoc, która nie jest stopniowo zmniejszana ani ograniczona w czasie i jest przeznaczona na wyrównanie części dodatkowych kosztów transportu(38) może być zatwierdzona na specjalnych warunkach(39). Zadaniem Państwa Członkowskiego jest udowodnienie, że takie dodatkowe koszty istnieją i ustalenie ich wielkości.
4.16.2. Ponadto w regionach peryferyjnych kwalifikujących się do skorzystania z wyłączenia na mocy art. 87 ust. 3 lit. a) i c) Traktatu pomoc, która jest zarówno stopniowo zmniejszana, jak i ograniczona w czasie, może być zatwierdzona, jeżeli jest przeznaczona na wyrównanie dodatkowych kosztów powstających w toku działalności gospodarczej z tytułu czynników (oddalenie, wyspiarski charakter, niewielki rozmiar, trudna topografia i klimat oraz zależność gospodarcza od niewielkiej liczby produktów) określonych w art. 299 ust. 2 Traktatu, których trwałość i połączenie poważnie hamuje rozwój takich regionów. Zadaniem Państwa Członkowskiego jest ustalenie wielkości dodatkowych kosztów i udowodnienie, że są one związane z czynnikami określonymi w art. 299 ust. 2.
Proponowana pomoc musi być uzasadniona pod względem przyczyniania się do rozwoju regionalnego i pod względem swego charakteru; jej poziom musi być proporcjonalny do dodatkowych kosztów, na wyrównanie których jest ona przeznaczona.
Poziom wyrównania dodatkowych kosztów będzie również badany na podstawie poziomu rozwoju osiągniętego przez region.
I wreszcie, w celu zapewnienia, że regularna ponowna ocena poziomu pomocy gwarantuje jej długookresowe dostosowanie do sytuacji zainteresowanego regionu, pomoc będzie zatwierdzona przez Komisję na okres, który upłynie najpóźniej w terminie upływu okresu ważności map krajowej pomocy regionalnej, obowiązujących w czasie zatwierdzenia programu przez Komisję.
4.17. 4 Pomoc operacyjna przeznaczona na wspieranie eksportu(40) między Państwami Członkowskimi nie jest dopuszczona.
Zasady dotyczące kumulacji pomocy
4.18. Pułapy intensywności pomocy określone zgodnie z kryteriami wymienionymi w punktach 4.8 i 4.9, mają zastosowanie do łącznej pomocy:
- jeżeli jest ona przyznawana w ramach kilku systemów regionalnych,
- jeżeli pomoc ta pochodzi ze środków lokalnych, regionalnych, krajowych bądź wspólnotowych.
4.19. Można łączyć pomoc na tworzenie nowych miejsc pracy, o której mowa w punktach 4.11 do 4.14 z pomocą inwestycyjną przedstawioną w punktach 4.4 do 4.10(41), z zastrzeżeniem pułapów intensywności określonych dla danego regionu(42).
4.20. Jeżeli wydatki kwalifikujące się do objęcia ich pomocą regionalną w całości lub części kwalifikują się również do objęcia ich pomocą przeznaczoną na inne cele, to wspólna część podlega najkorzystniejszemu pułapowi w ramach danego systemu.
4.21. Jeżeli Państwo Członkowskie postanawia, że pomoc państwa w ramach jednego systemu może zostać połączona z pomocą wynikającą z innego systemu, to dla każdego z tych systemów musi ono określić sposób, w jaki zapewni ono zgodność z warunkami określonymi powyżej.
5. Mapa pomocy regionalnej oraz oświadczenie o zgodności pomocy
5.1. Regiony Państwa Członkowskiego kwalifikujące się do objęcia ich odstępstwami oraz pułapami intensywności pomocy przeznaczonej na inwestycje początkowe lub tworzenie nowych miejsc pracy, które zostały zaakceptowane dla każdego regionu, tworzą wspólnie mapę pomocy regionalnej tego państwa.
5.2. Na mocy postanowień art. 92 ust. 3 Traktatu Państwa Członkowskie notyfikują projekt mapy sporządzony zgodnie z kryteriami określonymi w punktach 3.5, 3.10, 4.8 i 4.9. Komisja przyjmuje mapę zgodnie z procedurą określoną w art. 93 Traktatu, zazwyczaj w drodze pojedynczej decyzji dla wszystkich odnośnych regionów Państwa Członkowskiego, oraz na czas określony. Krajowe mapy pomocy regionalnej są okresowo rewidowane.
