Wykonanie ustawy z dnia 18 marca 1931 r. o opłacie od kart do gry.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 31 marca 1931 r.

w sprawie wykonania ustawy z dnia 18 marca 1931 r. o opłacie od kart do gry.

Na podstawie artykułu 1 ustęp (3), 3 ustęp (2), 8 oraz 11 ustawy z dnia 18 marca 1931 r. (Dz. U. R. P. Nr. 27, poz. 171) o opłacie od kart do gry zarządzam co następuje:

Przedmiot opłaty.

§ 1. Za karty, podlegające opłacie, należy uważać wszelkie karty, których można użyć do gry, bez względu na ich formę i rodzaj znaków na nich zamieszczonych.

§ 2. Karty do gry, przeznaczone do wywozu zagranicę lub na obszar W. M. Gdańska, wolne są od opłaty za poprzedniem zgłoszeniem we właściwym urzędzie, uprawnionym do stemplowania kart (§ 13), pod warunkiem zachowania przy wywozie następującego trybu postępowania:

1) Wywożone zagranicę przesyłki z kartami do gry pozostają do chwili wywozu pod nadzorem organu skarbowego, wyznaczonego przez właściwy urząd.

2) Wytwórca kart do gry przedstawia wraz z przesyłką organowi skarbowemu deklarację wywozową według wzoru Nr. 1, złożoną z trzech części: grzbietu, właściwej deklaracji i wtórnika, a wypełnioną przez siebie we wszystkich trzech częściach. Każde colli wytwórca wymienia osobno.

3) Skarbowy organ nadzorujący:

a) sprawdza zawartość przesyłki co do ilości i jakości kart oraz wagę,

b) nakłada - w razie zgodności deklaracji wywozowej z wynikiem sprawdzenia - na poszczególne colli zabezpieczenia urzędowe (pieczęcie lub plomby) w sposób uniemożliwiający dostęp do wnętrza każdego colli, oraz stwierdza zgodność na deklaracji wywozowej (na wszystkich częściach), oznaczając ilość i rodzaj nałożonych zabezpieczeń,

c) zwraca właściwą deklarację wywozową, wraz z grzbietem, wytwórcy, wtórnik zaś przedstawia urzędowi, który niezwłocznie przesyła go listem poleconym do wyjściowego urzędu celnego.

4) Wytwórca po odnotowaniu wywozu kart zagranicę w księdze produkcji (wzór Nr. 2) wysyła przesyłkę do miejsca przeznaczenia i dołącza do kolejowego listu przewozowego deklarację wywozową, zaznaczając to w liście przewozowym oraz wskazując w nim osobę, która załatwi na granicy formalności celne. Grzbiet deklaracji wywozowej pozostaje w wytwórni.

5) po przybyciu przesyłki z deklaracją wywozową na granice i dostarczeniu jej urzędowi celnemu, urząd ten:

a) sprawdza zgodność deklaracji wywozowej z wtórnikiem, otrzymanym od właściwego urzędu, uprawnionego do stemplowania, oraz całość opakowań i zabezpieczeń urzędowych,

b) odprawia przesyłkę, przyjmując deklarację wywozową za deklaracje celną,

c) przy odprawie - bada z reguły zawartość przesyłki a wypuszcza zagranicę przesyłkę bez badania, jeżeli zabezpieczenie urzędowe jest nienaruszone i zawartość przesyłki nie wzbudza żadnych wątpliwości; bada zaś ściśle zawartość przesyłki, gdy ujawni jakiekolwiek naruszenie zabezpieczeń urzędowych,

d) wypisuje wynik odprawy na deklaracji wywozowej i wtórniku według przepisanego wzoru, uwidaczniając datę wysłania przesyłki zagranicę,

e) zwraca poświadczony wtórnik właściwemu urzędowi uprawnionemu do stemplowania kart do gry (§ 13), deklarację zaś wywozową pozostawia u siebie.

6) W razie stwierdzenia przy odprawie niezgodności co do zadeklarowanej jakości lub ilości kart do gry, urząd celny, nie poświadczając deklaracji wywozowej i wtórnika, sporządza protokół w dwóch egzemplarzach, w którym opisuje stan opakowania i zabezpieczeń urzędowych oraz znalezioną ilość i jakość kart. Dołączywszy protokóły do deklaracji oraz wtórnika, postępuje z deklaracją i wtórnikiem, jak wskazano wyżej w p. e). Samą przesyłkę z kartami wypuszcza zagranicę.

