Zgodnie z art. 15 ust. 2 tej konwencji ratyfikacja jej oznacza akceptację Regulaminu ogólnego i regulaminów administracyjnych obowiązujących w chwili ratyfikacji *).Polski dokument ratyfikacyjny zawiera zastrzeżenie, że ratyfikacja niniejszej konwencji przez Polską Rzeczpospolitą Ludową nie oznacza przyjęcia Regulaminu radiokomunikacyjnego oraz Regulaminu radiokomunikacyjnego dodatkowego.
Przy podpisywaniu konwencji zostały złożone w imieniu szeregu państw oświadczenia, które zawarte zostały w Protokole końcowym do Międzynarodowej konwencji telekomunikacyjnej (Montreux 1965), którego tekst zamieszczony jest wraz z konwencją.
Przy składaniu polskiego dokumentu ratyfikacyjnego zostało złożone w imieniu Rządu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oświadczenie, że Rząd ten podtrzymuje oświadczenia złożone w momencie podpisywania konwencji i zawarte w Protokole końcowym do tej konwencji.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa złożyły swoje dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia do wymienionej konwencji:
Republika Środkowoafrykańska dnia 15 sierpnia 1966 r.,
Kanada dnia 31 sierpnia 1966 r.
z oświadczeniem, że podtrzymuje swoje zastrzeżenie złożone w momencie podpisania,
Gwinea dnia 3 października 1966 r.,
Dania dnia 9 listopada 1966 r.,
Republika Południowej Afryki dnia 11 listopada 1966 r.,
Kongo (Brazzaville) dnia 21 grudnia 1966 r.,
Holandia dnia 27 grudnia 1966 r.
z oświadczeniem, że konwencja została ratyfikowana w imieniu Królestwa w Europie, Surinamu i Antyli Holenderskich,
Zjednoczone Królestwo
Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii dnia 4 stycznia 1967 r.
z oświadczeniem, że zgodnie z art. 20 ust. 1 konwencji konwencja oraz Protokół dodatkowy fakultatywny mają zastosowanie do Wysp Normandzkich oraz Wyspy Man,
Szwajcaria dnia 5 stycznia 1967 r.,
Liban dnia 10 stycznia 1967 r.,
Cejlon dnia 13 stycznia 1967 r.,
Nigeria dnia 21 stycznia 1967 r.,
Australia dnia 25 stycznia 1967 r.,
Finlandia dnia 3 lutego 1967 r.,
Malediwy dnia 28 lutego 1967 r.,
Jordania dnia 1 marca 1967 r.,
Peru dnia 1 marca 1967 r.,
Gujana dnia 8 marca 1967 r.,
Islandia dnia 8 marca 1967 r.,
Republika Korei dnia 14 marca 1967 r.,
Tunezja dnia 1 kwietnia 1967 r.,
Uganda dnia 1 kwietnia 1967 r.,
Nowa Zelandia dnia 13 kwietnia 1967 r.
z oświadczeniem, że ratyfikacja ta dotyczy również Wysp Cooka, Niue i Tokelau, zgodnie z art. 20 konwencji,
Argentyna dnia 17 maja 1967 r.,
Irlandia dnia 17 maja 1967 r.,
Lesotho dnia 26 maja 1967 r.,
Francja dnia 29 maja 1967 r.,
Zespół terytoriów reprezentowanych przez Francuski Zarząd Poczt i Telekomunikacji Zamorskiej, tj. następujących terytoriów: Komory, Nowa Kaledonia i terytoria zależne, Polinezja Francuska, Saint Pierre i Miquelon, francuskie terytorium Afarów i Issasów, Francuskie Ziemie Południowo-Polarne, Wallis i Futuna; ratyfikacja ta dotyczy jednocześnie kondominium francusko-brytyjskiego Nowych Hebryd dnia 29 maja 1967 r.,
Stany Zjednoczone Ameryki dnia 29 maja 1967 r.
z oświadczeniem, że podtrzymują swoje zastrzeżenie złożone w momencie podpisania,
Terytoria Stanów Zjednoczonych Ameryki dnia 29 maja 1967 r.
z oświadczeniem, ze podtrzymują swoje zastrzeżenie złożone w momencie podpisania,
Pakistan dnia 1 czerwca 1967 r.
z oświadczeniem, że podtrzymuje swoje zastrzeżenia złożone w momencie podpisania,
Senegal dnia 5 czerwca 1967 r.,
Hiszpania dnia 6 czerwca 1967 r.,
Prowincje hiszpańskie w Afryce dnia 6 czerwca 1967 r.,
Niger dnia 22 czerwca 1967 r.,
Nepal dnia 1 lipca 1967 r.
z oświadczeniem, że podtrzymuje swoje zastrzeżenie złożone w momencie podpisania,
Etiopia dnia 29 lipca 1967 r.,
Togo dnia 8 sierpnia 1967 r.,
Barbados dnia 16 sierpnia 1967 r.,
Republika Malgaska dnia 18 sierpnia 1967 r.,
Japonia dnia 30 sierpnia 1967 r.,
Paragwaj dnia 8 września 1967 r.,
Laos dnia 27 września 1967 r.,
Tanzania dnia 7 października 1967 r.,
Meksyk dnia 2 listopada 1967 r.,
Dahomej dnia 10 listopada 1967 r.,
Singapur dnia 23 listopada 1967 r.,
Indie dnia 1 grudnia 1967 r.,
Liechtenstein dnia 12 grudnia 1967 r.,
Trynidad i Tobago dnia 13 grudnia 1967 r.,
Zambia dnia 13 grudnia 1967 r.,
Jugosławia dnia 22 grudnia 1967 r.,
Czechosłowacja dnia 3 stycznia 1968 r.