5.3. W interesie zapewnienia spójności między decyzjami Komisji w dziedzinie polityki konkurencji, a decyzjami dotyczącymi regionów kwalifikujących się do przyznania pomocy z funduszy strukturalnych, okres ważności map jest w zasadzie dostosowany do harmonogramu pomocy w ramach tych ostatnich.
5.4. Komisja akceptuje projekty systemów pomocy jeżeli sporządzona została mapa lub w terminie późniejszym pod warunkiem określenia na potrzeby takiej mapy regionów, pułapów pomocy oraz czasu jej trwania.
5.5. Wdrażanie systemów wymienionych w punkcie 5.4 jest przedmiotem rocznych sprawozdań przedkładanych przez Państwa Członkowskie Komisji zgodnie z obowiązującymi zasadami(43).
5.6. W okresie ważności mapy Państwa Członkowskie mogą zażądać naniesienia na nią modyfikacji, jeżeli wykażą, że warunki społeczno-gospodarcze uległy istotnym zmianom. Zmiany takie mogą dotyczyć wysokości intensywności pomocy oraz regionów kwalifikujących się do jej otrzymania, pod warunkiem że możliwość dołączenia nowych regionów zostanie zrekompensowana wyłączeniem regionów o takiej samej liczbie ludności. Ważność zmodyfikowanej mapy wygasa z dniem określonym dla mapy oryginalnej.
5.7. W przypadku regionów tracących w wyniku rewizji mapy pomocy regionalnej swój status wynikający z postanowień art. 92 ust. 3 lit. a), oraz uzyskujących status wynikający z postanowień art. 92 ust. 3 lit. c), Komisja może zaakceptować w okresie przejściowym stopniową redukcję intensywności pomocy w tempie liniowym bądź szybszym, do momentu, w którym osiągnięty zostanie pułap intensywności wynikający z zastosowania zasad określonych w punktach 4.8 i 4.9 powyżej(44)(45). Okres przejściowy nie powinien przekraczać dwóch lat w przypadku pomocy operacyjnej oraz czterech lat w przypadku pomocy przeznaczonej na inwestycje początkowe i tworzenie nowych miejsc pracy.
5.8. W celu sporządzenia mapy Państwa Członkowskie są proszone o notyfikowanie Komisji na mocy art. 93 ust. 3 Traktatu wszelkich innych czynników, poza listą regionów proponowanych jako kwalifikujące się do objęcia ich odstępstwami oraz pułapów intensywności pomocy, które należy wziąć pod uwagę przy określaniu ram systemowych dla systemów pomocy (cel i forma pomocy, wielkość przedsiębiorstw itd.), które proponują przyjąć na szczeblu centralnym, regionalnym bądź lokalnym. W okresie ważności mapy oraz w granicach jej obowiązywania wszelkie systemy odpowiadające ramom systemowym, mogą być notyfikowane według przyspieszonej procedury.
6. Wejście w życie, wdrażanie i przegląd
6.1. Z wyjątkiem przepisów przejściowych, o których mowa w punktach 6.2 i 6.3 poniżej, Komisja będzie oceniać zgodność pomocy regionalnej ze wspólnym rynkiem na podstawie niniejszych Wytycznych od momentu rozpoczęcia ich stosowania. Jednakże wszelkie propozycje, które zostały notyfikowane przed ogłoszeniem niniejszych Wytycznych dla Państw Członkowskich, i co do których Komisja nie podjęła jeszcze ostatecznej decyzji, będą oceniane na podstawie kryteriów obowiązujących w momencie składania notyfikacji.
Ponadto Komisja zaproponuje Państwom Członkowskim odpowiednie środki na mocy postanowień art. 93 ust. 1 Traktatu o WE w celu zapewnienia, aby wszystkie mapy pomocy regionalnej oraz systemy pomocy regionalnej obowiązujące od dnia 1 stycznia 2000 roku były zgodne z niniejszymi Wytycznymi.