7) Po otrzymaniu wymienionego w poprzednim punkcie protokółu, właściwy urząd, uprawniony do stemplowania kart do gry (§ 13) przeprowadza odpowiednie dochodzenie i zależnie od wyniku wdraża postępowanie karne skarbowe albo ogranicza się do pobrania opłaty stemplowej, jeśli ta nie została uiszczona.

8) W razie nieotrzymania przesyłki w ciągu trzech miesięcy od daty odbioru wtórnika, urząd celny zwraca wtórnik deklaracji urzędowi uprawnionemu do stemplowania kart do gry. Tenże przeprowadza w tym wypadku dochodzenie i, jeżeli ono nie wykaże, iż przesyłka Wyszła zagranicę lub na obszar W. M. Gdańska, wzywa wytwórcę do wpłacenia należnej opłaty od kart do gry w ciągu siedmiu dni od daty doręczenia wezwania pod rygorem przymusowego ściągnięcia.

9) Przesyłki z kartami, wywożone na obszar W. M. Gdańska, podlegają postępowaniu przekazowemu stosownie do umowy polsko-gdańskiej zatwierdzonej ustawą z dnia 17 grudnia 1921 r. (Dz. U. R. P. z 1922 r. Nr. 16, poz. 139).

§ 3. Wątpliwości co do materjału, z jakiego zostały wyprodukowane karty do gry w kraju, względnie sprowadzone z zagranicy, rozstrzyga właściwy urząd (§ 13), który w razie potrzeby - zasięga opinji rzeczoznawców.

Wyrób kart do gry.

§ 4. Niezależnie od zgłoszenia, wymaganego na prowadzenie zakładu przemysłowego zgodnie z rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 czerwca 1927 r. o prawie przemysłowem (Dz. U. R. P. Nr. 53, poz. 468), zezwolenia na wyrób kart do gry udziela Ministerstwo Skarbu.

W podaniu o zezwolenie należy wymienić miejscowość, w której wyrób kart do gry ma się odbywać.

Prawo do wyrobu służy tylko osobie, która otrzymała zezwolenie.

Przeniesienie na inną osobę może nastąpić jedynie za zezwoleniem Ministerstwa Skarbu.

§ 5. Wyrób kart do gry może odbywać się tylko w miejscowości, wymienionej w zezwoleniu i tylko w lokalu, uznanym za odpowiedni przez władzę skarbową.

Podanie o uznanie lokalu za odpowiedni należy wnieść do właściwej władzy skarbowej I instancji, której są poruczone sprawy opłat stemplowych.

Lokal wytwórni ma być oznaczony jako taki nazewnątrz i musi być urządzony tak, aby kontrola skarbowa mogła być wykonywana bez żadnej trudności.

§ 6. Do podania o uznanie lokalu za odpowiedni (§ 5) należy załączyć w trzech egzemplarzach opis lokalu fabrycznego wraz z planem sytuacyjnym. W opisie i planie sytuacyjnym mają być poszczególne pomieszczenia oznaczone numerami; nadto należy wskazać w opisie przeznaczenie każdego pomieszczenia. Władza skarbowa (§ 5) sprawdza opis i plan sytuacyjny na miejscu w obecności proszącego a z czynności tej sporządza protokół sprawdzenia.

W razie uznania lokalu za stosowny władza skarbowa umieszcza odpowiednie zaświadczenie na wszystkich egzemplarzach opisu i planu, z których jeden egzemplarz zwraca wytwórcy.

Każda zmiana stosunków faktycznych, wynikających z opisu i planu zaświadczonego przez władzę skarbową, wymaga ponownego zatwierdzenia po zbadaniu w wyżej wskazany sposób.

§ 7. Wytwórca ma przed puszczeniem w ruch przedsiębiorstwa podać władzy skarbowej (§ 5) imię, nazwisko i adres osoby uprawnionej do zastępowania go i udzielania wyjaśnień skarbowym organom przeprowadzającym kontrolę.