z oświadczeniem, że Rząd Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej potwierdza zastrzeżenia złożone przy podpisywaniu Protokołu końcowego (XI, XIII i XIV),
Szwecja dnia 8 stycznia 1968 r.,
Republika Wietnamu dnia 15 stycznia 1968 r.,
Wybrzeże Kości Słoniowej dnia 15 stycznia 1968 r.,
Terytoria zamorskie, w których imieniu stosunki międzynarodowe utrzymuje Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii, tj. następujące terytoria:
Państwa stowarzyszone:
Antigua, Dominika, Grenada, Saint Christopher, Nevis i Anguilla, Saint Lucia;
Państwa pod protektoratem:
Brunei, Suazi, Tonga;
Inne terytoria:
Wyspy Bahama, Bermudy, Brytyjskie Terytorium Antarktyczne (włącznie z Orkadami Południowymi, Szetlandami Południowymi i Ziemią Grahama), Honduras Brytyjski, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Kajmany, Falklandy (kolonia i terytoria zależne, włącznie z Georgią Południową i Sandwichem Południowym), Fidżi, Gibraltar, Hongkong, Mauritius, Montserrat, grupa wysp Pitcairn, Wyspa Świętej Heleny (włącznie z Wyspą Wniebowstąpienia i Tristan da Cunha), Saint Vincent, Seszele, Turks i Caicos, terytoria zarządzane przez Brytyjską Wysoką Komisję Zachodniego Pacyfiku, tj.: Protektorat Brytyjski Wysp Salomona, Sporady Środkowoeuropejskie, kolonia Wysp Gilberta i Ellice, Nowe Hebrydy (kondominium francusko-brytyjskie) dnia 7 marca 1968 r.
Składając dokument ratyfikacyjny konwencji w imieniu terytoriów zamorskich Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii złożył oświadczenie następującej treści:
"W związku z oświadczeniem delegacji Chile na konferencji pełnomocników Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego w Montreux (1965), sformułowanym w Protokole końcowym do Międzynarodowej konwencji telekomunikacyjnej z 1965 roku, Rząd Jej Królewskiej Mości oświadcza, że nie uznaje "chilijskiego sektora antarktycznego". Ponadto pragnie zwrócić uwagę na artykuł IV ust. 2 Układu w sprawie Antarktydy, podpisanego w Waszyngtonie dnia 1 grudnia 1959 r., który, zdaniem Rządu Jej Królewskiej Mości, stosuje się do oświadczenia chilijskiego".
Mali dnia 14 marca 1968 r.,
Republika Dominikańska dnia 20 marca 1968 r.,
Izrael dnia 20 marca 1968 r.,
Botswana dnia 2 kwietnia 1968 r.,
Górna Wolta dnia 5 kwietnia 1968 r.,
Watykan dnia 6 kwietnia 1968 r.,
Kamerun dnia 24 kwietnia 1968 r.,
Kuwejt dnia 11 kwietnia 1968 r.
z oświadczeniem, że podtrzymuje swoje oświadczenie złożone w momencie podpisania,
Syryjska Republika Arabska dnia 1 czerwca 1968 r.,
Brazylia dnia 12 lipca 1968 r.,
Grecja dnia 26 lipca 1968 r.,
Republika Jemenu Południowego dnia 15 sierpnia 1968 r.,
Libia dnia 15 sierpnia 1968 r.,
Turcja dnia 29 sierpnia 1968 r.,
Arabia Saudyjska dnia 6 września 1968 r.
z oświadczeniem, że podtrzymuje swoje oświadczenie złożone w momencie podpisania,
Malajzja dnia 6 września 1968 r.,
Portugalia dnia 10 września 1968 r.,
Prowincje zamorskie Portugalii dnia 10 września 1968 r.
z oświadczeniem, że ratyfikacja Międzynarodowej konwencji telekomunikacyjnej przez Portugalię dotyczy również portugalskich prowincji zamorskich,
Kambodża dnia 13 września 1968 r.,
Norwegia dnia 13 września 1968 r.,
Algieria dnia 24 września 1968 r.
z oświadczeniem, ze podtrzymuje swoje oświadczenia i zastrzeżenia, złożone w momencie podpisania,
Maroko dnia 17 października 1968 r.,
Kenia dnia 25 października 1968 r.,
Włochy dnia 28 października 1968 r.,
Czad dnia 30 października 1968 r.
_________
*) Regulamin telefoniczny został opublikowany w wydawnictwie urzędowym Ministerstwa Łączności jako załącznik do zarządzenia Ministra Łączności z dnia 6 kwietnia 1960 r. w sprawie Regulaminu telefonicznego, a Regulamin telegraficzny jako załącznik do zarządzenia Ministra Łączności z dnia 6 kwietnia 1960 r. w sprawie Regulaminu telegraficznego.