W związku z powyższym Komisja złoży propozycję, jako stosowny środek na mocy art. 93 ust. 1, aby Państwa Członkowskie ograniczyły okres ważności wszystkich list regionów otrzymujących pomoc, które zostały zaakceptowane przez Komisję bezterminowo bądź też których okres ważności upływa po 31 grudnia 1999 roku, do dnia 31 grudnia 1999 roku.
Komisja zaproponuje również, jako stosowny środek na mocy postanowień art. 93 ust. 1, aby Państwa Członkowskie wprowadziły zmiany do wszystkich istniejących systemy pomocy regionalnej, które będą obowiązywać po 31 grudnia 1999 roku tak, by od 1 stycznia 2000 roku doprowadzić do ich zgodności z niniejszymi Wytycznymi. Komisja zaproponuje także, aby Państwa Członkowskie ogłosiły proponowane zmiany w terminie sześciu miesięcy.
6.2. Ponieważ kryteria uzyskania pomocy regionalnej na mocy odstępstwa określonego w art. 92 ust. 3 lit. a) i c) dla regionów otrzymujących największą pomoc zostały zaakceptowane do dnia 31 grudnia 1999 roku, a także w celu zapewnienia do tego momentu sprawiedliwego traktowania Państw Członkowskich, do 31 grudnia 1999 roku Komisja może wprowadzić odstępstwa od niniejszych Wytycznych w zakresie zbadania list regionów otrzymujących pomoc (nowych list bądź zmian) notyfikowanych przed 1 stycznia 1999 roku, pod warunkiem że ważność tych list wygasa w dniu 31 grudnia 1999 roku. W takich przypadkach Komisja będzie nadal opierać się na sposobie określonym w Komunikacie(46).
6.3. Również w celu zapewnienia sprawiedliwego traktowania Państw Członkowskich Komisja może wprowadzić do dnia 31 grudnia 1999 roku odstępstwo od niniejszych Wytycznych w celu zbadania zgodności intensywności pomocy oraz pułapów w zakresie kombinacji proponowanych w nowych systemach, spraw ad hoc i modyfikacji istniejących systemów, notyfikowanych przed 1 stycznia 1999 roku, pod warunkiem że ważność wspomnianych pułapów i intensywności dla tych kombinacji wygasa w dniu 31 grudnia 1999 roku lub, że intensywność oraz pułapy dla kombinacji proponowanych od 1 stycznia 2000 roku będą zgodne z niniejszymi Wytycznymi.
6.4. Komisja dokona przeglądu niniejszych Wytycznych w terminie pięciu lat od momentu rozpoczęcia ich stosowania. Może ona również w dowolnym momencie podjąć decyzję o ich zmianie, jeżeli okaże się to konieczne z przyczyn związanych z polityką konkurencji bądź też w celu uwzględnienia innych wspólnotowych polityk lub zobowiązań międzynarodowych.
______
(1) Patrz: Komisja Wspólnot Europejskich, Prawo konkurencji we Wspólnotach Europejskich, tom IIA: Zasady stosowane wobec pomocy państwa, Bruksela - Luksemburg, 1995, str. 187 i nast.
(2) Dokumenty zastąpione niniejszymi Wytycznymi, łącznie z ich załącznikami, to:
- Komunikat Komisji dla Rady (Dz.U. C 111, 4.11.1971, str. 7);
- Komunikat Komisji dla Rady (KOM(73) 1110, 27.6.1973);
- Komunikat Komisji dla Rady (KOM(75) 77 wersja ostateczna, 26.2.1975);
- Komunikat Komisji dla Państw Członkowskich (Dz.U. C 31, 3.2.1979, str. 9);
- Komunikat Komisji dla Państw Członkowskich w sprawie sposobu stosowania postanowień art. 92 ust. 3 lit. a) i c) wobec pomocy regionalnej (Dz.U. C 212, 12.8.1988, str. 2);
- Komunikat Komisji dla Państw Członkowskich w sprawie referencji i zniżek stosowanych we Francji, Irlandii i Portugalii (Dz.U. C 10, 16.1.1990, str. 8);
- Komunikat Komisji dla Państw Członkowskich w sprawie sposobu stosowania postanowień art. 92 ust. 3 lit. a) wobec pomocy regionalnej (Dz.U. C 163, 4.7.1990, str. 6);
- Obwieszczenie Komisji adresowane do Państw Członkowskich i innych zainteresowanych stron w sprawie zmiany Części II Komunikatu w sprawie sposobu stosowania postanowień art. 92 ust. 3 lit. a) i c) wobec pomocy regionalnej (Dz.U. C 364, 20.12.1994, str. 8).