O zmianie w osobie zastępcy należy zawiadomić władzę skarbową w terminie do 7-miu dni.

§ 8. Wytwórca obowiązany jest przedłożyć urzędowi, uprawnionemu do stemplowania kart do gry z każdego gatunku kart, który zamierza wytwarzać, po trzy niezapakowane i nieostemplowane talje i dołączyć do każdej przynależne opakowanie. Każdy wzór ma zaopatrzyć numerem. Urząd zwraca wytwórcy jedną talję po zaświadczeniu zgłoszenia na opakowaniu.

§ 9. Wytwórca obowiązany jest prowadzić księgę produkcji według załączonego wzoru Nr. 2.

Księga ta powinna być oprawiona, zaopatrzona kolejną numeracją stronic i zeszyta sznurkiem w ten sposób, aby jego końce mogły być przytwierdzone do okładki. Przytwierdzenia tego dokonywa urząd uprawniony do stemplowania kart do gry (§ 13) zapomocą laku i pieczęci urzędowej.

W kolumnie 2 należy zapisywać daty: wyprodukowania (kol. 6), ostemplowania (kol. 7), wyniesienia z wytwórni celem wywozu zagranicę (kol. 8) lub celem dokonania czynności urzędowej, przewidzianej w § 23 (kol. 9).

Wpis do kolumny 6 powinien nastąpić po ułożeniu kart do gry w talje; do kolumny 4 i 7 - po każdem ostemplowaniu; do kolumny 8 - równocześnie z wyniesieniem z wytwórni celem wywozu zagranicę; do kolumny 9 - przy każdem wykonaniu czynności urzędowej, przewidzianej w § 23, o ile ona dotyczy kart do gry ułożonych w talje i już zapisanych do kol. 6. Kart zepsutych, nieułożonych jeszcze w talje, lecz znajdujących się w stadjum przygotowawczem, nie zapisuje się do kol. 9. Do kol. 9 zapisuje się również wypadki, przewidziane w § 24.

Przy każdem wypełnieniu którejkolwiek z kolumn pod liczbami 6 - 9 należy w kol. 10 stwierdzić pozostały zapas talij nieostemplowanych, dodając do ilości, zapisanej po raz ostatni w kol. 10, ilość świeżo uwidocznioną w kol. 6, względnie odejmując ilość uwidocznioną w jednej z kolumn pod liczbami 7 - 9.

Ostatniego dnia każdego miesiąca zamyka się księgi w ten sposób, że zlicza, się sumy kolumn 6 - 9, a następnie odejmuje się łączną sumę kolumn 7, 8 i 9 od sumy kol. 6. Różnica winna być zgodna z ostatnim wpisem w kol. 10.

Przy zamknięciach nadzwyczajnych, wykonywanych celem kontroli przez organa skarbowe, należy postępować analogicznie.

Księga i załączniki (§ 10) mają być przechowywane przez lat 5 po zużyciu księgi.

§ 10. Zamówienia na banderole (§ 15), pokwitowania z uiszczenia opłaty od kart do gry (§ 19), deklaracje, dotyczące wywozu zagranicę, protokóły, dotyczące kart zepsutych (§ 23), oraz zaświadczenia, przewidziane w § 24, należy przechowywać oddzielnie jako załączniki księgi produkcji.

§ 11. Każda talja kart do gry ma zawierać jedną kartę z uwidocznioną na niej firmą wytwórcy.

Na opakowaniu każdej talji mają być uwidocznione:

a) firma i siedziba wytwórcy,

b) ilość sztuk w talji, przyczem karta, zawierająca jedynie firmę wytwórcy, nie jest uważana za kartę do gry,

c) numer zgłoszonego wzoru (§ 8),

d) nadto mają być zrobione dwa okrągłe otwory, jeden dla odbicia stempla urzędowego, drugi dla odbicia stempla wytwórcy, ponadto,

e) jeśli karty do gry zostały sporządzone z innego materjału jak z kartonu papierowego, wytwórca winien to uwidocznić na opakowaniu, podając: "karty płócienne", "karty cellonowe" i t. p.

§ 12. Talje opakowane, a jeszcze nieostemplowane, należy przechowywać w osobnem, do tego przeznaczonem zamkniętem pomieszczeniu.

