Dyrektor wojewódzkiego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia ogłosił konkurs ofert w sprawie udzielania świadczeń opieki zdrowotnej dotyczących rehabilitacji leczniczej na obszarze powiatu.
W wyniku przeprowadzonego konkursu komisja wybrała dwie z czterech zgłoszonych ofert. Były to dwie spółki, które uzyskały najwyższą liczbę punktów w stosunku do ofert konkurentów.
Od rozstrzygnięcia konkursowego wpłynęło odwołanie spółki, która nie wygrała konkursu. Jej zdaniem przyznane punkty były subiektywną oceną komisji, a nie rzetelną i prawidłową oceną stanu faktycznego.
WSA uznał skargę za zasadną. Sąd podkreślił, iż zarówno postępowanie w formie konkursu, jak i postępowanie w trybie rokowań, jest postępowaniem opartym na zasadzie konkurencji.
Ustalenie wyniku tego konkurowania w postaci rankingu – klasyfikacji wartościującej poszczególne oferty mieści w sobie porównywanie ofert świadczeniodawców biorących udział w postępowaniu.
Sąd zwrócił uwagę, iż kontrolując wynik postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej dyrektor NFZ nie może ograniczyć się do przedstawienia zasad punktacji i do porównania jedynie liczby punktów uzyskanych przez różnych oferentów.
Organ ma bowiem również obowiązek zindywidualizowania swojej oceny i wyjaśnienia, dlaczego w tym konkretnym przypadku poszczególni oferenci zostali ocenieni przyznaniem takiej, a nie innej liczby punktów.
Ponadto ma obowiązek wyjaśnienia wszystkich okoliczności branych pod uwagę przy wydawaniu decyzji o rozstrzygnięciu spornego konkursu – uznał sąd.
Wyrok WSA w Szczecinie z 23 kwietnia 2015 roku, sygn. akt II SA/Sz 828/14, nieprawomocny.