Wytyczne są zgodne z kryteriami określonymi w uchwale Rady z dnia 20 października 1971 roku (Dz.U. C 111, 4.11.1971, str. 1). W odniesieniu do obwieszczenia dotyczącego referencji i zniżek (Dz.U. C 273, 9.9.1997, str. 3), to nie stanowi ono już części dokumentów związanych z pomocą regionalną, ponieważ w całości dotyczy pomocy państwa.
(3) Za pomoc regionalną uznaje się również pomoc dla małych i średnich przedsiębiorstw, która umożliwia zwiększenie pomocy na rozwój regionalny.
(4) Patrz: wnioski Rady z 6-7 listopada 1995 roku w sprawie polityki konkurencji oraz konkurencyjności przemysłu.
(5) Sektory, w których obowiązują specyficzne zasady mające pierwszeństwo przed niniejszymi Wytycznymi, to: transport, sektor stalowy, przemysł stoczniowy, włókna syntetyczne oraz pojazdy silnikowe. Oprócz tego w odniesieniu do inwestycji objętych wielosektorowymi ramami regionalnej pomocy dla dużych projektów zastosowanie mają specyficzne wartości.
(6) Patrz: w tym zakresie orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości w sprawie 730/79 Philip Morris [1980] ECR 2671, paragraf 17, oraz w sprawie C-169/96, Hiszpania przeciwko Komisji [1997] ECR I-135, paragraf 20.
(7) Patrz: w tym zakresie orzeczenie Sądu Pierwszej Instancji w sprawie T-380/94 AIUFFASS oraz AKT [19961 ECR II-2169, w paragrafie 54.
(8) Patrz: w tym zakresie orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości w połączonych sprawach C-278/92, C-279/92 oraz C-280/92, Hiszpania przeciwko Komisji [1994] ECR 1-4103.
(9) W związku z tym w ramach Porozumienia WTO w sprawie subsydiów i środków im równoważnych tego rodzaju pomoc została wyraźnie wyłączona z kategorii pomocy regionalnej nie podlegającej zaskarżeniu (dopuszczalnej bez dokładnego badania).
(10) Pomoc ad hoc dla przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji może podlegać specyficznym zasadom i nie jest postrzegana jako typowa pomoc regionalna. Obowiązujące aktualnie zasady są opublikowane w Dzienniku Urzędowym Dz.U. C 368, 23.12.1994, str. 12.
(11) Regiony kwalifikujące się do odstępstwa, o którym mowa w lit. a) liczą obecnie 22,7 % populacji Wspólnoty, natomiast regiony kwalifikujące się do odstępstwa określonego w lit. c) - 24 %.
(12) Sprawa 248/84, Niemcy przeciwko Komisji [1987] ECR 4013, w paragrafie 19.
(13) NUTS: Nomenklatura Statystycznych Jednostek Terytorialnych.
(14) Podstawą jest tutaj założenie, że wskaźnik PKB może syntetycznie odzwierciedlać obydwa wymienione zjawiska.
(15) Uniemożliwiając przejściowe wyjątki wynikające ze stosowania punktu 8 Załącznika III do niniejszych Wytycznych.
(16) Patrz: w związku z tym: orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości w sprawach nr 730/79 Philip Morris, w paragrafie 26, oraz nr 310/85 Deufil [1987] ECR 901, w paragrafie 18.
(17) Patrz: punkty 4.8 i 4.9.
(18) Z powodu liczby ludności Luksemburg również stanowi wyjątek od tej zasady.
(19) Kryterium wprowadzone obwieszczeniem Komisji zacytowanym w odnośniku 2, tiret ósmy.