Stemplowanie kart do gry.

§ 13. Urzędami, uprawnionemi do stemplowawania kart do gry, są: urzędy opłat stemplowych w Krakowie, Lwowie i Warszawie oraz urząd skarbowy podatków i opłat skarbowych w Grodnie.

§ 14. Banderole (art. 4 ustawy) drukowane są na białym papierze "pelure" w wymiarze 2x21,4 cm, w kolorze ciemno niebieskim (indigo).

Rysunek banderoli składa się z trzech części, oddzielonych od siebie pionowemi rzędami drobnych kółeczek (fryzik pionowy). Środkowa część banderoli, dłuższa od bocznych, stanowi prostokąt, pośrodku którego widnieje w ośmioboku godło Państwa; trzy boki ośmioboku po prawej i trzy po lewej złożone są z drobnych kółeczek. Na lewo od ośmioboku umieszczony jest napis Banderola do, na prawo napis kart do gry. Nad temi napisami i pod niemi umieszczone są winietki, osnute na stylizowanych motywach roślinnych. Obie boczne części banderoli są jednakowe. Stanowią one prostokąty, których tło tworzą: kwadraciki z punktami w środku, ujęte w formę ornamentu przestrzennego, utworzonego z linij nachylonych do obramowania pod kątem 45°, a przebiegających równolegle do siebie i przecinających się prostopadle. Każdy kąt prostokąta bocznego wypełniony jest motywem rokokowym. Pośrodku widnieje wolny od tła owal, otoczony obramowaniem, złożonem z typowych rokokowych muszli stylizowanych, otaczających białe tło, wypełnione wachlarzowato ułożonemi trzema, zachodzącemi jedna na drugą, kartami do gry (as pikowy, as kierowy i as treflowy).

Cała banderola otoczona jest wąską ramką, złożoną z gęstych kresek prostopadłych do konturu banderoli. Odcinki takiej samej ramki umieszczone są nazewnątrz obu boków pionowych prostokąta środkowego. Bok pionowy każdego z prostokątów bocznych, zwrócony ku środkowej części banderoli, składa się z wąskiej smugi, wolnej od tła, i z odcinka, wyżej określonego, a umieszczonego nazewnątrz tej smugi.

§ 15. Wytwórca kart do gry otrzymuje banderole bezpłatnie z kasy skarbowej. W tym celu składa zamówienie w dwóch egzemplarzach, ułożone według załączonego wzoru Nr. 3. Wytwórca ma każde zamówienie przed złożeniem go kasie skarbowej zaopatrzyć w numer kolejny, oraz przedstawić urzędowi (§ 13), który na jednym egzemplarzu umieści klauzulę "Wydać", oraz datę, podpis naczelnika urzędu lub jego zastępcy i pieczęć urzędu.

Ten egzemplarz kasa skarbowa zatrzyma celem usprawiedliwienia rozchodu, drugi zaś egzemplarz zwróci wytwórcy po uprzedniem zamieszczeniu klauzuli "Wydano" oraz daty, podpisu i pieczęci.

Wytwórca ma uwidocznić odbiór i zużycie banderol w kolumnach 11 - 14 księgi produkcji (§ 9).

Sumy talij ostemplowanych (kol. 7 księgi produkcji) muszą się zgadzać z sumą banderol zużytych.

Nieusprawiedliwiony ubytek banderoli będzie karany w myśl art. 9 ustawy.

§ 16. Przed przedłożeniem do ostemplowania, należy każdą talję należycie opakowaną (§ 11) zamknąć banderolą i zaopatrzyć dwukrotnie pieczęcią wytwórcy: raz. na jednej z kart (§ 18) przy pomocy okrągłego otworu (§ 11 p. d), drugi raz w ten sposób, aby część pieczęci znajdowała się na banderoli, a część na opakowaniu.

Banderolę należy nalepić na opakowaniu wzdłuż w ten sposób, aby jej część środkowa zamykała opakowanie, a końce zbliżały się jak najbardziej do okrągłych otworów. Zbędne końcowe części banderoli można odciąć.

Talje, nieodpowiadające powyższym wymogom, nie będą stemplowane.

§ 17. Stemplowanie kart do gry odbywa się przez wytłoczenie znaku stemplowego na jednej karcie talji. Nadto urząd stemplujący umieszcza na talji swą pieczęć urzędową w ten sposób, że część pieczęci znajduje się na banderoli, a część na opakowaniu.

Znak stemplowy ma kształt okrągłej pieczęci, mierzącej 18 mm średnicy, składającej się z okrągłego pola środkowego barwy czerwonej, na którem znajduje się sylwetka białego orła, wykonana według wzoru Nr. 1, ustanowionego rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach (Dz. U. R. P. Nr. 115, poz. 980), i z pola zewnętrznego, zamkniętego dwoma kołami współśrodkowemi, w którem umieszczone są: u góry napis "stempel od kart do gry", u dołu gwiazdka pięcioramienna między dwiema strzałkami. Barwa kół, napisu, gwiazdki i strzałek jest niebieska przy stemplowaniu talij, zawierających do 36 kart, jasno zielona przy stemplowaniu talij, zawierających ponad 36 kart, a żółta przy stemplowaniu kart, sporządzonych z innego materjału, jak z kartonu papierowego (§ 11 p. e).

§ 18. Do ostemplowania przeznacza się zasadniczo asa kierowego, w braku zaś tegoż innego asa. W braku asów należy ostemplować tę kartę, na której uwidoczniona jest firma wytwórcy (§ 11).

§ 19. Przed ostemplowaniem kart do gry należy przedłożyć kasie skarbowej deklarację, sporządzoną według wzoru Nr. 4, i wpłacić kwotą w niej podaną.

Wytwórca ma każdą deklarację zaopatrzyć w numer kolejny.

Kasa zatrzymuje deklarację jako dowód przychodowy i wydaje płatnikowi pokwitowanie z uiszczenia opłaty celem okazania funkcjonariuszowi, któremu poruczona jest czynność stemplowania. Urząd stwierdza dokonane ostemplowanie na pokwitowaniu, poczem zwraca je stronie wraz z kartami ostemplowanemi.

Stemplowanie kart do gry i odroczenia opłaty przyznane przez władzę skarbową (§§ 20 i 21), uwidacznia się w kol. 4 księgi produkcji (wzór Nr. 2), a ewidencję odroczenia prowadzi się w kol. 15 tejże księgi.

Odroczenie uiszczenia opłaty.

§ 20. Opłata, przypadająca od kart do gry, może być odroczoną wytwórniom na przeciąg trzech miesięcy za opłatą odsetek w wysokości 1 % miesięcznie, przyczem miesiąc rozpoczęty liczy się za cały.

Celem uzyskania odroczenia wytwórca winien złożyć podanie w Ministerstwie Skarbu, podając kwotę, o odroczenie której się ubiega, oraz sposób jej zabezpieczenia.

§ 21. Zabezpieczenie odroczenia może być dokonane: a) przez wpisanie do ksiąg hipotecznych na rzecz Skarbu Państwa zastawu lub kaucji hipotecznej, b) przez porękę zakładów kredytowych, których zdolność poręki uznało Ministerstwo Skarbu, oraz c) przez zastaw akcyj Banku Polskiego, tudzież papierów wartościowych, przyjmowanych pod zastaw przez Bank Polski.

Banderole oraz karty do gry zniszczone lub uszkodzone.

§ 22. Banderole uszkodzone lub zniszczone mogą być wymieniane bezpłatnie na nowe. Podanie w tym przedmiocie, wolne od opłaty stemplowej, należy wnieść w ciągu 48 godzin po wypadku uszkodzenia (zniszczenia) do właściwego urzędu (§ 13). O wniesieniu podania oraz o treści załatwienia należy uczynić krótką wzmiankę w kol. 15 księgi produkcji (§ 9).

§ 23. 1 Karty zepsute w wytwórni, zarówno już ułożone w talje, jako też znajdujące się w jakiemkolwiek stadjum przygotowawczem (np. w arkuszach niepociętych), tudzież karty nadliczbowe, należy przechowywać pod zamknięciem lecz oddzielnie od kart nadających się do użytku, a następnie przeciąć kartę na pół w obecności organów skarbowych. Uszkodzenie to ma być stwierdzone przez spisanie urzędowego protokółu w dwóch egzemplarzach, z których jeden ma przechować wytwórca.