(20) Minimalny wkład w wysokości 25 % nie może zawierać żadnych środków uzyskanych w ramach pomocy. Nie dotyczy to, na przykład, przypadków, w których pożyczka korzysta z dopłat do oprocentowania lub rządowych gwarancji zawierających element pomocy.
(21) Tak więc pojęcie to nie obejmuje reinwestycji. Pomoc na tego rodzaju inwestycji zaliczana jest do kategorii pomocy operacyjnej, w odniesieniu do której zastosowanie mają zasady przedstawione w punktach 4.15 do 4.17. Z zakresu tego pojęcia wyłączona jest również pomoc na restrukturyzację finansową przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji (Dz.U. C 368, 23.12.1994, str. 12). W rozumieniu punktu 2.5 wspomnianych Wytycznych pomoc na restrukturyzację, jeżeli dotyczy ona działań inwestycyjnych (racjonalizacji, modernizacji, dywersyfikacji), może zostać przyznana bez konieczności dokonywania odrębnej notyfikacji w ramach systemu pomocy regionalnej. Jednak, ponieważ taka pomoc regionalna stanowi część proponowanej pomocy na restrukturyzację przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji, to musi ona zostać uwzględniona w analizie dokonywanej na podstawie wspomnianych Wytycznych).
(22) Patrz: odnośnik 10 jeśli chodzi o aktualnie obowiązujący tekst tych Wytycznych
(23) W sektorze transportowym wydatków na zakup urządzeń transportowych (mienie ruchome) nie można zaliczyć do jednolitego wykazu wydatków (podstawy standardowej). Tego rodzaju wydatki nie kwalifikują się w związku z tym do objęcia ich pomocą przeznaczoną na inwestycje początkowe.
(24) Jeżeli zakupowi towarzyszy inna inwestycja początkowa, wydatek z nią związany powinien zostać doliczony do kosztów zakupu
(25) W przypadku małych i średnich przedsiębiorstw stosowane kryteria i warunki zostały zdefiniowane we wspólnotowych Wytycznych w sprawie pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw, Dz.U. C 213, 23.7.1996, str. 4.
(26) Jeżeli chodzi o stosowaną metodę przeliczenia, zobacz Załącznik I.
(27) Zaliczają się do nich: francuskie departamenty zamorskie (FOD), Azory, Madera oraz Wyspy Kanaryjskie (Zobacz Deklaracja 26 w sprawie najbardziej oddalonych regionów Wspólnoty, stanowiącą Załącznik do Traktatu o Unii Europejskiej).
(28) PKB oraz stopę bezrobocia należy liczyć na poziomie III NUTS.
(29) Uzupełnienia pomocy regionalnej są również przewidziane w przypadku pomocy na badania i rozwój, a także pomocy w zakresie ochrony środowiska naturalnego. Podstawa wyliczania takiej pomocy różni się jednakże od podstawy stosowanej w przypadku pomocy regionalnej (łącznie z wariantem dotyczącym małych i średnich przedsiębiorstw). Uzupełnienia, o których mowa, są dodawane nie do pomocy regionalnej, ale do innych jej rodzajów. Mające obecnie zastosowanie wobec obydwu rodzajów wymienionej pomocy teksty zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Dz.U. C 45, 17.2.1996, str. 6, w przypadku badań i rozwoju, oraz w Dzienniku Urzędowym Dz.U. C 72, 10.3.1996, str. 3, w przypadku ochrony środowiska naturalnego.
(30) Intensywność uzupełnień pomocy brutto jest liczona zgodnie z definicją zawartą w Wytycznych w sprawie pomocy dla małych i średnich przedsiębiorstw.
(31) Obecnie obowiązująca wersja - Zobacz Dz.U. C 334, 12.12.1995, str. 4.
(32) Miejsce pracy jest uważane za powiązane z realizacją inwestycji początkowej, jeżeli praca dotyczy działalności, z którą wiąże się inwestycja oraz jeżeli zostało utworzone w ciągu trzech lat od daty zakończenia inwestycji. W trakcie tego okresu miejsca pracy utworzone wskutek wzrostu stopy wykorzystania mocy produkcyjnych wynikających z inwestycji również są uważane za powiązane z inwestycją.