Karty w sposób powyższy uszkodzone mogą być sprzedawane za uprzedniem zezwoleniem właściwego urzędu (§ 13) jedynie dla celów wykluczających jakakolwiek grę, rozrywki towarzyskie i t. d.

Postanowienia ustępów l i 2 nie będą stosowane do kart do gry, przeznaczonych do celów reklamowych, wydawanych przez wytwórnie sprzedawcom bezpłatnie w formie wachlarzyków, bądź wklejanych w albumy, pod warunkiem jednak, że: 1) wachlarzyk zostanie utworzony przez złączenie kart zapomocą stalowego spinacza, którego zastosowanie powoduje przedziurawienie wszystkich kart, złączonych drogą wytworzenia otworu o średnicy co najmniej 3 mm, 2) (w razie wklejenia do albumu) na każdej karcie zostanie wytłoczony napis "Wzory kart do gry", przyczem wysokość liter tego napisu powinna wynosić co najmniej 4 mm.

Wydawanie pojedynczych kart do gry w celach reklamowych jest niedopuszczalne.

§ 24. O ileby stempel urzędowy odbity został w sposób wadliwy, urząd stemplujący załącza do akt urzędowych te opakowania odnośnych talij oraz karty, które zostały ostemplowane w sposób wadliwy, a resztę kart zwraca wytwórcy i wręcza mu odpowiednie zaświadczenie. Zarazem dokonywa bezpłatnie ostemplowania takiej ilości talij, jaka równa się ilości stempli wadliwych, i wydaje wytwórcy zezwolenie na podjęcie w kasie skarbowej takiej samej ilości banderol.

§ 25. Zwrot uiszczonej opłaty od kart do gry w wypadku, przewidzianym w art. 5 ustawy, może nastąpić tylko za zezwoleniem władzy skarbowej II instancji. Prośbę należy wnieść do właściwego urzędu (§ 13), który po sprawdzeniu okoliczności podanych przez wytwórcę, przedstawi ją władzy przełożonej.

Stemplowanie kart zagranicznych.

§ 26. Do ostatecznej odprawy celnej kart do gry, przywożonych z zagranicy lub też z obszaru W. M. Gdańska, upoważniony jest jedynie urząd celny w Warszawie. Sam przywóz kart do gry, jeżeli nie stoją temu na przeszkodzie ogólne przepisy o obrocie towarowym, może się odbywać przez wszystkie kolejowe urzędy celne I klasy. Urzędy te przekazują przesyłki z kartami do urzędu celnego w Warszawie do odprawy celnej w sposób, ustalony dla przekazywania celnych przesyłek wogóle.

§ 27. Przy zgłoszeniu kart do gry do odprawy celnej, strona obowiązana jest podać w deklaracji celnej prócz danych, wymaganych przez przepisy celne, ilość talij oraz materjał, z którego karty zostały wyrobione.

Urząd celny przy odprawie oblicza opłatę od kart do gry według postanowień art. 2 ustawy i pobiera ją jednocześnie z cłem, poczerń przesyła karty do gry wraz z kwitem deklaracyjnym na koszt strony do urzędu opłat stemplowych w Warszawie.

§ 28. Urząd opłat stemplowych w Warszawie zaopatruje każdą talję w banderolę i postępuje następnie według przepisów, dotyczących ostemplowania kart do gry, sporządzonych w kraju.

Sprzedaż kart do gry.

§ 29. Kto zamierza wykonywać handel kartami do gry, obowiązany jest oprócz dopełnienia warunków, przepisanych ustawą przemysłową, uzyskać zezwolenie właściwej władzy skarbowej I instancji, której są poruczone sprawy opłat stemplowych.

W podaniu o zezwolenie należy dokładnie oznaczyć lokal sprzedaży.

W razie odmownego załatwienia można wnieść odwołanie na ręce władzy, która wydała decyzję odmowną, w ciągu miesiąca od dnia doręczenia decyzji; odwołanie rozstrzyga władza skarbowa II instancji ostatecznie.

W razie uzyskania zezwolenia na sprzedaż kart do gry, winien sprzedawca oznaczyć lokal sprzedaży jako taki nazewnątrz odpowiednim napisem. Tylko w tym lokalu wolno mu przechowywać i sprzedawać karty do gry. O zmianie lokalu sprzedaży winien sprzedawca donieść władzy skarbowej (§ 5) w ciągu dni 7-miu.

Do przepisów powyższych obowiązany jest zastosować się również wytwórca, o ile zamierza sprzedawać karty do gry detalicznie.

§ 30. Wytwórca ma prowadzić księgę sprzedaży według wzoru Nr. 5; księgę należy zamknąć z końcem roku kalendarzowego i przechowywać przez lat 5 po zupełnem zużyciu wraz z kopjami rachunków wystawianych dla nabywców.

Sprzedawcy kart do gry prócz wytwórców, obowiązani są przechowywać rachunki dostawców (wytwórców, hurtowników) celem wykazania organom skarbowym pochodzenia posiadanych kart do gry.

Kontrola.

§ 31. Celem wykonania kontroli nad przestrzeganiem przepisów o opłacie od kart do gry służy organom skarbowym w każdej chwili prawo wstępu do lokalu wytwórni, do lokalu sprzedaży kart do gry, jak również do restauracji, kawiarni i innych lokalów publicznych oraz stowarzyszeń, w których odbywa się gra w karty.

Właściciele lub zarządcy wyżej wymienionych lokalów obowiązani są okazywać organom skarbowym posiadane zapasy kart do gry tudzież wszelkie księgi i dokumenty, pozostające w związku z wyrobem, względnie z nabyciem, sprzedażą lub zużyciem kart do gry.

Postanowienia przejściowe.

§ 32. W dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia winny być zgłoszone przez wytwórcę do właściwego urzędu (§ 13) wszelkie zapasy już ostemplowanych kart do gry, znajdujące się w wytwórni i składzie w dniu wejścia w życie ustawy.

W terminie do dni 10-ciu winien wytwórca wpłacić we właściwej kasie skarbowej, załączając dwie deklaracje według wzoru Nr. 6, różnicę opłaty:

a) od każdej talji, zawierającej do 36 kart zł 0.80,

b) od każdej talji, zawierającej ponad 36 kart zł 1.50,

c) od każdej talji, sporządzonej z innego materjału jak z kartonu papierowego zł 9.50,

jak również różnicę opłaty na rzecz Polskiego Czerwonego Krzyża:

a) od każdej talji, zawierającej do 36 kart zł 0.15,

b) od każdej talji, zawierającej ponad 36 kart zł 0,35,

c) od każdej talji, sporządzonej z innego materjału jak z kartonu papierowego zł 4.75,

Kasa skarbowa zatrzyma jeden egzemplarz dla siebie, drugi zaś egzemplarz zaopatrzony w pokwitowanie z uiszczenia różnicy opłaty zwróci wytwórcy, który winien go okazać właściwemu urzędowi (§ 13) celem odnotowania na zgłoszeniu wytwórcy (ustęp pierwszy nin. paragrafu), że dodatkowa opłata została uiszczona.

Wytwórcy, którzy korzystają z odroczenia (§§ 20 i 21), mogą dodatkowe opłaty zaliczyć na poczet odroczonej kwoty.

Postanowienia końcowe.

§ 33. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

Wzór Nr. 1 (do § 2).

Wzór Nr. 2 (do § 9).

KSIĘGA PRODUKCJI KART DO GRY

Wzór Nr. 3 (do § 15).

ZAMÓWIENIE Nr. ......

Wzór Nr. 4 (do § 19).

DEKLARACJA Nr. ......

Wzór Nr. 5 (do § 30).

KSIĘGA SPRZEDAŻY KART DO GRY

Wzór Nr. 6 (do § 32).

DEKLARACJA

grafika

1 § 23 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 16 listopada 1934 r. (Dz.U.34.104.933) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 listopada 1934 r.

• Identyfikator: Dz.U.1931.32.234
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Wykonanie ustawy z dnia 18 marca 1931 r. o opłacie od kart do gry.
• Data aktu: 31/03/1931
• Data ogłoszenia: 14/04/1931
• Data wejścia w życie: 14/04/1931