(33) Liczba miejsc pracy odpowiada liczbie rocznych jednostek roboczych (ALU), tzn. liczbie osób zatrudnionych przez jeden rok w pełnym wymiarze czasu, natomiast osoby pracujące w niepełnym wymiarze czasu oraz sezonowo są liczone jako ułamki ALU.
(34) Nie trzeba dodawać, że definicja ta jest prawdziwa zarówno w odniesieniu do istniejących zakładów, jak i nowopowstałych.
(35) Koszty wynagrodzenia obejmują wynagrodzenie brutto, tzn. przed opodatkowaniem, oraz obowiązkowe składki na ubezpieczenie społeczne. Komisja rezerwuje sobie prawo do stosowania wspólnotowych statystyk dotyczących średnich kosztów wynagrodzenia w poszczególnych Państwach Członkowskich jako punktu odniesienia.
(36) Nowy numer odpowiada przyjętemu w Traktacie z Amsterdamu.
(37) Pomoc operacyjna przyjmuje w szczególności formę zwolnień podatkowych oraz obniżenia wysokości składek na ubezpieczenie społeczne.
(38) Dodatkowe koszty transportu oznaczają nadzwyczajne koszty spowodowane przepływem towarów w granicach danego kraju. W żadnych okolicznościach pomoc tego rodzaju nie może być pomocą mającą na celu zwiększenie eksportu, ani też nie może stanowić środków o skutkach równoważnych ilościowym ograniczeniom importu w rozumieniu art. 30 Traktatu o WE.
(39) Jeżeli chodzi o specjalne warunki dla regionów kwalifikujących się do przyznania pomocy na podstawie odstępstwa określonego w art. 92 ust. 3 lit. c) w oparciu o kryterium gęstości zaludnienia, Zobacz Załącznik II. W odniesieniu do innych regionów kwalifikujących się do przyznania pomocy w celu zrekompensowania dodatkowych kosztów transportu, to mające zastosowanie warunki są podobne do warunków określonych w Załączniku II.
(40) Zobacz odnośnik 3 obwieszczenia o pomocy de minimis, Dz.U. C 68, 6.3.1996, str. 9.
(41) Pomocy na tworzenie nowych miejsc pracy oraz pomocy inwestycyjnej, o której mowa w niniejszych Wytycznych, nie można łączyć z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, określoną w odnośniku 31, ponieważ są one stosowane w różnych okolicznościach i różnym czasie. Jednak zwiększenie pomocy dla kategorii beneficjentów znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji jest dopuszczalne w ramach rozwiązań określonych w Wytycznych w sprawie pomocy przeznaczonej na zatrudnienie.
(42) Warunek ten jest uważany za spełniony, jeżeli suma pomocy dla inwestora początkowego, wyrażona jako procent inwestycji, oraz pomoc przeznaczona na tworzenie nowych miejsc pracy, wyrażona jako procent kosztów wynagrodzenia, nie przekracza najbardziej korzystnej kwoty wynikającej z zastosowania jednego z pułapów ustalonych dla danego regionu zgodnie z kryteriami określonymi w punktach 4.8 i 4.9, lub pułapu określonego stosownie do kryteriów wskazanych w punkcie 4.13.
(43) Jeżeli chodzi o obecnie obowiązujące zasady, patrz pismo Komisji do Państw Członkowskich z dnia 22 lutego 1994 roku, zmienione pismem z dnia 2 sierpnia 1995 roku.
(44) Przepisy przejściowe nie mają zastosowania do części regionów poziomu II NUTS tracących swój status wynikający z postanowień art. 92 ust. 3 lit. a), które musiałyby zostać wykluczone z nowej mapy pomocy, jeżeli nie można uzyskać dodatkowego procentowego wskaźnika gęstości zaludnienia poprzez zastosowania drugiej modyfikacji określonej w punkcie 8 Załącznika III do niniejszych Wytycznych.
(45) W świetle szczególnie trudnej sytuacji Irlandia Północna zachowa swój status jako region wyjątkowy, a obowiązujący w jej przypadku pułap będzie wynosić 40 %.
(46) Komunikat Komisji w sprawie sposobu stosowania postanowień art. 92 ust. 3 lit. a) i c) wobec pomocy regionalnej: Patrz: odnośnik 2, piąte tiret.
ZAŁĄCZNIKI
